Macon continued practicing with Edw

Macon continued practicing with Edward every day, and thought that Edward was slowly getting more obedient. His family was not so hopeful. ‘What about when you start traveling again? ’
Rose asked. ‘You’re not leaving him with me.’
It was hard for Macon to imagine starting his travels again. Sometimes he wished he could stay in his plaster. I fact, he wished it covered him from head to foot. People would knock on the plaster wall. ‘Macon? You in there?’ Maybe he was, maybe he wasn’t. No one would ever know.
One evening Julian stopped by with some papers for Macon’s New York trip, Rose offered him some coffee, which he accepted eagerly, much to Macon’s annoyance, who was sure Julian was hoping for some Leary oddities.
‘What do you do for a living, Charles?’ Julian asked, when they were all sitting down in the living room.
‘I make bottle caps.’
‘Bottle caps! Is that a fact! And Rose? Do you work?’
‘Yes, I do,’ Rose said, in her serious way. ‘I work at home; I keep house for the boys.’
The telephone rang. Since Macon’s return home, the Leary had got into the habit of not answering the phone, but there was a chance this was porter, who had gone out to buy a hammer and who often got lost, even in his own neighborhood.
They discussed it urgently.
‘What do you think?’
‘But he knows we wouldn’t answer.’
‘Yes, he’d surely call a neighbor instead.’
‘On the other hand . . .’
It was Julian’s fascinated expression that decided Macon. He picked up the receiver. ‘Leary,’ he said.
It was Sarah. ‘I think we should talk,’ she said to Macon.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มาคอนยังคงฝึกกับเอ็ดเวิร์ดทุกวัน และคิดว่า เอ็ดเวิร์ดได้ช้ารับเหมือนกัน ครอบครัวของเขาไม่ได้ดังหวัง ' สิ่งที่เกี่ยวกับเมื่อคุณเริ่มเดินทางอีกครั้ง ’กุหลาบถาม 'คุณกำลังไม่ออกจากเขากับฉัน' มันเป็นเรื่องยากสำหรับคอนจินตนาการเริ่มต้นการเดินทางของเขาอีก บางครั้งเขาอยากเขาอาจพักในเขาปูน ผมจริง เขาอยากจะปกคลุมเขาตั้งแต่หัวจรดเท้า ท่านจะเคาะผนังปูน ' คอน คุณมี?' บางทีเขาก็ อาจจะไม่ได้ ไม่มีใครจะรู้เคย วัน Julian หยุดโดยกับเอกสารบางอย่างสำหรับการเดินทางของคอนนิวยอร์ก กุหลาบนำเสนอเขากาแฟบาง ซึ่งเขายอมรับกระหาย ความรำคาญของคอน ผู้ที่แน่ใจว่า Julian หวังที่จะแปลกประหลาดบาง Leary มาก 'คุณไรสำหรับที่อยู่อาศัย ชาร์ลส์' จูเลียนถาม เมื่อพวกเขาทั้งหมดนั่งลงในห้องนั่งเล่น 'ฉันทำฝาขวด' ' หมวกขวด ที่เป็นความจริง และกุหลาบ คุณทำงานได้อย่างไร ' 'ใช่ ฉัน กล่าวว่า กุหลาบ ในของเธอจัง ' ทำงานที่บ้าน บ้านผมให้สำหรับเด็กผู้ชาย ' โทรศัพท์รัง ตั้งแต่ของคอนกลับบ้าน Leary ที่มีแบบสวย ๆ ไม่ตอบรับโทรศัพท์ แต่มีโอกาสเป็นพนักงานยกกระเป๋า ใครไปออกซื้อค้อน และใครมักจะได้รับหายไป แม้ในละแวกเขาเอง พวกเขากล่าวถึงมันอย่างเร่งด่วน 'คุณคิดอย่างไร' 'แต่เขารู้ว่า เราจะไม่ตอบ' 'ใช่ เขาจะก็เรียกเพื่อนบ้านแทน' ' คง... .' มันเป็นนิพจน์หลงจูเลียนส์ที่ตัดสินใจมาคอน เขายกตัวรับสัญญาณ 'Leary เขากล่าวว่า ซาราห์ได้ 'ผมคิดว่า เราควรพูดคุย เธอบอกว่า จะมาคอน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แมคอนยังคงฝึกซ้อมกับเอ็ดเวิร์ดทุกวันและคิดว่าเอ็ดเวิร์ดช้ารับเชื่อฟังมากกว่า ครอบครัวของเขาก็ไม่ได้หวังเพื่อ 'สิ่งที่เกี่ยวกับเมื่อคุณเริ่มต้นการเดินทางอีกครั้งหรือไม่ '
โรสถาม 'คุณจะไม่ปล่อยให้เขาอยู่กับฉัน.'
มันเป็นเรื่องยากสำหรับแมคอนที่จะจินตนาการเริ่มต้นการเดินทางของเขาอีกครั้ง บางครั้งเขาอยากจะอยู่ในพลาสเตอร์ของเขา ฉันเป็นจริงเขาอยากมันปกคลุมเขาตั้งแต่หัวจรดเท้า คนจะเคาะบนผนังปูน 'แมคอน? คุณอยู่ในนั้น? บางทีเขาอาจจะบางทีเขาอาจจะไม่ได้ ไม่มีใครเลยที่จะได้รู้ว่า.
เย็นวันหนึ่งจูเลียนหยุดกับเอกสารบางอย่างสำหรับแมคอนการเดินทางของ New York, โรสเสนอให้เขากาแฟบางซึ่งเขาได้รับการยอมรับกระหายสร้างความรำคาญให้ Macon ใครแน่ใจว่าจูเลียนหวังสำหรับบางแปลกประหลาดแลร์รี่ส์.
'ทำอะไร คุณทำเพื่อความเป็นอยู่ที่ชาร์ลส์ ' จูเลียนถามว่าเมื่อพวกเขาทุกคนนั่งลงในห้องนั่งเล่น.
'ฉันจะทำให้ฝาขวด.'
'ฝาขวด! นั่นคือความเป็นจริง! และลุกขึ้น? คุณทำงาน? '
' ใช่ฉันทำ 'โรสกล่าวว่าในทางที่รุนแรงของเธอ 'ฉันทำงานที่บ้าน; ผมเก็บบ้านสำหรับเด็กชาย.
รังโทรศัพท์ ตั้งแต่กลับบ้านแมคอนของแลร์รี่ส์ได้มีเป็นนิสัยของการไม่ตอบรับโทรศัพท์ แต่มีโอกาสนี้เป็นประตูที่ได้ไปออกไปซื้อค้อนและที่มักจะได้หายไปแม้จะอยู่ในละแวกบ้านของเขาเอง.
พวกเขากล่าวถึงมัน อย่างเร่งด่วน.
'คุณคิดอย่างไร?'
' แต่เขารู้ว่าเราจะได้คำตอบ.'
'ใช่เขาก็ต้องการเรียกเพื่อนบ้านแทน.'
'ในทางตรงกันข้าม . .
มันก็แสดงออกหลงจูเลียนที่ตัดสินใจ Macon เขาหยิบขึ้นมารับ 'แลร์รี่ส์' เขากล่าว.
มันเป็นซาร่าห์ 'ผมคิดว่าเราควรจะพูดคุย "เธอพูดกับ Macon

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แมคอนยังคงฝึกซ้อมกับ เอ็ดเวิร์ด ทุกวัน และคิดว่าเอ็ดเวิร์ดเป็นค่อยๆเชื่อฟังมากขึ้น ครอบครัวของเขาก็ไม่ได้มีความหวัง สิ่งที่เกี่ยวกับเมื่อคุณเริ่มต้นการเดินทางอีกครั้ง "โรสถาม " นายไม่ทิ้งเค้ากับฉันมันเป็นเรื่องยากสำหรับแมคอนจินตนาการเริ่มการเดินทางของเขาอีกครั้ง บางครั้ง เขาหวังว่าเขาจะอยู่ในปูนของเขา ที่จริง เขาหวังว่ามันปกคลุมเขาตั้งแต่หัวจรดเท้า คนเคาะปูนฉาบผนัง " ตัวเลข ? คุณอยู่นั่นเหรอ " บางทีเขาอาจจะไม่ใช่ ไม่มีใครเคยรู้เย็นวันหนึ่งจูเลียนแวะกับเอกสารบางอย่างสำหรับแมคอน นิวยอร์ก การเดินทาง กุหลาบให้เขาดื่มกาแฟ ซึ่งเขายอมรับอย่างกระตือรือร้นมากใน แมคอน มันรำคาญ ใครว่า จูเลียน หวังบาง Leary แปลกประหลาด ." คุณทำอาชีพอะไร ชาร์ลส์ ? " จูเลียนถามเมื่อพวกเขาทั้งหมดนั่งอยู่ในห้องนั่งเล่น" " ผมให้ฝาขวด" ฝาขวด ! นั่นคือความจริง ! และกุหลาบ ? คุณทำงานรึเปล่า ? "" ใช่ ฉันทำ กุหลาบ กล่าวว่า ในทางที่รุนแรงของเธอ " ผมทำงานที่บ้าน ผมเก็บบ้านสำหรับเด็ก’เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น . ตั้งแต่กลับมาบ้านแมคอน , Leary ได้เป็นนิสัยของการไม่รับโทรศัพท์ แต่ถ้ามีโอกาสนี้ พอร์เตอร์ ที่ได้ออกไปซื้อค้อนและที่มักจะหลงทาง แม้ในชุมชนของเขาเองพวกเขากล่าวถึงมันอย่างเร่งด่วน" คุณคิดอย่างไร ? "แต่เขารู้ว่าเราก็ไม่ตอบ" ใช่ เขาก็ต้องเรียกเพื่อนบ้านแทน . . .บนมืออื่น ๆ . . . . . . . "มันคือ จูเลียน หลงเสน่ห์การแสดงออกที่ตัดสินใจมากอน เขาหยิบขึ้นมารับ ข้อมูลทั้งหมดเกี่ยวกับ " " เขาพูดมันคือ ซาร่าห์ ฉันคิดว่าเราต้องคุยกัน เธอพูดกับมากอน