ผมมีโอกาสเดินทางไปประเทศลาวหลายครั้ง ไปคนเดียว เที่ยวคนเดียว ได้รู้จักผู้ชายคนนึงจนสนิทอยู่คนนึง ชื่อว่า คำเพียง อาศัยในเมืองหลวงคือเวียงจันทร์ ลาวเป็นประเทศที่สงบ บ้านเมือง ภาษา ไม่ต่างกับไทยมาก เราสนิทกันจน คำเพียงชวนไปพักที่บ้าน ตอนเช้าผมจะกลับกรุงเทพด้วยความเกรงใจก็เลยถือวิสาสะยื่นเงินให้คำเพียงแทนคำขอบคุณที่บอกผู้ใหญ่บ้านให้ว่าผมมาพักที่บ้านเค้า ด้วยความไม่รู้ว่าเหมือนการดูถูก
คำเพียงก็ถามผมว่าให้เงินเค้าทำไม ทำอย่างนี้มันดูถูกเค้า คำเพียงบอกว่าเค้าไม่ใช่ลูกจ้างเค้าให้พักด้วยความเต็มใจ ถ้าให้เงินก็คือการดูถูกเค้า ผมก็เลยขอโทษแล้วเดินทางกลับด้วยความรู้สึกผิดกับคำเพียง