Bell and Henschke (2005) state that

Bell and Henschke (2005) state that both the form and amount of yeast-assimilable nitrogen (YAN) have implications for quality. Low must YAN leads to low yeast populations and poor fermentation vigor, increased risk of sluggish fermentations and production of thiols and higher alcohols, and low production of esters and long chain fatty acids. High must YAN increases biomass production, greater fermentation vigor, increased production of volatile acidity, the possibility of protein hazes due to higher levels of protein and microbial instability. Injudicious use of diammonium phosphate supplements often results in excessive levels of residual nitrogen, leading to microbial instability and ethyl carbamate (and phosphate in the case of DAP) accumulation in wine (Pretorius, 2000). The degree of supplementation of inorganic nitrogen in grape juice is usually regulated. This implies that knowledge of the nitrogen content of grape juice and the requirement for nitrogen by yeast are important considerations for optimal fermentation performance and the production of wines that comply with the demands of regulatory authorities and consumers. Urea, short peptides and nitrogenous bases (excluding thymine) can also be degraded by Saccharomyces. Nitrates, nitrite and most of the other organic amines cannot be utilized (Jiranek et al., 1995). For more discussion on metabolism of amino acids by brewers’ yeast in beer production, see Section

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เบลล์และรัฐ Henschke (2005) ที่ว่า แบบฟอร์มและจำนวนไนโตรเจนยีสต์ assimilable (YAN) มีผลกระทบด้านคุณภาพ ต่ำต้องยานนำไปสู่ประชากรต่ำยีสต์ และหมักจนแข็ง เสี่ยงหมักแหนมที่ซบเซาและ thiols และ alcohols สูง และต่ำผลิต esters และกรดไขมันโซ่ยาว สูงต้องยันเพิ่มการผลิตชีวมวล หลังแข็งหมัก ผลิตระเหยมี ความเป็นไปได้ของ hazes โปรตีนเนื่องจากระดับที่สูงขึ้นของความไม่เสถียรของจุลินทรีย์และโปรตีนเพิ่มขึ้น การใช้ฟอสเฟต diammonium injudicious ผลิตภัณฑ์เสริมอาหารมักผลลัพธ์ในระดับที่มากเกินไปของไนโตรเจนส่วนที่เหลือ การนำไปสู่ความไม่มีเสถียรภาพและเอทิล carbamate จุลินทรีย์ (และฟอสเฟตในกรณี DAP) สะสมในไวน์ (Pretorius, 2000) มักจะมีกำหนดระดับของการแห้งเสริมไนโตรเจนอนินทรีย์ในน้ำองุ่น หมายความว่า ความรู้เนื้อหาไนโตรเจนของน้ำองุ่นและความต้องการไนโตรเจนโดยเชื้อยีสต์คือ สิ่งที่ควรหมักที่ดีที่สุดประสิทธิภาพและการผลิตที่สอดคล้องกับความต้องการของหน่วยงานกำกับดูแลและผู้บริโภค ยูเรีย เปปไทด์สั้นและฐานไนโตรจีนัส (ไม่รวมไทมีน) สามารถยังสามารถเสื่อมโทรม โดย Saccharomyces Nitrates ไนไตรต์ และ amines อินทรีย์อื่น ๆ ส่วนใหญ่ไม่ได้ใช้งาน (Jiranek และ al., 1995) สำหรับการอภิปรายมากกว่าการเผาผลาญกรดอะมิโนโดย brewers ของยีสต์ในการผลิตเบียร์ ดูส่วน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เบลล์และ Henschke (2005) ระบุว่าทั้งสองรูปแบบและปริมาณของยีสต์ดูดซ​​ึมไนโตรเจน (YAN) มีความหมายสำหรับที่มีคุณภาพ ต้องต่ำ YAN นำไปสู่​​ประชากรต่ำยีสต์หมักและความแข็งแรงที่ดีมีความเสี่ยงเพิ่มขึ้นของการหมักและการผลิตชะลอตัวของ thiols และแอลกอฮอล์ที่สูงขึ้นและการผลิตที่ต่ำของเอสเทอและกรดไขมันห่วงโซ่ยาว ต้องสูง YAN เพิ่มการผลิตชีวมวลพลังการหมักมากขึ้นการผลิตที่เพิ่มขึ้นของความเป็นกรดที่ระเหยเป็นไปได้ของ Hazes โปรตีนเนื่องจากระดับที่สูงขึ้นของโปรตีนและความไม่แน่นอนของจุลินทรีย์ การใช้งานของผลิตภัณฑ์เสริมอาหารไม่ฉลาดฟอสเฟต diammonium มักจะส่งผลในระดับที่มากเกินไปของไนโตรเจนที่เหลือจะนำไปสู่​​ความไม่แน่นอนของจุลินทรีย์และเอทิลคาร์บาเมท (และฟอสเฟตในกรณีของ DAP) สะสมในไวน์ (Pretorius, 2000) ระดับของการเสริมไนโตรเจนนินทรีย์ในน้ำองุ่นที่มักจะได้รับการควบคุม นี้หมายถึงความรู้เกี่ยวกับปริมาณไนโตรเจนของน้ำองุ่นที่และความต้องการไนโตรเจนด้วยยีสต์มีการพิจารณาที่สำคัญในการดำเนินงานการหมักที่ดีที่สุดและการผลิตไวน์ที่สอดคล้องกับความต้องการของหน่วยงานกำกับดูแลและผู้บริโภค ยูเรีย, เปปไทด์ในระยะสั้นและฐานไนโตรเจน (ไม่รวมไทมีน) นอกจากนี้ยังสามารถสลายตัวโดย Saccharomyces ไนเตรทไนไตรท์และส่วนใหญ่ของเอมีนอินทรีย์อื่น ๆ ไม่สามารถนำไปใช้ประโยชน์ (Jiranek et al,., 1995) สำหรับการอภิปรายเพิ่มเติมเกี่ยวกับการเผาผลาญอาหารของกรดอะมิโนด้วยยีสต์ผลิตเบียร์ในการผลิตเบียร์ให้ดูมาตรา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เบลล์และ henschke ( 2548 ) ระบุว่า ทั้งรูปแบบและปริมาณของยีสต์ assimilable ไนโตรเจน ( ยัน ) มีผลกระทบต่อคุณภาพ ต่ำต้องยันไปสู่ประชากรยีสต์ต่ำและความแข็งแรงและยากจน เพิ่มความเสี่ยงของ fermentations ซบเซาและการผลิต thiols และแอลกอฮอล์ที่สูงขึ้นและการผลิตต่ำและเอสเทอร์โซ่ยาวกรดไขมัน สูงต้องยันเพิ่มการผลิตมวลชีวภาพความแข็งแรงของการหมักมากขึ้น การผลิตที่เพิ่มขึ้นของกรดระเหย ความเป็นไปได้ของ hazes โปรตีนเนื่องจากระดับที่สูงขึ้นของโปรตีนและความไม่มั่นคงของจุลินทรีย์ ซึ่งไม่ฉลาดของ diammonium ฟอสเฟตใช้อาหารเสริมมักจะผลในระดับที่มากเกินไปของไนโตรเจนตกค้าง ทำให้เกิดความไม่แน่นอนของจุลินทรีย์และเอทิลคาร์บาเมต ( และฟอสเฟตในกรณีของไวน์ ( DAP ) สะสมใน พรีโตเรียส , 2000 )ระดับการเสริมไนโตรเจนอนินทรีย์ในน้ำองุ่นมักจะควบคุม นี้หมายถึงความรู้ของปริมาณไนโตรเจนน้ําองุ่นและความต้องการไนโตรเจนโดยยีสต์จะพิจารณาที่สำคัญเพื่อประสิทธิภาพการหมักที่เหมาะสมและการผลิตไวน์ที่สอดคล้องกับความต้องการของหน่วยงานกำกับดูแล และผู้บริโภค ยูเรียเปปไทด์สั้นและไนโตรเจนเบส ( ไม่รวมไทยคม ) ยังสามารถย่อยสลายด้วยกรด . ไนเตรต ไนไตรท์ และที่สุดของเอมีนอินทรีย์อื่นๆไม่สามารถใช้ ( jiranek et al . , 1995 ) สำหรับการอภิปรายเพิ่มเติมเกี่ยวกับเมแทบอลิซึมของกรดอะมิโนโดย brewers ' ยีสต์ผลิตเบียร์ ดูมาตรา