135 million adults with diabetes fo

135 million adults with diabetes for 1995,
Murray and Lopez estimated 118 million
cases at all ages for 1990. McCarty and
Zimmet estimated 110 million cases at
all ages for 1994. Most recently, Amos et al. in a revision of the earlier McCarty
and Zimmet report—estimated 118 million
cases at all ages for 1995. Comparing the
1995 and 2000 country estimates of Amos
et al. and the present study, in most cases
there is good agreement, although there are
a small number of important diff e rences that
bear further examination.
McCarty and Zimmet, and subsequently
Amos et al., also attempted to make
projections of diabetes frequency into the
future. However, they did not incorporate
projected changes in patterns of urbanization
directly into their models, as was done
in the present study. Instead, they hypothesized
that in general, populations would
move toward progressively higher prevalences
of diabetes in the future. They first
examined all available prevalence rates for an
ethnic group, and then for each country,
they selected the “most appropriate” higher
rate based on predicted future gross national
product and urbanization of each country.
The higher age-specific prevalence estimates
were then applied to a projected national age
distribution. Using this procedure, Amos et
al. estimated a world total of 147 million
cases for the year 2000 (as compared with
our estimate of 154 million) and 221 million
cases for the year 2010. Thus, the projections
of Amos et al. yield an average annual
increment to the world’s diabetic population
of 5.8 million people for the years
1995–1999 and of 7.4 million people for the
years 2000–2010. Our apparently more
c o n s e rvative approach yields an average
annual growth of the world’s diabetic population
of 3.8 million people for the years
1995–1999 (starting from a higher 1995
baseline figure) and of 5.8 million people for
the years 2000–2025. These alternatives ,
essentially the result of adopting “pessimistic”
or “optimistic” scenarios, probably
form useful boundaries for the likely burden
of diabetes during the first years of the 21st
century. Thus, they may be viewed as comp
lementary to one another.
The failure to include subjects 20
years of age in the present study should not
be taken as ignoring the importance and
severity of diabetes in childhood and adolescence.
It is simply a re flection of the fact
that their inclusion would have had little
effect on the numerical estimates. Of the 118
million cases estimated by Murray and
Lopez for 1990, only 214,000, or 0.2%,
were 15 years of age. This suggests that
frequency of diabetes in adults is a close and
efficient proxy for global frequency of diabetes
at all ages.
The division of countries into “developed”
and “developing” groups is somewhat
arbitrary and is unduly simplistic,
given that many developing countries have
complex infrastructures and considerable
economic potential. However, it does serve
to differentiate those countries that have
been industrialized for some time from the
newly emerging economies and those yet to
experience such changes. Clearly, there are
close links between socioeconomic transition
and epidemiological transition.
The much greater predicted number of
middle-aged (45–64 years) than elderly
( 65 years) people with diabetes in the
developing countries is important. Such
subjects will have to endure the condition
during some of the most productive years

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

135 ล้านผู้ใหญ่ที่มีโรคเบาหวานปี 1995
เมอร์เรซและประมาณ 118
ล้านกรณีที่ทุกเพศทุกวัยสำหรับปี1990 แม็คคาร์และ
Zimmet ประมาณ 110
ล้านกรณีที่ทุกเพศทุกวัยสำหรับปี1994 เมื่อเร็ว ๆ นี้เอมัสและอัล ในการแก้ไขก่อนหน้านี้แม็คคาร์และ Zimmet รายงานประมาณ 118 ล้านกรณีที่ทุกเพศทุกวัยสำหรับปี1995 เปรียบเทียบปี1995 และ 2000 ประมาณการของประเทศเอมัสและอัล และการศึกษาในปัจจุบันในกรณีส่วนใหญ่มีข้อตกลงที่ดีแม้ว่าจะมีขนาดเล็กจำนวนมากต่างจrences สำคัญที่แบกรับการตรวจสอบต่อไป. แม็คคาร์และ Zimmet และต่อมาเอมัสet al., นอกจากนี้ยังมีความพยายามที่จะทำให้การคาดการณ์ของความถี่โรคเบาหวานเข้าไปในอนาคต แต่พวกเขาไม่ได้รวมการเปลี่ยนแปลงที่คาดการณ์ไว้ในรูปแบบของการขยายตัวของเมืองโดยตรงในรูปแบบของพวกเขาเป็นที่ได้กระทำในการศึกษาในปัจจุบัน แต่พวกเขาตั้งสมมติฐานว่าโดยทั่วไปประชากรจะย้ายไปยังที่สูงขึ้นมีความก้าวหน้าชุกของโรคเบาหวานในอนาคต พวกเขาครั้งแรกที่ตรวจสอบอัตราความชุกที่มีอยู่ทั้งหมดสำหรับกลุ่มชาติพันธุ์แล้วสำหรับแต่ละประเทศที่พวกเขาเลือก"ที่เหมาะสมที่สุด" สูงอัตราขึ้นอยู่กับการคาดการณ์ในอนาคตมวลรวมประชาชาติผลิตภัณฑ์และรูปแบบของแต่ละประเทศ. ความชุกเฉพาะอายุสูงกว่าประมาณการถูกนำไปใช้แล้วเพื่ออายุแห่งชาติคาดการณ์การจัดจำหน่าย ใช้ขั้นตอนนี้เอมัสและอัล ประมาณรวมโลกของ 147000000 กรณีสำหรับปี 2000 (เทียบกับประมาณการของเราที่154 ล้านบาท) และ 221,000,000 กรณีสำหรับปี 2010 ดังนั้นการคาดการณ์ของเอมัสและอัล ผลผลิตเฉลี่ยรายปีที่เพิ่มขึ้นของประชากรที่เป็นโรคเบาหวานโลก5.8 ล้านคนสำหรับปี1995-1999 และ 7.4 ล้านคนสำหรับปี2000-2010 เห็นได้ชัดว่าเรามากขึ้นคโดยจัดหาวิธีการ rvative อัตราผลตอบแทนเฉลี่ยการเติบโตต่อปีของประชากรที่เป็นโรคเบาหวานโลก3.8 ล้านคนสำหรับปี1995-1999 (เริ่มต้นจากการที่สูงกว่า 1,995 รูปพื้นฐาน) และ 5.8 ล้านคนสำหรับปี2000-2025 ทางเลือกเหล่านี้เป็นหลักผลของการใช้ "ในแง่ร้ายว่า" หรือ "มองโลกในแง่สถานการณ์" อาจจะเป็นรูปแบบที่มีประโยชน์สำหรับขอบเขตภาระแนวโน้มของโรคเบาหวานในช่วงปีแรกของ21 ศตวรรษ ดังนั้นพวกเขาอาจจะถูกมองว่าเป็นคอมพ์lementary กับอีกคนหนึ่ง. ความล้มเหลวที่จะรวมถึงอาสาสมัคร 20 ปีในการศึกษาครั้งนี้ไม่ควรนำมาเป็นละเลยความสำคัญและความรุนแรงของโรคเบาหวานในวัยเด็กและวัยรุ่น. มันเป็นเพียง flection ใหม่ของ ความจริงที่รวมของพวกเขาจะมีเล็กๆ น้อย ๆผลกระทบต่อประมาณการตัวเลข ของ 118 ล้านรายโดยประมาณและเมอร์เรซสำหรับปี 1990 เพียง 214,000 หรือ 0.2% อยู่ที่อายุ 15 ปี นี้แสดงให้เห็นว่าความถี่ของโรคเบาหวานในผู้ใหญ่เป็นอย่างใกล้ชิดและพร็อกซี่ที่มีประสิทธิภาพสำหรับความถี่ทั่วโลกของโรคเบาหวานที่ทุกเพศทุกวัย. การแบ่งประเทศออกเป็น "การพัฒนา" และ "การพัฒนา" กลุ่มค่อนข้างพลและง่ายเกินควรกำหนดว่าประเทศกำลังพัฒนาจำนวนมากมีโครงสร้างพื้นฐานที่ซับซ้อนและมากที่มีศักยภาพทางเศรษฐกิจ แต่ไม่ทำหน้าที่ที่แตกต่างประเทศผู้ที่ได้รับการพัฒนาแล้วบางครั้งจากประเทศเศรษฐกิจเกิดใหม่ใหม่และผู้ที่ยังไม่ได้สัมผัสกับการเปลี่ยนแปลงดังกล่าว เห็นได้ชัดว่ามีการเชื่อมโยงอย่างใกล้ชิดระหว่างการเปลี่ยนแปลงทางเศรษฐกิจและสังคมและการเปลี่ยนแปลงทางระบาดวิทยา. จำนวนที่คาดการณ์มากขึ้นจากวัยกลาง (45-64 ปี) กว่าผู้สูงอายุ (65 ปี) ผู้ป่วยโรคเบาหวานในประเทศกำลังพัฒนาที่มีความสำคัญ เช่นวิชาที่จะต้องทนกับสภาพในบางช่วงของปีที่มีประสิทธิภาพมากที่สุด