For much of the period 1790-1840, N

For much of the period 1790-1840, Neoclassicism coexisted happily with the opposing tendency of Romanticism. This was because - far from being opposites - these two styles are ideologically close to one another. Historical or mythological compositions are typically based on inspirational events which can so easily be cast in a romantic or emotional light. The dividing line between the two can therefore be quite blurred, as shown by the following paintings: The Death of General Wolfe (1770, National Gallery of Canada, Ottowa) by Benjamin West; Napoleon Crossing the Alps (1801, Louvre) by J-L David; Raft of the Medusa (1819, Louvre) by Theodore Gericault; and The Death of Sardanapalus (1827, Louvre) and Liberty Leading the People (1830) by Eugene Delacroix. The first two belong to the Neoclassical school, the others to Romanticism, but the differences are minimal. (Note: For a discussion of Romanticism versus Classicism as far as Germany was concerned, see German Art, 19th Century.)

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สำหรับระยะเวลาค.ศ. 1790-1840 ลัทธิคลาสสิกใหม่พึ่งมีความสุข มีแนวโน้มตรงข้ามของจิตนิยม นี้เป็น เพราะ -ห่างไกลจากการตรงกันข้าม - สองรูปแบบเหล่านี้จะมาถอยหลังเข้าคลองกัน องค์ประกอบทางประวัติศาสตร์ หรือตำนานเป็นไปตามกิจกรรมสร้างแรงบันดาลใจที่สามารถร่ายได้ในแสงโรแมนติก หรืออารมณ์ เส้นแบ่งระหว่างสองสามารถจึงค่อนข้างเบลอ ดังที่แสดงในภาพต่อไปนี้: การตายของทั่วไปสี (1770 แกลอรี่แห่งชาติแคนาดา Ottowa) โดย Benjamin West นโปเลียนที่ข้ามเทือกเขาแอลป์ (1801, Louvre) โดย J-L แพของ Medusa (1819, Louvre) โดยธีโอดอร์ Gericault และการตายของ Sardanapalus (1827, Louvre) และเสรีภาพนำประชาชน (1830) โดย Eugene Delacroix สองชนิดแรกเป็นของโรงเรียนนีโอ จิตนิยม คนอื่น แต่ความแตกต่างมีน้อยที่สุด (หมายเหตุ: สำหรับการสนทนาของจิตนิยมกับคคลาเป็นห่วงเยอรมนี ดูเยอรมัน ศิลปะศตวรรษที่ 19)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มากที่สุดของช่วงเวลา 1790-1840 ที่นีโอคลาสซิพึ่งอย่างมีความสุขกับแนวโน้มของฝ่ายตรงข้ามของยวนใจ เป็นอย่างนี้เพราะ - ห่างไกลจากการตรงข้าม - ทั้งสองรูปแบบที่มีอุดมการณ์ใกล้กับอีกคนหนึ่ง องค์ประกอบทางประวัติศาสตร์หรือตำนานมักจะขึ้นอยู่กับเหตุการณ์สร้างแรงบันดาลใจซึ่งสามารถโยนได้อย่างง่ายดายในที่มีแสงโรแมนติกหรืออารมณ์ เส้นแบ่งระหว่างสองดังนั้นจึงสามารถเบลอมากที่แสดงโดยภาพวาดดังต่อไปนี้: การตายของนายพลวูล์ฟ (1770 หอศิลป์แห่งชาติแคนาดาออตตาวา) โดยเบนจามินเวสต์; นโปเลียนข้ามเทือกเขาแอลป์ (1801 พิพิธภัณฑ์ลูฟร์) JL โดยเดวิด; แพเมดูซา (1819 พิพิธภัณฑ์ลูฟร์) ดอร์ยGéricault; และการตายของ Sardanapalus (1827 พิพิธภัณฑ์ลูฟ) และเสรีภาพนำประชาชน (1830) โดยยูจีน Delacroix สองคนแรกที่อยู่ในโรงเรียนนีโอคลาสสิคนอื่น ๆ เพื่อยวนใจ แต่ความแตกต่างที่น้อยที่สุด (หมายเหตุ: สำหรับการอภิปรายของยวนใจเมื่อเทียบกับคลาสเท่าที่เยอรมนีเป็นกังวลดูศิลปะเยอรมันศตวรรษที่ 19.)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สำหรับมากของระยะเวลา 1790-1840 neoclassicism coexisted อย่างมีความสุขกับฝ่ายตรงข้าม , แนวโน้มของความโรแมนติก . นี้เป็นเพราะ - ตรงข้าม - ไกลจากการเหล่านี้สองรูปแบบคือ ideologically ใกล้ชิดกันและกัน องค์ประกอบทางประวัติศาสตร์หรือตำนานมักจะบนพื้นฐานของเหตุการณ์ที่สร้างแรงบันดาลใจ ซึ่งสามารถได้อย่างง่ายดายถูกโยนในโรแมนติก หรือ สว่างอารมณ์ มีเส้นแบ่งระหว่างสองดังนั้นจึงสามารถจะค่อนข้างเบลอ ดังจะเห็นได้จากภาพต่อไปนี้ : ความตายของนายพลวูล์ฟ ( เต่าหอศิลป์แห่งชาติของประเทศแคนาดา ตโตว่า ) โดยเบนจามินตะวันตก นโปเลียนข้ามเทือกเขาแอลป์ ( 2344 Louvre ) โดย j-l ดาวิด แพของเมดูซ่า ( 1819 Louvre ) โดยธีโอดอร์เจริโคลต์ ; และความตายของ sardanapalus ( 1827 Louvre ) และเสรีภาพนำประชาชน ( 1830 ) โดยยูจีนเดอลากรัว . สองตัวแรกเป็นของโรงเรียน ต่างๆอื่น ๆเพื่อความโรแมนติก แต่ความแตกต่างที่น้อยที่สุด ( หมายเหตุ : สำหรับการอภิปรายของความโรแมนติกและคลาสสิคเท่าที่เยอรมัน ก็เป็นห่วง เห็นศิลปะเยอรมันศตวรรษที่ 19 )