Researchers using the narrative int

Researchers using the narrative interview have pointed to two main problems of the technique: (a) the uncontrollable expectations of the informants, which raise doubts about the strong claim of non-direct of the NI, and (b) the often unrealistic role and rule requirements of its procedures.
Uncontrollable expectations in the interview
The interviewer aims to obtain a complete narration of events out of every interview, which expresses one specific perspective. They therefore pose as someone who knows nothing or very little about the story being told, and who has no particular interests related to it. Every participant, however, will make hypotheses about what the interviewer wants to hear and what they probably already know. Informants generally assume that the interviewer does know something about the story, and that they do not talk about what they know because they take it for granted. It is highly problematic to stage a ‘pretend play’ of naivety, especially over a series of interviews where the informant knows that he or she is not the first to be interviewed.
As noted above, every informant will make hypotheses about what the interviewer wants to hear. The interviewer must thus be sensitive to the fact that the story they obtain is to some degree
strategic communication, that is, it is a purposeful account either to please the interviewer, or to make a particular point within a complex political context that may be at stake. It may be difficult, if not impossible, to obtain a narrative from a politician that is not a strategic communication. The informant might try to defend himself or herself in a conflict, or might put himself or herself in a positive light with regard to the events.
The interpretation of the NI must take into account such possible circumstances, which are unavoidable in the very situation of the interview. The narration in an NI is a function of the whole situation, and it has to be interpreted in the light of the situation of the study, the assumed strategy of the narrator and the expectations that the informant attributes to the interviewer. Independently of what the interviewer says, the informant may suspect a hidden agenda. Alternatively, the informant may trust the interviewer, not assume a hidden agenda, and render an authentic narrative of events, but may at the same time transform the interview into an arena to advance his or her perspective for purposes wider than the research agenda.
The texture of the narrative will depend to a large extent on the pre-knowledge that the informant attributes to the interviewer. To play ignorant may be an unrealistic role requirement on the interviewer. Each interview demands that the interviewer presents themselves as ignorant, while in fact, their actual knowledge is increasing from one interview to the next. The credibility of this pretence has limits, and the knowledge of the interviewer cannot be hidden for long.
Under these circumstances, Witzel (1982) is sceptical about the claim that the relevance structures of the informants are revealed by narration. Any conversation is guided by expectations of expectations. Even in cases where the interviewer abstains from framing questions and answers, the active informant will tell her story to please or to frustrate the interviewer, or to use the interviewer for purposes beyond the interviewer's control. In all cases, the informant's relevance structures may remain hidden. The narration reflects the interpretation of the interview situation. Strategic storytelling cannot be ruled out.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นักวิจัยใช้การสัมภาษณ์ได้ชี้สองปัญหาหลักของเทคนิค : ( ) ความคาดหวังแก่นของผู้ให้ข้อมูล ซึ่งยกข้อสงสัยเกี่ยวกับการเรียกร้องที่แข็งแกร่งที่ไม่ตรงของผม และ ( ข ) บทบาทที่ไม่สมจริงบ่อยและความต้องการกฎของขั้นตอนของมัน ความคาดหวังในการสัมภาษณ์

ที่ควบคุมไม่ได้ผู้สัมภาษณ์มุ่งหวังที่จะได้รับการเสร็จสมบูรณ์ของเหตุการณ์จากทุกการสัมภาษณ์ซึ่งแสดงเฉพาะหนึ่งมุมมอง ดังนั้นในฐานะคนที่รู้จักไม่มีหรือน้อยมากเกี่ยวกับเรื่องราวที่ถูกบอกและที่ไม่ใช่เฉพาะผลประโยชน์ที่เกี่ยวข้องกับมัน ผู้เข้าร่วมทุกคน แต่จะทำให้สมมติฐานเกี่ยวกับสิ่งที่ผู้สัมภาษณ์ต้องการที่จะได้ยินและสิ่งที่พวกเขาอาจจะรู้อยู่แล้วข่าวทั่วไปสมมติว่า ผู้สัมภาษณ์จะรู้อะไร เกี่ยวกับเรื่องนี้ และพวกเขาไม่ได้พูดคุยเกี่ยวกับสิ่งที่พวกเขารู้ เพราะพวกเขาใช้มันสำหรับการรับ มันเป็นอย่างสูงที่มีปัญหาในการเล่นสมมติเวที ' ' ของความซื่อตรง โดยเฉพาะอย่างยิ่งผ่านชุดการสัมภาษณ์ที่แหล่งข่าวทราบว่า เขาหรือเธอไม่ได้เป็นคนแรกที่จะได้สัมภาษณ์
ดังที่กล่าวไว้ข้างต้นทุกสายจะทำให้สมมติฐานเกี่ยวกับสิ่งที่ผู้สัมภาษณ์ต้องการที่จะได้ยิน ผู้สัมภาษณ์จะต้องทำให้ไวต่อความจริงที่ว่า เรื่องที่พวกเขาได้รับคือบางส่วน
การสื่อสารเชิงกลยุทธ์ , มันเป็นบัญชีที่มีเป้าหมายให้เอาใจผู้สัมภาษณ์ หรือทำเฉพาะจุดภายในที่ซับซ้อนบริบททางการเมืองที่อาจจะเสี่ยง มันอาจจะยากถ้าไม่ได้เป็นไปไม่ได้ได้รับการเล่าเรื่องจากนักการเมืองที่ไม่ใช่การสื่อสารเชิงกลยุทธ์ แหล่งข่าวอาจพยายามที่จะปกป้องตัวเองหรือตัวเองในความขัดแย้ง หรืออาจจะใส่เองหรือตัวเองในแง่บวกเกี่ยวกับเหตุการณ์ .
การตีความของผมต้องพิจารณาสถานการณ์ดังกล่าวเป็นไปได้ที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ ในสถานการณ์ของการสัมภาษณ์การเล่าเรื่องในฉันเป็นฟังก์ชันของสถานการณ์ทั้งหมด และมันต้องถูกตีความในแง่ของสถานการณ์ที่ศึกษา ถือว่าเป็นกลยุทธ์ของผู้เล่าเรื่องและความคาดหวังที่ให้ข้อมูลคุณลักษณะกับผู้สัมภาษณ์ เป็นอิสระจากสิ่งที่ผู้สัมภาษณ์บอกว่าข้อมูลอาจสงสัยว่ามีวาระซ่อนเร้น หรือสายอาจเชื่อ สัมภาษณ์ไม่ถือว่าเป็นวาระซ่อนและแสดงการเล่าเรื่องจริงของเหตุการณ์ แต่อาจในเวลาเดียวกันแปลงสัมภาษณ์ในเวทีล่วงหน้า ของเขาหรือเธอ มีมุมมองที่กว้างกว่าวาระการวิจัย .
พื้นผิวของการเล่าเรื่องจะขึ้นอยู่กับขอบเขตขนาดใหญ่บนก่อน ความรู้ที่ให้ข้อมูลคุณลักษณะกับผู้สัมภาษณ์เล่นโง่อาจจะไม่สมจริงในบทบาทของผู้สัมภาษณ์ สัมภาษณ์ความต้องการของแต่ละที่นำเสนอตัวเองเป็นคนไร้การศึกษา ในขณะที่ในความเป็นจริง ความรู้จริงของพวกเขาเพิ่ม จากการสัมภาษณ์หนึ่งไปยังถัดไป ความน่าเชื่อถือของการเสแสร้งนี้ มีข้อจำกัด และความรู้ของผู้สัมภาษณ์ไม่สามารถซ่อนเอาไว้ได้นาน
ภายใต้สถานการณ์เหล่านี้วิตเซิล ( 2525 ) คือสงสัยเกี่ยวกับข้อเรียกร้องที่เกี่ยวข้องกับโครงสร้างของข้อมูลที่ถูกเปิดเผยโดยการเล่าเรื่อง การสนทนาใด ๆเป็นแนวทาง โดยความคาดหวังของความคาดหวัง แม้ในกรณีที่ผู้สัมภาษณ์งดกรอบคำถามและคำตอบ , แจ้งการใช้งานจะบอกเรื่องราวของเธอเพื่อโปรด หรือแกล้ง ผู้ให้สัมภาษณ์หรือใช้ผู้สัมภาษณ์เพื่อวัตถุประสงค์ที่นอกเหนือการควบคุมของผู้สัมภาษณ์ ในทุกกรณี , โครงสร้างความเกี่ยวข้องของผู้ให้ข้อมูลอาจซ่อน การเล่าเรื่องที่สะท้อนให้เห็นถึงการตีความของการสัมภาษณ์ สถานการณ์ เรื่องยุทธศาสตร์ไม่สามารถปกครองออก