By the winter of 1909/10 Picasso's

By the winter of 1909/10 Picasso's pictorial language had already become increasingly hard to decipher. He was steadily divesting his paintings of mere likeness, not that this was synonymous with a progressive elimination of the subject: his paintings were becoming more abstract but not entirely so.

In 1910 Picasso and Fernande Olivier spent a summer vacation in Cadaques, and this was where Woman with Mandolin originated. Having emerged from an Early Cubist phase which seemed, in part, expressive, Picasso was now in the throes of Analytical Cubism, a period during which he invested surface ornament with intrinsic value. In this picture, the characteristic fragmentation of form is carried to almost unre-cognizable lengths. Only the mandolin is comparatively easy to identify in the lower reaches of the composition.' Both the outlines of the figure and its internal drawing have been broken down into interpenetrative geometrical elements. The coloration is dominated by brown tones paling to beige. Blue-grey accents, often directly juxtaposed with dark, structural lines, imbue the painting with facet-like plasticity.

Despite the considerable problems of interpretation which this picture presents and would present in even greater measure were it not for the title, Girl with Mandolin is by no means totally devoid of realism. Picasso was concerned, not with the mimetic reproduction of a woman holding a musical instrument, but with the objective nature of his subject - hence, for all the painting's tendencies toward formal dissolution, its unmistakable retention of plasticity.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

โดยฤดูหนาวของ Picasso 1909/10 เป็นภาษาจำได้แล้วเป็นการยากมากที่จะถอดรหัส เขาจึงถูก divesting ภาพวาดของเขาคล้ายเพียงอย่างต่อเนื่อง ไม่ว่าคำพ้องกับตัดความก้าวหน้าของเรื่อง: ภาพวาดของเขาได้กลายเป็นมากกว่านามธรรม แต่ไม่ทั้งหมดดังนั้นการ ใน 1910 Picasso และ Olivier Fernande ใช้วันหยุดฤดูร้อนใน Cadaques และนี้เป็นการที่ผู้หญิง มีตั้งมา มีเกิดจากเฟสทาวน์ก่อนที่ประจักษ์ ในส่วน แสดงออก ปีกัสโซได้ตอนนี้ใน throes ของ Cubism วิเคราะห์ ระยะเวลาในระหว่างที่เขาลงทุนผิวมณี มีค่า intrinsic ในภาพนี้ การกระจายตัวของลักษณะของฟอร์มจะดำเนินไปยาวเกือบ unre cognizable เดียวตั้งเป็นเรื่องง่ายดีอย่างหนึ่งเพื่อระบุในจนถึงด้านล่างของส่วนประกอบ ' เค้าร่างทั้งสองของตัวเลขและรูปวาดของภายในได้ถูกแบ่งออกเป็นองค์ประกอบ geometrical interpenetrative การย้อมสีถูกครอบงำ ด้วยโทนสีน้ำตาลกับสีเบจ paling เน้นสีน้ำเงินเทา หรูหราอันน่ามักจะตรงกับบรรทัดที่มืด โครงสร้าง กรอกภาพ มี plasticity พได้เหมือน แม้ มีปัญหามากของการตีความซึ่งแสดงรูปภาพนี้ และจะ ปัจจุบันในวัดยิ่งขึ้นมันไม่สำหรับชื่อเรื่อง สาวตั้งเป็นไม่ได้โดยสิ้นเชิงปราศจากความสมจริง ปิกัสโซเกี่ยวข้อง ไม่ มีการสืบพันธุ์ของผู้หญิงถือเป็นดนตรี mimetic แต่ มีลักษณะวัตถุประสงค์ ของเรื่องของเขา- ดังนั้น สำหรับแนวโน้มของภาพวาดทั้งหมดไปทางทางยุบ รักษา plasticity เป็นแน่แท้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โดยฤดูหนาวของปี 1909 / 10 ของ Picasso ภาพภาษาได้กลายเป็นยากขึ้นเพื่อถอดรหัส . เขาอย่างต่อเนื่องดังนี้ของเขาภาพวาดเพียงอุปมา ไม่ใช่ว่ามันพ้องกับการความก้าวหน้าของเรื่อง : ภาพวาดของเขาเป็นนามธรรมมากขึ้น แต่ไม่เป็นเช่นนั้น

1910 ปีกัสโซและเฟอร์นันโด โอลิเวอร์ ใช้เวลาวันหยุดฤดูร้อนในคาดาเคส ,และนี้คือที่ที่ผู้หญิงกับแมนโดลินมา . มีโผล่ออกมาจากต้นเฟสลูกบาศก์ซึ่งดูเหมือน , ในส่วน , การแสดง , ปิกัสโซ่อยู่ในอาการปวดเกร็งของวิเคราะห์ในภาพนะ ในช่วงที่เขาลงทุนประดับผิวด้วยคุณค่า . รูปนี้ ลักษณะของรูปแบบการกระจายที่สามารถเข้าใจได้เกือบ unre ความยาวเพียงพิณจะเปรียบเทียบง่ายต่อการระบุในล่างขององค์ประกอบ ' ทั้งโครงร่างของรูปและการวาดภาพภายในถูกแบ่งออกเป็นองค์ประกอบทางเรขาคณิต interpenetrative . สีเป็น dominated โดยส่วนใหญ่จะสีน้ำตาลโทนสีเบจ สำเนียงสีเทาฟ้ามักจะมืดตรง juxtaposed กับเส้นโครงสร้าง ทำให้เต็มไปด้วยภาพวาดกับแง่เช่นพลาสติก .

แม้จะมีปัญหามากในการตีความ ซึ่งภาพนี้แสดงและจะนำเสนอในที่ยิ่งใหญ่กว่าวัดไม่ใช่ชื่อผู้หญิงกับพิณจะไม่เต็มเปาไร้สัจนิยม ปีกัสโซเป็นกังวลไม่ได้กับการสืบพันธุ์ซึ่งล้อเลียนผู้หญิงถือเครื่องดนตรี แต่ด้วยวัตถุประสงค์ของธรรมชาติของเขาได้ - ดังนั้นสำหรับแนวโน้มที่มีต่อการละลายของภาพวาดอย่างเป็นทางการของความคงทนแน่แท้ของพลาสติก .