Planktonic cells and biofilm on sta

Planktonic cells and biofilm on stainless steel, shrimp, and crab
surfaces
The formation of microbial biofilms on food and food contact
surfaces in food processing environments has been a serious
problem in the food industry (Chari, Viswadeepika, & Kumar, 2014;
Dourou et al., 2011). Histograms of the biofilm formation on SS,
crab, and shrimp surfaces at different temperatures are presented
in Fig. 1. As evident from the figure, the same trend of biofilm formation
occurred on the SS, crab, and shrimp surfaces. The crab and
shrimp coupon surfaces had significantly stronger biofilm formation
at 25e37
C, and therefore these temperatures can be suggested
as being optimum conditions for biofilm formation by
V. parahaemolyticus (Fig. 1B and C). V. parahaemolyticus produced
biofilm at significantly higher levels on the crab surfaces (almost 8
log CFU/cm2) than on the shrimp surfaces (7 log CFU/cm2). The
surface of crab is rough then shrimp surfaces. Gharechahi, Moosavi,
and Forghani (2012) reviewed that the roughness of surfaces has an
influence on the biofilm formation and maturation. Castro-Rosas
and Escartin (2002) crab carapaces were more favorable for the
adhesion of Vibrio cholarae O1 cells than were shrimp. Jahid, Mizan,
Ha, and Ha (2015) reported that biofilm cells can

Exoprotease assay
Protease expression is regulated by quorum sensing in some
pathogens, including Pseudomonas aeruginosa, Erwinia carotovora
(Jones et al., 1993), and Aeromonas hydrophila (Jahid et al., 2013).
Many extracellular proteases of Vibrio spp. are believed to play a significant role in their virulence (Khouadja, Lamari, & Bakhrouf,
2013). Mekalanos (1992) reviewed environmental signals controlling
the expression of virulence determinants in bacteria and suggested
that temperature can be transduced and effect changes in
gene expression (also reviewed by Hurme and Rhen (1998)).
Therefore, exoprotease production is dependent on particular
environmental parameters, such as temperature and pH (Mateos,
Anguita, Naharro, & Paniagua, 1993; O’Reilly and Day, 1983). In
this study, the exoprotease activity of V. parahaemolyticus was
observed at different temperatures (Table 1). The enzyme activity
increased from 4 to 30
C but decreased at 37
C. Increasing temperatures
(from 4 to 30
C) significantly increased (P < 0.05) the
exoprotease activity in the V. parahaemolyticus supernatant. However,
a growth temperature of 37
C inhibited exoprotease production
(Table 1). In the case of A. hydrophila, protease production
at a high population density occurred at 22 and 30
C (Jahid et al.,
2013). Mizan et al. (2016) found high protease activity at 30
C.
Temperature may influence the production of extracellular polymeric
substances, which are known to enhance bacterial cell
attachment and biofilm formation.

AI-2 determination
The autoinducer 2 (AI-2) system first identified in the genus
vibrio and subsequently found in a broad range of Gram-negative
and Gram-positive bacteria (Rice, McDougald, Givskov, and
Kjelleberg (2008). V. parahaemolyticus isolates were shown to
produce AI-2 (Defoirdt et al., 2006; Mizan et al., 2016). Garcı
a-
Aljaro, Vargas-Cespedes, & Blanch, (2011) investigated the production
of AHL’s and AHL’s were not detected in
V. parahaemolyticus. The autoinducer AI-2 is thought to influence
biofilm formation, motility, and bioluminescence. AI-2 production
increased from 4 to 30
C but was significantly (P < 0.05) decreased
at 37
C (Table 1). The most significant (P < 0.05) increase of AI-2
occurred at 30
C. Greenberg, Hastings, and Ulitzer (1979) noted
that V. parahaemolyticus culture fluid induced lux expression in
V. harveyi. AI-2 is found in many gram-positive and gram-negative bacteria, especially V. harveyi. AI-2 is considered to be essential in
the quorum sensing communication between species (Agarwal,
Gupta, & Agarwal, 2014). A correlation was observed among biofilm
formation, exoprotease activity, and AI-2 production (Table 1).
Mizan et al. (2016) also reported a positive correlation between
protease production and biofilm-forming ability and AI-2
production.

FESEM of biofilms formed by V. parahaemolyticus at various
temperatures
V. parahaemolyticus biofilms on SS, shrimp, and crab surfaces at
4, 30, and 37
C are illustrated in Fig. 2. Only a few bacterial cells
were attached as monolayers to the three test surfaces at 4
C
(Fig. 2A, D, and G). With increase in temperature, more extensive
biofilms could be seen on the SS, shrimp, and crab surfaces (Fig. 2B,
C, E, F, H, and I). Biofilm formation by V. parahaemolyticus has been
found to differ significantly according to the growth surface and
growth temperature. Elhariry (2011) indicated that biofilm formation
differed significantly according to surface type; for example,
lettuce surfaces better supported the attachment of Bacillus cereus
spores and vegetative cells than did cabbage surfaces

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เซลล์ planktonic และฟิล์ม บนสแตน กุ้ง ปูพื้นผิวติดต่อการก่อตัวของไบโอฟิล์มที่จุลินทรีย์ในอาหารและอาหารพื้นผิวในอาหารสภาพแวดล้อมการประมวลผลได้อย่างจริงจังปัญหาในอุตสาหกรรมอาหาร (ชารี Viswadeepika, & Kumar, 2014Dourou et al. 2011) ฮิสโตแกรมของการก่อตัวของฟิล์มใน SSปู และพื้นผิวกุ้งที่อุณหภูมิต่าง ๆในรูปที่ 1 เป็นที่เห็นได้ชัดจากรูป เดียวกันแนวโน้มของการก่อตัวของฟิล์มเกิดใน SS ปู และพื้นผิวกุ้ง ปู และพื้นผิวกุ้งคูปองได้ก่อฟิล์มแข็งแรงมากที่ 25e37 C และอุณหภูมิเหล่านี้สามารถแนะนำเป็น เงื่อนไขที่เหมาะสมสำหรับการก่อตัวของฟิล์มโดยV. parahaemolyticus (รูป 1B และ C) V. parahaemolyticus ผลิตฟิล์มที่ระดับนัยสำคัญบนพื้นผิวปู (เกือบ 8ล็อก CFU/cm2) กว่าบนพื้นผิวกุ้ง (7 บันทึก CFU/cm2) การพื้นผิวของปูคือหยาบ แล้วกุ้งพื้นผิว Gharechahi, Moosaviและ Forghani (2012) การตรวจสอบว่า ความหยาบของพื้นผิวที่มีการมีอิทธิพลในการสร้างฟิล์มและการเจริญเติบโต คาสโตรโรแซสการ์และกระดองปู Escartin (2002) ได้ดีขึ้นสำหรับการยึดเกาะของ cholarae เค็ม O1 เซลล์กว่ากุ้ง Jahid, MizanHa, Ha (2015) รายงานและฟิล์มเซลล์สามารถ ทดสอบ Exoproteaseโปรติเอสนิพจน์ถูกควบคุม โดยควอรัมจับบางเชื้อโรค รวมทั้ง Pseudomonas aeruginosa, Erwinia carotovora(Jones et al. 1993), และ Aeromonas hydrophila (Jahid et al. 2013)โปรตีเอสสารหลายของออกซิเจนปริมาณวิบริโอเชื่อว่าจะมีบทบาทสำคัญในความรุนแรงของพวกเขา (Khouadja, Lamari, & Bakhrouf2013) Mekalanos (1992) การตรวจสอบสัญญาณที่ควบคุมสิ่งแวดล้อมการแสดงออกของความรุนแรงดีเทอร์มิแนนต์ในแบคทีเรีย และแนะนำที่อุณหภูมิสามารถ transduced และมีผลต่อการเปลี่ยนแปลงยีน (ทบทวน โดย Hurme และ Rhen (1998))ดังนั้น exoprotease ผลิตจะขึ้นกับเฉพาะพารามิเตอร์ด้านสิ่งแวดล้อม เช่นอุณหภูมิและค่า pH (MateosAnguita, Naharro, & Paniagua, 1993 บิลลี่และวัน 1983) ในการศึกษานี้ กิจกรรม exoprotease ของ V. parahaemolyticus ถูกสังเกตที่อุณหภูมิแตกต่างกัน (ตารางที่ 1) กิจกรรมของเอนไซม์เพิ่มขึ้นจาก 4 30 องศาเซลเซียสแต่ลดลงที่อุณหภูมิเพิ่มขึ้น c. 37(ตั้งแต่ 4 ถึง 30 C) เพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญ (P < 0.05) การกิจกรรม exoprotease ในการ V. parahaemolyticus supernatant อย่างไรก็ตามยับยั้งการเจริญเติบโตอุณหภูมิ 37 C ผลิต exoprotease(ตารางที่ 1) ในกรณีของ A. hydrophila การผลิตโปรติเอสที่มีความหนาแน่นประชากรสูงเกิดขึ้นที่ 22 และ 30 C (Jahid et al.,2013) . Mizan et al. (2016) พบกิจกรรมโปรติเอสสูงที่ 30 cอุณหภูมิอาจมีผลต่อการผลิตสารโพลีเมอร์สาร ซึ่งเป็นที่รู้จักกันเพื่อเพิ่มเซลล์แบคทีเรียก่อตัวที่แนบและฟิล์มกำหนด AI-2Autoinducer 2 (AI 2) ระบบแรก พบในสกุลเค็ม และต่อมาพบในหลากหลายแกรมลบและแบคทีเรียแกรมบวก (ข้าว McDougald, Givskov และKjelleberg (2008) V. parahaemolyticus แยกแสดงให้เห็นผลิต AI-2 (Defoirdt et al. 2006 Mizan et al. 2016) Garcı เป็น -Aljaro, Cespedes วาร์กัส และ Blanch, (2011) การตรวจสอบการผลิตของ AHL และของ AHL ไม่พบในV. parahaemolyticus Autoinducer AI-2 เป็นความคิดที่มีอิทธิพลต่อก่อตัวของฟิล์ม เคลื่อนไหว และ bioluminescence AI-2 ผลิตเพิ่มขึ้นจาก 4 30 องศาเซลเซียส แต่อย่างมีนัยสำคัญ (P < 0.05) ลดลงที่ 37 C (ตาราง 1) สำคัญที่สุด (P < 0.05) เพิ่ม AI-2เกิดที่ 30 c นเบิร์ก เฮสติ้งส์ และ Ulitzer (1979) ตั้งข้อสังเกตว่า V. parahaemolyticus วัฒนธรรมของเหลวเกิดนิพจน์ lux ในV. harveyi AI-2 ที่พบในแบคทีเรียแกรมบวก และแกรมลบแบคทีเรียอยู่มาก โดยเฉพาะอย่างยิ่ง V. harveyi AI-2 ถือว่าเป็นสิ่งจำเป็นในตรวจจับการสื่อสารระหว่างพันธุ์ (Agarwal ควอรัมคุปตะ & Agarwal, 2014) พบว่า ความสัมพันธ์ระหว่างฟิล์มก่อ กิจกรรม exoprotease และ AI-2 ผลิต (ตารางที่ 1)Mizan et al. (2016) ยังรายงานว่า ความสัมพันธ์ในเชิงบวกระหว่างการผลิตโปรติเอส และความสามารถในการขึ้นรูปฟิล์ม และ AI-2การผลิตFESEM ของไบโอฟิล์มที่เกิดขึ้นโดย V. parahaemolyticus ที่ต่าง ๆอุณหภูมิV. parahaemolyticus ไบโอฟิล์มที่ SS กุ้ง และปูพื้นผิวที่ในรูป 2 ภาพ 4, 30 และ 37 C เซลล์แบคทีเรียเพียงไม่กี่แนบเป็น monolayers การทดสอบพื้นผิวสามที่ 4 C(รูป 2A, D และ G) ด้วยการเพิ่มขึ้นของอุณหภูมิ มากไบโอฟิล์มที่เห็นใน SS กุ้ง และปูพื้น (รูปที่ 2BC, E, F, H และฉัน) ได้รับการก่อตัวของฟิล์มโดย V. parahaemolyticusพบว่าแตกต่างอย่างมากตามพื้นผิวเจริญเติบโต และเจริญเติบโตอุณหภูมิ Elhariry (2011) ระบุว่า ก่อฟิล์มแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญตามชนิดพื้นผิว ตัวอย่างเช่นผักกาดพื้นผิวดีกว่าได้รับการสนับสนุนสิ่งที่แนบของ Bacillus cereusสปอร์และเซลล์ของพืชกว่าไม่พื้นผิวกะหล่ำปลี

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เซลล์ planktonic และไบโอฟิล์มบนสแตนเลส, กุ้งและปู
พื้นผิว
การก่อตัวของไบโอฟิล์มจุลินทรีย์อาหารและสัมผัสกับอาหาร
พื้นผิวในสภาพแวดล้อมการแปรรูปอาหารได้รับร้ายแรง
ปัญหาในอุตสาหกรรมอาหาร (Chari, Viswadeepika & Kumar 2014;
Dourou et al, . 2011) Histograms ของการสร้างไบโอฟิล์มใน SS,
ปู, กุ้งและพื้นผิวที่อุณหภูมิที่แตกต่างกันจะถูกนำเสนอ
ในรูป 1. ในฐานะที่เป็นที่เห็นได้ชัดจากตัวเลขที่แนวโน้มเดียวกันของการสร้างไบโอฟิล์ม
ที่เกิดขึ้นบน SS, พื้นผิวปูและกุ้ง ปูและ
กุ้งพื้นผิวคูปองมีการก่อฟิล์มอย่างมีนัยสำคัญที่แข็งแกร่ง
ที่ 25e37 องศาเซลเซียสและอุณหภูมิดังนั้นเหล่านี้สามารถชี้ให้เห็น
ว่าเป็นสภาวะที่เหมาะสมสำหรับการสร้างไบโอฟิล์มโดย
โวลต์ parahaemolyticus (รูป. 1B และ C) V. parahaemolyticus ผลิต
ไบโอฟิล์มที่มีนัยสำคัญระดับที่สูงขึ้นบนพื้นผิวปู (เกือบ 8
log CFU / cm2) มากกว่าบนพื้นผิวกุ้ง (7 log CFU / cm2)
พื้นผิวของปูเป็นหยาบแล้วพื้นผิวกุ้ง Gharechahi, Moosavi,
และ Forghani (2012) การตรวจสอบที่ขรุขระของพื้นผิวที่มี
อิทธิพลต่อการสร้างไบโอฟิล์มและเจริญเติบโต คาสโตร-ซ๊า
และ Escartin (2002) กระดองปูอยู่ที่ดีขึ้นสำหรับ
การยึดเกาะของเซลล์ Vibrio cholarae O1 ถูกกว่ากุ้ง Jahid, Mizan,
ฮาฮา (2015) รายงานว่าเซลล์ไบโอฟิล์มสามารถ

Exoprotease ทดสอบ
การแสดงออกของโปรติเอสจะถูกควบคุมโดยองค์ประชุมรู้สึกในบาง
เชื้อโรครวมทั้ง Pseudomonas aeruginosa, Erwinia carotovora
(Jones et al., 1993) และเชื้อ Aeromonas (Jahid et al., 2013).
โปรตีเอส extracellular หลาย Vibrio spp เชื่อว่าจะมีบทบาทสำคัญในความรุนแรงของพวกเขา (Khouadja, Lamari และ Bakhrouf,
2013) Mekalanos (1992) การตรวจสอบสัญญาณด้านสิ่งแวดล้อมการควบคุม
การแสดงออกของปัจจัยความรุนแรงในเชื้อแบคทีเรียและชี้ให้เห็น
ว่าอุณหภูมิสามารถ transduced และการเปลี่ยนแปลงที่มีผลใน
การแสดงออกของยีน (หรือสอบทานโดย Hurme และ Rhen (1998)).
ดังนั้น exoprotease การผลิตจะขึ้นอยู่กับเฉพาะ
พารามิเตอร์ด้านสิ่งแวดล้อม เช่นอุณหภูมิและพีเอช (ซ,
Anguita, Naharro และ Paniagua 1993; O'Reilly และวัน 1983) ใน
การศึกษาครั้งนี้กิจกรรม exoprotease ของ V. parahaemolyticus ถูก
ตั้งข้อสังเกตในอุณหภูมิที่แตกต่างกัน (ตารางที่ 1) กิจกรรมของเอนไซม์
เพิ่มขึ้น 4-30 องศาเซลเซียส แต่ลดลงที่ 37 องศาเซลเซียส อุณหภูมิที่เพิ่มขึ้น
(4-30 องศาเซลเซียส) เพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญ (P <0.05) สำหรับ
กิจกรรม exoprotease ใน parahaemolyticus ใสโวลต์ อย่างไรก็ตาม
อุณหภูมิการเจริญเติบโตของ 37? C ยับยั้งการผลิต exoprotease
(ตารางที่ 1) ในกรณีของ A. hydrophila การผลิตน้ำย่อย
ที่มีความหนาแน่นของประชากรสูงที่เกิดขึ้นในวันที่ 22 และ 30? C (Jahid et al.,
2013) Mizan et al, (2016) พบกิจกรรมโปรติเอสในระดับสูงที่ 30? C.
อุณหภูมิอาจมีผลต่อการผลิตพอลิเมอนอกเซล
สารซึ่งเป็นที่รู้จักกันเพื่อเสริมสร้างเซลล์ของแบคทีเรีย
ที่แนบมาและการสร้างไบโอฟิล์ม.

AI-2 ความมุ่งมั่น
autoinducer 2 (AI-2) ระบบแรกที่ระบุใน สกุล
Vibrio และต่อมาพบในช่วงกว้างของแกรมลบ
และแกรมบวกแบคทีเรีย (ข้าว McDougald, Givskov และ
Kjelleberg (2008). วีไอโซเลท parahaemolyticus แสดงให้เห็นว่า
การผลิต AI-2 (Defoirdt, et al., 2006 ; Mizan et al, 2016) Garci A-..
Aljaro วาร์กัส-Cespedes และ Blanch, (2011) การตรวจสอบการผลิต
ของอาห์และอาห์ไม่ได้ถูกตรวจพบใน
V. parahaemolyticus autoinducer AI-2 เป็นความคิดที่มีอิทธิพลต่อ.
ไบโอฟิล์ม การก่อตัว, การเคลื่อนที่, และชีวิตเรืองแสง. AI-2 การผลิต
ที่เพิ่มขึ้น 4-30 องศาเซลเซียส แต่ก็มีนัยสำคัญ (P <0.05) ลดลง
ที่ 37? C (ตารางที่ 1). ที่สำคัญที่สุด (p <0.05) การเพิ่มขึ้นของ AI-2
ที่เกิดขึ้น วันที่ 30 องศาเซลเซียส. กรีนเบิร์กเฮสติ้งส์และ Ulitzer (1979) ตั้งข้อสังเกต
ว่า V. parahaemolyticus ของเหลววัฒนธรรมเหนี่ยวนำให้เกิดการแสดงออกในลักซ์
โวลต์ harveyi AI-2 พบได้ในหลายแบคทีเรียแกรมบวกและแกรมลบโดยเฉพาะอย่างยิ่ง V. harveyi AI-2 จะถือเป็นสิ่งสำคัญใน
การสื่อสารองค์ประชุมรู้สึกระหว่างเผ่าพันธุ์ (Agarwal,
แคนด์ & Agarwal 2014) ความสัมพันธ์ที่ถูกพบในหมู่ไบโอฟิล์ม
ก่อกิจกรรม exoprotease และ AI-2 การผลิต (ตารางที่ 1).
Mizan et al, (2016) นอกจากนี้ยังมีรายงานว่ามีความสัมพันธ์เชิงบวกระหว่าง
การผลิตน้ำย่อยและความสามารถในการขึ้นรูปฟิล์มและ AI-2
การผลิต.

FESEM ไบโอฟิล์มที่เกิดขึ้นจาก V. parahaemolyticus ในหลาย ๆ
อุณหภูมิ
โวลต์ ไบโอฟิล์ม parahaemolyticus ใน SS, กุ้ง, ปูและพื้นผิวที่
4, 30, และ 37 องศาเซลเซียสจะแสดงในรูปที่ 2. เซลล์แบคทีเรียเพียงไม่กี่
ถูกแนบมาเป็น monolayers สามพื้นผิวการทดสอบที่อุณหภูมิ 4 องศาเซลเซียส
(รูป. 2A, D และ G) กับการเพิ่มขึ้นของอุณหภูมิอย่างกว้างขวางมากขึ้น
แผ่นชีวะอาจจะเห็นใน SS, กุ้ง, ปูและพื้นผิว (รูป. 2B,
C, E, F, H, และฉัน) การสร้างไบโอฟิล์มโดย V. parahaemolyticus ได้รับ
พบว่าแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญตามพื้นผิวการเจริญเติบโตและ
อุณหภูมิการเจริญเติบโต Elhariry (2011) ชี้ให้เห็นว่าการสร้างไบโอฟิล์ม
แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญตามประเภทผิว ตัวอย่างเช่น
พื้นผิวผักกาดหอมที่ดีกว่าการสนับสนุนสิ่งที่แนบมาของเชื้อ Bacillus cereus
สปอร์และเซลล์พืชกว่าพื้นผิวกะหล่ำปลี

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เซลล์สิ่งมีชีวิตขนาดเล็กมากในน้ำ และฟิล์มบนสแตนเลส กุ้ง และปูพื้นผิวการสร้างไบโอฟิล์มของจุลินทรีย์ในอาหาร และอาหาร ติดต่อพื้นผิวในสภาพแวดล้อมการประมวลผลอาหารที่ได้รับร้ายแรงปัญหาในอุตสาหกรรมอาหาร ( พล viswadeepika & Kumar , 2014 ;dourou et al . , 2011 ) ฮิสโตแกรมของไบโอฟิล์มก่อตัวใน SS ,ปู กุ้ง มีพื้นผิวที่อุณหภูมิต่างกันในรูปที่ 1 เท่าที่เห็นจากรูป แนวโน้มเดียวกัน การสร้างไบโอฟิล์มที่เกิดขึ้นบนพื้นผิวและ SS , ปู , กุ้ง ปู และกุ้งพื้นผิวมีความแข็งแกร่งกล่าวคือการสร้างคูปองที่ 25e37 C , และดังนั้นจึงสามารถทำนายอุณหภูมิเหล่านี้เป็นสภาวะที่เหมาะสมสำหรับการสร้างไบโอฟิล์มโดยV . parahaemolyticus ( รูปที่ 1A และ C ) V . parahaemolyticus ที่ผลิตฟิล์มที่สูงกว่าระดับบนพื้นผิวที่ปู ( เกือบ 8log CFU / cm2 ) มากกว่าในกุ้งพื้นผิว ( 7 log CFU / cm2 ) ที่ผิวขรุขระ แล้วปูกุ้งพื้นผิว gharechahi moosavi , ,และ forghani ( 2012 ) ดูว่า ความหยาบของพื้นผิวได้อิทธิพลบนฟิล์มการก่อตัวและบ่ม คาสโตรซ๊าสescartin ( 2002 ) และปูกระดองเป็นมงคลยิ่งสำหรับการยึดเกาะของ Vibrio cholarae 01 เซลล์กว่ากุ้ง jahid Mizan , ,ฮา และฮา ( 2015 ) รายงานว่าฟิล์มเซลล์สามารถexoprotease การทดสอบการแสดงออกของโปรตีนที่ถูกควบคุมโดยการตรวจจับองค์ประชุมในบางเชื้อโรค ได้แก่ Pseudomonas aeruginosa เชื้อ Erwinia carotovora ,( Jones et al . , 1993 ) และ hydrophila ( jahid et al . , 2013 )หลายทางของ Vibrio spp . และเชื่อว่ามีบทบาทสำคัญในการก่อให้เกิดความรุนแรง ( khouadja lamari & bakhrouf , , ,2013 ) mekalanos ( 1992 ) ตรวจสอบสัญญาณการควบคุมสิ่งแวดล้อมการแสดงออกของโรคปัจจัยในแบคทีเรียและแนะนำอุณหภูมิที่สามารถ transduced และผลกระทบการเปลี่ยนแปลงในการแสดงออกของยีน ( ทบทวนโดย hurme และ rhen ( 1998 )ดังนั้น การผลิต exoprotease ขึ้นอยู่กับเฉพาะตัวแปรแวดล้อม เช่น อุณหภูมิ และ pH ( mateos ,anguita naharro , และ paniagua , 1993 ; O " Reilly และวัน , 1983 ) ในการศึกษานี้ exoprotease tdh คือกิจกรรมของสังเกตที่อุณหภูมิแตกต่างกัน ( ตารางที่ 1 ) กิจกรรมของเอนไซม์เพิ่มขึ้นจาก 4 ถึง 30 องศาเซลเซียส แต่เมื่อเพิ่มอุณหภูมิที่ 37 องศาเซลเซียส( ตั้งแต่ 4 ถึง 30 C ) เพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสําคัญทางสถิติ ( P < 0.05 )exoprotease กิจกรรมในน่าน tdh เท่านั้น อย่างไรก็ตามการเจริญเติบโตที่อุณหภูมิ 37 องศาเซลเซียส exoprotease ยับยั้งการผลิต( ตารางที่ 1 ) ในกรณีของ A . hydrophila การผลิตโปรติเอสที่ความหนาแน่นของประชากรสูงเกิดขึ้นที่ 22 และ 30 C ( jahid et al . ,2013 ) Mizan et al . ( 2016 ) พบว่ามีกิจกรรมเอนไซม์โปรตีเอสสูง 30 Cอุณหภูมิอาจมีผลต่อการผลิตสารสำคัญสารซึ่งเป็นที่รู้จักเพื่อเพิ่มแบคทีเรีย เซลล์สิ่งที่แนบมาและการสร้างไบโอฟิล์ม .การกำหนด ai-2การ autoinducer 2 ( ai-2 ) ระบบแรกที่ระบุในสกุลวิบริโอและต่อมาพบได้ในช่วงกว้างของกรัมลบและ แบคทีเรียแกรมบวก ( ข้าว , Mcdougald givskov , และ ,kjelleberg ( 2008 ) V . parahaemolyticus สายพันธุ์เป็นแสดงผลิต ai-2 ( defoirdt et al . , 2006 ; Mizan et al . , 2016 ) garc ı -aljaro วาร์กัส , cespedes และลวก ( 2011 ) ตรวจสอบการผลิตของอาห์อาห์มัน และไม่พบในV . parahaemolyticus . การ autoinducer ai-2 คิดว่าอิทธิพลกล่าวคือการก่อตัว การเคลื่อนที่ และไบโอลูมิเนสเซน . การผลิต ai-2เพิ่มขึ้นจาก 4 ถึง 30 องศาเซลเซียส แต่อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ( P < 0.05 ) ลดลงที่อุณหภูมิ 37 องศาเซลเซียส ( ตารางที่ 1 ) สำคัญทางสถิติ ( P < 0.05 ) การเพิ่มของ ai-2เกิดขึ้นที่ 30 องศาเซลเซียส กรีนเบิร์กเฮสติ้งส์ และ ulitzer ( 1979 ) กล่าวที่วัฒนธรรม tdh ของเหลวและการแสดงออกในลักซ์V . harveyi . ai-2 แบคทีเรียแกรมบวกและแกรมลบที่พบในแบคทีเรียหลาย โดยเฉพาะ V . harveyi . ai-2 ถือว่าจำเป็นในและความต้องการเทคโนโลยีการติดต่อสื่อสารระหว่างสปีชีส์ ( กลางวัน ,คุป และ กลางวัน ปี 2014 ) ความสัมพันธ์ระหว่างฟิล์ม )การพัฒนากิจกรรม exoprotease และการผลิต ai-2 ( ตารางที่ 1 )Mizan et al . ( 2 ) มีความสัมพันธ์กันการผลิตโปรติเอสและสร้างความสามารถและ ai-2 ฟิล์มการผลิตfesem ของไบโอฟิล์มรูปแบบโดย tdh ที่ต่าง ๆอุณหภูมิtdh biofilms ใน SS , กุ้ง , ปูและพื้นผิวที่4 , 30 และ 37 องศาเซลเซียส จะแสดงในรูปที่ 2 เพียงไม่กี่เซลล์แบคทีเรียถูกแนบเป็น monolayers ไปสามทดสอบพื้นผิวที่ 4 องศาเซลเซียส( รูปที่ 2A , D และ G ) กับเพิ่มอุณหภูมิ ที่กว้างขวางมากขึ้นไบโอฟิล์ม อาจจะเห็นใน SS , กุ้ง , และพื้นผิวที่ปู ( รูปที่ 2BC , E , F , H , และฉัน ) กล่าวคือการพัฒนาโดย tdh ได้รับพบว่าแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญตามพื้นผิวการเจริญเติบโตและอุณหภูมิสูงขึ้น elhariry ( 2011 ) พบว่า การสร้างไบโอฟิล์มแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติตามประเภทผิว ตัวอย่างเช่นผักกาดหอมพื้นผิวที่ดีสนับสนุนสิ่งที่แนบมาของ Bacillus cereusสปอร์และเซลล์พืชกว่าพื้นผิว กะหล่ำปลี