Mme. Forester had guessed. 123 “You

Mme. Forester had guessed. 123
“You say that you bought a diamond necklace to replace mine?” 124
“Yes. You did not notice it, even, did you? They were exactly alike?” 125
And she smiled with proud and naïve joy. 126
Mme. Forester, much moved, took her by both hands:— 127
“Oh, my poor Mathilde. But mine were false. At most they were worth five hundred francs!” 128

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

mme ป่าไม้ได้เดา 123
"คุณบอกว่าคุณซื้อสร้อยเพชรที่จะเปลี่ยนเองได้ไหม" 124
"ใช่ คุณไม่ได้แจ้งให้ทราบว่าแม้คุณไม่? พวกเขาเหมือนกัน? "125
และเธอยิ้มด้วยความภาคภูมิใจและความสุขที่ไร้เดียงสา 126
mme ป่าไม้ย้ายมากพาเธอด้วยมือทั้งสอง - 127
"โอ้แมธิดีของฉัน แต่ฉันเป็นเท็จ ที่มากที่สุดที่พวกเขามีค่าห้าร้อยฟรังก์ "128

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หนาว Forester ได้เดา 123
"คุณบอกว่า คุณซื้อสร้อยเพชรแทนฉัน" 124
"ใช่ นอกจากนี้คุณไม่ได้สังเกตเห็น ไม่ได้ คุณ พวกตรงกันหรือไม่" 125
เธอยิ้มกับ proud และสุขขำน่า 126
หนาว Forester ย้ายมาก เอาเธอ โดยมือทั้งสองข้าง: — 127
"Oh, Mathilde ของฉันจน แต่ฉันก็ไม่ ในที่สุด พวกมูลค่า 500 ฟรังซ์ " 128

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

คุณนาย. พนักงานป่าไม้ก็เดาได้ว่า 123
"คุณบอกว่าที่คุณซื้อสร้อยคอเพชรในการใส่ของเราหรือไม่?" 124
"ใช่" คุณไม่จำเป็นต้องแจ้งให้ทราบล่วงหน้าได้แม้คุณ ก็เหมือนกันทุกประการหรือไม่?" 125
และเธอก็ยิ้มด้วยความสุขความ ภูมิใจ และจึงกลายเป็นเรื่อง 126
คุณนาย. พนักงานป่าไม้ย้ายไปมากทำให้เธอด้วยมือทั้งสองข้าง: - 127
"โอ mathilde น่าสงสารของฉัน แต่ของเราเป็นเท็จ ที่ส่วนใหญ่จะมีมูลค่าห้าร้อยแฟรงค์!" 128