The Given LightOnce upon a time, a

The Given Light
Once upon a time, a man had heard, that in a foreign place, far away, there was a holy flame burning. So he got up and left his home to find the holy flame and bring some of its light back home to his house. He thought: "When I have this light, then I will have happiness and life and all the people I love will have it too."
He travelled far, far away and finally found the holy flame, with which he lit his light. On his way back he had only one worry: that his light could go out.
On his way home he met someone who was freezing and didn't have any fire and who begged him to give him some of his fire. The man with the light hesitated for a moment. Wasn't his light too precious, too holy to be given away for something ordinary like that? Despite these doubts, he decided to give some of his light to the one who was freezing in the darkness.
The man continued his journey home and when he had almost reached his house a terrible thunderstorm started. He tried to protect his light from the rain and the storm, but at the end his light went out.
To return the long way back to the place where the holy flame was burning was impossible, he wouldn't have had enough strength to go back this far - but he was strong enough to return to the human being whom he had helped on his way home.
........ and with his light he could light his own again.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แสงให้กาลครั้งหนึ่ง คนมีได้ยิน ในสถานที่ต่างประเทศ ห่างไกล เกิดการเผาไหม้เปลวไฟศักดิ์สิทธิ์ ดังนั้นเขามีค่า และทิ้งบ้านเปลวไฟศักดิ์สิทธิ์และบางหลังของไฟบ้านบ้านของเขา เขาคิดว่า: "เมื่อมีแสงนี้ แล้วจะมีความสุข และชีวิตและทุกคนที่รักจะมันเกินไป" เขาเดินทางไกล ไกล และสุดท้าย พบเปลวไฟศักดิ์สิทธิ์ ที่เขาใต้แสงไฟของเขา เมื่อเขา กลับมาเขากังวลเดียว: ที่แสงของเขาสามารถออกไป บนเขาที่บ้าน เขาพบคนที่ถูกแช่แข็ง และไม่มีไฟใด ๆ และที่ขอร้องเขาให้เขาบางไฟของเขา คนที่ มีไฟ hesitated ครู่ แสงของเขาไม่ได้มีค่าเกินไป ศักดิ์สิทธิ์เกินไปที่จะกำหนดให้เก็บสิ่งสามัญเช่นนั้น แม้ มีข้อสงสัยเหล่านี้ เขาตัดสินใจบางอย่างของเขาให้คนที่ถูกแช่แข็งในความมืด คนต่อบ้านการเดินทางของเขา และเมื่อเขาได้เกือบถึงบ้าน พายุน่ากลัวเริ่มต้น เขาพยายามป้องกันไฟของเขาจากฝนและพายุ แต่ท้าย เบาของเขาออกไป กลับเป็นทางยาวไปที่มีการเผาไหม้เปลวไฟศักดิ์สิทธิ์ เขาจะไม่มีแรงพอไปกลับนี้ไกล - แต่เขาไม่แข็งแรงพอจะกลับไปยังมนุษย์ซึ่งเขาได้ช่วยบนเขาทางบ้าน ... และแสงของเขา เขาสามารถอ่อนของเขาเองอีกด้วย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แสง ป.ร. ให้ไว้ ณ
กาลครั้งหนึ่งคนที่เคยได้ยินว่าในสถานที่ต่างประเทศที่อยู่ห่างไกลมีการเผาไหม้เปลวไฟศักดิ์สิทธิ์ ดังนั้นเขาจึงลุกขึ้นและออกจากบ้านของเขาเพื่อหาเปลวไฟศักดิ์สิทธิ์และนำบางส่วนของแสงกลับบ้านไปที่บ้านของเขา เขาคิดว่า: "เมื่อฉันมีแสงนี้แล้วก็จะมีความสุขและชีวิตและทุกคนที่ฉันรักจะมีมันมากเกินไป."
เขาเดินทางไกลออกไปและในที่สุดก็พบเปลวไฟศักดิ์สิทธิ์ที่เขาสว่างแสงของเขา ในทางของเขากลับมาเขามีเพียงหนึ่งกังวลว่าแสงของเขาจะออกไปข้างนอก.
ระหว่างทางกลับบ้านของเขาเขาได้พบกับคนที่ถูกแช่แข็งและไม่ได้มีไฟใด ๆ และผู้ที่ขอร้องให้เขาให้เขาบางส่วนของไฟของเขา คนที่มีแสงลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ไม่ใช่ความสว่างของเขามีค่ามากเกินไปศักดิ์สิทธิ์เกินไปที่จะได้รับออกไปหาสิ่งที่ธรรมดาเช่นนั้น? แม้จะมีข้อสงสัยเหล่านี้เขาตัดสินใจที่จะให้บางส่วนของแสงของเขาที่จะเป็นผู้หนึ่งที่ได้รับการแช่แข็งในความมืด.
คนยังคงเดินทางกลับบ้านของเขาและเมื่อเขามาถึงบ้านของเขาเกือบพายุที่น่ากลัวเริ่มต้น เขาพยายามที่จะปกป้องแสงของเขาจากฝนและพายุ แต่ ณ สิ้นแสงของเขาก็ออกไป.
ในการกลับทางยาวกลับไปยังสถานที่ศักดิ์สิทธิ์เปลวไฟถูกเผาไหม้เป็นไปไม่ได้ที่เขาจะไม่ได้มีความแข็งแรงพอที่จะไป กลับมาไกลขนาดนี้ - แต่เขาก็แข็งแรงพอที่จะกลับไปเป็นมนุษย์คนที่เขาเคยช่วยในทางของเขาที่บ้าน.
........ และด้วยแสงของเขาที่เขาจะสว่างของตัวเองอีกครั้ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ที่ให้แสง
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ชายหนุ่มเคยได้ยินว่าในสถานที่ ต่างห่าง มีการเผาไหม้เปลวไฟศักดิ์สิทธิ์ ดังนั้น เขาลุกขึ้น และที่บ้านของเขาทิ้งเพื่อหาเปลวไฟศักดิ์สิทธิ์ และนำบางส่วนของแสงของมัน กลับมาที่บ้านของเขา เขาคิดว่า : " เมื่อฉันมีแสงนี้ แล้วผมจะมีความสุข และชีวิต และทุกคนที่ผมรักจะได้เหมือนกัน "
เขาเดินทางมาไกลไกลออกไปและพบในที่สุดเปลวไฟศักดิ์สิทธิ์ ที่เขาจุดไฟของเขา ระหว่างทางกลับนั้น สิ่งเดียวที่เขากังวลว่าไฟของเขาออกไป
ระหว่างทางเขาได้พบกับใครบางคนที่ถูกแช่แข็งและไม่มีไฟ ที่ขอร้องเขาให้เขาบางส่วนของไฟของเขา มนุษย์กับไฟลังเลสักครู่ ไม่ใช่แสงของเขามีค่าด้วยอันศักดิ์สิทธิ์ที่จะมอบให้อย่างธรรมดาแบบนั้น แม้จะมีข้อสงสัยเหล่านี้ เขาจึงตัดสินใจแบ่งไฟให้กับคนที่ถูกแช่แข็งอยู่ในความมืด
ผู้ชายอย่างต่อเนื่องการเดินทางของเขาที่บ้าน และเมื่อเขาได้เกือบถึงบ้านเขาน่ากลัวพายุเริ่ม เขาพยายามปกป้องไฟจากฝน แต่ท้ายที่สุดไฟของเขาออกไป
กลับไกล กลับไปยังสถานที่ที่ถูกเผาไหม้เปลวไฟศักดิ์สิทธิ์นั้นเป็นไปไม่ได้ เขาไม่ได้มีความแข็งแรงพอที่จะไปไกลขนาดนั้น แต่เขาก็แข็งแรงพอที่จะกลับไปเป็นมนุษย์ที่เขาช่วยระหว่างทางกลับบ้าน .
. . . . . และมีแสงของเขาเขาสามารถแสงของตัวเองอีกครั้ง