Cristobal Balenciaga would create o

Cristobal Balenciaga would create one single black dress each season to highlight his latest innovations in cut. He felt monochrome honed the eye to understand and appreciate his technique. A similar thought process motivated Mary Katrantzou with her new collection. Wanting, she said, to take her work forward, she shifted away from the prints and color palette that have fueled her meteoric rise, to a strong focus on shape and silhouette. Which meant that color was almost completely back-seated this season.

As much as the audacity of that move might have been cause for concern, it also generated anticipation, especially when Katrantzou mentioned the early-twentieth-century photogravures of Edward Steichen and Alfred Stieglitz as guiding lights. Their painterly, impressionistic black and white photos reengineered nature as effectively as Katrantzou has done in her own work. Today, an early outfit—printed with tram-lined cobblestones, a single streetlamp, misty moonlight—suggested monochrome could be just as magical as last season's banknote beauties. So did the image of a blossom-laden tree that spread across one sleeve of a top while, on the other sleeve, a full moon hung suspended in the sky. Color or no, Katrantzou's fantastical, shadowy landscapes still seduced, with the added poignant allure of the melancholy that inevitably attaches itself to misty monochrome.

But this time, those remarkable prints weren't the main event—and that's where the trouble started. In her yen for progress, Katrantzou opted for the architecture of asymmetry, with huge obilike folds and (for the first time) drapes of fabric that suggested Japan's—or McQueen's—fashion avant-garderie. Stiff asymmetrical excrescences sprouted like breastplates. (One of them acted as a screen for a cascading waterfall.) Though you could say that contrivance has always been at the heart of Katrantzou's work, that wouldn't have implied criticism until today. The statement she wished to make was obvious, made more dramatic by the hardness of embossed black leather, in an austere shift or a skirt under a big slashed sweater. They were direct—maybe even violent—enough to make you wonder if Katrantzou felt that color has become a prison for her. She did, however, leave the door open a crack, with a handful of prints that looked hand-tinted, like turn-of-the-century postcards.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Cristobal Balenciaga จะสร้างชุดสีดำหนึ่งเดียวในแต่ละฤดูกาลที่จะเน้นนวัตกรรมใหม่ล่าสุดของเขาในการตัด เขารู้สึกเฉียบคมขาวดำตาจะเข้าใจและชื่นชมเทคนิคของเขา กระบวนการความคิดที่คล้ายกันแรงบันดาลใจแมรี่ Katrantzou กับคอลเลกชันใหม่ของเธอ อยากเธอกล่าวว่าจะใช้เวลาการทำงานของเธอไปข้างหน้าเธอขยับตัวออกห่างจากการพิมพ์และจานสีที่มีเชื้อเพลิงเพิ่มขึ้นอุตุนิยมวิทยาของเธอที่จะเน้นไปที่รูปร่างและเงา ซึ่งหมายความว่าสีได้เกือบสมบูรณ์กลับมานั่งในฤดูกาลนี้. มากที่สุดเท่าที่ความกล้าของย้ายที่อาจได้รับสาเหตุสำหรับกังวลก็คาดหมายนอกจากนี้ยังสร้างขึ้นโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อ Katrantzou กล่าวถึง photogravures ต้นศตวรรษที่ยี่สิบเอ็ดเวิร์ด Steichen และอัลเฟรด Stieglitz เป็นไฟแนวทาง painterly ของพวกเขาฤษีภาพขาวดำ reengineered ธรรมชาติอย่างมีประสิทธิภาพตามที่ได้ทำ Katrantzou ในการทำงานของเธอเอง วันนี้ชุดพิมพ์ต้นด้วยรถรางหินเรียงรายเป็น streetlamp เดียวหมอกขาวดำแสงจันทร์-แนะนำอาจจะเป็นเช่นเดียวกับที่มีมนต์ขลังเป็นฤดูกาลที่ผ่านมาของธนบัตรงาม เพื่อให้ได้ภาพของต้นไม้ดอกภาระที่แผ่กระจายไปทั่วแขนของในขณะที่ชั้นบนแขนเสื้ออื่น ๆ ที่พระจันทร์เต็มดวงแขวนลอยอยู่ในท้องฟ้า สีหรือไม่มี Katrantzou ประหลาดของภูมิทัศน์ที่สวยงามเงาล่อลวงยังคงมีเพิ่มเสน่ห์ฉุนเศร้าที่หลีกเลี่ยงไม่ได้แนบตัวเองไปหมอกขาวดำ. แต่ครั้งนี้ผู้พิมพ์ที่โดดเด่นไม่ได้เป็นเหตุการณ์หลักและนั่นคือสิ่งที่ปัญหาเริ่มต้น เงินเยนของเธอสำหรับความคืบหน้า Katrantzou เลือกใช้สำหรับสถาปัตยกรรมของความไม่สมดุลที่มีเท่า obilike ขนาดใหญ่และ (เป็นครั้งแรก) ของผ้าม่านที่บ่งบอกว่า Japan's หรือ McQueen's แฟชั่นเปรี้ยว Garderie excrescences สมดุลแข็งงอกเหมือนเกราะ (หนึ่งในนั้นทำหน้าที่เป็นหน้าจอสำหรับน้ำตกได้.) แม้ว่าคุณอาจกล่าวได้ว่าสิ่งประดิษฐ์ที่ได้รับเสมอที่เป็นหัวใจของการทำงาน Katrantzou ของที่จะไม่ได้โดยนัยวิจารณ์จนถึงวันนี้ คำสั่งที่เธออยากที่จะทำให้เห็นได้ชัดว่าทำอย่างมากจากความแข็งของหนังสีดำลายนูนในการเปลี่ยนแปลงหรือกระโปรงเคร่งครัดภายใต้เสื้อเฉือนใหญ่ พวกเขาโดยตรงอาจจะมีความรุนแรงพอที่จะทำให้คุณสงสัยว่า Katrantzou รู้สึกว่าสีได้กลายเป็นคุกสำหรับเธอ เธอได้ แต่ปล่อยให้ประตูเปิดรอยแตกที่มีไม่กี่คนที่มองภาพพิมพ์มือย้อมสีเช่นการเปิดของศตวรรษโปสการ์ด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

Cristobal Balenciaga จะสร้างหนึ่งชุดสีดำแต่ละฤดูกาลเพื่อเน้นนวัตกรรมล่าสุดของเขาในตัด เขารู้สึกว่าภาพขาวดำ honed ตาที่จะเข้าใจและชื่นชมเทคนิคของเขา กระบวนการคิดที่คล้ายกัน motivated แมรี่ katrantzou กับคอลเลกชันใหม่ของเธอ อยาก บอกว่า ไปทำงานของเธอต่อไป เธอขยับห่างจากพิมพ์และสีที่มีเชื้อเพลิงด้วยความสำเร็จนี้ทำให้เธอจะเน้นที่รูปร่างและเงา . ซึ่งหมายถึง สีก็เกือบจะสมบูรณ์กลับมานั่งในฤดูกาลนี้

เท่าที่ในเรื่องของการย้ายที่อาจจะทำให้เกิดการกังวล มันยังสร้างความคาดหมาย โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อ katrantzou กล่าวถึงต้นศตวรรษที่ยี่สิบ photogravures ของเอ็ดเวิร์ด สไตเคิ่นและอัลเฟรดสติ๊กลิตส์เป็นมัคคุเทศก์ด้วย เกี่ยวกับจิตรกรหรือภาพวาดของพวกเขา ,รูปขาวดำภาพที่ประกอบร่างแล้ว impressionistic ธรรมชาติมีประสิทธิภาพเป็น katrantzou ได้ทำในงานของตัวเอง วันนี้ ชุดแรกที่พิมพ์กับรถรางเรียงราย cobblestones , ไฟทางเดียว , แสงจันทร์หมอกแนะนำขาวดําอาจเป็นเพียงแค่ความขลังเป็นฤดูกาลสุดท้ายของธนบัตรงามอยู่ แล้วรูปของดอกหนัก ต้นไม้ที่กระจายทั่วตัว แขนของในขณะที่ด้านบนบนแขน อื่น ๆ , พระจันทร์เต็มดวงแขวนไว้บนท้องฟ้า สี หรือ ไม่ katrantzou เป็น fantastical , เงาทัศนียภาพยังยั่วยวน ด้วยการเพิ่มเสน่ห์ของความเศร้าโศกที่รุนแรงย่อมแนบตัวเองกับหมอกขาวดำ

แต่คราวนี้ผู้ที่พิมพ์ไม่ได้เหตุการณ์หลักที่ปัญหาเริ่ม ในเยนของเธอเพื่อความคืบหน้าkatrantzou เลือกสำหรับสถาปัตยกรรมที่ไม่สมมาตร จำนวน obilike ขนาดใหญ่และ ( เป็นครั้งแรก ) ผ้าม่านผ้าที่แนะนำญี่ปุ่น 's-or McQueen 's-fashion Avant garderie . excrescences อสมมาตรแข็งงอกเหมือน breastplates . ( หนึ่งในนั้นก็จะเป็นหน้าจอสำหรับ Cascading น้ำตก ) แม้ว่าคุณอาจพูดได้ว่า อุบายได้เสมอ หัวใจของ katrantzou ทำงานที่ไม่ได้โดยนัยวิจารณ์ จนทุกวันนี้ ข้อความที่เธออยากจะทำให้มันชัดเจนได้มากขึ้นอย่างมากโดยความแข็งของหนังนูนสีดำในเอาจริงเอาจังกะหรือกระโปรงใต้ใหญ่ปาดเสื้อ พวกเขาโดยตรงอาจจะรุนแรงพอที่จะทำให้คุณสงสัยว่าถ้า katrantzou รู้สึกว่าสีกลายเป็นคุกสำหรับเธอ เธอได้แต่ปล่อยให้ประตูเปิด รอยแตกกับกำมือของพิมพ์ที่ดูมือย้อมสีเช่นศตวรรษที่โปสการ์ด