INTRODUCTIONWe have seen, over the

INTRODUCTION
We have seen, over the last three decades, an immense spread of economic thinking in all branches of social science (see, e.g. Hartley, 1992); a phenomenon commonly referred to as ‘economic imperialism’ (Tullock, 1972; Brenner, 1980; Stigler, 1984; Radnitzky and Bernholz, 1987; Udehn, 1992), or ‘universal economies’ (Radnitzky, 1992). Outside its traditional domain, the economic approach has proved most useful in the analysis of politics. Since the 1950s, there has been an invasion of economists into political territory. Many political scientists, too, have become impressed by the apparent power of this perspective and adopted its tools. Being a discipline with a topic, but no particular approach, political science is easily subjected to the influence of neighbouring disciplines (cf. Truman, 1955; Greer, 1969:55; Riker, 1982a:4). 1

Another reason for economic imperialism is the failure of economics in its own domain. With the expanding role of the state in economic life and the consequent interdependence of economy and polity, traditional economic theory became increasingly inadequate for the explanation of macroeconomic phenomena. To retrieve themselves from this embarrassing situation, economists called for the inclusion, or endogenization, of politicians in economic analysis. The economist’s way of doing this was by theoretical imperialism. Not only were political actors included in their analyses, but the economic approach was also applied to the domain of politics. 2


FROM POLITICAL SOCIOLOGY TO POLITICAL ECONOMY3
Before economics became the exemplary model, political science received a strong impetus from sociology and social psychology (Dahl, 1961a:764ff; Lipset, 1969a: ix-xvi; Almond, 1991:36-38; Petracca, 1991:172). 4 There were three sources: behaviouralism, group theory and structural-functionalism. Of these, ‘behaviouralism’ was the most important and, in a wide sense of the term, included the other two. 5 In a narrow sense, ‘behaviouralism’ signified an empiricist approach to political behaviour.

The movement known as ‘behaviouralism’ in political science—not to be

-1-

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แนะนำเราได้เห็น ทศวรรษสาม การแพร่กระจายอันยิ่งใหญ่ของความคิดทางเศรษฐกิจทุกสาขาของสังคมศาสตร์ (โปรดดู เช่น Hartley, 1992); เป็นปรากฏการณ์โดยทั่วไปเรียกว่า "ลัทธิจักรวรรดินิยมทางเศรษฐกิจ' (Tullock, 1972 Brenner, 1980 Stigler, 1984 Radnitzky และ Bernholz, 1987 Udehn, 1992), หรือ 'เศรษฐกิจสากล" (Radnitzky, 1992) ภายนอกโดเมนของดั้งเดิม วิธีการทางเศรษฐกิจได้พิสูจน์ประโยชน์มากในการวิเคราะห์การเมือง ตั้งแต่ได้มีการบุกรุกของนักเศรษฐศาสตร์ในอาณาเขตทางการเมือง นักวิทยาศาสตร์ทางการเมืองที่มาก เกินไป กลายเป็นประทับใจพลังชัดเจนของมุมมองนี้ และนำเครื่องมือของการ อยู่วินัยกับหัวข้อ แต่ไม่มีวิธีการเฉพาะ รัฐศาสตร์ได้ง่าย ๆ ภายใต้อิทธิพลของประเทศสาขา (cf. ทรูแมน 1955 อินน์เอ็กซ์เพลส 1969:55 Riker, 1982a:4) 1อีกเหตุผลหนึ่งลัทธิจักรวรรดินิยมทางเศรษฐกิจคือ ความล้มเหลวของเศรษฐกิจในโดเมนของตนเอง ขยายบทบาทของรัฐในเศรษฐกิจชีวิตและอิสระเสรีผลลัพธ์ของเศรษฐกิจและ polity ทฤษฎีเศรษฐกิจแบบดั้งเดิมเป็นมากขึ้นไม่เพียงพอสำหรับอธิบายปรากฏการณ์เศรษฐกิจมหภาค เรียกตัวเองจากสถานการณ์นี้อาย นักเศรษฐศาสตร์เรียกว่าการรวม การ endogenization นักการเมืองในการวิเคราะห์เศรษฐกิจ วิธีของนักเศรษฐศาสตร์ที่ทำตามทฤษฎีลัทธิจักรวรรดินิยมได้ ไม่เพียงนักแสดงทางการเมืองรวมอยู่ในการวิเคราะห์ของพวกเขา แต่วิธีทางเศรษฐกิจถูกใช้กับโดเมนของการเมือง 2จากการเมืองสังคมวิทยาการเมือง ECONOMY3ก่อนที่เศรษฐกิจเป็น แบบเยี่ยง รัฐศาสตร์ได้รับแรงผลักดันที่แข็งแกร่งจากสังคมวิทยาและจิตวิทยาสังคม (เล็นดาห์ล 1961a:764ff Lipset, 1969a: ix-xvi อัลมอนด์ 1991:36-38 Petracca, 1991:172) 4 มีได้สามแหล่ง: behaviouralism ทฤษฎีกลุ่ม และ functionalism โครงสร้าง เหล่านี้ 'behaviouralism' สำคัญสุด แล้ว ในความรู้สึกที่กว้างของคำ รวมอีกสอง 5 ในความรู้สึกแคบ 'behaviouralism' signified วิธี empiricist เป็นพฤติกรรมทางการเมืองการเคลื่อนไหวที่เรียกว่า 'behaviouralism"ในรัฐศาสตร์ซึ่งไม่ต้อง-1-

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทนำ
เราได้เห็นในช่วงสามทศวรรษที่ผ่านมาการแพร่กระจายอันยิ่งใหญ่ของความคิดทางเศรษฐกิจในทุกสาขาของวิทยาศาสตร์สังคม (ดูเช่น Hartley, 1992); ปรากฏการณ์ปกติจะเรียกว่า 'จักรวรรดินิยมทางเศรษฐกิจ' (Tullock 1972; เบรนเนอร์, 1980; Stigler 1984; Radnitzky และ Bernholz 1987; Udehn, 1992) หรือ 'เศรษฐกิจสากล (Radnitzky, 1992) นอกโดเมนแบบดั้งเดิมของวิธีการทางเศรษฐกิจที่ได้พิสูจน์แล้วว่ามีประโยชน์มากที่สุดในการวิเคราะห์การเมือง ตั้งแต่ปี 1950 ได้มีการบุกรุกของนักเศรษฐศาสตร์เข้าไปในดินแดนทางการเมือง นักวิทยาศาสตร์ทางการเมืองจำนวนมากเกินไปได้กลายเป็นที่ประทับใจโดยอำนาจชัดเจนของมุมมองนี้และนำมาใช้เครื่องมือของ เป็นวินัยกับหัวข้อ แต่ไม่มีวิธีการโดยเฉพาะอย่างยิ่งทางด้านวิทยาศาสตร์ทางการเมืองอยู่ภายใต้ได้อย่างง่ายดายเพื่ออิทธิพลของสาขาวิชาใกล้เคียง (cf ทรูแมน 1955; เกรียร์, 1969: 55; ไรเคอร์, 1982a: 4) 1 เหตุผลที่จักรวรรดินิยมทางเศรษฐกิจก็คือความล้มเหลวของเศรษฐกิจในโดเมนของตัวเอง ด้วยการขยายบทบาทของรัฐในชีวิตทางเศรษฐกิจและการพึ่งพาซึ่งกันและกันผลเนื่องมาจากภาวะเศรษฐกิจและการเมืองทฤษฎีเศรษฐกิจแบบดั้งเดิมมากขึ้นกลายเป็นไม่เพียงพอสำหรับคำอธิบายของปรากฏการณ์ทางเศรษฐกิจมหภาค ในการดึงตัวเองออกจากสถานการณ์ที่น่าอายนี้นักเศรษฐศาสตร์เรียกว่าสำหรับการรวมหรือ endogenization ของนักการเมืองในการวิเคราะห์เศรษฐกิจ ทางเศรษฐศาสตร์ของการทำเช่นนี้โดยทฤษฎีลัทธิจักรวรรดินิยม ไม่เพียงนักแสดงทางการเมืองรวมอยู่ในการวิเคราะห์ของพวกเขา แต่วิธีการทางเศรษฐกิจที่ได้รับยังใช้โดเมนของการเมือง 2 จากสังคมวิทยาการเมือง ECONOMY3 ทางการเมืองก่อนเศรษฐศาสตร์กลายเป็นรูปแบบที่เป็นแบบอย่างวิทยาศาสตร์ทางการเมืองที่ได้รับแรงผลักดันที่แข็งแกร่งจากสังคมวิทยาและจิตวิทยาสังคม (ดาห์ล, 1961a: 764ff; Lipset, 1969a: ix-เจ้าพระยา; อัลมอนด์, 1991: 36-38; Petracca, 1991: 172) 4 มีสามแหล่งคือ behaviouralism ทฤษฎีกลุ่มและโครงสร้าง-functionalism เหล่านี้ 'behaviouralism' เป็นสิ่งสำคัญที่สุดและในความหมายกว้างของระยะรวมถึงอีกสอง 5 ในความหมายแคบ 'behaviouralism' ความหมายวิธีการ empiricist กับพฤติกรรมทางการเมือง. การเคลื่อนไหวเรียกว่า 'behaviouralism' ในทางการเมืองวิทยาศาสตร์ไม่ได้ที่จะ-1-

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทนำ
เราได้เห็นในช่วงสามทศวรรษที่ผ่านมามีการแพร่กระจายของความคิดทางเศรษฐกิจอันยิ่งใหญ่ในทุกสาขาของวิทยาศาสตร์สังคม ( ดู เช่น ฮาร์ทลี่ย์ , 1992 ) ; ปรากฏการณ์จักรวรรดินิยมทางเศรษฐกิจโดยทั่วไปเรียกว่า ' ' ( tullock , 1972 ; เบรนเนอร์ , 1980 ; สติกเลอร์ , 1984 ; และ udehn radnitzky bernholz , 1987 ; , 1992 ) , หรือ ' สากล ' ( ประเทศ radnitzky , 1992 ) นอกโดเมนดั้งเดิมของมันแนวทางทางเศรษฐกิจได้พิสูจน์ที่มีประโยชน์มากที่สุดในการวิเคราะห์การเมือง ตั้งแต่ปี 1950 ได้มีการบุกรุกเข้าไปในดินแดนของนักเศรษฐศาสตร์การเมือง นักวิทยาศาสตร์ทางการเมืองมากเกินไปได้กลายเป็นที่ประทับใจโดยอำนาจที่ชัดเจนของมุมมองนี้ และใช้เครื่องมือของ เป็นวินัยกับหัวข้อ แต่ยังไม่มีวิธีการรัฐศาสตร์ได้อย่างง่ายดายภายใต้อิทธิพลของสาขาที่อยู่ใกล้เคียง ( CF . ทรูแมน 2498 ; เกียร์ 1969:55 ; ไรเกอร์ 1982a : 4 ) 1

เหตุผลสำหรับจักรวรรดินิยมทางเศรษฐกิจความล้มเหลวทางเศรษฐกิจของโดเมนของตัวเอง กับการขยายบทบาทของรัฐในชีวิตทางเศรษฐกิจและความสมดุลของเศรษฐกิจ และการเมืองส่งผลให้ ,ทฤษฎีเศรษฐศาสตร์ดั้งเดิมกลายเป็นหย่อมมากขึ้นสำหรับคำอธิบายของปรากฏการณ์ทางเศรษฐกิจมหภาค . เอาตัวเองจากสถานการณ์ที่น่าอายนี้ นักเศรษฐศาสตร์เรียกรวม หรือ endogenization ของนักการเมืองในการวิเคราะห์ทางเศรษฐศาสตร์ นักเศรษฐศาสตร์ของวิธีการทำเช่นนี้คือโดยจักรวรรดินิยมทฤษฎี ไม่เพียง แต่เป็นนักการเมืองนักแสดงรวมอยู่ในการวิเคราะห์ของพวกเขาแต่แนวทางเศรษฐกิจก็ยังใช้กับโดเมนของการเมือง 2


จากสังคมวิทยาการเมืองกับ economy3 ทางการเมือง
ก่อนที่เศรษฐศาสตร์กลายเป็นรุ่นที่เป็นแบบอย่าง รัฐศาสตร์ ได้รับแรงกระตุ้นจากสังคมวิทยาและจิตวิทยาสังคม ( ดาห์ล , 1961a : 764ff ; lipset 1969a : 9 , 16 ; อัลมอนด์ 1991:36-38 ; petracca 1991:172 , ) 4 มี 3 แหล่ง behaviouralism : ,ทฤษฎีกลุ่มและ functionalism โครงสร้าง ของเหล่านี้ ' behaviouralism ' เป็นสิ่งสำคัญที่สุด และ ในความรู้สึกกว้างของเทอม รวมอื่น ๆสอง 5 ในความหมายแคบ ' behaviouralism ' ความหมายแนวทาง empiricist พฤติกรรมทางการเมือง

การเคลื่อนไหวที่เรียกว่า ' behaviouralism ' การเมืองไม่เป็น

- -
1