Dividend policy is one of the most

Dividend policy is one of the most important areas in finance literature. Many researchers have studied why firms pay a
substantial portion of their earnings as dividends if, according to Miller and Modigliani’s (1961) dividend irrelevance
proposition, dividend policy does not change shareholders’ wealth. This is known as ‘dividend puzzle’ in finance
literature (Black, 1976). One explanation is that dividends help address agency problems between managers and outside
investors. In Easterbrook’s (1984) analysis, the monitoring role of dividends mitigates agency conflicts between
managers and shareholders. The agency problem in Jensen’s (1986) analysis arises from managers’ incentives to
consume private benefits, e.g., building their empires by investing free cash flows in negative net present value projects
or spending cash on perquisites. Thus, dividends alleviate this problem by reducing free cash flows available to
manager

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

นโยบายเงินปันผลเป็นหนึ่งในพื้นที่สำคัญในทางวรรณกรรม นักวิจัยจำนวนมากมีศึกษาทำไมกระชับค่าจ้างพบสัดส่วนของรายได้เป็นเงินปันผลถ้า ตาม irrelevance (1961) เงินปันผลของ Modigliani และมิลเลอร์เสนอ นโยบายเงินปันผลไม่เปลี่ยนแปลงของผู้ถือหุ้นมั่งคั่ง นี้เรียกว่า 'ปริศนาเงินปันผล"ในทางการเงินวรรณกรรม (ดำ 1976) เป็นคำอธิบายหนึ่งที่เงินปันผลช่วยให้ปัญหาหน่วยงานที่อยู่ ระหว่างผู้จัดการ และภายนอกนักลงทุน ในการวิเคราะห์ของ Easterbrook (1984) ตรวจสอบบทบาทของเงินปันผล mitigates ความขัดแย้งในหน่วยงานระหว่างผู้จัดการและผู้ถือหุ้น ปัญหาหน่วยงานวิเคราะห์ (1986) ของเจนที่เกิดจากแรงจูงใจของผู้จัดการใช้ส่วนตัวประโยชน์ เช่น สร้างอาณาจักรของตน โดยการหมุนฟรีในลบสุทธิมีมูลค่าโครงการลงทุนหรือใช้จ่ายเงินใน perquisites ดังนั้น เงินปันผลบรรเทาปัญหานี้ โดยการลดกระแสเงินสดฟรีพร้อมใช้งานผู้จัดการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นโยบายการจ่ายเงินปันผลเป็นหนึ่งในพื้นที่ที่สำคัญที่สุดในวรรณคดีการเงิน นักวิจัยหลายคนมีการศึกษาว่าทำไม บริษัท
จ่ายส่วนใหญ่ของรายได้ของพวกเขาเป็นเงินปันผลถ้าตามที่มิลเลอร์และModigliani ของ (1961)
การจ่ายเงินปันผลไม่ตรงประเด็นเรื่องนโยบายการจ่ายเงินปันผลไม่เปลี่ยนแปลงความมั่งคั่งของผู้ถือหุ้น นี้เรียกว่า 'ปริศนาเงินปันผล'
ในด้านการเงินวรรณกรรม(สีดำ, 1976)
คำอธิบายหนึ่งคือเงินปันผลช่วยให้ปัญหาหน่วยงานที่อยู่ระหว่างผู้จัดการและภายนอกนักลงทุน ในบรู๊คส์ (1984)
การวิเคราะห์บทบาทการตรวจสอบของเงินปันผลที่ช่วยลดผลกระทบความขัดแย้งระหว่างหน่วยงานผู้บริหารและผู้ถือหุ้น ปัญหาที่เกิดขึ้นในหน่วยงานของเซ่น (1986) การวิเคราะห์เกิดขึ้นจากแรงจูงใจผู้จัดการ
'เพื่อใช้ประโยชน์ส่วนตัวเช่นการสร้างอาณาจักรของพวกเขาโดยการลงทุนกระแสเงินสดอิสระในโครงการมูลค่าปัจจุบันสุทธิเชิงลบหรือการใช้จ่ายเงินสดใน
perquisites
ดังนั้นเงินปันผลบรรเทาปัญหานี้โดยการลดกระแสเงินสดที่มีให้กับผู้จัดการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นโยบายเงินปันผลเป็นหนึ่งในพื้นที่ที่สำคัญที่สุดในวรรณคดี , การเงิน นักวิจัยหลายคนได้ศึกษาทำไม บริษัทจ่าย
ส่วนอย่างมากของรายได้เป็นเงินปันผล ถ้าตามที่ มิลเลอร์ และ โมดิกลิอานี่ ( 1961 ) โจทย์ไม่ตรงประเด็น
เงินปันผล นโยบายไม่ได้เปลี่ยนแปลงผู้ถือหุ้นรวย นี้เป็นที่รู้จักกันเป็น ' ปริศนา ' ในวรรณกรรมการเงินปันผล
( สีดำ , 1976 )คำอธิบายหนึ่งคือการช่วยปัญหาหน่วยงานที่อยู่ระหว่างผู้จัดการและภายนอก
นักลงทุน ในอิสเตอร์บรูก ( 1984 ) การวิเคราะห์การตรวจสอบบทบาทของหน่วยงานธุรกิจที่ช่วยลดความขัดแย้งระหว่าง
ผู้บริหาร และผู้ถือหุ้น ปัญหาในหน่วยงานเจนเซ่น ( 1986 ) การวิเคราะห์ที่เกิดจากแรงจูงใจของผู้จัดการ

กินผลประโยชน์ส่วนตัว เช่นสร้างอาณาจักรของตนเอง โดยลงทุนกระแสเงินสดฟรีลบมูลค่าปัจจุบันสุทธิโครงการ
หรือใช้เงินสดใน perquisites . ดังนั้น การบรรเทาปัญหานี้ได้ โดยการลดกระแสเงินสดที่มีอยู่
ผู้จัดการ