Not only knew him, but - more surpr

Not only knew him, but - more surprising still - feared him as well. The Count's face had frozen into a dreadful stillness, the cheeks as pale as death, the cold grey eyes staring in terror.
Nearby, the man with the scar also seemed to be watching with interest the effect that Pesca had had on the Count.
'How the fat man stares!' Pesca said, looking round at me. 'But I've never seen him before in my life.'
As Pesca looked away, the Count turned, moving quickly towards the back of the theatre, where the crowd was thickest. I caught Pesca's arm and, to his great surprise, hurried him with me after the Count. The slim man with the scar had apparently also decided to leave, and was already ahead of us. By the time Pesca and I reached the entrance neither the Count nor the slim man was in sight.
'Pesca,' I said urgently, I must speak to you in private. May we go to your lodgings to talk?'
'What on earth is the matter?' cried Pesca.
I hurried him on without answering. The way the Count had left the theatre, his extraordinary anxiety to avoid Pesca, made me fear that he might go even further - and out of my reach.
In Pesca's lodgings, I explained everything as fast as I could, while Pesca stared at me in great confusion and amazement.
'He knows you - he's afraid of you. He left the theatre to escape you/ I said. 'There must be a reason, Pesca! Think of your own life before you came to England. You left Italy for political reasons. I don't ask what they were. But could that man's terror be connected with your past in some way?'
To my inexpressible surprise, these harmless words seemed to terrify Pesca. His face went white and he started to tremble.
'Walter!' he whispered. 'You don't know what you ask.'
I stared at him. 'Pesca, forgive me, I didn't mean to cause you pain. I spoke only because of what my wife has suffered from that man's cruel actions. You must forgive me.'
I rose to go. He stopped me before I reached the door.
'Wait/ he said. 'You saved my life once. You have a right to hear from me what you want to know, even though I could be killed for it. I only ask that, if you find the connection between my past and that man Fosco, you do not tell me.1
Then, his face still pale as the memories of the past crowded in on him, he told me the story.
'In my youth I belonged - and still belong - to a secret political society. Let's call it the Brotherhood, I can't tell you its real name. But I took too many risks and did something which put other members in danger. So I was ordered to go and live in England and to wait, I went — I have waited — I still wait. I could be called away tomorrow, or in ten years. I cannot know.
'The purpose of the Brotherhood is to fight for the rights of the people. There is a president in Italy, and presidents abroad. Each of these has his secretary. The presidents and secretaries know the members, but members don't know each other, until it's considered necessary. Every member of the Brotherhood is identified by a small round mark burnt into the skin, high up on the inside of their left arm.'
He rolled up his sleeve and showed me his own mark.
'If anyone betrays the Brotherhood,' he went on, 'he is a dead man. Another member, a distant stranger or a neighbour, will be ordered to kill him. No one can leave the society — ever.'
Pesca paused then continued. 'In Italy I was chosen to be secretary. The members at that time were brought face to face with the president, and were also brought face to face with me. You understand me - I see it in your face. But tell me nothing, I beg you! Let me stay free of a responsibility which horrifies me.
I do not know the man at the opera,' he said finally. 'If he knows me, he is so changed, or disguised, that I do not know him. Leave me now, Walter. I have said enough.'
'T thank you with all my heart, Pesca,' T said. 'You will never, never regret the trust you have placed in me.'
Walking home, my heart beat with excitement. Here at last, surely, was my weapon against the Count! I was convinced he was a member of the Brotherhood, had betrayed it, and believed that he had been recognized tonight. His life was now in danger. What else could explain his extreme terror at seeing Pesca?
And what would he do next? Leave London as fast as he could. If I went to his house and tried to stop him, he would not hesitate to kill me. To protect myself, I had to make his safety depend on mine. I hurried home and wrote this letter to Pesca:
The man at the opera, Fosco, is a member of your society and has betrayed it. Go instantly to his house at 5 Forest Road, St John's Wood. I am already dead. Use your power against him without delay.
I signed and dated the letter, and wrote on the envelope: Keep until nine o'clock tomorrow morning. If you do not hear from me before then, open the envelope and read the contents.
I then found a messenger, told him to deliver the letter and bring back a note from Professor Pesca to say he had received it. Twenty minutes later I had the note, and as I was leaving, Marian came to the door, looking anxious.
'It's tonight, isn't it?' she said. 'You're going to the Count.'
'Yes, it's the last chance, and the best.'
Oh, "Walter, not alone! Let me go with you. Don't go alone!'
No, Marian. You must stay here and guard Laura for me. Then I will be easy in my mind when I face the Count.'

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ไม่รู้เขา แต่ -อื่น ๆ ประหลาดใจยังคง - กลัวเขาเหมือนกัน การนับจำนวนหน้ามีแช่แข็งเป็นความนิ่งที่ dreadful แก้มซีดเป็นเป็นตาย ตาสีเทาเย็นจ้องมองในความหวาดกลัวคนที่ มีแผลยังดูเหมือนจะ ได้ดู ด้วยสนใจผลที่ Pesca ได้มีการตรวจนับ'วิธีชายอ้วน stares ' Pesca กล่าวว่า มองรอบที่ผม 'แต่พันธุ์เขาก่อนในชีวิต'เป็น Pesca มองไป นับเปิด ย้ายไปทางด้านหลังของโรงละคร ฝูงชนที่ถูกเซลล์อย่างรวดเร็ว ผมจับแขนของ Pesca ก ให้เขาประทับใจ รีบเขากับฉันหลังจากการตรวจนับ บางคนที่ มีแผลที่ได้เห็นได้ชัดว่ายังตัดสินใจจะออก และถูกแล้วก่อนเรา Pesca และเข้าถึงการ นับหรือบางคนไม่ถูกในสายตา'Pesca ฉันกล่าวอย่างเร่งด่วน ฉันต้องพูดกับคุณส่วนตัว เราอาจไปการเดินทางของคุณพูด?''ในโลกเป็นอะไรไป ' ร้อง Pescaฉันรีบเขาบนไม่ตอบ วิธีตรวจนับมีซ้ายโรงละคร ความวิตกกังวลของเขาวิสามัญเพื่อหลีกเลี่ยงการ Pesca ได้ฉันกลัวว่า เขาจะไป ยิ่ง - และพ้น จากมือของฉันในการเดินทางของ Pesca ฉันอธิบายทุกอย่างเป็นอย่างที่ฉันสามารถ ในขณะที่ Pesca จ้องไปที่ฉันสับสนมากและความประหลาดใจ' เขารู้คุณ - เขาจะกลัว เขาออกจากโรงละครหนีคุณ / ผมพูด ' ต้องมีเหตุผล Pesca คิดว่า ชีวิตของคุณเองก่อนมาอังกฤษ คุณซ้ายอิตาลีด้วยเหตุผลทางการเมือง ฉันไม่ต้องถามอะไรพวกเขา แต่ไม่สามารถก่อการร้ายของมนุษย์ที่เชื่อมต่อกับอดีตในบางวิธีหรือไม่ 'จะแปลกใจของฉัน inexpressible คำอันตรายเหล่านี้ดูเหมือนหลอก Pesca หน้าก็ขาว และเขาเริ่มสั่นเครือ'Walter "เขากระซิบ 'คุณไม่ทราบสิ่งที่คุณถาม'ผมจ้องไปที่เขา ' Pesca ยกโทษให้ฉัน ฉันไม่ได้เจตนาทำ คุณอาการปวด ฉันพูดก็ เพราะว่าภรรยาได้รับความเดือดร้อนจากการกระทำโหดร้ายของผู้ชายคนนั้น คุณต้องยกโทษให้ฉันด้วย "ผมโรไป เขาหยุดฉันก่อนที่ฉันไปถึงประตู' รอ / เขากล่าวว่า ' คุณบันทึกชีวิตครั้ง คุณมีสิทธิที่จะได้ยินจากฉันสิ่งที่คุณต้องรู้ แม้ว่าฉันจะฆ่ามัน ผมเพียงถามว่า หากคุณพบการเชื่อมต่อระหว่างฉันและผู้ชายคนนั้น Fosco คุณบอก me.1แล้ว หน้าซีดยังคงเป็นความทรงจำของอดีตที่แออัดในบนเขา เขาเล่าเรื่องราว' ในเยาวชนของฉัน ฉัน อยู่ - และยัง อยู่ในสังคมการเมืองความลับ เราเรียกว่าภราดรภาพ ฉันไม่สามารถบอกชื่อจริง แต่ผมเอาความเสี่ยงมากเกินไป และไม่ได้บางสิ่งบางอย่างที่ใส่สมาชิกคนอื่น ๆ ตกอยู่ในอันตราย ผมสั่งไป และอยู่ ในประเทศอังกฤษ และรอ ยิ้ม — ฉันรอ — ฉันยังรอ ฉันสามารถเรียกเก็บพรุ่งนี้ หรือสิบปีนั้น ฉันไม่รู้' วัตถุประสงค์ของภราดรภาพคือการ ต่อสู้เพื่อสิทธิของประชาชน มีประธานในอิตาลี และประธานฝ่ายต่างประเทศ แห่งนี้มีเลขานุการของเขา ประธานาธิบดีและเรื่องสมาชิกทราบ แต่สมาชิกไม่รู้จักกัน จนกระทั่งว่าจำเป็น ระบุทุกสมาชิกของภราดรภาพเล็กกลมเครื่องเผาเข้าสู่ผิว สูงค่าภายในแขนซ้ายของพวกเขา 'เขาสะสมตามแขนของเขา และแสดงให้ฉันเห็นเครื่องหมายของเขาเอง'ถ้าใคร betrays ภราดรภาพ เขาก็, ' เขาเป็นคนตาย จะจัดสมาชิกอื่น คนแปลกหน้าที่ไกล หรือเพื่อน บ้าน ฆ่า ไม่มีใครสามารถออกจากสังคมซึ่งเคยได้ 'Pesca หยุดชั่วคราว แล้วต่อ ' อิตาลี ผมถูกเลือกให้เป็นเลขานุการ สมาชิกที่ถูกนำ face to face with ประธาน และยังถูกนำ face to face with ฉัน คุณเข้าใจฉัน - ฉันเห็นหน้าคุณ แต่บอกอะไร ขอให้คุณ ให้ฉันพักความรับผิดชอบที่ horrifies ฉันไม่รู้คนโอเปร่า เขากล่าวว่า ในที่สุด ' ถ้าเขารู้ฉัน เขาดังนั้นการเปลี่ยนแปลง หรือปลอม แปลง ที่ผมไม่รู้ว่าเขา ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้ Walter ได้ว่า เพียงพอ 'ไม่ขอขอบคุณกับทุกหัวใจของฉัน Pesca,' T กล่าวว่า ' คุณจะไม่เคย ไม่เคยเสียใจแทนคุณทำฉัน.'เดินหน้าแรก หัวใจของฉันเต้น ด้วยความตื่นเต้น ที่นี่ที่สุด แน่นอน ถูกอาวุธของฉันนับ ฉันไม่เชื่อเขาเป็นสมาชิกของภราดรภาพ ทรยศมัน และเชื่อว่า เขาได้รับรู้คืนนี้ ชีวิตของเขาตอนนี้ตกอยู่ในอันตราย อะไรจะอธิบายเขาร้ายมากที่เห็น Pescaและที่เขาทำต่อไปหรือไม่ ปล่อยให้เป็นอย่างที่เขาสามารถลอนดอน ถ้าผมไปที่บ้านของเขา และพยายามที่จะหยุดเขา เขาจะไม่ลังเลที่จะฆ่าฉัน เพื่อป้องกันตัวเอง ผมต้องการความปลอดภัยขึ้นอยู่กับฉัน รีบบ้าน และเขียนจดหมายนี้เพื่อ Pesca:คนโอเปร่า Fosco เป็นสมาชิกของสังคม และได้ทรยศ ทันทีไปยังบ้านของเขาที่ 5 Forest Road เซนต์จอห์นของไม้ ฉันแล้วตาย ใช้อำนาจของเขาโดยไม่ชักช้าผมเซ็นชื่อลงตัวอักษร และเขียนบนซองจดหมาย: ให้จนถึงเก้าโมงเช้าวันพรุ่งนี้ ถ้าคุณไม่ได้ยินจากฉันก่อนแล้ว เปิดซอง และอ่านเนื้อหาแล้วพบร่อซู้ล บอกเขาส่งจดหมาย และนำกลับมาบันทึกจากศาสตราจารย์ Pesca ว่าเขาได้รับมัน 20 นาทีภายหลังมีเหตุ และฉันถูกทิ้ง มาเรียนมาประตู กำลังกังวล"ก็คืนนี้ ไม่ได้หรือไม่' ก็ 'คุณจะนับ"'ใช่ มันเป็นโอกาสสุดท้าย และดีสุด'โอ้ "Walter ไม่ได้คนเดียว ผมไปกับคุณ อย่าไปคนเดียว!'ไม่มี มาเรียน คุณต้องอยู่ที่นี่ และลอร่าปกป้องฉัน แล้วฉันจะง่ายในจิตใจของฉันเมื่อฉันหน้านับ '

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ไม่ใช่แค่รู้จัก แต่ที่น่าแปลกใจมากขึ้นก็ยังกลัวเขาเช่นกัน ของนับหน้ามีแช่แข็งในความเงียบสงบที่น่าสะพรึงกลัว แก้มซีดเป็นดั่งมัจจุราช ดวงตาสีเทาเย็นชาจ้องมองในความหวาดกลัว .
ใกล้เคียง ผู้ชายที่มีแผลเป็นยังดูเหมือนจะเฝ้าดูด้วยความสนใจผลที่เพลินมีนับถอยหลัง .
' จ้อง ' อ้วน ! เพลินพูด มองไปรอบๆ มองที่ฉันแต่ผมไม่เคยเห็นเขามาก่อนในชีวิต เป็น '
เพลินมองไป นับเปลี่ยนย้ายอย่างรวดเร็วไปยังด้านหลังของโรงละครที่ฝูงชนนั้นหนามาก ผมจับแขนของเพลินและแปลกใจที่ดีของเขารีบเค้ามาด้วย หลังจากนับ คนผอม มีแผลเป็นคงยังตัดสินใจที่จะออกไปและอยู่ข้างหน้าของพวกเราโดยเวลาเพลินและฉันถึงทางเข้าไม่นับหรือคนผอมในสายตา
'pesca ' ผมพูดอย่างเร่งด่วน ฉันต้องคุยกับเธอเป็นการส่วนตัว เราอาจจะไปที่พักคุย ?
'what บนโลกเหรอ ? ร้องเพลิน .
ฉันรีบเขาโดยไม่ตอบ วิธีนับออกจากโรงละคร ความกังวลที่ไม่ธรรมดาของเขาเพื่อหลีกเลี่ยงเพลิน ,ทำให้ผมกลัวว่าเขาอาจไปไกลกว่าและออกจากการเข้าถึงของฉัน .
ในเพลิน lodgings ฉันอธิบายทุกอย่างให้เร็วที่สุดเท่าที่ฉันสามารถในขณะที่เพลินจ้องผมสับสนมาก และความประหลาดใจ เขารู้ว่าคุณ
- เค้ากลัวคุณ เขาออกจากโรงละครหนีคุณ / ฉันบอกว่า . . . มันต้องมีเหตุผล เพลิน ! คิดถึงชีวิตของคุณเองก่อนที่จะมาอังกฤษ คุณทิ้งอิตาลี ด้วยเหตุผลทางการเมืองฉันไม่ถามอะไรพวกเขา แต่ความกลัวของมนุษย์จะเกี่ยวข้องกับอดีตของคุณในบางวิธี ?
แปลกใจซึ่งไม่สามารถบรรยายได้ , คำอันตรายเหล่านี้ดูเหมือนจะสยองเพลิน . ใบหน้าของเขาซีดเผือด เขาเริ่มสั่น 'walter '
! เขากระซิบที่ข้างหู . . . คุณไม่รู้หรอกว่าคุณถาม '
' ฉันมองไปที่เขา เพลิน ยกโทษให้ฉันด้วย ฉันไม่ได้ตั้งใจจะทำให้คุณเจ็บปวดฉันพูดเพียงเพราะสิ่งที่ภรรยาของฉันได้รับความเดือดร้อนจากการกระทำของมนุษย์ที่โหดร้าย . คุณต้องยกโทษให้ฉัน . '
ผมเพิ่มขึ้นไป เขาหยุดฉันก่อนที่จะถึงประตู 'wait /
' เขากล่าว คุณเคยช่วยชีวิตฉันไว้ คุณมีสิทธิที่จะได้ยินจากฉันสิ่งที่คุณต้องการทราบ ถึงแม้ว่าฉันอาจจะตาย ฉันแค่ถามว่าถ้าคุณพบการเชื่อมต่อระหว่างอดีต และคนที่ fosco คุณไม่ได้บอกมา 1
.แล้วใบหน้าของเขาก็ซีดเป็นความทรงจำของอดีตที่แออัดในเขา เขาเล่าให้ฉันฟังแล้ว ถ้าผมเป็นเยาวชนของฉัน
- และยังเป็นความลับทางการเมือง - สังคม ลองโทรไปสิพี่น้อง ผมบอกคุณไม่ได้ชื่อของมันจริง แต่ฉันเอาความเสี่ยงมากเกินไป และทำบางอย่างซึ่งทำให้สมาชิกคนอื่น ๆในอันตราย ผมถูกสั่งให้ไปอยู่ในอังกฤษ และ รอฉันไป - ฉันรอ - ฉันยังคงรอ ผมอาจจะโทรไปพรุ่งนี้ หรือ อีกสิบปี ผมไม่สามารถรู้ได้ วัตถุประสงค์ของพี่น้อง
" คือการต่อสู้เพื่อสิทธิของคน มีประธานาธิบดีในอิตาลี และประธานต่างประเทศ แต่ละเหล่านี้มีเลขาของเขา ประธานาธิบดีและรัฐมนตรีว่าสมาชิก แต่สมาชิกไม่รู้จักกัน ก็ถือว่าจำเป็นสมาชิกทุกคนของกลุ่มจะถูกระบุ ด้วยเครื่องหมายกลมเล็ก เผาเข้าไปในผิวสูง ขึ้นบนด้านในของแขนซ้ายของพวกเขา . '
เขารีดขึ้นที่แขนของเขาและเอาของเขาเอง มาร์ค
ถ้าใครหักหลังพวกพ้อง ' เขา ' เขาเป็นคนที่ตายไปแล้ว สมาชิกท่านอื่น เป็นคนแปลกหน้าที่ห่างไกลหรือเพื่อนบ้านจะสั่งให้ฆ่าเขา ไม่มีใครสามารถออกจากสังคมที่เคย '
เพลินชะงักแล้วอย่างต่อเนื่อง' ในอิตาลี ผมได้รับเลือกเป็นเลขาธิการ สมาชิกที่เข้ามาเผชิญหน้ากับประธานาธิบดี และมาเผชิญหน้ากับผม คุณเข้าใจผม ผมเห็นมันในใบหน้าของคุณ แต่บอกอะไรผม ผมขอร้อง ! ให้ฉันพักฟรีของความรับผิดชอบที่เธอทำให้ฉันขะแขยง .
ไม่รู้ผู้ชายที่โอเปร่า ' ' เขากล่าวในที่สุด ถ้าเขารู้จักฉัน เขาก็เปลี่ยนหรือดัดแปลงผมไม่ได้รู้จักเขา ทิ้งฉันไปตอนนี้ วอลเตอร์ ฉันบอกว่าพอ '
ขอบคุณคุณด้วยหัวใจทั้งหมดของฉัน , เพลิน , T ' ' กล่าวว่า คุณจะไม่มีวันเสียใจที่เชื่อใจคุณได้วางไว้ในฉัน . '
เดินกลับบ้าน หัวใจของฉันเต้นแรงด้วยความตื่นเต้น ในที่สุด ย่อมเป็นอาวุธของฉันกับนับ ฉันมั่นใจว่า เขาเป็นสมาชิกของภราดรภาพ หักหลัง และเชื่อกันว่าเขาได้รับรู้คืนนี้ชีวิตของเขาอยู่ในอันตราย แล้วจะอธิบายความหวาดกลัวสุดขีดของเขาที่เห็นเพลิน ?
แล้วเขาจะทำอะไรต่อไป ? ออกจากลอนดอนให้เร็วที่สุดเท่าที่เขาสามารถ ถ้าฉันไปที่บ้านของเขาและพยายามที่จะหยุดเขาได้ เขาจะไม่ลังเลที่จะฆ่าฉัน เพื่อปกป้องตัวเอง ฉันต้องทำให้ความปลอดภัยของเขาขึ้นอยู่กับฉัน ฉันรีบกลับบ้านและเขียนจดหมายฉบับนี้เพื่อเพลิน :
ผู้ชายที่ fosco โอเปร่า ,เป็นสมาชิกของสังคมและทรยศมัน ไปทันที ที่บ้านตอน 5 ถนนป่า , เซนต์ จอห์น ไม้ ฉันตายไปแล้ว ใช้พลังของคุณ กับเขาโดยไม่ชักช้า .
ผมลงนามและวันที่ในจดหมายและเขียนบนซองจดหมาย : เก็บจนถึงเก้าโมงเช้าพรุ่งนี้ ถ้าคุณไม่ฟังผมก่อนแล้วเปิดซองจดหมายและอ่านเนื้อหา .
ผมแล้วพบผู้ส่งสารบอกเค้าให้ส่ง จดหมาย และนำกลับมาบันทึกจากอาจารย์เพลินพูด เขาได้รับมัน ยี่สิบนาทีต่อมาผมได้ทราบ และก็จากไป มาเรียน มาที่หน้าประตู ดูกังวล .
' มันคืนนี้ ใช่มั้ย ? เธอบอกว่า . . . คุณจะต้องนับ '
" นี่เป็นโอกาสสุดท้าย และดีที่สุด . . .
อ้อ " วอลเตอร์ ไม่โดดเดี่ยว ให้ผมไปกับคุณ ไม่ได้ไปคนเดียว !
ไม่ น .คุณต้องอยู่ที่นี่และเฝ้าลอร่าสำหรับฉัน จากนั้นก็จะง่ายในความคิดของฉันเมื่อฉันเผชิญนับ '
.