Well, Shiba-kun. It's about time fo

Well, Shiba-kun. It's about time for you to return to the stadium. Just
use the backup CADs for now. Since this kind of situation has
occurred, there's no need for further examinations. Speaking of which,
board chairman?"
At these sudden summons, one of the older gentlemen behind him —
that being said, he was still a dozen years younger than Elder Kudou
— hurriedly nodded his head.
"For such an unsavory individual to infiltrate the staff is a scandal of
unprecedented proportions. Afterwards, I would like to hear your
explanation."
The chairman looked ready to faint, but still managed to reply in the
affirmative. Elder Kudou turned from his band of followers and once
more turned a delighted gaze towards Tatsuya.
"Shiba Tatsuya-kun, I would like to speak with you sooner or later."
"Definitely, if the opportunity beckons—"
"Indeed, allow me to look forward to this 'opportunity'."
This was the first encounter between Tatsuya and Kudou Retsu.
◊ ◊ ◊
Upon returning to First High's pavilion, Tatsuya was acutely aware
that the looks sent his way had developed minute, yet definitive,
changes.
—Maybe, he should say they have "reverted to their original state".
The reason he said minute was because they were trying, but failed, to
hide their subtle glances. They felt guilty about seeing him in a
different light, yet could not suppress the wavering in their hearts.
Tatsuya was no fool.
His emotions were merely skewed in a certain direction, with one
particular half becoming especially sensitive.
Hence, he was slow to accept good intentions.
Yet very adept at picking up hostility.
Currently, he was very accustomed to reading the glances thrown his
way. It was the bewilderment, terror, and avoidance one experienced
when encountering an unidentified outlier.
"Onii-sama..."
Among them, one young lady did not shun him and approached him
with subdued voice and expression.
"Sorry, I made you worry."
That was the only gaze that plucked his heartstrings.
"How can that be! Wasn't Onii-sama enraged on my behalf?"
At the same time as she shook her head vigorously, her brushed hair
parted slightly.
"That was fast. Have you heard the details?"
Tatsuya gently adjusted the loose strands and caressed his sister's
head. Shyly, Miyuki dipped her head, but still answered her brother's
question clearly.
"No. That's because, whenever Onii-sama is actually furious... It's
always because of me..."
Her clear answer trailed off into a sob. Tatsuya used one hand to
stroke his sister's face and gently raised her head.
"...Exactly. I will only anger for your sake.
But, Miyuki. It is perfectly natural for an older brother to be furious
for a young sister.
In my heart, that is the last scrap of something 'perfectly natural'.
So, Miyuki, you don't have to be so sad."
Tatsuya released his right hand and pulled out a handkerchief, which
he used to dab at the tear corners of his sister's eyes.
"Besides... Wouldn't it be a shame for your tears to ruin such a
beautiful make up job? Today is an auspicious day when you will
ascend to the stage."
"Don't say that... Seriously, Onii-sama. I'm not the only one competing
today. This is called blatant favoritism!"
In spite of the wry smile, the brilliancy of Miyuki's smile was second
to none.
At least, that's how Tatsuya saw it.
Seeing his sister's smile restored, Tatsuya was satisfied and at ease.
His hands dropped from his sister's face to her shoulder as he directed
them inside. When he lifted his head to look at the pavilion, he
suddenly felt another subtle change in looks he was receiving. This
time, the change was in a more interesting direction.
Hidden within the secret glances in their direction,
Was a lukewarm gaze that was both irritated but unable to take their
eyes off of them.
"Ah, Tatsuya-kun."
Presently, as if the Student Council President spoke on behalf of all
the students present, Mayumi used an especially cold voice and gaze
to welcome Tatsuya.
"When I heard from the board that 'one of the students from your
school abruptly assaulted someone', I was at wit's end trying to figure
out what happened... So, apparently a certain sis-con brother flew into
a rage when someone attempted to act against his beloved little
sister!"
While this wasn't a very flattering way to describe the circumstances,
Tatsuya got the distinct feeling of someone in the path of a tornado
and feeling the cold wind nipping at him. Realizing that he was in a
completely inferior situation, Tatsuya helplessly chose to make a
tactical retreat.
Thus, he quickly retreated into the work room allotted for technicians.
This way, Tatsuya finally managed to avoid being ostracized within
First High, though whether this result was brought about by his own
will... Even he was not able to say.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ดี ชิบะ-kun มันเป็นเกี่ยวกับเวลาที่คุณจะกลับไปสนามกีฬา เพียง
ใช้ CADs สำรองข้อมูลในขณะนี้ เนื่องจากมีสถานการณ์แบบนี้
เกิดขึ้น ไม่จำเป็นสำหรับการตรวจสอบเพิ่มเติม พูดที่,
ประธานกรรมการ? "
ที่เอสเธอร์ฉับพลันเหล่านี้ หนึ่งสุภาพบุรุษเก่าหลังเขา —
ที่ถูกกล่าว เขายังคงอายุน้อยกว่าพี่ Kudou ปีโหล
— รีบ nodded ศีรษะ
"สำหรับบุคคลเช่น unsavory ซ่านพนักงานจะสแกนดัลของ
สัดส่วนเป็นประวัติการณ์ ภายหลัง อยากได้ยินคุณ
อธิบาย "
ประธานมองพร้อมสลบ แต่ยังคง จัดการเพื่อตอบกลับในการ
ยืนยัน พี่ Kudou เปิดจากวงของลูกศิษย์ของเขา และเมื่อ
มากขึ้นก็หันสายตายินดีต่อทะสึยะ
"ชิบะทะสึยะ-kun อยากจะพูดกับคุณช้า"
"แน่นอน ถ้าโอกาส beckons — "
"จริง ให้ฉันรอ 'โอกาส' นี้"
นี้ถูกพบครั้งแรกระหว่างทะสึยะและ Kudou Retsu.
◊◊◊
เมื่อความแรกสูงของพาวิลเลี่ยน ทะสึยะได้ทราบทั้ง
ลักษณะส่งเขาได้พัฒนาขึ้นนาที แต่ทั่วไป,
เปลี่ยนแปลง.
— บางที เขาควรพูดว่า พวกเขามี "เปลี่ยนกลับสู่สถานะเดิม"
เหตุผลเขาบอกนาที เพราะพวกเขาต้องการ แต่ล้ม เหลว การ
ซ่อนสายตาแปลกลึกซึ้งของพวกเขา พวกเขารู้สึกผิดเกี่ยวกับการเห็นเขาในการ
แสงแตกต่างกัน ยังสามารถระงับรี ๆ รอ ๆ ในหัวใจของพวกเขา.
ทะสึยะเป็นคนโง่ไม่ได้
อารมณ์ของเขาได้เพียงนี้ในบางทิศทาง ด้วย
เฉพาะครึ่งกลายเป็น อย่างยิ่งสำคัญ.
ดังนั้น เขาช้ารับความตั้งใจดี.
ยังมากคุณหญิงขึ้นถกเถียงกัน
กำลัง กำลังมากคุ้นเคยกับการอ่านสายตาแปลกโยนเขา
วิธี Bewilderment ก่อการร้าย และหลีกเลี่ยงหนึ่งประสบการณ์
เมื่อพบการไม่ outlier.
"Onii-sama..."
ในหมู่พวกเขา หนึ่งหญิงสาวได้ชุนเขา และทาบทามเขา
ปราบเสียงและนิพจน์
"ขอ ฉันทำให้คุณกังวล"
ที่ถูกสายตาเท่านั้นที่ควัก heartstrings ของเขา.
"ที่จะ ไม่ Onii-sama สนั่นในนามของฉัน"
ในขณะเดียวกันเธอจับหัวของเธอดั่ง เธอผมสร้าง
ศึกษาธิการเล็กน้อย.
"ที่ได้อย่างรวดเร็ว คุณเคยได้ยินรายละเอียด"
ทะสึยะปรับปรุง strands หลวม และน้องสาวของเขาคนนั้นกอดเบา ๆ
หัว Shyly มิยูกิสอดศีรษะของเธอ แต่ยัง ตอบเป็นพี่ชายของเธอ
คำถามชัดเจน.
"หมายเลข นั่นเป็น เพราะ Onii-sama เป็นจริงโกรธเมื่อใดก็ตาม... มี
เสมอเนื่องจาก me. ... "
คำตอบของเธอชัดเจน trailed ปิดเป็น sob ทะสึยะใช้มือหนึ่ง
โรคหลอดเลือดสมองใบหน้าของน้องสาวของเขา และค่อย ๆ ยกศีรษะของเธอ.
"...ถูกต้อง ฉันจะโกรธเท่านั้นสำหรับสาเกของคุณ.
แต่ มิยูกิ มันเป็นธรรมชาติอย่างสมบูรณ์แบบสำหรับการพี่เดือด
สำหรับเป็นหนุ่มน้อง
ในหัวใจของฉัน เป็นซากสุดท้ายของบางสิ่งบางอย่าง 'สมบูรณ์ธรรมชาติ' .
ดังนั้น มิยูกิ คุณไม่จำเป็นต้องให้เศร้า "
ทะสึยะออกมือขวาของเขา และดึงผ้าเช็ดหน้า ซึ่ง
เคยบคอที่มุมน้ำตาของน้องสาวของเขาตา
"นอกจาก... มันเป็นความอัปยศในน้ำตาคุณจะทำลายเช่นการ
แต่งงานสวยงาม วันนี้เป็นวันมงคลเมื่อคุณจะ
ขั้นขึ้นไป "
"ไม่ว่า... อย่างจริงจัง Onii-sama ฉันไม่เดียวแข่งขัน
วันนี้ คือพรรคมุทะลุ"
ทั้ง ๆ ที่ยิ้ม wry, brilliancy ของรอยยิ้มของมิยูกิสอง
ไม่มี.
น้อย ที่มีวิธีทะสึยะเห็นมัน
เห็นรอยยิ้มของน้องคืน ทะสึยะไม่พอใจ และอุ่นใจ
มือของเขาหลุดจากใบหน้าของน้องกับไหล่ของเธอตามเขา
พวกเขาภายใน เมื่อเขายกศีรษะตาพาวิลเลี่ยน เขา
ก็รู้สึกเปลี่ยนแปลงรายละเอียดอื่นในลักษณะที่เขาได้รับการ นี้
เวลา การเปลี่ยนแปลงได้ในน่าสนใจมากขึ้นทิศทาง
ซ่อนอยู่ภายในสายตาแปลกลับในทิศทางของพวกเขา,
ไม่สายตาอุ่นที่ทั้งไม่ระคายเคืองแต่จะของ
ตาออกจากพวกเขา
"อา kun ทะสึยะ"
ปัจจุบัน ถ้าประธานสภานักเรียนพูดแทนทั้งหมด
นักศึกษาปัจจุบัน มายูมิใช้ความเย็นโดยเฉพาะเสียงและสายตา
ต้อนรับทะสึยะ
"เมื่อฉันได้ยินจากบอร์ดที่ ' หนึ่งนักศึกษาจากคุณ
โรงเรียนกะทันหันทำร้ายคน ', ก็สิ้นพยายามคิด
ออกว่าเกิดอะไรขึ้น... ดังนั้น เห็นได้ชัดว่าพี่ติดตั้ง sis บางบินเข้า
ความโกรธเมื่อมีคนพยายามทำกับเขารักน้อย
น้องสาว! "
ในขณะนี้ไม่ได้อธิบายถึงสถานการณ์ วิธีสอพลอมาก
ทะสึยะมีความรู้สึกแตกต่างกันของคนในเส้นทางของพายุทอร์นาโด
และลมเย็น nipping ที่เขารู้สึก ตระหนักถึงที่เขาอยู่ในตัว
สถานการณ์สมบูรณ์น้อย ทะสึยะซมเลือกที่จะทำให้เป็น
นกพักผ่อน
ดังนี้ เขารวดเร็วถอยกรูดอย่างในห้องทำงานจัดสรรสำหรับช่าง
วิธีนี้ ทะสึยะสุดท้ายจัดการเพื่อหลีกเลี่ยงการ ostracized ภายใน
สูงแรก แม้ ว่าผลลัพธ์นี้ถูกนำมาเกี่ยวกับ โดยเขา เอง
จะ... แม้เขาไม่สามารถพูด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ดีชิบะคุง มันเป็นเรื่องของเวลาที่คุณจะกลับไปที่สนามกีฬา เพียงแค่
ใช้ CADs สำรองสำหรับตอนนี้ ตั้งแต่ชนิดของสถานการณ์นี้ได้
เกิดขึ้นมีความจำเป็นในการตรวจสอบต่อไปไม่ การพูดที่
ประธานคณะกรรมการ "
ที่เรียกอย่างฉับพลันเหล่านี้ซึ่งเป็นหนึ่งในสุภาพบุรุษที่มีอายุมากกว่าที่อยู่ข้างหลังเขา -
ที่ถูกกล่าวว่าเขายังคงโหลปีที่อายุน้อยกว่าพี่ Kudou
- รีบพยักหน้า
"สำหรับเช่นบุคคลที่น่ารังเกียจที่จะแทรกซึมเข้าไปในกลุ่ม พนักงานเป็นเรื่องอื้อฉาวของ
สัดส่วนประวัติการณ์ หลังจากนั้นผมอยากจะได้ยินเสียงของคุณ
คำอธิบาย. "
ประธานมองพร้อมที่จะเป็นลม แต่ยังคงพยายามที่จะตอบใน
ยืนยัน. พี่ Kudou เปิดจากวงดนตรีของเขาและเมื่อติดตาม
มากขึ้นหันจ้องมองความยินดีต่อทัตสึยะ
"ทัตสึยะชิบะคุง ผมอยากจะพูดกับคุณไม่ช้าก็เร็ว. "
"แน่นอนถ้ามีโอกาส beckons"
"อันที่จริงให้ผมมองไปข้างหน้านี้โอกาส."
นี่คือการเผชิญหน้ากันครั้งแรกระหว่างทัตสึยะและ Kudou Retsu
◊◊ ◊
เมื่อกลับไปยังศาลาแรกสูงของทัตสึยะเป็นตระหนักถึง
ลักษณะที่ส่งทางของเขาได้พัฒนานาที แต่ที่ชัดเจน,
การเปลี่ยนแปลง
บางทีเขาควรจะพูดว่าพวกเขาได้ "หวนกลับสู่สถานะเดิมของพวกเขา"
เหตุผลที่เขากล่าวว่านาทีก็เพราะ พวกเขาพยายาม แต่ล้มเหลวที่จะ
ซ่อนสายตาที่ละเอียดอ่อนของพวกเขา. พวกเขารู้สึกผิดเกี่ยวกับการได้เห็นเขาใน
แสงที่แตกต่างกันยังไม่สามารถปราบปรามการลังเลในหัวใจของพวกเขา
ทัตสึยะก็ไม่โง่
อารมณ์ของเขาเป็นเพียงเบ้ในทิศทางหนึ่งด้วย อย่างใดอย่างหนึ่ง
โดยเฉพาะอย่างยิ่งกลายเป็นครึ่งหนึ่งที่มีความสำคัญโดยเฉพาะอย่างยิ่ง
ดังนั้นเขาก็ช้าที่จะยอมรับความตั้งใจดี
แต่เก่งมากที่ยกขึ้นเป็นปรปักษ์
ปัจจุบันเขาเป็นที่คุ้นเคยมากที่จะอ่านสายตาของเขาโยน
ทาง มันเป็นความสับสนหวาดกลัวและหลีกเลี่ยงหนึ่งประสบการณ์
เมื่อพบขอบเขตไม่ปรากฏชื่อ
"Onii-sama ... "
ในหมู่พวกเขาเป็นหนึ่งในหญิงสาวไม่ได้หลีกเลี่ยงเขาและเดินเข้ามาใกล้เขา
ด้วยเสียงเงียบและการแสดงออก
"ขอโทษที่ฉันทำคุณ กังวล. "
นั่นเป็นสายตาเดียวที่ดึงรู้สึกที่ลึกซึ้งของเขา
"วิธีที่สามารถ! เป็นไม่ Onii-sama แค้นในนามของฉัน"
ในขณะเดียวกันในขณะที่เธอส่ายหัวของเธออย่างจริงจังผมแปรงของเธอ
แยกเล็กน้อย
"นั่น เร็ว. คุณเคยได้ยินรายละเอียดหรือไม่ "
ทัตสึยะการปรับเส้นเบา ๆ หลวมและลูบที่น้องสาวของเขา
หัว อาย, มิยูกิจุ่มหัวของเธอ แต่ยังคงตอบพี่ชายของเธอ
ได้อย่างชัดเจนคำถาม
"ไม่ใช่นั่นเป็นเพราะเมื่อใดก็ตามที่ Onii-sama โกรธจริง ... มัน
เสมอเพราะฉัน ... "
คำตอบที่ชัดเจนของเธอหายออกไปร้องไห้ ทัตสึยะที่ใช้มือข้างหนึ่ง
จังหวะใบหน้าน้องสาวของเขาและค่อยๆยกหัวของเธอ
"... แน่นอน. ฉันจะโกรธเพียงเพื่อประโยชน์ของคุณ
แต่มิยูกิ. เป็นอย่างดีตามธรรมชาติของพี่ชายจะโกรธ
กับน้องสาวของหนุ่ม
ใน หัวใจของฉันที่เป็นเศษที่ผ่านมาของบางสิ่งบางอย่างอย่างสมบูรณ์แบบธรรมชาติ
ดังนั้นมิยูกิคุณจะได้ไม่ต้องเศร้า. "
ทัตสึยะออกมือขวาของเขาและดึงออกผ้าเช็ดหน้าซึ่ง
เขาใช้ในการตบเบา ๆ ที่มุมน้ำตา ตาของน้องสาวของเขา
"... นอกจากนี้มันจะไม่เสียดายน้ำตาของคุณที่จะทำลายเช่น
ที่สวยงามทำให้งาน? วันนี้เป็นวันมงคลเมื่อคุณจะ
ขึ้นไปบนเวที. "
"อย่าบอกว่า .. อย่างจริงจัง Onii-sama. ฉันไม่ได้เป็นคนเดียวในการแข่งขัน
วันนี้. นี้เรียกว่าเห็นได้ชัดพรรคเล่นพวก! "
ทั้งๆที่มีรอยยิ้มเบี้ยว, ความฉลาดของรอยยิ้มของมิยูกิเป็นคนที่สอง
ที่ไม่มี
อย่างน้อยที่เป็นวิธีทัตสึยะเห็นมัน .
เห็นรอยยิ้มของน้องสาวของเขาบูรณะทัตสึยะเป็นความพึงพอใจและความสะดวกที่
มือของเขาลดลงจากใบหน้าของน้องสาวของเขาไปที่ไหล่ของเธอในขณะที่เขากำกับ
ไว้ภายใน เมื่อเขาเงยหน้าขึ้นมองไปที่ศาลาเขา
ก็รู้สึกอีกการเปลี่ยนแปลงที่ลึกซึ้งในลักษณะที่เขาได้รับ นี้
เวลามีการเปลี่ยนแปลงเป็นไปในทิศทางที่น่าสนใจมากขึ้น
ที่ซ่อนอยู่ภายในความลับสายตาไปในทิศทางของพวกเขา
เป็นสายตาอุ่นที่ทั้งหงุดหงิด แต่ไม่สามารถที่จะใช้เวลาของพวกเขา
ออกจากสายตาของพวกเขา
"อาทัตสึยะคุง."
ปัจจุบันเป็น ถ้าประธานสภานักเรียนพูดในนามของ
นักเรียนในปัจจุบันมายูมิที่ใช้เสียงเย็นโดยเฉพาะอย่างยิ่งและจ้องมอง
ที่จะต้อนรับทัตสึยะ
"เมื่อผมได้ยินมาจากคณะกรรมการที่นักเรียนคนหนึ่งของคุณจาก
โรงเรียนทันทีทำร้ายใครบางคน 'ผมอยู่ที่ หมดปัญญาพยายามที่จะคิด
ออกว่าเกิดอะไรขึ้น ... ดังนั้นเห็นได้ชัดว่าพี่ชายของ sis-con บางอย่างล่องลอยไปใน
ความโกรธเมื่อมีคนพยายามที่จะทำหน้าที่ต่อต้านเล็ก ๆ ของเขาที่รัก
น้องสาว "
ในขณะนี้ไม่ได้เป็นวิธีที่ประจบมากที่จะอธิบายถึงสถานการณ์ที่
ทัตสึยะมีความรู้สึกที่แตกต่างของคนที่อยู่ในเส้นทางของพายุทอร์นาโด
และความรู้สึก nipping ลมหนาวที่เขา ไม่รู้ว่าเขาอยู่ใน
สถานการณ์ที่ด้อยกว่าอย่างสมบูรณ์ทัตสึยะอย่างช่วยไม่ได้เลือกที่จะทำให้
การล่าถอยยุทธวิธี
ดังนั้นเขารีบถอยกลับเข้าไปในห้องทำงานที่กำหนดสำหรับช่างเทคนิค
วิธีนี้ทัตสึยะในที่สุดการจัดการเพื่อหลีกเลี่ยงการถูกเมตตาภายใน
ครั้งแรกที่สูง แต่ไม่ว่าผลนี้ ถูกนำมาเกี่ยวกับตัวเขาเอง
จะ ... แม้เขาไม่สามารถที่จะบอกว่า

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อืม ชิบะคุง มันถึงเวลาสำหรับคุณที่จะกลับไปสนามกีฬา แค่
ใช้สำรอง cads ตอนนี้ เพราะสถานการณ์แบบนี้ได้
เกิดขึ้น ไม่จำเป็นสำหรับการสอบต่อไป ซึ่ง
ท่านประธาน ?
ที่เหล่านี้ก็เรียก , หนึ่งในเก่าสุภาพบุรุษหลังเขา -
อย่างที่บอก เขายังเด็กกว่าพี่คุโด้
- โหลปีรีบพยักหน้า .
" เรื่องที่น่ารังเกียจบุคคลเข้าไปเป็นเจ้าหน้าที่เรื่องอื้อฉาวของ
สัดส่วนประวัติการณ์ . หลังจากนั้น , ฉันต้องการฟังคำอธิบายของคุณ

" ท่านประธานดูพร้อมจะเป็นลม แต่ก็ยังตอบใน
ยืนยัน พี่เขาเปลี่ยนจากวงดนตรีของเขาและผู้ติดตามเมื่อ
เพิ่มเติม ทำให้ผู้จ้องมองไปยังทัตสึยะ .
" ชิบะ ทัตสึยะคุงฉันต้องการพูดกับคุณไม่ช้าก็เร็ว "
" แน่นอน ถ้าโอกาส beckons - "
" แน่นอน ให้ฉันมองไปข้างหน้า ' โอกาส ' . "
นี่คือการพบกันครั้งแรกระหว่างทัตสึยะกับคุโดสึ .
◊◊◊
เมื่อกลับมาถึงศาลาแรกของทัตสึยะ คือตระหนักถึง
ที่ดูส่งทางของเขาได้พัฒนานะ แต่แน่นอน

- บางที การเปลี่ยนแปลงเขากล่าวว่าพวกเขามี " กลับคืนสู่สถานะเดิมของพวกเขา " .
เหตุผลเขาบอกว่าเดี๋ยวเป็นเพราะพวกเขาพยายามแต่ล้มเหลว

ลึกซึ้งซ่อนของสายตา . เขารู้สึกผิดเกี่ยวกับการเห็นเขาใน
แสงแตกต่างกัน ยังไม่สามารถปราบปรามได้หวั่นไหวในหัวใจ ทัตสึยะก็ไม่โง่
.
อารมณ์ของเขาเป็นเพียงเอียงในทิศทางที่แน่นอนกับ
โดยเฉพาะครึ่งกลายเป็นโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่ละเอียดอ่อน
ดังนั้นเขาเป็นช้าที่จะยอมรับเจตนาดี .
แต่เขารับความเป็นปรปักษ์ .
ตอนนี้เขาคุ้นเคยมากที่จะอ่านสายตาโยนเขา

มันคือความสับสน หวาดกลัว และบดบังหนึ่งมีประสบการณ์
เมื่อพบการผิดปกติได้ .
" โอนี่ซามะ . . . . . . . "
ในหมู่พวกเขา สาวน้อยคนหนึ่ง ไม่ชุน เขามาหาเขา
ด้วยสีหน้าและเสียง 2 .
" ขอโทษนะ ที่ทำให้เป็นห่วง "
นั่นเป็นเพียงแค่จ้องมองที่ดวงของเขาย่อหย่อน .
" ได้ยังไง ! ไม่โอนี่ซามะโกรธในนามของฉัน "
ในเวลาเดียวกับที่เธอส่ายหน้าอย่างแรง เธอปัดผม

" กันเล็กน้อย ว่ามันเร็วไป มีคุณได้ยินรายละเอียด ?
ทัตสึยะค่อยๆปรับเกลียวหลวม และลูบหัวของ
น้องสาวของเขา สิ่งก่อสร้าง ,มิยูกิ จุ่มหัวของเธอ แต่ยังตอบคำถาม

" พี่ชายของเธออย่างชัดเจน นั่นเป็นเพราะเมื่อโอนี่ซามะจริง ๆ เลย . . . . . . . มันเป็นเพราะฉันเสมอเลย

. . . . . . . " เธอตอบ trailed ปิดชัดเจน เป็นเสียงสะอื้น ทัตสึยะที่ใช้หนึ่งของน้องสาวของเขาลูบใบหน้าและศีรษะของเธอ

" ยกเบา ๆ . . . . . . . . ใช่เลย ผมจะโกรธเพื่อประโยชน์ของคุณ .
แต่มิยูกิมันเป็นธรรมชาติอย่างสมบูรณ์สำหรับพี่ชายโกรธ

สำหรับน้องสาว ในใจของฉันที่เป็นเศษสุดท้ายของเรื่อง ' ปกติ ' .
ดังนั้น มิยูกิ เธอไม่ต้องเศร้า "
ทัตสึยะปล่อยมือข้างขวาของเขาและดึงออกมาใช้ ซึ่ง
เขาใช้ป้ายที่ฉีกมุมตาของพี่สาวของเขา .
" แล้วก็ . . . . . . มันคงจะน่าอายสำหรับน้ำตาของคุณที่จะทำลายเช่น
สวยแต่งหน้างาน วันนี้เป็นฤกษ์ดีเมื่อคุณ
ขึ้นเวที "
" อย่าพูดอย่างนั้น . . . . . . . จริงๆ นะ โอนี่ซามะ ไม่ใช่ผมคนเดียวที่แข่งขัน
วันนี้ นี่เรียกว่าเป็นการลำเอียง !
ทั้งๆ ที่ยิ้มแหยๆ , ความหลักแหลมของรอยยิ้ม มิยูกิวินาที

ใคร อย่างน้อย นั่นเป็นวิธีที่ทัตสึยะเห็น .
เห็นน้องสาวยิ้มมา ทัตสึยะก็พอใจ และสบายใจ
มือของเขาหลุดจากใบหน้าของน้องสาวของเขาไปที่ไหล่ของเธอที่เขากำกับ
ไว้ข้างใน เมื่อเขายกศีรษะของเขาดูศาลา เขา
รู้สึกว่าอีกสีสันเปลี่ยนไปในลักษณะที่เขารับ คราวนี้
, การเปลี่ยนแปลงในทิศทางที่น่าสนใจกว่า
ที่ซ่อนอยู่ภายในสายตาลับไปในทิศทางของพวกเขา
เป็นสายตาอุ่นที่เป็นทั้งหงุดหงิด แต่ไม่สามารถที่จะใช้สายตาของพวกเขา

ปิดของพวกเขา" อ๊ะ ทัตสึยะคุง "
ปัจจุบัน ถ้าเป็นประธานนักเรียนได้พูดในนามของ
นักเรียนปัจจุบัน มายูมิใช้เสียงโดยเฉพาะอย่างยิ่ง เย็นชาและสายตา
ยินดีต้อนรับทัตสึยะ .
" เมื่อฉันได้ยินจากคณะกรรมการว่า ' หนึ่งในนักเรียนจากโรงเรียนของคุณ
เขาทำร้ายใคร ผมคือ ที่หมดปัญญาคิด
ว่าเกิดอะไรขึ้น . . . . . . . ดังนั้น เห็นได้ชัดว่าบางพี่หลอกน้องบิน
ความโกรธ เมื่อมีคนพยายามที่จะขืนใจน้องสาว
สุดที่รักของเขา ! "
ส่วนนี่ไม่ใช่วิธียกยอ เพื่ออธิบายสถานการณ์
ทัตสึยะรู้สึกแตกต่างจากคนอื่นในเส้นทางของพายุทอร์นาโด
และความรู้สึกลมเย็น Nipping ที่เขา รู้ตัวว่าเขาอยู่ในสถานการณ์ที่ด้อยกว่า
อย่างสมบูรณ์ ทัตสึยะอย่างหมดหนทางเลือกที่จะให้

จึงถอยทางยุทธวิธีเขารีบถอยกลับเข้าห้องทํางานที่กําหนดสําหรับช่างเทคนิค
ทางนี้ ทัตสึยะก็จัดการเพื่อหลีกเลี่ยงการถูกเนรเทศใน
แรกสูง ถึงแม้ว่าผลนี้มันเกี่ยวกับของตัวเอง
จะ . . . . . . . แม้แต่เขาก็ไม่สามารถที่จะพูด