BIOGRAPHYBorn in Paris in 1930, int

BIOGRAPHY
Born in Paris in 1930, into a comfortable middle-class family, Chabrol was evacuated during the war to the isolated rural village of Sardent in central France. Already a film enthusiast, he set up a makeshift cinema in a barn where he projected German genre films, which he advertised as American “super-productions”.

After the Liberation, he returned to Paris, where he studied first pharmacology, then Law, while, at the same time, immersing himself in the thriving cine-club scene. At the Cinematheque Francais, he met Francois Truffaut, Jean-Luc Godard, Jacques Rivette and Eric Rohmer, and was soon invited to write articles for Cahiers du Cinema. A devoted fan of Fritz Lang and Alfred Hitchcock, he collaborated on a book about Hitchcock with Rohmer which became the first serious study of “the master of suspense”.

Backed with money inherited by his wife, Chabrol wrote, produced and directed Le Beau Serge in 1958, a film often cited as the first New Wave feature. Shot over nine weeks in Sardent, using natural light and real locations, the film portrays a detailed picture of working class life in a bleak provincial village. Reflecting the influence of both Rossellini and Hitchcock, the film plays on the theme of “the double”, with it’s two young protagonists, Francois (Jean-Claude Brialy) and Serge (Gerard Blain), mirror opposites locked in a power struggle. Le Beau Serge was well-received, winning an award at the Locarno film festival, and a lump sum of money from the Film Aid board, which enabled Chabrol to start production on his next film before the first had been released to the public.

Les Cousins (1959) again featured actors Gerard Blain and Jean-Claude Brialy, as a pair of polar opposites, in a plot that effectively reverses the action of the earlier film. This time Blain plays the outsider, a visitor from the country to Paris, who struggles to find a place in his cousin’s social set, just as Brialy found it difficult to re-enter the closed world of the village in Le Beau Serge. Otherwise, however, it is hard to believe that the two films came from the same director. In contrast to the long takes and lyrical landscapes of his first film, Les Cousins is brash, fast-paced and urbane, with an undercurrant of biting satire.

Les Cousins was another critical and commercial success, earning a Best Film award at the Berlin Film Festival, and becoming France’s fifth largest box office success of 1959. Chabrol’s innovative approach to financing became a blueprint for other filmmakers to follow. Meanwhile, the production company he had set up, AJYM, was now able to support the debut films of Jacques Rivette (Paris Nous Appartient) and Eric Rohmer (Le Signe Du Lion). He also served as a technical advisor for Godard on A Bout De Souffle (1960). By using his success in this way, Chabrol was instrumental in getting the New Wave up and running; which in turn contributed to the press reports of unselfish interdependence and collaboration within the movement.

Chabrol’s next film, A Double Tour (1959), was a first excursion into the thriller genre, and displayed many of the concerns – murder, deception and obsession – that would dominate his later work. For his next film, Les Bonnes Femmes (1960), Chabrol assembled a strong female cast including Bernadette Lafont and Stephane Audran. The film, which follows the lives of four young women working in a shop in Paris, again combined documentary realism with Hitchcockian suspense. On the surface, an easy-going comedy/drama about the love-lives of four working girls, the humerous tone is soon offset by an undertone of tension. Its detailed depiction of Paris and memorably enigmatic ending, make this one of the masterworks of the Nouvelle Vague.

Neither of these pictures however were successful, foreshadowing a long period in which Chabrol struggled to recapture his earlier success. His subsequent releases, Les Godelureaux (1960), L’Oeil Du Malin (1961), Ophelia (1962), and Landru (1962), also failed to win either awards or an audience, and Chabrol found himself sidelined in favour of Truffaut, Godard and other contemporaries. After divorcing his wife to marry Stephane Audran, he even lost his production company and was forced to turn to more commercial assignments, such as Le Tigre Aime La Chair Fraiche (1965), which tended to alienate the critics even more who had praised his earlier work.

The turnaround came with Les Biches in 1968, a psychological drama involving a love triangle between two women (Stephane Audran and Jacqueline Sassard) and a man (Jean-Louis Trintignant). Described by Chabrol as “the first film which I made exactly as I wished”, the film heralded a new maturity in the director’s films. The film’s frank depiction of a lesbian relationship and the classical precision of its execution won Les Biches critical praise.

That same year, Chabrol continued in the same vein with another film about a relationship fractured by jealousy, La Femme Infidele (1968). The film again stars Audran as Helene, a woman having an affair behind the back of her husband Charles (Michel Bouquet). As discovery leads to murder, Chabrol reveals the dark and dangerous passions lurking beneath middle-class respectability.

Again and again, Chabrol would revisit similar themes, frequently featuring characters called Charles, Paul, and Helene. The next film in the “Helene cycle” was Que La Bete Meure (1969) which followed a character called Charles hunting down the hit-and-run killer of his son. This was followed by Le Boucher (1970), in which a village butcher, Popaul, courts the local schoolteacher, Helene, at the same time as a series of murders shatters the surrounding rural tranquility. While in Juste Avant La Nuit (1971), Charles is having an affair with Laura, the wife of his best friend. Accidentally killing her during violent love-making, he flees the scene of the crime and returns to his wife Helene as if nothing had happened. Although he appears to have got away with the murder, his guilt soon begins to overwhelm him.

Chabrol was now making films that were every bit as complex and personal as his heroes Fritz Lang and Alfred Hitchcock. Simple precision became the hallmark of his style. The stories usually featured a predator and a victim, with the predator often portrayed sympathetically. Working alongside frequent collaborators like writer Paul Gegauff, producer Andre Genoves, cinematographer Jean Rabier, editor Jacques Gaillard, and composer Pierre Jansen, Chabrol achieved a consistency of tone that made his films instantly recognisable. His films were also noted for the fine performances of actors like Stephane Audran, Michel Bouquet, and Jean Yann.

During the seventies and eighties, Chabrol continued his prolific output, making television films and international co-productions, and working with such well known actors such as Anthony Perkins, Orson Welles, Romy Schneider, Rod Steiger and Donald Sutherland. These pictures, often based on the work of well-known crime writers, such as Jean-Patrick Manchette, Ed McBain, Georges Simenon, and Patricia Highsmith, varied in quality, with some critics noting that they lacked the acute sense of place and atmosphere that had given his earlier films such resonance.

Chabrol’s best received films during this period were those featuring the actress Isabelle Huppert. Their first collaboration, Violette Noziere (1978), was based on the true story of a 19 year old girl who was convicted of poisoning her father and attempting to kill her mother. The young Huppert gave an exceptional performance, winning the best actress award at Cannes. Ten years later, they worked together again on Une Affaire de Femmes (1988), a story of abortion and retribution during the Occupation. This sympathetic portrait of an outwardly unlikeable woman drew much international acclaim.

In the 90’s they worked together again on an adaptation of Madame Bovary (1991), and then in 1995 came La Ceremonie, based on the novel Judgement in Stone by Ruth Rendell. The story of a disturbed young woman who turns on the family who hire her as a maid was prime Chabrol material, and he successfully translated it into one of his most powerful thrillers. Sensational performances from Huppert, Sandrine Bonnaire, and Jacqueline Bisset, and its shocking climax made the film an international hit, leading to reappraisal of the man dubbed “The French Hitchcock”.

In his seventies, Chabrol continued making provocative, absorbing films, seemingly unaffected by the tides of fashion. Two of the most successful were Merci pour le chocolat (2000) and La Fille coupée en deux (A Girl Cut In Two, 2007). His final film was Bellamy (2009) starring Gérard Depardieu.

On 12th September 2010, Claude Chabrol died, aged 80. Among the many tributes paid to him was a statement from the French film directors’ association: “Every time a film-maker dies, a singular view of the world and a particular expression of our humanity is irreparably lost to us.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ประวัติเกิดในปารีสใน 1930 ครอบครัวชั้นกลางสบาย Chabrol ถูกอพยพในระหว่างสงครามกับการแยกชนบทหมู่บ้านของ Sardent ในฝรั่งเศสกลาง แล้วคือแบบฟิล์ม เขาได้โรงภาพยนตร์ติดในโรงนาที่เขาคาดการณ์เยอรมันประเภทฟิล์ม ที่เขาโฆษณาเป็นอเมริกัน "ผลิตซุปเปอร์"หลังจากการปลดปล่อย เขากลับไปปารีส เขาศึกษาเภสัชวิทยาแรก แล้วกฎหมาย ขณะที่ ขณะเดียวกัน แช่ตัวเองในฉาก cine คลับเจริญรุ่งเรือง ฟรองส์เธก เขาได้พบรีสฟรนคอยส์ Truffaut ฌองลุค Godard, Jacques Rivette และ Eric Rohmer และเร็ว ๆ นี้ได้รับเชิญให้เขียนบทความสำหรับ Cahiers du Cinema แฟนอุทิศฟริทส์ Lang และอัลเฟรดฮิตช์ค็อก เขาเมืองในหนังสือเกี่ยวกับฮิตช์ค็อกกับ Rohmer ซึ่งเป็นการศึกษาอย่างจริงจังครั้งแรกของ "หลักของใจจดใจจ่อ"สำรองเงินที่สืบทอดมาจากภรรยาของเขา Chabrol เขียน ผลิต และกำกับเลอโบ Serge ใน 1958 ฟิล์มมักจะเรียกว่าคุณลักษณะใหม่คลื่นแรก ยิงกว่า 9 สัปดาห์ใน Sardent ใช้ธรรมชาติแสง และจริงสถาน ภาพยนตร์ portrays รูปภาพรายละเอียดของชีวิตชั้นทำงานในหมู่บ้านจังหวัดเยือกเย็น สะท้อนให้เห็นถึงอิทธิพลของฮิตช์ค็อกทั้ง Rossellini ฟิล์มเล่นในรูปแบบของ "พยัญชนะ" กับมีสองหนุ่มพระเอก รีสฟรนคอยส์ (ฌองโคลด Brialy) และ Serge (Gerard Blain), กระจกล็อคในการต่อสู้อำนาจตรงกันข้าม Serge เลอโบไม่ได้รับเชิญ ชนะรางวัลที่เทศกาลภาพยนตร์โลการ์โน และก้อนเงินจากคณะกรรมการช่วยเหลือฟิล์ม ซึ่งเปิด Chabrol เริ่มผลิตบนแผ่นฟิล์มของเขาต่อไปก่อนครั้งแรกได้ออกสู่สาธารณะลูกพี่ลูกน้องของเลส (1959) อีกที่โดดเด่นแสดง Gerard Blain และฌองโคลด Brialy เป็นคู่ตรงกันข้ามขั้วโลก ในพล็อตที่ย้อนกลับการกระทำของฟิล์มก่อนหน้านี้ได้อย่างมีประสิทธิภาพ ขณะนี้ Blain เล่นบุคคลภายนอก ผู้เข้าชมจากประเทศสู่ปารีส ที่ struggles หาลูกพี่ลูกน้องของเขาสังคมชุด เพียงเป็น Brialy พบยากทวนโลกปิดของหมู่บ้านเลอโบ Serge อย่างไรก็ตาม ก็ยากที่จะเชื่อว่า สองเรื่องมาจากผู้อำนวยการฝ่ายเดียวกัน ตรงข้ามใช้เวลานานและภูมิประเทศน้อยจอมฟิล์มครั้งแรกของเขา ลูกพี่ลูกน้องเลสเป็น brash อย่างรวดเร็ว และ urbane มีการ undercurrant ของการเสียดสีการเสียดสีลูกพี่ลูกน้องเลสถูกอื่นสำคัญ และพาณิชย์ประสบความสำเร็จ รายได้รางวัลภาพยนตร์ที่ดีที่สุดในเทศกาลภาพยนตร์เบอร์ลิน และกลายเป็น ของฝรั่งเศสมากที่สุดห้าสำนักงานกล่องสำเร็จของ 1959 ของ Chabrol นวัตกรรมวิธีการเงินกลายเป็น พิมพ์เขียวสำหรับภาพยนตร์อื่น ๆ ตาม ในขณะเดียวกัน บริษัทผลิตได้ตั้ง AJYM ได้ทันทีสนับสนุนภาพยนตร์เปิดตัวของ Eric Rohmer (เลอ Signe ดูสิงโต) และ Jacques Rivette (ปารีส Nous Appartient) เขาให้บริการเป็นที่ปรึกษาทางเทคนิคสำหรับ Godard บน A แข่งขันเด Souffle (1960) โดยใช้ความสำเร็จของเขาด้วยวิธีนี้ Chabrol ถูกบรรเลงเริ่มคลื่นใหม่ และเรียก ใช้ ซึ่งในส่วนการรายงานข่าวของ unselfish อิสระเสรีและความร่วมมือในการเคลื่อนไหวของ Chabrol ถัดไปฟิล์ม ทัวร์คู่ (1959), คือ เที่ยวแรกเป็นแนวทริลเลอร์ และแสดงความกังวลฆาตกรรม หลอกลวง และครอบงำจิตใจ – ที่จะทำงานของเขาในภายหลังมากมาย สำหรับฟิล์มถัดไปของเขา Femmes Bonnes เลส (1960), Chabrol ประกอบหล่อหญิงแข็งแรงรวมถึง Bernadette Lafont Stephane Audran ฟิล์ม ซึ่งติดตามชีวิตของหญิงสาวสี่ที่ทำงานในร้านในปารีส รวมสารคดีความสมจริงกับ Hitchcockian ใจจดใจจ่ออีกครั้ง เร็ว ๆ นี้ตรงข้ามเสียง humerous บนพื้นผิว การจราจรตลก/ดราม่าเกี่ยวกับชีวิตรักของสี่สาวทำงาน ด้วยการสวัสดีของความตึงเครียด ความละเอียดการแสดงให้เห็น ของปารีส และน่าจดจำทำนายสิ้น ทำ masterworks ของ Vague แรมนูเวลหนึ่งนี้ไม่รูปภาพเหล่านี้แต่ไม่ประสบความสำเร็จ foreshadowing นาน Chabrol ต่อสู้เพื่อเรียกคืนความสำเร็จของเขาก่อนหน้านี้ เขาออกตามมา Les Godelureaux (1960), L'Oeil Du Malin (1961), Ophelia (1962), และ Landru (1962), ยัง ไม่สามารถชนะรางวัลหรือผู้ชม และ Chabrol ภาระ sidelined ลง Truffaut, Godard และ contemporaries อื่น ๆ หลังจาก divorcing ภรรยาของเขาจะแต่งงานกับ Stephane Audran เขาแม้บริษัทผู้ผลิตของเขาหายไป และถูกบังคับให้เปิดเพื่อกำหนดทางการค้ามากขึ้น เช่นเลอ Tigre Aime ลาเก้าอี้ Fraiche (1965), ซึ่งมีแนวโน้มจะ alienate วิจารณ์ยิ่งที่ได้ยกย่องงานของเขาก่อนหน้านี้ระยะมาพร้อมกับทรง Les ใน 1968 ละครทางจิตวิทยาที่เกี่ยวข้องกับรักสามเส้าระหว่างผู้หญิงสอง (Stephane Audran และแจ็กเกอลีน Sassard) และชาย (Jean Louis Trintignant) โดย Chabrol เป็น "ภาพยนตร์เรื่องแรกที่ทำตรง ตามที่ฉันปรารถนา", ฟิล์มยกย่องว่า ครบกำหนดใหม่ในภาพยนตร์ของผู้กำกับการ ฟิล์มตรงไปตรงมาแสดงให้เห็นการความสัมพันธ์แบบเลสเบี้ยและความคลาสสิกของการดำเนินการของชนะเลสทรงสรรเสริญสำคัญปีเดียวกัน Chabrol ต่อในหลอดเลือดดำเดียวฟิล์มอื่นเกี่ยวกับความสัมพันธ์ fractured โดยพระ ลาอย่างไร Femme Infidele (1968) ฟิล์มระดับดาว Audran เป็นเอียร์มาเฮเลนา;, ผู้หญิงมีชู้อยู่เบื้องหลังการกลับมาของสามีของเธอชาร์ลส์ (Michel ช่อ) อีกครั้ง เป็นการค้นพบนำไปสู่ฆาตกรรม Chabrol เปิดเผยจิตใจมืด และอันตรายที่ซุ่มซ่อนอยู่ใต้ชั้นกลาง respectabilityอีก Chabrol จะมาทบทวนรูปแบบคล้ายกัน มักมีตัวอักษรที่เรียกว่าชาร์ลส์ Paul และเอียร์มาเฮเลนา; ใน "วงจรเอียร์มาเฮเลนา;" ภาพยนตร์ถัดไปมี Que La Bete Meure (1969) ซึ่งตามตัวอักษรที่เรียกว่าชาลส์ล่าสัตว์ลงปืน hit-and-run ของบุตร นี้ถูกตาม ด้วย Le Boucher (1970), การที่เขียงวิลเลจ Popaul คอร์ท schoolteacher ถิ่น เฮเลนา;, ในเวลาเดียวกันเป็นชุดพม่ารอยตำหนิแม้สักความเงียบสงบที่ชนบทโดยรอบ ในสว่าง Avant ลานูอิท (1971), ชาร์ลส์จะมีชู้กับลอร่า ภรรยาของเพื่อนของเขา เขาตั้งใจฆ่าเธอในรักทำรุนแรง หลบฉากของอาชญากรรม และกลับไปภรรยาเอียร์มาเฮเลนา ประหนึ่งว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น ถึงแม้ว่าเขาดูเหมือนจะมีไปกับฆาตรกรรม ความผิดของเขาเร็ว ๆ นี้เริ่มล้นเขาChabrol ถูกตอนนี้ทำให้ฟิล์มที่ทุกบิตเป็นซับซ้อนและส่วนบุคคลเป็นวีรบุรุษของเขาฟริทส์ Lang และอัลเฟรดฮิตช์ค็อก อย่างแม่นยำเป็น จุดเด่นของสไตล์ของเขา เรื่องราวโดดเด่นมักจะ predator และตกเป็นเหยื่อ ด้วยพรีเดเตอร์มักจะเซ็กส์ sympathetically ทำงานควบคู่ไปกับผู้ร่วมงานบ่อย ๆ เช่น Paul Gegauff ผู้เขียน โปรดิวเซอร์ Andre Genoves, cinematographer Jean Rabier แก้ไข Jacques Gaillard และนักประพันธ์ Pierre แจนเซน Chabrol บรรลุความสอดคล้องของเสียงที่ทำให้ภาพยนตร์ของเขารู้จักทันที ภาพยนตร์ของเขาถูกตั้งข้อสังเกตสำหรับการแสดงของนักแสดงเช่น Stephane Audran ช่อ Michel และ Jean Yann ดีความและอันดับ Chabrol ต่อผลผลิตของลูก ภาพยนตร์โทรทัศน์และการผลิตร่วมนานาชาติ และการทำงานกับนักแสดงดังกล่าวรู้จักกันดีเช่นระบุ วัน Anthony ออร์สัน ชไน เดอร์ Romy ร็อด Steiger และโดนัลด์ซุทเธอร์แลนด์ ภาพเหล่านี้ มักใช้ในการทำงานของนักเขียนรู้จักอาชญากรรม ฌอง-Patrick Manchette, Ed McBain จอร์จ Simenon และแพทริเซีย Highsmith แตกต่างกันในคุณภาพ มีนักวิจารณ์บางสังเกตที่ พวกเขาขาดความเฉียบพลันของสถานที่และบรรยากาศที่มีให้ภาพยนตร์ก่อนหน้าของเขาเช่นการสั่นพ้องของ Chabrol ส่วนรับฟิล์มในช่วงเวลานี้อยู่ที่มีนักแสดงหญิง Isabelle Huppert การร่วมกันครั้งแรก Violette Noziere (1978), เป็นไปตามเรื่องจริงของหญิงสาวอายุ 19 ปีที่มีผู้ถูกพิษของพ่อของเธอ และพยายามจะฆ่าแม่ของเธอ Huppert หนุ่มให้ประสิทธิภาพที่ยอดเยี่ยม ชนะรางวัลนักแสดงหญิงดีที่สุดที่คานส์ สิบปีต่อมา พวกเขาทำงานกันอีกครั้งบน Une Affaire เด Femmes (1988), เรื่องราวของการแท้งและภาวะระหว่างอาชีพ ภาพนี้เห็นอกเห็นใจของผู้หญิงภายนอก unlikeable วาด acclaim มากนานาชาติมณฑล พวกเขาทำงานกันอีกครั้งในการปรับตัวของมาดาม Bovary (1991), และในปี 1995 มาลา Ceremonie จากนวนิยายตัดสินในหิน โดยรูธเรนเดลล์ เรื่องราวของหญิงสาว disturbed คนเปิดเหมาะสำหรับผู้ที่จ้างเธอเป็นแม่บ้านถูกนายก Chabrol วัสดุ และเขาสำเร็จแปลว่าหนึ่ง thrillers ของเขามีประสิทธิภาพมากที่สุด สมรรถนะเร้าใจ Huppert, Sandrine Bonnaire, Bisset แจ็กเกอลีน และเป็นจุดสุดยอดขยันทำฟิล์มตีต่างประเทศ นำไป reappraisal ของคนที่ตั้งฉายา "ฝรั่งเศสฮิตช์ค็อก"ในความของเขา Chabrol ต่อการกระตุ้น ดูดฟิล์ม ดูเหมือนว่าผลกระทบจากน้ำของแฟชั่น สองประสบความสำเร็จมากที่สุดถูก Merci เทเลอช็อกโกแลต (2000) และคิวลา coupée เวย์น้ำจำ (A สาวตัดใน 2, 2007) ฟิล์มสุดท้ายเขาถูกเบลลามี (2009) นำแสดงโดย Gérard Depardieu12 กันยายน 2553 โคลด Chabrol ตาย อายุ 80 นี่ tributes มากจ่ายให้เขาได้งบจากสมาคมกรรมการภาพยนตร์ฝรั่งเศส: "ทุกครั้งที่เครื่องชงฟิล์มตาย เอกพจน์มุมมองโลกและค่าเฉพาะของมนุษยชาติของเราหาย irreparably กับเรา"

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ชีวประวัติ
เกิดในปารีสในปี 1930 ในครอบครัวชนชั้นกลางสบาย ชาโบรลก็อพยพระหว่างสงครามเพื่อแยกหมู่บ้านชนบทของ sardent ในภาคกลางฝรั่งเศส แล้วฟิล์มเสมอ เขาทำหนังชั่วคราวในโรงนาที่เขาฉายประเภทภาพยนตร์เยอรมันที่เขาโฆษณาเป็นชาวอเมริกัน " ผลิต " ซูเปอร์

หลังจากการปลดปล่อย เขากลับไปปารีสที่เขาศึกษาเภสัชวิทยา ก่อนกฎหมาย ในขณะที่ในเวลาเดียวกัน , แช่ตัวเองในเจริญรุ่งเรือง ซีนฉากคลับ . ในรายการเยอรมัน เขาได้พบกับ ฟร ซัวส์ ทรุฟโฟต์ ฌอง ลุค โกดาร์ดฌาก ริแวต , และอีริค โรเมอร์ และไม่นานก็เชิญเขียนบทความเพื่อกาเย่ ดู ซีนีม่า . อุทิศพัดลมของ Fritz Lang และ Alfred Hitchcock ,เขาร่วมมือกับหนังสือเกี่ยวกับ Hitchcock กับ Rohmer ซึ่งกลายเป็นศึกษาจริงจังครั้งแรกของ " เจ้านายของใจจดใจจ่อ "

ได้รับการสนับสนุนด้วยเงินมรดกของภรรยา ชาโบรลเขียนผลิตและกำกับ เลอ โบ เซิร์จใน 1958 ฟิล์มมักจะอ้างเป็นคุณลักษณะแรกที่คลื่นลูกใหม่ ยิงกว่าเก้าสัปดาห์ใน sardent โดยใช้แสงธรรมชาติและสถานที่จริงภาพยนตร์แสดงภาพรายละเอียดของชีวิตในการทำงาน ระดับเยือกเย็นภายในหมู่บ้าน สะท้อนให้เห็นถึงอิทธิพลของทั้งสอง และ รอสเซลลินีฮิตช์ค็อก ฟิล์ม เล่น ในรูปแบบของ " คู่ " กับของตัวละครเอกสองคนหนุ่มสาว , ฟรองซัว ( Jean Claude brialy ) และเซิร์จ ( เจอราร์ด เบลน ) ตรงข้ามกระจกล็อคในพลังการต่อสู้ เลอ โบเซอร์เป็นอย่างดี ,ชนะรางวัลในเทศกาลภาพยนตร์โลคาร์โน และก้อนผลรวมของเงินจากฟิล์มช่วยบอร์ด ซึ่งทำให้ชาโบรลที่จะเริ่มการผลิตในหนังเรื่องต่อไปของเขาก่อนได้รับการเปิดเผยสู่สาธารณะ

เลส์ญาติ ( 1959 ) และอีกจุดเด่นนักแสดงเจอราร์ดเบลน Jean Claude brialy เป็นคู่ขั้วตรงกันข้ามในพล็อตที่มีประสิทธิภาพกลับการกระทำของภาพยนตร์ก่อนหน้านี้เวลานี้วันนี้เล่นคนนอก ผู้เข้าชมจากประเทศปารีส ที่พยายามจะหาสถานที่ในญาติของเขาสังคมตั้ง เหมือน brialy พบมันยากที่จะป้อนโลกปิดของหมู่บ้าน ใน เลอ โบ เซิร์จ มิฉะนั้น , อย่างไรก็ตาม , มันยากที่จะเชื่อว่าสองภาพยนตร์มาจากผู้อำนวยการเดียวกัน ในทางตรงกันข้ามกับใช้เวลานานและเนื้อเพลงทัศนียภาพของภาพยนตร์เรื่องแรกของเขาเลส์ญาติเป็นหน้าด้านอย่างรวดเร็ว และ ในเมืองที่มี undercurrant ของกัดเสียดสี

เลญาติอีกอย่างมีวิจารณญาณและความสำเร็จเชิงพาณิชย์ , รายได้ที่ดีที่สุดได้รับรางวัลภาพยนตร์ในเทศกาลภาพยนตร์เบอร์ลิน และเป็นฝรั่งเศสที่ห้าที่ใหญ่ที่สุดของสำนักงานกล่องความสำเร็จปี ชาโบรลนวัตกรรมวิธีการทางการเงินเป็นพิมพ์เขียวสำหรับรุ่นอื่น ๆต่อไป ในขณะเดียวกันบริษัทเขาตั้ง ajym , คือตอนนี้สามารถที่จะสนับสนุนการเปิดตัวฟิล์มฌาก ริแวต ( appartient นูปารีส ) และ Eric Rohmer ( Le เซ็นชื่อ du Lion ) นอกจากนี้เขายังทำหน้าที่เป็นที่ปรึกษาทางเทคนิคสำหรับโกดาร์ดบน bout de Souffle ( 1960 ) โดยการใช้ความสำเร็จของเขาในวิธีนี้ ชาโบรลเป็นเครื่องมือในการรับคลื่นใหม่และทำงาน ;ซึ่งจะสนับสนุนการรายงานข่าวของการพึ่งพาอาศัยกันไม่เห็นแก่ตัวและความร่วมมือในการเคลื่อนไหว .

ชาโบรลต่อไปภาพยนตร์ ทัวร์คู่ ( 1959 ) เป็นครั้งแรกในหนังระทึกขวัญเที่ยวหลายประเภท และแสดงความกังวลและฆาตกรรม หลอกลวงและความหลงใหลและจะครองงาน . สำหรับหนังเรื่องต่อไปของเขา เลส bonnes ผู้หญิง ( 1960 )