The development of and art form is

The development of and art form is often marked by individuals or groups who create a new artistic style as a reaction to a previous style. Such was the case with a new style of jazz, called "cool." Cool jazz generally featured moderate tempos, vibrato-less playing, and a much more restrained approach. Musicians such as pianist/composer LennieTristano, and trumpeter Miles Davis were among the major exponents of this style, which met with relative commercial success and paved the way for the "west Coast " jazz sound that developed in the 1950s. Drummers often accompanied this style with brushes. The limited equipment demands of this style helped to "downside " the standard drum set: the bass drum was often 20 to 22 inches in diameter, and the tom-toms were 12 to 13 inches in diameter and 14 to 16 inches in diameter. Tom-toms were affixed to the bass drum by sturdy mounts, and by the late 1940s floor toms had removable legs. Bass drum began to appear with a revolutionary concept, "retractable" spurs. Many of these equipment changes reflected the less obtrusive role of the drummer in the cool style as well as accommodating the increased popularity of the small "club-date" combo rather than the big bands. Professional drummers, especially those who were living in New York or touring by car were demanding more portability in their equipment.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พัฒนาและแบบศิลปะมักจะไว้ โดยบุคคลหรือกลุ่มที่สร้างแบบศิลปะใหม่เป็นปฏิกิริยาลักษณะก่อนหน้า เช่นคนกับรูปแบบใหม่ของดนตรีแจ๊ส เรียกว่า "เย็น" แจ๊สเย็นทั่วห้อง tempos ปานกลาง การเล่น vibrato น้อย และ restrained มากวิธี นักดนตรีเช่นเปียโน/ประพันธ์ LennieTristano และ trumpeter ไมล์ Davis ได้ระหว่างเลขชี้กำลังที่สำคัญของสไตล์นี้ ซึ่งได้พบกับความสำเร็จญาติ และปูทางให้เสียงแจ๊ส "ทิศ" ที่พัฒนาในช่วงทศวรรษ 1950 Drummers มักจะมาพร้อมกับแปรงลักษณะนี้ ความต้องการอุปกรณ์ที่จำกัดของลักษณะนี้ช่วยให้ "ข้อเสีย" กลองมาตรฐานที่ตั้ง: กลองเบสแนะนำ 20-22 นิ้วในเส้นผ่าศูนย์กลาง และ tom-toms ได้ 12-13 นิ้ว ในเส้นผ่าศูนย์กลาง และ 14-16 นิ้วเส้นผ่านศูนย์กลาง Tom-toms ที่ติดกับกลองเบส โดย mounts ทนทาน และ โดยปลายทศวรรษ 1940 โดยชั้น ทอมส์มีขาถอด กลองใหญ่เริ่มปรากฏขึ้นพร้อมกับแนวคิดปฏิวัติ เดือย "ตาหนู" ของเปลี่ยนแปลงอุปกรณ์เหล่านี้สะท้อนให้เห็นบทบาทของการตีกลองในแบบเย็นตลอดจนรองรับความนิยมเพิ่มขึ้นของผสมเล็ก "คลับวัน" แทนที่เป็นวงใหญ่น้อยทั่ว Drummers มืออาชีพ โดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ที่อาศัยอยู่ในนิวยอร์ก หรือท่องเที่ยว โดยรถยนต์ ได้เรียกร้องเพิ่มเติมพอร์ตในอุปกรณ์ของพวกเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การพัฒนารูปแบบศิลปะและมักจะมีการทำเครื่องหมายโดยบุคคลหรือกลุ่มคนที่สร้างรูปแบบศิลปะใหม่เป็นปฏิกิริยากับรูปแบบก่อนหน้านี้ ดังกล่าวเป็นกรณีที่มีรูปแบบใหม่ของดนตรีแจ๊สที่เรียกว่า "เย็น." ดนตรีแจ๊สที่โดดเด่นเย็นโดยทั่วไปเทมโพปานกลางเล่น vibrato น้อยและวิธีการยับยั้งมากขึ้น นักดนตรีเช่นเปียโน / นักแต่งเพลง LennieTristano และเป่าแตรไมล์สเดวิเป็นหนึ่งในกลุ่มเลขยกกำลังที่สำคัญของรูปแบบนี้ซึ่งพบกับความสำเร็จในเชิงพาณิชย์ญาติและปูทางสำหรับ "ฝั่งตะวันตก" เสียงดนตรีแจ๊สที่พัฒนาในปี 1950 มือกลองมักจะมาพร้อมรูปแบบนี้กับแปรง ความต้องการอุปกรณ์ที่ จำกัด ของรูปแบบนี้จะช่วย "ข้อเสีย" กลองชุดมาตรฐาน: กลองเบสก็มักจะ 20-22 นิ้วในเส้นผ่าศูนย์กลางและทอมทอมเป็น 12-13 นิ้วและมีขนาดเส้นผ่าศูนย์กลาง 14-16 นิ้วในเส้นผ่าศูนย์กลาง ทอมทอมถูกติดอยู่กับกลองเบสโดยม้าที่มีความทนทานและในช่วงปลายปี 1940 ทอมชั้นมีขาที่ถอดออกได้ กลองเบสเริ่มปรากฏให้เห็นด้วยแนวคิดการปฏิวัติ "หด" สเปอร์ส การเปลี่ยนแปลงหลายอุปกรณ์เหล่านี้สะท้อนให้เห็นถึงบทบาทเสือกน้อยมือกลองในสไตล์เย็นเช่นเดียวกับการรองรับความนิยมที่เพิ่มขึ้นของขนาดเล็ก "สโมสรวันที่" คำสั่งผสมมากกว่าวงดนตรีที่ยิ่งใหญ่ มือกลองมืออาชีพโดยเฉพาะผู้ที่อาศัยอยู่ในนิวยอร์กหรือการเดินทางโดยรถยนต์ที่ถูกเรียกร้องมากขึ้นในการพกพาอุปกรณ์ของพวกเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การพัฒนารูปแบบศิลปะและมักจะมีการทำเครื่องหมายโดยบุคคลหรือกลุ่มบุคคล ที่สร้างศิลปะสไตล์ใหม่เป็นปฏิกิริยาแบบเดิม ดังกล่าวเป็นกรณีกับสไตล์ใหม่ของแจ๊ส เรียกว่า " เย็น . " แจ๊สเย็นโดยทั่วไปที่โดดเด่นทั้งในด้านความพริ้วเล่นน้อยมาก และวิธีการควบคุมเพิ่มเติม นักดนตรี / นักแต่งเพลงนักเปียโน lennietristano เช่น ,คนเป่าแตรไมล์สเดวิสและกลุ่มผู้สนับสนุนหลักของลักษณะนี้ที่พบกับความสำเร็จเชิงพาณิชย์ของญาติและปูทางสำหรับ " ชายฝั่งตะวันตกแจ๊ส " เสียงที่พัฒนาในทศวรรษ 1950 กลองมักจะมาพร้อมกับลักษณะนี้กับแปรง อุปกรณ์ จำกัด ความต้องการของลักษณะนี้ช่วยให้ " ข้อเสีย " มาตรฐานของกลองชุด : กลองเบสมักจะ 20 กับ 22 นิ้วในเส้นผ่าศูนย์กลางและทอมทอมอายุ 12 จะ 13 นิ้วในเส้นผ่าศูนย์กลางและ 14 ถึง 16 นิ้วในเส้นผ่าศูนย์กลาง ทอม ทอมยังติดอยู่ที่ เบส กลอง โดยแข็งแรงขึ้น และปลายทศวรรษที่ 1940 พื้น Toms มีขา สามารถถอดออกได้ เบส กลอง ที่เริ่มปรากฏเป็นแนวคิดที่ปฏิวัติ " หด " สเปอร์สหลายของอุปกรณ์เหล่านี้มีการเปลี่ยนแปลงสะท้อนให้เห็นน้อยลงเสือกบทบาทของมือกลองในสไตล์เย็นรวมทั้งรองรับความนิยมที่เพิ่มขึ้นของขนาดเล็ก " คลับวันที่ " ผสมมากกว่า บิ๊ก วง มือกลองมืออาชีพ โดยเฉพาะผู้ที่อาศัยอยู่ในนิวยอร์ก หรือเดินทางโดยรถยนต์ มีความต้องการเพิ่มมากขึ้นในอุปกรณ์ของพวกเขา