He had three more of the extraordin

He had three more of the extraordinarily large Spirit Stones, but he didn’t dare to use them. The more advanced he became in his cultivation, the more he realized how rash he had been to duplicate the wooden sword all those years ago. The large Spirit Stones were clearly extraordinarily special, otherwise he would not have been able to duplicate the Vorpal Jade Blood Crystals.

“I won’t use these large Spirit Stones unless it’s absolutely necessary,” he said resolutely. “Maybe they will have some other use in the future.” The fan beneath his feet began to shine brightly, and his body transformed into a ray of light which shot off into the distance.

He was quiet as he travelled, circulating his spiritual energy. Eventually, the treasured fan began to fade and take on a more ordinary appearance. As he moved farther and farther away, he began to grow more at ease.

“After all these months, the Violet Fate Sect disciples will surely have moved on.” He was careful as he traveled, eventually emerging from the mountains. He looked off into the distance. If he was right, this area was close to the capital city of the State of Zhao.

Once upon a time, he had yearned day and night to go to the capital city. This desire was second only to his dream of visiting the Great Tang in the Eastern Lands. He sighed emotionally as he thought of his three years of examinations, and three years of failures. He had never even made it to the final examinations in the capital city. Another three years had passed, and now he finally arrived, not as a scholar, but as a Cultivator.

As he approached the capital city, he stopped gliding and began to walk along the public road. He tied up his hair and this, coupled with his scholar’s robe, made him look just like the old scholar that he used to be. Although, while he had then been somewhat short, after years of Cultivation, he was now tall and slender. His skin was still a bit dark, yet vigorous, emanating a strong air.

He walked along absentmindedly. It was March now, which was often a time for snowfall in the State of Zhao. As Meng Hao walked, the darkness of evening began to settle around him, and snowflakes began to slowly fall.

Soon, the ground was covered with whiteness, like a feathered quilt.

The wind blew snow onto Meng Hao’s hair. It didn’t melt, but rather began to collect together.

Everything was still and quiet. As he grew closer and closer to the capital city, a horse-drawn carriage approached from behind him, speeding forward at top speed. It seemed whoever was inside was afraid the city gates would be closing soon.

It passed Meng Hao, kicking up billows of snowflakes in its wake. As it passed, the wind blew open the carriage’s curtain just a crack, revealing a young scholar reading some texts.

Meng Hao looked at him calmly, recalling his own similar appearance years ago. As of now, Meng Hao was clearly about twenty years old. However, inside, he felt much older.

He let out a light sigh. Up ahead, the carriage came to a stop, and the curtain lifted up. The young scholar looked back at him, then stepped down out of the carriage and saluted Meng Hao with clasped hands.

“Brother, are you going to Capital City for the Imperial examinations?

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เขามีสามเพิ่มเติมของหินวิญญาณขนาดใหญ่มาก ๆ แต่เขาไม่กล้าที่จะใช้พวกเขา สูงขึ้นในการเพาะปลูกของเขาที่เขาเป็น ยิ่งเขารู้ว่าผื่นที่เขาได้ไปซ้ำดาบไม้ทุกปีแล้ว หินวิญญาณขนาดใหญ่ได้อย่างชัดเจนมาก ๆ พิเศษ มิฉะนั้น เขาจะไม่มีการซ้ำ Vorpal หยกเลือดผลึก"ฉันจะไม่ใช้หินวิญญาณขนาดใหญ่เหล่านี้ยกเว้นจำเป็นจริง ๆ เขากล่าวว่า ความเด็ดขาด "บางทีพวกเขาจะได้ใช้อื่น ๆ ในอนาคต" พัดลมภายใต้เท้าของเขาเริ่มที่จะส่องสว่าง และร่างกายของเขากลายเป็นลำแสงที่ยิงออกไปไกลเขาก็เงียบเมื่อเขาเดินทาง การหมุนเวียนพลังงานทางจิตวิญญาณของเขา ในที่สุด แฟนไกลเริ่มจาง และใช้ในลักษณะเพิ่มเติมสามัญ ขณะที่เขาย้ายมา และห่าง เขาเริ่มเติบโตใจ"หลังจากเดือนนี้ สาวกนิกายชะตาม่วงจะย่อมได้รับการ" เขาก็ระมัดระวัง เพราะเขาเดินทาง ตลาดเกิดใหม่จากภูเขาในที่สุด เขามองออกไปไกล ถ้าเขาเป็นขวา พื้นที่นี้ถูกใกล้เมืองหลวงของรัฐเจียวกาลครั้งหนึ่ง เขามี yearned ทั้งกลางวันและกลางคืนไปยังเมืองหลวง ความปรารถนานี้เป็นสองเท่าเพื่อความฝันของเขามาแทงดีในดินแดนตะวันออก พี่สะใภ้เราอารมณ์ ตามที่เขาคิดจากการสอบสามปี และปีที่สามของความล้มเหลว เขาไม่เคยได้ทำให้การสอบขั้นสุดท้ายในเมืองหลวง อีก 3 ปีเลย และตอนนี้ เขา ถึงที่สุด เป็นนักวิชาการไม่ แต่ เป็นเกษตรกรที่ขณะที่เขาเข้าหาเมืองหลวง เขาหยุดแหวก และเริ่มออกเดินไปตามถนนสาธารณะ เขาผูกขึ้นนี้ ผมของเขาและควบคู่กับเสื้อคลุมของนักวิชาการของเขา ทำให้เขาดูเหมือนนักวิชาการเก่าที่เขาเคยอยู่ แต่ ในขณะที่เขานั้นได้ค่อนข้างสั้น หลังจากปีการเพาะปลูก เขาตอนนี้สูง และผอมเพรียว ผิวของเขามันยังแข็ง แรงยัง เล็ดลอดออกมาลมแรง ไปหน่อยเขาเดินไปตาม absentmindedly มันเป็นมีนาคมขณะนี้ ซึ่งมักจะเป็นเวลาสำหรับหิมะในรัฐเจียว เฮา เมงเดิน ความมืดของยามเย็นเริ่มจะชำระรอบ และเกล็ดหิมะเริ่มตกช้าลงเร็ว ๆ นี้ พื้นดินถูกปกคลุม ด้วยสีขาว เช่นผ้าห่มขนลมพัดหิมะลงบนผมเมงเฮา มันไม่ได้ละลาย แต่แทนที่จะ เริ่มการรวบรวมกันทุกอย่างก็เงียบ และนิ่ง ขณะที่เขาเติบโตใกล้ชิดและใกล้ชิดกับเมืองหลวง การขนส่งม้าเข้าจากด้านหลังเขา เร่งที่ความเร็วไปข้างหน้า ดูเหมือนผู้รับภายในกลัวประตูเมืองจะปิดได้ทันทีมันผ่านเมงเฮา เตะขึ้นระลอกเกล็ดหิมะในการปลุก ขณะที่ผ่าน ลมพัดเปิดม่านการขนส่งเพียงรอยแตก เปิดเผยนักวิชาการหนุ่มที่อ่านข้อความบางอย่างเฮา เมงมองเขาอย่างสงบ นึกถึงลักษณะของตัวเองคล้ายปีที่แล้ว ณ ตอนนี้ เมงเฮาได้ชัดเจนประมาณยี่สิบปี อย่างไรก็ตาม ภายใน เขารู้สึกเก่ามากเขาให้ออกอกแสง ขึ้นไปข้างหน้า การขนส่งมาหยุด และม่านยกขึ้น นักวิชาการหนุ่มกลับดูเขา แล้วก้าวลงจากการขนส่ง และ saluted เฮาเมง clasped มือ"พี่ชาย คุณจะเมืองหลวงสำหรับการสอบที่อิมพีเรียล

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เขาสามมากขึ้นของขนาดใหญ่พิเศษวิญญาณหิน แต่เขาไม่กล้าที่จะใช้พวกเขา ที่ทันสมัยมากขึ้นเขาก็กลายเป็นของเขาในการเพาะปลูกมากขึ้นเขาตระหนักว่าผื่นที่เขาได้รับที่จะทำซ้ำดาบไม้ทุกปีที่ผ่านมา หินวิญญาณที่มีขนาดใหญ่ได้อย่างชัดเจนพิเศษพิเศษมิฉะนั้นเขาจะไม่ได้รับสามารถที่จะทำซ้ำผลึก Vorpal หยกเลือด. "ผมจะไม่ใช้เหล่านี้ก้อนหินขนาดใหญ่วิญญาณเว้นแต่จะเป็นสิ่งจำเป็นอย่างยิ่ง" เขากล่าวเฉียบขาด "บางทีพวกเขาอาจจะมีบางส่วนใช้งานอื่น ๆ ในอนาคต." แฟนใต้เท้าของเขาเริ่มที่จะส่องแสงสดใสและร่างกายของเขากลายเป็นรังสีของแสงที่ยิงออกไปไกลได้. เขาเป็นคนเงียบในขณะที่เขาเดินทางการไหลเวียนของพลังทางจิตวิญญาณของเขา . ในที่สุดแฟนรักเริ่มจางหายไปและใช้เวลาในลักษณะสามัญมากขึ้น ขณะที่เขาเดินและห่างไกลเขาเริ่มที่จะเติบโตมากขึ้นได้อย่างง่ายดาย. "หลังจากเดือนทั้งหมดเหล่านี้สาวกนิกายม่วงโชคชะตาก็จะได้ย้ายที่." เขาเป็นคนที่ระมัดระวังในขณะที่เขาเดินทางไปในที่สุดก็โผล่ออกมาจากภูเขา เขามองออกไปไกล ถ้าเขาเป็นขวาบริเวณนี้อยู่ใกล้กับเมืองหลวงของรัฐ Zhao. กาลครั้งหนึ่งเขาปรารถนาทั้งกลางวันและกลางคืนเพื่อไปยังเมืองหลวง ความปรารถนานี้เป็นครั้งที่สองเท่านั้นที่จะฝันของเขาในการเยี่ยมชมมหาราชตั้งอยู่ในดินแดนตะวันออก เขาถอนหายใจอารมณ์ที่เขาคิดว่าสามปีที่ผ่านมาของการสอบและอีกสามปีของความล้มเหลว เขาไม่เคยทำแม้มันไปสอบขั้นสุดท้ายในเมืองหลวง อีกสามปีที่ผ่านมาและตอนนี้เขามาถึงในที่สุดไม่ได้ในฐานะนักวิชาการ แต่เป็นเกษตรกรได้. ในขณะที่เขาเดินเข้ามาใกล้เมืองหลวงเขาหยุดร่อนและเริ่มที่จะเดินไปตามถนนสาธารณะ เขาผูกผมของเขาและนี่คู่กับเสื้อคลุมนักวิชาการของเขาทำให้เขาดูเช่นเดียวกับนักวิชาการเก่าที่เขาเคยเป็น แม้ว่าในขณะที่เขาได้รับนั้นค่อนข้างสั้นหลังจากปีของการเพาะปลูก, ตอนนี้เขากำลังสูงโปร่ง ผิวของเขาก็ยังคงบิตมืดยังแข็งแรงเล็ดลอดออกมาอากาศที่แข็งแกร่ง. เขาเดินไปตามใจลอย มันเป็นเดือนมีนาคมในขณะนี้ซึ่งมักจะเป็นเวลาที่หิมะตกในรัฐ Zhao ในฐานะที่เป็นเม้งเฮาเดินมืดของเย็นเริ่มตั้งอยู่รอบ ๆ ตัวเขาและเกล็ดหิมะเริ่มตกช้า. เร็ว ๆ นี้พื้นดินถูกปกคลุมด้วยสีขาวเช่นผ้าห่มขน. ลมพัดหิมะลงบนผมเม้งเฮาส์ มันไม่ได้ละลาย แต่เริ่มที่จะเก็บรวบรวมเข้าด้วยกัน. ทุกอย่างก็ยังคงอยู่และเงียบสงบ เมื่อเขาโตใกล้ชิดและใกล้ชิดกับเมืองหลวงเป็นรถม้าเข้ามาจากด้านหลังของเขาเร่งไปข้างหน้าด้วยความเร็วสูง มันดูเหมือนใครก็ตามที่อยู่ข้างในก็กลัวประตูเมืองจะปิดเร็ว ๆ นี้. มันผ่านเม้งเฮาเตะขึ้นคลื่นของเกล็ดหิมะในการปลุกของ ขณะที่มันผ่านลมพัดเปิดม่านการขนส่งของเพียงแค่แตกเผยให้เห็นนักวิชาการหนุ่มอ่านบางตำรา. เม้งเฮามองไปที่เขาใจเย็นนึกถึงตัวเองที่คล้ายกันปีที่ผ่านมาปรากฏตัวของเขา ณ ตอนนี้เม้งเฮาเห็นได้ชัดว่าอายุประมาณยี่สิบปี แต่ภายในเขารู้สึกว่าเก่ามาก. เขาให้ออกถอนหายใจเบา ๆ ขึ้นข้างหน้าสายการบินมาหยุดและผ้าม่านถูกยกขึ้น นักวิชาการหนุ่มหันกลับไปมองเขาแล้วก้าวลงมาจากสายการบินและเคารพเม้งเฮาพนมมือ. "พี่ชายคุณจะไปเมืองหลวงเพื่อสอบอิมพีเรียล?