The north coast of Rio de Janeiro (

The north coast of Rio de Janeiro (Southeastern Brazil) (Fig. 1) is
naturally depleted of rock or other hard substrates, and is covered by
extensive sandy beaches with variable amounts of mud and
calcareous nodules (i.e., rhodolites; Zalmon et al., 2002). This area is
located in a transitional zone between warm and oligotrophic waters
of the Brazil Current from the north and cold, nutrient-rich upwelling
of the South Atlantic Central Water from the south (Valentin and
Monteiro-Ribas, 1993). Primary productivity (chlorophyll a) is low,
Secchi depth does not exceed 4 m, and strong bottom currents are
common (Krohling and Zalmon, 2008). Although dominated by
oligotrophic waters and homogeneous bottom relief, the north coast
of Rio de Janeiro is often exploited by local inshore artisanal fishermen
(Zalmon et al., 2002).
Together with oceanic circulation, the north coast of Rio de Janeiro is
also strongly influenced by weather and freshwater runoff. The outflow
of the Paraíba do Sul River (the largest river in the Rio de Janeiro State) is
especially important during the rainy period (December to February),
when a turbid (Secchi depth b0.5 m) and polyhaline (18–33 psu)
estuarine plume spreads over 15 km north from the river mouth,
covering most of the continental shelf up to ca. 10 km distant from the
shore (Godoy et al., 2002). This plume does not, however, reach the sea
bottom during the rainy period, because the local trade winds lead to the
intrusion of clearer and saline bottom waters. During the dry period
(April to November), but mostly during winter, the intensity of
southwest winds increases, stratification ceases and, consequently,
water turbidity significantly increases near the bottom (Godoy et al.,
2002).
Since 1996, invertebrate and fish colonization of artificial reefs
along the north coast of Rio de Janeiro have been investigated, to
assess the role of man-made structures in management and
conservation of local fishery resources (Zalmon et al., 2002; Krohling
et al., 2006). More than 40 fish species have been recorded to be
associated with reefs of different materials and complexities, but
mostly in the form of concrete modules, the most effective in
attracting and harboring fish (Zalmon et al., 2002). Overall, the
deployment of artificial structures on the homogeneous and structureless
bottom of the north coast of Rio de Janeiro is regarded as a
promising alternative to mitigate local losses of fishery resources and
enhance fish populations (Brotto et al., 2006b).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คือเหนือชายฝั่งของริโอเดอจาเนโร (ตะวันออกเฉียงใต้บราซิล) (รูปที่ 1)หมดของหินหรือพื้นผิวอื่น ๆ ยาก และครอบคลุมโดยหาดทรายกว้างขวาง มีโคลนจำนวนตัวแปร และก้อนเนื้อปูน (เช่น rhodolites Zalmon et al. 2002) บริเวณนี้เป็นตั้งอยู่ในเขตเปลี่ยนผ่านระหว่างทะเลอบอุ่น และ oligotrophicของบราซิลปัจจุบันจากภาคเหนือและ upwelling เย็น อุดมใต้กลางน้ำแอตแลนติกจากใต้ (Valentin และMonteiro-Ribas, 1993) ผลผลิตหลัก (คลอโรฟิลล์ a) อยู่ในระดับต่ำSecchi ลึกไม่เกิน 4 เมตร และมีกระแสน้ำด้านล่างที่แข็งแกร่งทั่วไป (Krohling และ Zalmon, 2008) แม้ว่าครอบงำโดยoligotrophic น้ำและเหมือนล่างบรรเทา ชายฝั่งทิศเหนือของริโอเดอจาเนโรมักจะใช้ประโยชน์ โดยชาวฝั่งผู้เชี่ยวชาญ(Zalmon et al. 2002)ร่วมกับมหาสมุทรไหลเวียน เหนือชายฝั่งของริโอเดอจาเนโรนอกจากนี้ อิทธิพลจากสภาพอากาศและน้ำจืดไหลบ่า กระแสการเป็นของ Paraíba Sul น้ำ (แม่น้ำที่ใหญ่ที่สุดในรัฐริโอเดจาเนโร)สำคัญโดยเฉพาะอย่างยิ่งในช่วงฝนตก (ธันวาคมกุมภาพันธ์),เมื่อสีขุ่น (Secchi ลึก b0.5 ม) และ polyhaline (18-33 psu)ปากเบิ้ลพลูมกระจายกว่า 15 กิโลเมตรเหนือจากปากแม่น้ำครอบคลุมมากที่สุดของชั้นวางของคอนติเนนตัลถึง ca 10 กม.อยู่ห่างจากชอร์ (Godoy et al. 2002) เบิ้ลพลูมนี้ไม่ อย่างไรก็ตาม ถึงทะเลล่างในช่วงฝนตก เนื่องจากลมค้าท้องถิ่นที่นำไปสู่การการบุกรุกของน้ำทะเลด้านล่างชัดเจน และน้ำเกลือ ในช่วงระยะเวลาแห้ง(เมษายนถึงพฤศจิกายน), แต่ส่วนใหญ่ใน ช่วงฤดู หนาว ความเข้มของตะวันตกเฉียงใต้ลมที่เพิ่มขึ้น การแบ่งชั้นสิ้นสุดลง และ จึงความขุ่นของน้ำเพิ่มที่ด้านล่าง (Godoy et al.,2002)พ.ศ. 2539, invertebrate และปลาล่าอาณานิคมของแนวปะการังเทียมตามเหนือชายฝั่งของริโอเดจาได้รับการตรวจสอบ การประเมินบทบาทของโครงสร้างที่มนุษย์สร้างขึ้นในการจัดการ และการอนุรักษ์ทรัพยากรประมงท้องถิ่น (Zalmon et al. 2002 Krohlinget al. 2006) พันธุ์ปลากว่า 40 ได้รับการบันทึกเป็นเกี่ยวข้องกับแนวปะการังแตกต่างกันและซับซ้อน แต่ส่วนใหญ่อยู่ในรูปแบบของโมดูลคอนกรีต ผลดึงดูด และเก็บงำปลา (Zalmon et al. 2002) โดยรวม การใช้โครงสร้างเหมือน และ structureless ประดิษฐ์ด้านล่างของเหนือชายฝั่งของริโอเดอจาเนโรถือเป็นการสัญญาทางการท้องถิ่นสูญเสียของทรัพยากรประมง และเพิ่มจำนวนปลา (Brotto et al. 2006b)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ชายฝั่งทางเหนือของริโอเดอจาเนโร (ตะวันออกเฉียงใต้ของบราซิล) (. รูปที่ 1) จะ
หมดลงตามธรรมชาติของหินหรือพื้นผิวแข็งอื่น ๆ และถูกปกคลุมด้วย
หาดทรายที่กว้างขวางที่มีจำนวนตัวแปรของโคลนและ
หินปูนก้อน (เช่น rhodolites; et al, ศัลโมน , 2002) บริเวณนี้เป็นที่
ตั้งอยู่ในโซนระหว่างกาลน้ำอุ่นและ oligotrophic
ของปัจจุบันบราซิลจากทางทิศเหนือและเย็นเต็มตื่นอุดมด้วยสารอาหาร
ของใต้มหาสมุทรแอตแลนติกกลางน้ำจากทางทิศใต้ (Valentin และ
Monteiro-โก้ริบาส, 1993) การผลิตหลัก (คลอโรฟิล) อยู่ในระดับต่ำ
ลึก Secchi ไม่เกิน 4 เมตรและกระแสน้ำด้านล่างที่แข็งแกร่ง
ที่พบบ่อย (Krohling และศัลโมน, 2008) แม้ว่าครอบงำโดย
น้ำ oligotrophic และบรรเทาล่างเป็นเนื้อเดียวกันชายฝั่งทางตอนเหนือ
ของริโอเดอจาเนโรมักจะใช้ประโยชน์โดยชาวประมงฝั่งศิลปะท้องถิ่น
(ศัลโมน et al., 2002).
ร่วมกับการไหลเวียนของมหาสมุทรชายฝั่งทางเหนือของริโอเดอจาเนโร
ยังได้รับอิทธิพลอย่างมาก จากสภาพอากาศและน้ำจืดไหลบ่า การรั่วไหล
ของParaíba do Sul แม่น้ำ (แม่น้ำที่ใหญ่ที่สุดในริโอเดอจาเนโรรัฐ) เป็น
สิ่งสำคัญอย่างยิ่งในช่วงเวลาที่ฝนตก (ธันวาคม-กุมภาพันธ์)
เมื่อขุ่น (Secchi ลึก B0.5 เมตร) และ polyhaline (18-33 PSU )
น้ำเค็มขนนกกระจายกว่า 15 กม. ทางทิศเหนือของปากแม่น้ำที่
ครอบคลุมมากที่สุดของไหล่ทวีปถึงแคลิฟอร์เนีย 10 กม. ห่างไกลจาก
ชายฝั่ง (Godoy et al., 2002) ขนนกนี้ไม่ได้ แต่ถึงทะเล
ด้านล่างในช่วงระยะเวลาที่ฝนตกเพราะลมสินค้าท้องถิ่นนำไปสู่การ
บุกรุกของน้ำด้านล่างที่ชัดเจนและน้ำเกลือ ในช่วงระยะเวลาแห้ง
(เมษายน-พฤศจิกายน) แต่ส่วนใหญ่ในช่วงฤดูหนาวเข้มของ
ทิศตะวันตกเฉียงใต้ลมเพิ่มขึ้นชนชั้นสิ้นสุดลงและดังนั้น
ความขุ่นของน้ำเพิ่มขึ้นอย่างมากอยู่ด้านล่าง (Godoy et al.,
2002).
ตั้งแต่ปี 1996 ที่ไม่มีกระดูกสันหลังและปลา ตั้งรกรากของแนวปะการังเทียม
ตามแนวชายฝั่งทางตอนเหนือของริโอเดอจาเนโรได้รับการตรวจสอบเพื่อ
ประเมินบทบาทของโครงสร้างที่มนุษย์สร้างขึ้นในการบริหารจัดการและ
การอนุรักษ์ทรัพยากรประมงท้องถิ่น (ศัลโมน, et al., 2002; Krohling
. et al, 2006) ปลามากกว่า 40 ชนิดได้รับการบันทึกจะต้อง
เกี่ยวข้องกับแนวปะการังของวัสดุที่แตกต่างกันและความซับซ้อน แต่
ส่วนใหญ่จะเป็นในรูปแบบของโมดูลคอนกรีตที่มีประสิทธิภาพมากที่สุดใน
การดึงดูดและเก็บงำปลา (ศัลโมน et al., 2002) โดยรวมแล้ว
การใช้งานของโครงสร้างเทียมบนเป็นเนื้อเดียวกันและ structureless
ด้านล่างของชายฝั่งทางเหนือของริโอเดอจาเนโรได้รับการยกย่องว่าเป็น
ทางเลือกที่มีแนวโน้มที่จะลดการสูญเสียในท้องถิ่นของทรัพยากรประมงและการ
เสริมสร้างประชากรปลา (Brotto et al., 2006b)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ชายฝั่งทางเหนือของริโอ เดอ จาเนโร ( ตะวันออกเฉียงใต้ของบราซิล ) ( รูปที่ 1 ) คือธรรมชาติของหินหรือพื้นผิวแข็งอื่น ๆหมด และถูกปกคลุมด้วยกว้างขวางหาดทรายกับตัวแปรปริมาณของโคลนก้อนเนื้อ ( เช่น rhodolites ; zalmon et al . , 2002 ) บริเวณนี้คือตั้งอยู่ในโซนเดียวระหว่างน้ำอุ่น และโอลิโกโทรฟิกของบราซิล ปัจจุบันจากทางเหนือและเย็น อุดมไปด้วยสารอาหารซ่อนอัตโนมัติของน้ำกลางมหาสมุทรแอตแลนติกใต้จากทางใต้ ( วาเลนติน และมอนเตโร่ดิ ริบาส , 1993 ) การผลิตขั้นปฐมภูมิ ( คลอโรฟิลล์ ) ต่ำsecchi ความลึกไม่เกิน 4 เมตร และมีกระแสน้ำด้านล่างที่แข็งแกร่งทั่วไป ( krohling และ zalmon , 2008 ) ถึงแม้ว่าพื้นที่ส่วนใหญ่โดยโอลิโกโทรฟิกและบรรเทาน้ำด้านล่างเป็นเนื้อเดียวกัน ฝั่งเหนือของ Rio de Janeiro มักจะใช้โดยชาวประมงท้องถิ่น Artisanal เข้าหาฝั่ง( zalmon et al . , 2002 )พร้อมกับการไหลเวียนใต้มหาสมุทร ชายฝั่งทางเหนือของ Rio de Janeiroขออิทธิพลจากสภาพอากาศและน้ำจืด น้ำท่า การรั่วไหลของแม่น้ำยาลูแม่น้ำ ( แม่น้ำที่ใหญ่ที่สุดในรัฐริโอ เดอ จาเนโร ) คือโดยเฉพาะ ที่สำคัญในช่วงฤดูฝน ( ธันวาคม - กุมภาพันธ์ )เมื่อโคลนตม ( secchi ความลึก b0.5 M ) และ polyhaline ( 18 – 33 ม.น้ำเค็มขนนกกระจายเหนือ 15 km จากแม่น้ำปากครอบคลุมมากที่สุดของไหล่ทวีปไปประมาณ 10 กม. ห่างจากชายฝั่ง ( โกดอย et al . , 2002 ) ขนนกนี้ไม่ได้ อย่างไรก็ตาม ถึงทะเลด้านล่างในช่วงฤดูฝน เนื่องจากลมค้าท้องถิ่นนําไปสู่การบุกรุกของความคมชัด และน้ำเกลือ ด้านล่างน้ำ ในช่วงระยะเวลาแห้ง( เมษายน - พฤศจิกายน ) แต่ส่วนใหญ่ในช่วงฤดูหนาว ความเข้มของลมตะวันตกเฉียงใต้ที่เพิ่มขึ้น การสิ้นสุด และ จากนั้นความขุ่นมากเพิ่มขึ้นที่อยู่ด้านล่าง ( โกดอย et al . ,2002 )ตั้งแต่ปี 1996 , สัตว์ที่ไม่มีกระดูกสันหลัง และปลา การล่าอาณานิคมของปะการังเทียมตามแนวชายฝั่งทางตอนเหนือของ รีโอเดจาเนโร ได้ถูกสอบสวน ,ศึกษาบทบาทของธรรมชาติและโครงสร้างในการจัดการการอนุรักษ์ทรัพยากรประมงท้องถิ่น ( zalmon et al . , 2002 ; krohlinget al . , 2006 ) ปลามากกว่า 40 ชนิดที่ได้รับการบันทึกเป็นที่เกี่ยวข้องกับแนวปะการังของวัสดุที่แตกต่างกันและความซับซ้อน , แต่ส่วนใหญ่ในรูปแบบของโมดูลคอนกรีต , มีประสิทธิภาพมากที่สุดในการดึงดูดและที่พักปลา ( zalmon et al . , 2002 ) โดยรวมแล้วการใช้งานของโครงสร้างที่เป็นเนื้อเดียวกันและ structureless เทียมด้านล่างของชายฝั่งทางเหนือของริโอ เดอ จาเนโรถือเป็นสัญญาทางเลือกเพื่อลดความสูญเสียของทรัพยากรประมง และท้องถิ่นเพิ่มประชากรปลา ( brotto et al . , 2006b )