Starch and its classificationChemic

Starch and its classification
Chemically, starches are polysaccharides, composed of a number
of monosaccharides or sugar (glucose) molecules linked together
with
-D-(1-4) and/or
-D-(1-6) linkages. The starch consists
of 2 main structural components, the amylose, which is essentially
a linear polymer in which glucose residues are
-D-(1-4)
linked typically constituting 15% to 20% of starch, and amylopectin,
which is a larger branched molecule with
-D-(1-4) and

-D-(1-6) linkages and is a major component of starch (BNF
1990). Amylose is linear or slightly branched, has a degree of polymerization
up to DP 6000, and has a molecular mass of 105 to
106 g/mol. The chains can easily form single or double helices
(Takeda and Takeda 1989). On the basis of X-ray diffraction studies
on oriented amylase fibers, the presence of type A and type B
amyloe is indicated (Figure 1, Galliard 1987). The structural elements
of type B are double helices, which are packed in an antiparallel,
hexagonal mode. The central channel surrounded by 6
double helices is filled with water (36 H2O/unit cell). Type A is
very similar to type B, except that the central channel is occupied
by another double helix, making the packing closer. In this type,
only 8 molecules of water per unit cell are inserted between the
double helices. Amylopectin (107 to 109 g/mol) is highly
branched and has an average DP of 2 million, making it one of
the largest molecules in nature. Chain lengths of 20 to 25 glucose
units between branch points are typical. Its structure is often described
by a cluster model (Figure 2). The cluster model gained
greater credence when Hizukuri postulated that amylopectin

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แป้งและจัดประเภทของสารเคมี สมบัติมี polysaccharides ประกอบด้วยตัวเลขmonosaccharides หรือโมเลกุลน้ำตาล (กลูโคส) ที่เชื่อมโยงกันมีลิงค์-D-(1-4) / -D-(1-6) แป้งประกอบด้วย2 หลักโครงสร้างส่วนประกอบ และ ซึ่งเป็นหลักพอลิเมอร์เชิงเส้นที่มีกลูโคสที่ตกค้างอยู่-D-(1-4)ลิงค์โดยทั่วไปค่า 15% กับ 20% ของแป้ง และ amylopectinซึ่งเป็นโมเลกุลเป็นแบบแยกสาขาใหญ่กับ-D-(1-4) และลิงค์-D-(1-6) และเป็นส่วนประกอบหลักของแป้ง (BNFปี 1990) และเป็นเส้นตรง หรือแบบแยกสาขาเล็กน้อย มีองศาของการ polymerizationถึง DP 6000 และมีมวลโมเลกุลของ 105 การ106 กรัม/โมล โซ่สามารถฟอร์ม helices เดี่ยว หรือคู่ง่าย(ทาเคดะและทาเคดะ 1989) โดยศึกษาการเลี้ยวเบนเอ็กซ์เรย์บนเส้นใยแนว amylase สถานะของชนิด A และชนิด Bระบุ amyloe (รูปที่ 1, Galliard 1987) องค์ประกอบโครงสร้างประเภท B เป็นคู่ helices ซึ่งบรรจุในการ antiparallelโหมดหกเหลี่ยม สถานีกลางล้อมรอบ ด้วย 6คู่ helices จะเต็มไป ด้วยน้ำ (36 H2O/หน่วย เซลล์) ชนิด Aคล้ายคลึงกับชนิด B ยกเว้นที่ว่างช่องทางกลางโดยเกลียวคู่อื่น ทำบันทึกใกล้ชิด แบบโมเลกุลเฉพาะ 8 หน่วยเซลล์น้ำจะแทรกระหว่างการhelices คู่ คือ Amylopectin (107 ถึง 109 กรัม/โมล)branched และมี DP การเฉลี่ย 2 ล้านคน ให้โมเลกุลที่ใหญ่ที่สุดในธรรมชาติ โซ่ยาวของกลูโคส 20-25หน่วยระหว่างสาขาสถานทั่วไป อธิบายโครงสร้างมักจะโดยคลัสเตอร์รุ่น (รูปที่ 2) แบบคลัสเตอร์ที่ได้รับยิ่งเห็นเหมือนเมื่อ Hizukuri postulated amylopectin นั้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แป้งและการจำแนกประเภทของสารเคมี, แป้งเป็น polysaccharides ประกอบด้วยจำนวนของmonosaccharides หรือน้ำตาล (กลูโคส) โมเลกุลเชื่อมโยงกันด้วย? -D- (1-4) และ / หรือ? -D- (1-6) เชื่อมโยง แป้งประกอบด้วย2 ส่วนประกอบโครงสร้างหลักของอะไมโลสซึ่งเป็นหลักพอลิเมอเชิงเส้นที่มีสารตกค้างกลูโคส? -D- (1-4) ที่เชื่อมโยงมักจะ constituting 15% ถึง 20% ของแป้งและ amylopectin, ซึ่งเป็นขนาดใหญ่ แยกโมเลกุลด้วย? -D- (1-4) และ? -D- (1-6) ความเชื่อมโยงและเป็นส่วนประกอบที่สำคัญของสตาร์ช (BNF 1990) อะไมโลสเป็นเส้นตรงหรือแยกเล็กน้อยมีระดับของพอลิเมอถึง DP 6000 และมีมวลโมเลกุลของการ 105 106 กรัม / โมล เครือข่ายได้อย่างง่ายดายสามารถสร้างเอนริเก้เดียวหรือสองครั้ง(ทาเคดะและทาเคดะ 1989) บนพื้นฐานของการศึกษา X-ray diffraction เส้นใยอะไมเลสที่มุ่งเน้นการปรากฏตัวของประเภทและชนิดบีamyloe จะแสดง (รูปที่ 1, เต้นรำ 1987) องค์ประกอบโครงสร้างของประเภท B เป็นเอนริเก้คู่ซึ่งจะถูกบรรจุใน antiparallel, โหมดหกเหลี่ยม ช่องกลางล้อมรอบด้วย 6 เอนริเก้คู่เต็มไปด้วยน้ำ (36 H2O / หน่วยเซลล์) ประเภทเป็นที่คล้ายกันมากที่จะพิมพ์ B, ยกเว้นว่าช่องกลางที่ถูกครอบครองโดยเกลียวคู่อื่นทำให้การบรรจุอย่างใกล้ชิด ในประเภทนี้เพียง 8 โมเลกุลของน้ำต่อหน่วยเซลล์จะถูกแทรกระหว่างเอนริเก้คู่ amylopectin (107-109 g / mol) จะสูงกิ่งและมีDP เฉลี่ย 2 ล้านทำให้มันเป็นหนึ่งของโมเลกุลที่ใหญ่ที่สุดในธรรมชาติ ความยาวของห่วงโซ่ 20-25 กลูโคสหน่วยระหว่างจุดสาขาเป็นปกติ โครงสร้างของมันมักถูกอธิบายโดยรูปแบบคลัสเตอร์ (รูปที่ 2) รูปแบบคลัสเตอร์ได้รับความเชื่อถือมากขึ้นเมื่อ Hizukuri ตั้งสมมติฐานว่า amylopectin