The moral of the story would seem t

The moral of the story would seem to be that you can’t have it both ways. A
system that develops highly distributed representations will be able to generalize but
will suffer from catastrophic forgetting; conversely, a system that uses completely
local representations may not suffer from catastrophic forgetting, but it will have
little or no ability to generalize. The challenge is to develop systems capable of
producing [semi-distributed] representations that are local enough to reduce, if not
entirely overcome, catastrophic forgetting yet that remain sufficiently distributed to
nonetheless allow generalization

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

นิทานเรื่องจะดูเหมือนจะ ว่า คุณไม่มีวิธีการทั้งสอง Aระบบที่พัฒนาสูงกระจายแทนจะได้ทั่วไป แต่จะต้องทนทุกข์ทรมานจากการลืมรุนแรง ในทางกลับกัน ระบบที่ใช้ทั้งหมดแทนท้องถิ่นไม่อาจทรมานจากลืมรุนแรง แต่จะมีความสามารถน้อย หรือไม่มีการเม ความท้าทายคือการ พัฒนาความสามารถของระบบผลิตแทน [กึ่งกระจาย] ที่อยู่ในพอลด ไม่เอาชนะทั้งหมด รุนแรงลืมแต่ที่ยังคงเพียงพอแจกจ่ายให้อนุญาต generalization กระนั้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

คุณธรรมของเรื่องราวที่ดูเหมือนจะเป็นไปได้ว่าคุณจะไม่สามารถมีได้ทั้งสองวิธี
ระบบที่พัฒนาเป็นตัวแทนกระจายสูงจะสามารถที่จะพูดคุย
แต่จะทุกข์ทรมานจากภัยพิบัติลืม; ตรงกันข้ามระบบที่ใช้อย่างสมบูรณ์การแสดงท้องถิ่นอาจจะไม่ต้องทนทุกข์ทรมานจากภัยพิบัติลืมแต่ก็จะมีความสามารถน้อยหรือไม่มีเลยที่จะพูดคุย ความท้าทายคือการพัฒนาระบบความสามารถในการผลิต [กึ่งกระจาย] การแสดงที่มีในท้องถิ่นพอที่จะลดหากไม่ได้เอาชนะทั้งหมดยังลืมภัยพิบัติที่ยังคงกระจายพอที่จะยังคงช่วยให้ทั่วไป

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

คุณธรรมของเรื่องราวที่ดูเหมือนจะเป็นว่าคุณไม่สามารถมีได้ทั้งสองวิธี เป็นระบบที่พัฒนาสูงกระจายแทน

จะสามารถลงความเห็น แต่จะประสบหายนะลืม ในทางกลับกัน ระบบที่ใช้อย่างสมบูรณ์
เป็นตัวแทนท้องถิ่นอาจประสบหายนะ ลืม แต่ก็มีความสามารถในการอนุมาน
น้อยหรือไม่มี .ความท้าทายที่จะพัฒนาระบบที่สามารถผลิต [ แจก ]
กึ่งเป็นตัวแทนที่ท้องถิ่นเพียงพอเพื่อลดหากไม่ได้
ทั้งหมดเอาชนะภัยพิบัติลืมยังเหลืออยู่พอสมควร

อย่างไรก็ตามอนุญาตการกระจาย