I cried all through those years of

I cried all through those years of struggling but later moved to my grandfather's house and at that time I made through my way to England at the age of 17 in search of my mother and explain everything that happened, but at that time my mother was not even on the best side because she was married, to someone else and things were a bit difficult but as a man I could stand it al. She still loves us very mush but there was nothing she could do. Furthermore, I decided to seek asylum which got me a foster parents Mr and mrs. Derrick Worthington, who took me all the way thought my education also I was working in a pizza hut during the weekend I also worked at McDonalds for 3 hours a day all my effort was to bring my siblings to England although they were doing well in America but I wanted them to have a bright future

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ข้าถึงทุกปี ของการดิ้นรน แต่ภายหลังย้ายไปที่บ้านของปู่ของฉัน และที่ ฉันผ่านไปอังกฤษอายุ 17 ค้นหาแม่ของฉัน และอธิบายทุกอย่างที่เกิดขึ้น แต่ที่ แม่ไม่ไม่ได้ด้านในสุดเนื่องจากเธอ แต่งงานกับใคร และสิ่งยากมาก แต่เป็นคนฉันสามารถยืนมันอัล เธอยังรักเรา mush มาก แต่ไม่มีอะไรเธอไม่ นอกจากนี้ ฉันตัดสินใจลี้ภัยซึ่งมีพ่อแม่เลี้ยงนายและนาง Derrick ธธิง ฉัน ที่เอาวิธีผมคิดว่า การศึกษาของฉันยัง ผมทำงานในความรู้สึกในช่วงวันหยุดสุดสัปดาห์ฉันยังทำงานที่ McDonalds สำหรับตลอด 3 ชั่วโมงความพยายามทั้งหมดของฉันคือการ นำข้อมูลที่เกี่ยวข้องของฉันอังกฤษแม้ว่าพวกเขากำลังทำในอเมริกา แต่อยากให้มีอนาคตที่สดใส

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฉันร้องไห้ตลอดทั้งปีที่ผ่านมาของการดิ้นรน แต่ต่อมาย้ายไปอยู่ที่บ้านของปู่ของฉันและในเวลาที่ฉันทำผ่านทางของฉันไปยังประเทศอังกฤษตอนอายุ 17 ในการค้นหาของแม่ของฉันและอธิบายทุกอย่างที่เกิดขึ้น แต่ในขณะที่แม่ของฉันไม่ได้ว่า แม้ในด้านที่ดีที่สุดเพราะเธอแต่งงานกับคนอื่นและสิ่งที่เป็นบิตยาก แต่เป็นคนที่ฉันสามารถยืนได้อัล เธอยังคงรักเราข้าวต้มมาก แต่ก็ไม่มีอะไรที่เธอจะทำ นอกจากนี้ฉันตัดสินใจที่จะขอลี้ภัยที่มีฉันพ่อแม่อุปถัมภ์และนาย mrs ปั้นจั่นวอร์ชิงตันที่เอาฉันไปตลอดทางความคิดการศึกษาของฉันฉันยังเป็นคนที่ทำงานอยู่ในกระท่อมพิซซ่าในช่วงสุดสัปดาห์ที่ผมยังทำงานอยู่ที่ McDonalds 3 ชั่วโมงต่อวันทุกความพยายามของฉันที่จะนำพี่น้องของฉันไปยังประเทศอังกฤษแม้ว่าพวกเขาจะทำดีในอเมริกา แต่ผมอยากให้พวกเขามีอนาคตที่สดใส

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฉันร้องไห้ตลอดหลายปีของการดิ้นรน แต่ต่อมาย้ายไปอยู่ที่บ้านของปู่ของฉันและในเวลาที่ฉันทำวิธีของฉันไปอังกฤษเมื่ออายุ 17 ปีในการค้นหาของแม่ และอธิบายทุกอย่างที่เกิดขึ้น แต่ตอนนั้นแม่ไม่ได้แม้ในด้านที่ดีที่สุด เพราะที่เธอแต่งงานกับคนอื่น และสิ่งที่เป็นบิตยาก แต่เป็นผู้ชายที่ฉันสามารถยืนได้ อัลเธอยัง รัก เรา มาก คับ แต่ ไม่มีอะไรที่เธอจะทำได้ นอกจากนี้ , ฉันตัดสินใจที่จะแสวงหาที่ลี้ภัยซึ่งมีพ่อแม่บุญธรรมคุณและคุณนาย เดอร์ริค เวอร์ธิงตันใครพาฉันมาคิดว่าการศึกษาของฉันฉันยังทำงานในกระท่อมพิซซ่าในช่วงวันหยุดสุดสัปดาห์ที่ผมยังทำงานที่พนักงานวันละ 3 ชั่วโมง ความพยายามของฉันก็พาน้องๆ ไปอังกฤษ แต่พวกเขาทำได้ดีใน อเมริกา แต่ผมต้องการให้พวกเขามีอนาคตสดใส