Bus drivers are a special group of

Bus drivers are a special group of professional drivers who are at a very high risk of fatigue. The aim of the study was to examine whether the driver's subjective assessment of fatigue allows for the determination of its level and identification of its causes.
MATERIAL AND METHODS:
The study group comprised 45 randomly selected bus drivers (mean age - 43.7±7.9 years, period of employment as drivers - 14.7±8.6 years). Examinations were performed in all subjects four times - before and after work on the "easy" route (outside the city center, small traffic intensity) and before and after work on the "difficult" route (city center, heavy traffic). The fatigue test questionnaire, based on the list of symptoms of fatigue prepared by the Japan Research Committee of Fatigue, was used in the study.
RESULTS:
The rating of fatigue after the work was significantly higher than that before the work. The profile of fatigue after work was not influenced by the type of route, but the assessment of most symptoms of fatigue reached a higher level after the "difficult" routes and the differences were statistically significant for 7 symptoms. Only the ratings of leg fatigue, feeling of heaviness, and the necessity to squint eyes and gaze with effort reached the higher levels after driving the "easy" routes. It has been found that the level of fatigue was significantly correlated with the job characteristics (driving time, the length of the route, number of stops, etc.) and with the abundance of food ingested and type of beverage (coffee vs. others) drunk prior to driving.
CONCLUSIONS:
The questionnaire used in our study to assess the subjective feeling of fatigue has proved to be a sensitive and useful tool for indicating the level and causes of fatigue. The relationship between the symptoms of fatigue and the characteristics of job and lifestyle shows that actions must be taken by both the employers and employees to prevent fatigue in bus drivers. Med Pr 2015;66(5):661-677.
This work is available in Open Access model and licensed under a CC BY-NC 3.0 PL license.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พนักงานขับรถเมล์จะเป็นกลุ่มควบคุมระดับมืออาชีพที่มีความเสี่ยงสูงมากของความอ่อนเพลีย จุดมุ่งหมายของการศึกษาคือการ ตรวจสอบว่าโปรแกรมควบคุมที่ประเมินตามอัตวิสัยของความอ่อนเพลียช่วยให้สามารถกำหนดระดับและรหัสของสาเหตุของวัสดุและวิธีการ:กลุ่มศึกษาประกอบด้วยโปรแกรมควบคุมบัสแบบสุ่มเลือก 45 (เฉลี่ยอายุ -ปี 43.7±7.9 ระยะเวลาการจ้างงานเป็นโปรแกรมควบคุม - 14.7±8.6 ปี) ตรวจสอบดำเนินในเรื่องทั้งหมดสี่ครั้ง - ก่อน และ หลังการทำงานในกระบวนการผลิต "ง่าย" (อยู่นอกตัวเมือง ความเข้มจราจรขนาดเล็ก) และก่อน และ หลังการทำงานบนเส้นทาง "ยาก" (เมือง จราจรหนัก) แบบสอบถามทดสอบล้า ตามรายชื่ออาการของความอ่อนเพลียโดยญี่ปุ่นวิจัยกรรมการของความเมื่อยล้า ถูกใช้ในการศึกษาผลลัพธ์:การจัดอันดับของความอ่อนเพลียหลังจากการทำงานได้อย่างมีนัยสำคัญสูงกว่าก่อนการทำงาน โปรไฟล์ของความเมื่อยล้าหลังจากทำงานไม่ได้รับตามชนิดของกระบวนการผลิต การประเมินส่วนใหญ่อาการของความอ่อนเพลียจนถึงระดับสูงหลังจากเส้นทางที่ "ยาก" และความแตกต่างได้อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติใน 7 อาการ จัดอันดับขาล้า ความรู้สึกของความหนักเบา และความจำเป็น กับ squint ตามองกับความพยายามถึงระดับที่สูงขึ้นหลังจากการขับรถเส้นทาง "ง่าย" จะพบว่า ระดับของความเมื่อยล้าได้อย่างมีนัยสำคัญ correlated กับลักษณะงาน (ขับรถเวลา ความยาวของกระบวนการผลิต จำนวนหยุด ฯลฯ) และ มีความอุดมสมบูรณ์ของอาหารที่กินและชนิดของเครื่องดื่ม (กาแฟเทียบกับคนอื่น) เมาก่อนขับรถบทสรุป:แบบสอบถามที่ใช้ในการศึกษาของเราในการประเมินความรู้สึกตามอัตวิสัยของความอ่อนเพลียได้พิสูจน์ให้เป็นเครื่องมือสำคัญ และมีประโยชน์สำหรับการบ่งชี้ระดับและสาเหตุของความอ่อนเพลีย ความสัมพันธ์ระหว่างอาการของความเมื่อยล้าและลักษณะของงานและการใช้ชีวิตแสดงว่า จะต้องดำเนินการการดำเนินการ โดยนายจ้างและพนักงานเพื่อป้องกันความเมื่อยล้าในพนักงานขับรถเมล์ Med Pr 2015; 66 (5): 661-677งานนี้จะพร้อมใช้งานในรูปแบบเปิดเข้า และได้รับอนุญาตภายใต้การ CC BY NC 3.0 PL ลิขสิทธิ์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ขับรถบัสเป็นกลุ่มพิเศษของคนขับรถมืออาชีพที่มีความเสี่ยงที่สูงมากของความเมื่อยล้า จุดมุ่งหมายของการศึกษาคือการตรวจสอบว่าการประเมินส่วนตัวของคนขับรถของความเหนื่อยล้าช่วยให้การกำหนดระดับและบัตรประจำตัวของสาเหตุ.
วัสดุและวิธีการ:
กลุ่มการศึกษาประกอบด้วย 45 สุ่มเลือกขับรถบัส (อายุเฉลี่ย - 43.7 ± 7.9 ปี ระยะเวลาของการจ้างงานเป็นคนขับ - 14.7 ± 8.6 ปี) สอบได้ดำเนินการในทุกวิชาครั้งที่สี่ - ก่อนและหลังการทำงานใน "ง่าย" เส้นทาง (นอกใจกลางเมืองการจราจรหนาแน่นเล็ก) และก่อนและหลังการทำงานที่ "ยาก" เส้นทาง (ใจกลางเมืองการจราจรหนาแน่น) ความเมื่อยล้าแบบสอบถามทดสอบบนพื้นฐานของรายชื่อของอาการของความเมื่อยล้าที่จัดทำโดยคณะกรรมการวิจัยญี่ปุ่นความเมื่อยล้าที่ถูกนำมาใช้ในการศึกษา. ผลการประเมินของความเหนื่อยล้าหลังจากที่ทำงานอย่างมีนัยสำคัญสูงกว่าก่อนการทำงาน รายละเอียดของความเมื่อยล้าหลังเลิกงานไม่ได้รับอิทธิพลโดยแบ่งตามชนิดของเส้นทาง แต่การประเมินอาการส่วนใหญ่ของความเมื่อยล้าถึงระดับที่สูงขึ้นหลังจากที่ "ยาก" เส้นทางและความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ 7 อาการ เฉพาะการจัดอันดับของความเมื่อยล้าที่ขา, ความรู้สึกของความหนักเบาและความจำเป็นที่จะเหล่ตาและจ้องมองด้วยความพยายามถึงระดับที่สูงขึ้นหลังจากที่ขับรถเส้นทางที่ "ง่าย" จะได้รับพบว่าระดับของความเมื่อยล้าได้รับความสัมพันธ์กับลักษณะงาน (เวลาขับรถความยาวของเส้นทางจำนวนหยุด ฯลฯ ) และมีความอุดมสมบูรณ์ของอาหารที่กินและชนิดของเครื่องดื่ม (กาแฟเทียบกับคนอื่น ๆ ) เมาก่อนที่จะขับรถ. สรุปแบบสอบถามที่ใช้ในการศึกษาเพื่อประเมินความรู้สึกส่วนตัวของความเหนื่อยล้าได้พิสูจน์แล้วว่าเป็นเครื่องมือที่มีความสำคัญและมีประโยชน์สำหรับที่แสดงถึงระดับและสาเหตุของความเมื่อยล้า ความสัมพันธ์ระหว่างอาการของความเมื่อยล้าและลักษณะของการทำงานและการดำเนินชีวิตที่แสดงให้เห็นว่าการดำเนินการจะต้องดำเนินการโดยทั้งนายจ้างและลูกจ้างเพื่อป้องกันความเมื่อยล้าในการขับรถ Pr Med 2015; 66 (5):. 661-677 งานนี้มีอยู่ในรูปแบบการเปิดการเข้าถึงและได้รับใบอนุญาตภายใต้ CC BY-NC 3.0 ใบอนุญาต PL

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

พนักงานขับรถเมล์เป็นกลุ่มพิเศษของไดรเวอร์มืออาชีพที่มีความเสี่ยงสูงมากของความเหนื่อยล้า จุดมุ่งหมายของการศึกษาเพื่อตรวจสอบว่าคนขับหัวข้อเรื่องการประเมินความเมื่อยล้าช่วยให้สามารถกำหนดระดับและการจำแนกชนิดของสาเหตุ วัสดุและวิธีการ :

กลุ่มศึกษาประกอบด้วย 45 สุ่มรถบัสไดรเวอร์ ( อายุเฉลี่ย - หลัง± 7.9 ปีระยะเวลาของการจ้างงานเป็นไดรเวอร์ - 14.7 ± 8.6 ปี ) การสอบในวิชาทั้งหมดสี่ครั้ง - ก่อนและหลังการทำงานกับ " ง่าย " เส้นทาง ( นอกศูนย์ เมืองเล็ก ๆ การจราจร ความเข้ม ) และก่อนและหลังงานที่ " ยาก " เส้นทาง ( ศูนย์การจราจรหนาแน่นในเมือง ) ความล้าการทดสอบแบบสอบถามจากรายการของอาการของความเมื่อยล้าที่เตรียมโดยญี่ปุ่นวิจัยคณะกรรมการของความเมื่อยล้า , เป็นเครื่องมือที่ใช้ในการศึกษา ผลการประเมิน

เหนื่อยหลังจากทำงานสูงกว่าก่อนงาน โปรไฟล์ของความเมื่อยล้าหลังจากที่ทำงานไม่ได้รับอิทธิพลจากชนิดของเส้นทางแต่การประเมินส่วนใหญ่อาการของความเมื่อยล้าถึงระดับที่สูงขึ้นหลังจากที่ " เส้นทางที่ยากและแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ 7 อาการ แต่เรตติ้งของความเมื่อยล้าขา รู้สึกท้อถอย และความจำเป็นที่จะต้องเหล่สายตาจ้องมองด้วยความพยายาม ถึงระดับที่สูงขึ้นหลังจากที่ขับรถ " เส้นทางง่ายจะได้รับพบว่าระดับของความล้า มีความสัมพันธ์กับลักษณะงาน ( เวลาขับรถ ความยาวของเส้นทางหมายเลขหยุด , ฯลฯ ) และมีความอุดมสมบูรณ์ของอาหารที่กิน และชนิดของเครื่องดื่มกาแฟ ( กับคนอื่น ) เมาก่อนที่จะขับรถ

สรุปแบบสอบถามที่ใช้ในการศึกษาของเรา เพื่อประเมินความรู้สึกของความเมื่อยล้าได้พิสูจน์แล้วว่าเป็นเครื่องมือที่มีประโยชน์สำหรับต่อแสดงระดับและสาเหตุของความเหนื่อยล้า ความสัมพันธ์ระหว่างอาการของความเมื่อยล้าและลักษณะของงานและชีวิต แสดงให้เห็นว่า การกระทำต้องถ่ายทั้งนายจ้างและลูกจ้างเพื่อป้องกันความเหนื่อยล้าของผู้ขับขี่รถโดยสาร ด้วย PR 2015 ; 66 ( 5 ) : 661-677 .
งานนี้จะพร้อมใช้งานในรูปแบบการเปิดและได้รับใบอนุญาตภายใต้ by-nc 3.0 CC คุณใบอนุญาต