6 He realized that he had missed th

6 He realized that he had missed the last train. He began to walk.
7 He was exhausted by his work. He threw himself on his bed.
8 He had spent all his money. He decided to go home and ask his father for a job.
9 He escaped from prison. He looked for a place where he could get
food.
10 She didn’t want to hear the story again. She had heard it all before.
11 They found the money. They began quarrelling about how to
divide if.
12 She entered the room suddenly. She found them smoking.
13 I turned on the light. I was astonished at what I saw.
14 We visited the museum. We decided to have lunch in the park.
15 He offered to show us the way home. He thought we were lost.
16 He found his revolver. He loaded it. He sat down facing the door.
17 She asked me to help her. She realized that she couldn’t move it alone.
18 He fed the dog. He sat down to his own dinner.
19 I have looked through the fashion magazines. I realize that my clothes are hopelessly out of date.
20 The tree had fallen across the road. It had been uprooted by the gale.
21 People were sleeping in the next room. They were wakened by the sound of breaking glass.
22 He stole the silver. He looked for a place to hide it.
23 We were soaked to the skin. We eventually reached the station.
24 I sat in the front row. I used opera glasses. I saw everything beautifully.
25 I didn't like to sit down. I knew that there were ants in the grass.
26 She believed that she could trust him absolutely. She gave him a blank cheque.
27 The lion found his cage door open. He saw no sign of his keeper. He left the cage and walked slowly towards the zoo entrance.
28 The government once tried to tax people according to the size of their houses. They put a tax on windows.
29 I had heard that the caves were dangerous. I didn’t like to go any further without a light.
30 She wore extremely fashionable clothes. She was surrounded by photographers and pressmen. She swept up to the microphone.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

6 เขาตระหนักว่า เขาได้พลาดรถไฟขบวนสุดท้าย เขาเริ่มออกเดิน7 เขาถูกหมด โดยงานของเขา เขาโยนตัวเองบนเตียงของเขา8 เขาได้ใช้เงินของเขา เขาตัดสินใจกลับบ้าน และขอพ่องาน9 เขาหลบหนีจากคุก เขามองหาสถานที่ที่เขาได้รับ อาหาร10 เธอไม่อยากได้ยินเรื่องราวอีกครั้ง เธอได้ยินมันทั้งหมดก่อน11 ก็พบเงิน พวกเขาเริ่ม quarrelling เกี่ยวกับวิธีการแบ่งถ้า12 เธอป้อนห้องทันที เธอพบพวกเขาสูบบุหรี่13 ฉันเปิดไฟ ผมประหลาดที่ผมเห็น14 เราเยี่ยมชมพิพิธภัณฑ์ เราตัดสินใจที่จะมีอาหารกลางวันในสวนสาธารณะ15 เขาเสนอให้แสดงแบบบ้านเรา เขาคิดว่า เราไม่หายไป16 เขาพบ revolver ของเขา เขาโหลดมัน เขานั่งลงหันหน้าไปทางประตู17 เธอถามฉันจะช่วยเธอ เธอรู้ว่า เธอไม่สามารถย้ายได้เพียงอย่างเดียว18 เขาเลี้ยงสุนัข เขานั่งลงเพื่ออาหารของเขาเอง19 ฉันมองผ่านนิตยสารแฟชั่น ตระหนักดีว่า เสื้อผ้าของฉันที่มีล้าสมัย20 ต้นได้ตกลงข้ามถนน มันได้ถูก uprooted โดยการล่าเกล21 คนได้นอนในห้องถัดไป พวกเขาได้ wakened เสียงของแก้ว22 เขาขโมยเงิน เขามองหาซ่อน23 ได้ soaked ผิว เราก็ถึงสถานีฉันนั่งอยู่ในแถวหน้า 24 ผมใช้โอเปร่าแก้ว ผมเห็นทุกอย่างสวยงามไม่ชอบนั่งลง 25 รู้ว่า มีมดอยู่ในหญ้า26 เธอเชื่อว่า เธอสามารถไว้ใจเขาอย่างแน่นอน เธอให้เขาเช็คเปล่า27 สิงโตพบกรงประตูเขาเปิด เขาเห็นป้ายห้ามผู้รักษาของเขา เขาออกจากกรง และเดินช้า ๆ ไปทางทางเข้าสวนสัตว์28 รัฐบาลพยายามครั้งภาษีตามขนาดของบ้านของพวกเขา พวกเขาเก็บภาษีบน windows29 ผมก็ได้ยินว่า ถ้ำมีอันตราย ฉันไม่อยากไปเพิ่มเติมไม่ มีไฟ30 เธอสวมเสื้อผ้าที่ทันสมัยมาก เธอถูกล้อมรอบ ด้วยช่างภาพและ pressmen เธอกวาดขึ้นกับไมโครโฟน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

6 เขาตระหนักว่าเขาได้พลาดรถไฟขบวนสุดท้าย เขาเริ่มที่จะเดิน.
7 เขาเป็นคนที่เหน็ดเหนื่อยจากการทำงานของเขา เขาโยนตัวเองอยู่บนเตียงของเขา.
8 เขาได้ใช้เงินของเขาทั้งหมด เขาตัดสินใจที่จะกลับบ้านและขอให้พ่อของเขาสำหรับงาน.
9 เขาหนีออกมาจากคุก เขามองหาสถานที่ที่เขาจะได้รับ
อาหาร.
10 เธอไม่ต้องการที่จะได้ยินเรื่องราวอีกครั้ง เธอเคยได้ยินมันทั้งหมดก่อน.
11 พวกเขาพบว่าเงินที่ พวกเขาเริ่มทะเลาะกันเกี่ยวกับวิธีการ
แบ่งถ้า.
12 เธอเข้ามาในห้องอย่างกระทันหัน เธอพบว่าพวกเขาสูบบุหรี่.
13 ผมเปิดไฟ ผมประหลาดใจในสิ่งที่ฉันเห็น.
14 เราเข้าเยี่ยมชมพิพิธภัณฑ์ เราตัดสินใจที่จะมีอาหารกลางวันในสวนสาธารณะ.
15 เขาเสนอที่จะแสดงให้เราเห็นทางกลับบ้าน เขาคิดว่าเราหายไป.
16 เขาพบว่าปืนของเขา เขาโหลด เขานั่งลงหันหน้าไปทางประตู.
17 เธอถามฉันจะช่วยเธอ เธอรู้ว่าเธอไม่สามารถเคลื่อนย้ายไปมาเพียงอย่างเดียว.
18 เขาเลี้ยงสุนัข เขานั่งลงไปรับประทานอาหารค่ำของเขาเอง.
19 ผมได้มองผ่านนิตยสารแฟชั่น ฉันตระหนักดีว่าเสื้อผ้าของฉันอยู่อย่างไร้ความหวังออกจากวันที่.
20 ต้นไม้ได้ลดลงฝั่งตรงข้ามถนน มันได้รับการถอนรากถอนโคนโดยพายุ.
21 คนกำลังนอนหลับอยู่ในห้องถัดไป พวกเขาถูกปลุกด้วยเสียงของกระจกแตก.
22 เขาขโมยเงิน เขามองหาสถานที่ที่จะซ่อนมัน.
23 เราถูกแช่กับผิว ในที่สุดเราก็มาถึงสถานี.
24 ฉันนั่งอยู่ในแถวหน้า ผมใช้แว่นตาโอเปร่า ผมเห็นทุกอย่างสวยงาม.
25 ผมไม่ชอบที่จะนั่งลง ผมรู้ว่ามีมดในหญ้า.
26 เธอเชื่อว่าเธอจะสามารถไว้ใจเขาอย่างแน่นอน เธอให้เขาเช็คเปล่า.
27 สิงโตพบประตูกรงของเขาเปิด เขาเห็นสัญญาณของการรักษาของเขา เขาออกจากกรงและเดินช้า ๆ ไปทางประตูทางเข้าสวนสัตว์.
28 รัฐบาลเคยพยายามจะคนภาษีตามขนาดของบ้านของพวกเขา พวกเขาวางภาษีบน windows.
29 ผมเคยได้ยินมาว่าถ้ำตกอยู่ในอันตราย ฉันไม่ชอบที่จะไปเพิ่มเติมใด ๆ โดยไม่ต้องแสง.
30 เธอสวมเสื้อผ้าแฟชั่นมาก เธอถูกล้อมรอบด้วยช่างภาพและตรวจการณ์ เธอกวาดขึ้นกับไมโครโฟน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เขาตระหนักว่าเขาได้พลาดรถไฟเที่ยวสุดท้าย เขาเริ่มที่จะเดิน .
7 เขาเหนื่อยล้าจากการทำงานของเขา เขาทิ้งตัวลงนอนบนเตียงของเขา .
8 เขามีการใช้จ่ายเงินทั้งหมดของเขา เขาตัดสินใจที่จะกลับบ้าน และขอให้พ่อของเขาสำหรับงาน .
9 เขาหนีออกมาจากคุก เขามองหาสถานที่ที่เขาจะได้รับ

10 อาหาร เธอไม่อยากฟังเรื่องนี้อีก เธอเคยได้ยินมันทั้งหมดก่อน .
11 พวกเขาเจอเงินพวกเขาเริ่มทะเลาะกันเรื่องแบ่งหาก

.
เธอเข้าไปในห้องทันที เธอพบพวกเขาสูบบุหรี่ .
ผมเปิดไฟ ผมประหลาดใจที่สิ่งที่ผมเห็น
14 เราเข้าชมพิพิธภัณฑ์ เราตัดสินใจที่จะรับประทานอาหารกลางวันในสวนสาธารณะ
15 เขาเสนอจะให้เรากลับบ้าน เขาคิดว่าพวกเราหลงทาง
16 เขาพบปืนของเขา เขาโหลดได้ เขานั่งหันหน้าไปทางประตู
เธอขอให้ฉันช่วยเธอเธอตระหนักว่าเธอไม่สามารถย้ายมันคนเดียว
18 เขาเลี้ยงสุนัข เขานั่งกินข้าวของตัวเอง .
ฉันได้มองผ่านนิตยสารแฟชั่น ฉันคิดว่าเสื้อผ้าของฉันหมดหวังออกจากวันที่ .
20 ต้นกำลังข้ามถนน มันถูก uprooted โดยเกล
21 คนกำลังนอนอยู่ในห้องถัดไป พวกเขาเพิ่งตื่นด้วยเสียงกระจกแตก
เขาขโมยเงินเขามองหาสถานที่ที่จะซ่อนมัน .
เราเปียกโชกไปหมดทั้งตัว สุดท้ายเราก็มาถึงสถานี .
ผมนั่งอยู่ในแถวหน้า ผมใช้แว่นตาโอเปร่า ผมเห็นทุกอย่างสวยงาม .
ผมไม่ได้ชอบที่จะนั่ง ผมรู้ว่ามีมดในพื้นหญ้า
เธอเชื่อว่าเธอจะเชื่อใจเค้ามาก เธอให้เขาเช็คเปล่า .
ที่ 27 สิงโตที่พบประตูกรงเปิดเขาเห็นสัญญาณของผู้รักษาประตูของเขา เขาออกจากกรง และเดินช้าๆ ไปยังประตูทางเข้าสวนสัตว์ .
รัฐบาลเคยพยายามที่จะภาษีประชาชน ตามขนาดของบ้านของพวกเขา พวกเขาวางภาษีบน Windows .
ผมได้ยินว่าถ้ำพบอันตราย ฉันไม่ชอบที่จะไปเพิ่มเติมใด ๆที่ไม่มีแสง
เธอสวมเสื้อผ้าแฟชั่นมาก เธอถูกล้อมรอบด้วยช่างภาพและ pressmen .เธอกวาดขึ้น
ไมโครโฟน