There’s a paradox in Oregon’s hunge

There’s a paradox in Oregon’s hunger picture: Families who are short on food may end up overweight. That’s because dollars stretch farther on “high-energy” foods (noodles, bread and other carbs) than on “high-nutrient” foods (fresh fruit, fish, poultry and other vitamin- and protein-rich items).

Trouble is, when people struggle with “food insecurity” (spotty access to regular meals), their needs can fly under the radar when they visit a clinic or a doctor’s office. Shame often keeps them silent about their predicament. As for physicians and nurses, they may be hesitant to broach such a sensitive subject.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มี paradox แบบในภาพความหิวของออริกอน: หนึ่งครอบครัวที่ย่ออาหารน้ำหนักเกินได้ ก็เนื่องจากดอลลาร์ยืดไกลออกไปบน "high-energy" อาหาร (ก๋วยเตี๋ยว ขนมปัง และอื่น ๆ carbs) กว่าในอาหาร "อาหารสูง" (ผลไม้ ปลา สัตว์ปีก และสินค้าอื่น ๆ วิตามิน และโปรตีนอุดมไปด้วย)ปัญหาคือ เมื่อคนต่อสู้กับ "ความไม่มั่นคงอาหาร" (spotty ถึงอาหารปกติ), ความสามารถบินภายใต้เรดาร์เมื่อพวกเขาเข้าเยี่ยมชมคลินิกหรือสำนักงานของแพทย์ได้ ละอายใจมักจะทำให้พวกเขาเงียบเกี่ยวกับสภาพของพวกเขา สำหรับแพทย์และพยาบาล พวกเขาอาจลังเลที่จะ broach เรื่องสำคัญ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มีความขัดแย้งกันในรูปความหิวโอเรกอน : ครอบครัวที่สั้นอาหารอาจจะอ้วน นั่นเพราะดอลลาร์ยืดไกล " พลังงานสูง " อาหาร ( ก๋วยเตี๋ยว ขนมปัง และคาร์โบไฮเดรตอื่น ๆ ) กว่าสูง " สารอาหาร " อาหาร ( ผลไม้สด ปลา สัตว์ปีก และวิตามินอื่น ๆ -- และรายการที่อุดมไปด้วยโปรตีน ) ปัญหา

คือเมื่อคนต่อสู้กับ " อาหารปลอดภัย " ( ไม่แน่นอน การเข้าถึงอาหารปกติ )ความต้องการของพวกเขาสามารถบินภายใต้เรดาร์เมื่อพวกเขาเข้าเยี่ยมชมคลินิกหรือสำนักงานของแพทย์ น่าเสียดายที่มักจะยังคงเงียบเกี่ยวกับสถานการณ์ของพวกเขา สำหรับแพทย์และพยาบาล พวกเขาอาจจะลังเลที่จะเสนอ เช่น เรื่องละเอียดอ่อน