MGA: Chapter 239 – Blood Splattered

MGA: Chapter 239 – Blood Splattered All Over the Floor

Chu Feng’s bloodlust was as bone-piercing as chilly air and it could take away one’s soul. Everyone who was on scene, from outside to inside, were frozen straight to the heart. They quivered from fear and they kept on backing away. Some people’s legs even softened and knelt on the ground by that bloodlust.

“What is happening? This aura, scary…”

“Is this boy even a person?”

Some people trembled as they said those words, and those words were echoed by everyone who were there. They were terrified by that killing intent. They were truly fearful. The fear came from their own hearts.

“What is there to be afraid of? He is but a trash from a second-rate school. Any one of us can pinch him to death with one finger.” Just at that time, the goatee male angrily bellowed.

His words did indeed increase quite a bit of confidence towards the dog legs behind him because they were not aware what lingered around Chu Feng was bloodlust.

They only knew that it wasn’t pressure, so they could not determine Chu Feng’s cultivation. However, subconsciously, they felt that Chu Feng’s cultivation would not be too high. At least, he should not have entered the Origin realm.

So, the group of people stablized their hearts and endured the fear in the hearts. Not only did they no longer back away, they even walked towards Chu Feng with malicious intents. They wanted to finish Chu Feng who made them uneasy.

“Brother, I know you can escape. Run! Leave me and run! As long as you live, my Chu family will have hope. You cannot die!” Seeing that, Chu Guyu beared the pain in his body and roared at Chu Feng.

The reason why he endured the abuse for half a year was because he didn’t want his younger brother, Chu Feng, to have anything happen to him. However, at that moment, Chu Feng sent himself here. That made him unceasingly panic because to him, he could be humiliated, his cultivation could be destroyed, but what he could not accept was anything happening to his younger brother.

“Run? He no longer has that chance!” But just at that time, the goatee male suddenly attacked. A strong and powerful fist, with layers of Origin power, was thrown towards Chu Feng.

When that fist came, ten thousand of Chu Guyu’s hopes turned into dust. He felt that his own younger brother was undoubtedly dead. He felt that his Chu family was completely finished. However, in the next second, he was thoroughly shocked.

Chu Feng only barely raised his palm, and with a clear bang, he held the goatee male’s fist into his hand. After that, his fist was completely crushed into pieces. Following that, Chu Feng waved his arm, and with a tearing sound, the goatee male’s entire arm was pulled off.

“Ahh~~~~~~~~” Blood and flesh flew everywhere and it sprayed into the air. The bloody scene made people frightened and horrified, however the one who was most scared was none other than the goatee male. He was in incomparable pain. His miserable cries were like wolves, ghosts, and a pig being slaughtered.

“You…you…you…”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

MGA: บทที่ 239 – เลือดสาดทั่วพื้นBloodlust ชูฮเป็นกระดูกเจาะเป็นอากาศหนาวเย็น และอาจใช้เวลาห่างกันของจิตวิญญาณ ทุกคนที่มาในฉาก จากภายนอกถึงภายใน ถูกแช่แข็งตรงถึงหัวใจ พวกเขา quivered จากความกลัว และพวกเขาเก็บไว้ในการสำรองข้อมูลไป บางคนขาแม้จะนุ่มนวล และทำบนพื้นดิน โดย bloodlust ที่"สิ่งที่เกิดขึ้น ออร่านี้ น่ากลัว... "ความคือเด็กคนนี้แม้ บุคคลบางคน trembled พวกเขากล่าวว่า คำเหล่านั้น และคำพูดเหล่านั้นได้กล่าว โดยทุกคนมี พวกเขาได้หมด โดยที่เจตนาฆ่า พวกเขาก็น่ากลัวอย่างแท้จริง ความกลัวมาจากหัวใจของพวกเขาเองคืออะไรมีการกลัว เขามีแต่ขยะจากโรงเรียน second-rate หนึ่งเราสามารถหุบเขาตายด้วยนิ้วเดียว" เพียงในเวลา ชายแพะด้วยความโกรธ bellowedคำพูดของเขาไม่ได้แน่นอนเพิ่มบิตของความเชื่อมั่นต่อขาสุนัขหลังเขาเนื่องจากไม่ทราบคืออะไรตวามรอบฮชู bloodlustพวกเขาเพียงรู้ว่า ความดัน ดังนั้นพวกเขาไม่สามารถกำหนดปลูกชูฮ อย่างไรก็ตาม ไม่รู้ตัว พวกเขารู้สึกว่า การชูฮปลูกไม่สูงเกินไป น้อย เขาควรไม่ได้ป้อนแดนกำเนิดดังนั้น กลุ่มคน stablized ใจ และทนความกลัวในจิตใจ ไม่เพียงแต่ไม่ได้จะไม่กลับไป แม้เดินไปทางฮชูกับปรับที่เป็นอันตราย พวกเขาอยากจบฮชูที่ทำให้ไม่สบายใจ"พี่ชาย ฉันรู้ว่า คุณสามารถหลบหนี เรียกใช้ ปล่อยให้ฉัน และเรียกใช้ ตราบใดที่คุณอาศัยอยู่ ครอบครัวชูจะมีความหวัง คุณไม่ตาย" เห็นว่า ชู Guyu beared อาการปวดของเขาร่างกาย และคำรามที่ชูฮเหตุผลทำไมเขาทนการละเมิดสำหรับครึ่งปีเป็น เพราะเขาไม่ต้องน้อง ฮองชู จะมีอะไรเกิดขึ้นกับเขา อย่างไรก็ตาม ขณะ ฮองชูส่งเองนี่ ที่ทำให้เขาตกใจคุณธรรมเนื่องจากเขา เขาอาจจะซาดิสม์ การเพาะปลูกของเขาอาจถูกทำลาย แต่เขาไม่ยอมรับไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับน้อง"การเรียกใช้หรือไม่ เขาไม่มีโอกาสนั้น" แต่เพียงเวลานั้น ชายแพะก็โจมตี แข็งแกร่ง และทรงพลังกำปั้น ชั้นต้นกำเนิดพลังงาน ถูกโยนไปชูฮเมื่อกำปั้นที่มา หมื่นของหวังจื่อ Guyu กลายเป็นฝุ่น เขารู้สึกว่า น้องชายของเขาเองคือตายแล้วไม่ต้องสงสัย เขารู้สึกว่า ครอบครัวชูเป็นเสร็จสมบูรณ์ อย่างไรก็ตาม ใน ที่สอง เขาตกใจอย่างละเอียดชูฮเท่าแทบยกปาล์มของเขา และโครมครามชัดเจน เขาจัดตัวแพะผู้กำปั้นมือของเขา หลังจากนั้น กำปั้นถูกสมบูรณ์บดเป็นชิ้น ที่ ฮองชูโบกแขน และ มีการฉีกขาดเสียง แพะตัวผู้ทั้งแขนดึงออก"ปรบมือ ~ ~ ~ " เลือดและเนื้อบินทุกแห่ง และมันพ่นไปในอากาศ ฉากเลือดผู้คนกลัว และตกใจ หนึ่งที่กลัวมากที่สุดก็ไม่ใช่แพะชายอื่น เขาก็เจ็บที่เปรียบมิได้ เสียงร้องของเขาเศร้าหมองได้เช่นหมาป่า ผี และหมูถูกฆ่า"คุณ...คุณ...คุณ..."

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

MGA: บทที่ 239 - เลือดสาดไปทั่วพื้นกระหายเลือดจือฮเป็นกระดูกเจาะอากาศหนาวเย็นและมันอาจจะใช้เวลาห่างจิตวิญญาณของคน ๆ หนึ่ง ทุกคนที่อยู่ในที่เกิดเหตุจากด้านนอกเข้าไปด้านในถูกแช่แข็งตรงไปยังหัวใจ พวกเขาก็สั่นจากความกลัวและพวกเขาเก็บไว้ในการสำรองออกไป ขาของคนบางคนแม้จะชะลอตัวลงและคุกเข่าบนพื้นดินโดยกระหายเลือดที่. "สิ่งที่เกิดขึ้น? กลิ่นอายนี้น่ากลัว ... " " คือเด็กคนนี้แม้แต่คน? " บางคนกลัวจนตัวสั่นขณะที่พวกเขากล่าวว่าคำพูดเหล่านั้นและคำพูดเหล่านั้นถูกสะท้อนโดยทุกคนที่อยู่ที่นั่น พวกเขากลัวโดยเจตนาฆ่าที่ พวกเขากลัวอย่างแท้จริง ความกลัวมาจากหัวใจของตัวเอง. "มีอะไรที่จะต้องกลัว? แต่เขาเป็นถังขยะจากโรงเรียนอัตราสอง-A หนึ่งของเราใด ๆ สามารถหยิกเขาตายด้วยนิ้วเดียว. "เพียงแค่ในเวลานั้นชายเคราแพะโกรธตะโกน. คำพูดของเขาไม่แน่นอนเพิ่มขึ้นไม่น้อยของความเชื่อมั่นที่มีต่อขาสุนัขหลังเขาเพราะพวกเขาไม่ได้ตระหนักถึงสิ่งที่อ้อยอิ่งรอบจือ ฮกระหายเลือดเป็น. พวกเขาเท่านั้นที่รู้ว่ามันไม่ได้ความดันดังนั้นพวกเขาจึงไม่สามารถตรวจสอบการเพาะปลูกจือฮ แต่จิตใต้สำนึกพวกเขารู้สึกว่าการเพาะปลูกจือฮจะไม่สูงเกินไป อย่างน้อยเขาไม่ควรจะเข้ามาสู่อาณาจักรแหล่งกำเนิด. ดังนั้นกลุ่มของคนที่ stablized หัวใจของพวกเขาและทนความกลัวในหัวใจ ไม่เพียง แต่พวกเขาไม่ได้กลับออกไปพวกเขาก็เดินไปจือฮด้วยเจตนาที่เป็นอันตราย พวกเขาต้องการที่จะเสร็จสิ้นจือฮที่ทำให้พวกเขาไม่สบายใจ. "พี่ชายฉันรู้ว่าคุณสามารถหลบหนี วิ่ง! ปล่อยฉันและเรียก! ตราบใดที่คุณมีชีวิตอยู่ในครอบครัวชูของฉันจะมีความหวัง คุณไม่สามารถตาย! "เห็นว่าชู Guyu beared อาการปวดในร่างกายของเขาและคำรามที่จือฮ. เหตุผลที่ว่าทำไมเขาต้องทนการละเมิดสำหรับครึ่งปีเป็นเพราะเขาไม่อยากให้น้องชายของเขาจือฮจะมีอะไร เกิดขึ้นกับเขา อย่างไรก็ตามในขณะที่ชูฮส่งตัวเองที่นี่ ที่ทำให้เขาไม่หยุดยั้งตกใจเพราะเขาที่เขาจะต้องอับอายขายหน้าการเพาะปลูกของเขาอาจจะทำลาย แต่สิ่งที่เขาไม่อาจยอมรับอะไรที่เกิดขึ้นกับน้องชายของเขา. "Run? เขาไม่ได้มีโอกาสที่! " แต่เพียงในเวลานั้นชายเคราแพะโจมตีอย่างกระทันหัน กำปั้นแข็งแกร่งและมีประสิทธิภาพด้วยชั้นของอำนาจแหล่งกำเนิดถูกโยนต่อจือฮ. เมื่อกำปั้นที่มาหมื่นหวังจือ Guyu กลายเป็นฝุ่น เขารู้สึกว่าน้องชายของเขาเองคือไม่ต้องสงสัยตาย เขารู้สึกว่าครอบครัวของเขาชูเสร็จสมบูรณ์ แต่ในครั้งที่สองต่อมาเขาก็ต้องตกใจอย่างทั่วถึง. จือฮเท่านั้นแทบจะยกฝ่ามือของเขาและโครมครามชัดเจนที่เขาจัดขึ้นกำปั้นเคราแพะชายไว้ในมือของเขา หลังจากนั้นกำปั้นของเขาถูกบดเป็นชิ้นสมบูรณ์ ต่อไปนี้ที่ชูฮโบกแขนของเขาและด้วยเสียงการฉีกขาดที่แขนทั้งเคราแพะชายของเขาถูกดึงออกมา. "อ่า ~~~~~~~~" เลือดและเนื้อบินทุกที่และมันพ่นไปในอากาศ ฉากเลือดทำให้ผู้คนตื่นตระหนกและหวาดกลัว แต่คนที่กลัวมากที่สุดคือไม่มีใครอื่นนอกจากชายเคราแพะ เขาอยู่ในความเจ็บปวดที่เปรียบมิได้ เสียงร้องที่น่าสังเวชของเขาเป็นเหมือนหมาป่า, ผี, และหมูถูกฆ่า. "คุณ ... คุณ ... คุณ ... "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

MGA : บทที่ 239 เลือดกระเซ็นไปทั่วพื้นจำกัดของ ชู ฟงกระหายเลือดเป็นกระดูกเจาะเป็นอากาศหนาวเย็นและอาจใช้เวลาหนึ่งของจิตวิญญาณ ทุกคนที่อยู่ในฉากจากภายนอกสู่ภายใน ถูกแช่แข็งส่งตรงถึงหัวใจ พวกเขา quivered จากความกลัวและพวกเขาก็สนับสนุนไป ขาบางคนก็นิ่มและคุกเข่าบนพื้นด้วยเลือดสูบฉีด ." เกิดอะไรขึ้น ? ราศีนี้ น่ากลัว . . . . . . . "" นี่เจ้าแม้แต่คน "บางคนก็กล่าวว่าคำเหล่านั้น และคำเหล่านั้นถูกสะท้อนโดยทุกคนมี พวกเขากลัวว่าเจตนาฆ่า . มันน่ากลัวจริงๆ ความกลัวมาจากหัวใจของพวกเขาเอง" มีอะไรจะต้องกลัว ? เขาเป็นขยะจากโรงเรียนคะแนนที่สอง คนใดคนหนึ่งสามารถหนีบเขาไปตายด้วยนิ้วเดียว " ก็ตอนนั้น ชายเคราแพะภาพยนต์นั้นตะโกนด้วยความโกรธ .คำพูดของเขามันทำให้ค่อนข้างเป็นบิตของความเชื่อมั่นที่มีต่อน้องหมาขาหลังเขาเพราะพวกเขาไม่ได้ตระหนักถึงสิ่งที่อยู่รอบ ๆ ชู ฟงกระหายเลือด .พวกเขารู้แค่ว่า มันก็ดันไม่ ดังนั้นพวกเขาจะไม่ตรวจสอบของชูเฟง การเพาะปลูก อย่างไรก็ตาม จิตใต้สำนึก พวกเขารู้สึกว่า ชู ฟง เพาะจะไม่สูงเกินไป อย่างน้อย เขาก็ไม่ควรจะเข้าประเทศดินแดนดังนั้น กลุ่มประชาชน stablized หัวใจของพวกเขา และต้องทนกับความกลัวในจิตใจ ไม่เพียง แต่พวกเขาไม่ได้กลับมา พวกเขาก็เดินต่อ ชู ฟงด้วยเจตนาร้าย พวกเขาต้องการให้เสร็จ ชู ฟง ที่ทำให้เขาไม่สบายใจ" พี่คะ ฉันรู้ว่าคุณสามารถหลบหนี วิ่ง ! ทิ้งฉันและวิ่ง ! ตราบใดที่คุณยังมีชีวิตอยู่ ครอบครัวชูของฉันจะมีความหวัง ท่านตายไม่ได้ " เห็นว่า ชู guyu ทนความเจ็บปวดในร่างกายของเขาและคำรามที่ ชู ฟงทำไมเขาถึงทนใช้มาครึ่งปีก็เพราะเขาไม่ต้องการให้น้องชายของเขา ชู ฟง จะมีอะไรเกิดขึ้นกับเขา อย่างไรก็ตาม ในตอนนั้น ชู ฟงส่งเองที่นี่ ที่ทำให้เขาตกใจ เพราะอย่างไม่เสื่อมคลาย เขาอาจจะเสียหน้า การเพาะปลูกของเขาอาจจะถูกทำลาย แต่สิ่งที่เขาไม่อาจยอมรับได้ คือ สิ่งที่เกิดขึ้นกับน้องชายของเค้า" หนี ? เขาไม่มีโอกาสนั้น " แต่ตอนนั้น เคราแพะ ชายก็โจมตี แข็งแรงและมีพลังหมัด ที่มีชั้นของแหล่งกำเนิดพลังงาน ถูกโยนต่อ ชู ฟงเมื่อกำปั้นนั้นมา หมื่นของชู guyu หวังกลายเป็นฝุ่น เขารู้สึกว่าน้องชาย ตัวเองก็ต้องตาย เขารู้สึกว่าครอบครัวของเขาชูขึ้นเสร็จสมบูรณ์ . อย่างไรก็ตาม ในวินาทีถัดไป เขาอย่างตกใจชู ฟงเท่านั้น แทบจะยกฝ่ามือของเขาและมีบางใส เขาจับหมัดของชายเคราแพะไว้ในมือของเขา หลังจากนั้น หมัดของเขาได้แหลกเป็นชิ้นๆ หลังจากนั้น ชู ฟงโบกแขนของเขา และมีการฉีกขาดเสียง เคราแพะ ชายทั้งแขนถูกดึงออก" อ่า ~~~~~~~~ " เลือดและเนื้อบินทุกแห่ง และฉีดพ่นไปในอากาศ ฉากนองเลือด ทำให้คนตกใจและหวาดกลัว แต่คนที่กลัวที่สุด ก็ไม่มีใครอื่นนอกจากแพะตัวผู้ เขาอยู่ในอาการปวดที่เปรียบมิได้ เสียงร้องทุกข์ของเขาเป็นเหมือนหมาป่า , ผี , และหมูถูกฆ่า" คุณ . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . "