To establish the offence of manslau

To establish the offence of manslaughter of the type of which the appellant had been convicted it had to be shown (a) that he had committed an unlawful act, (b) that the act was dangerous in the sense that a sober and reasonable person would inevitably recognise that it carried some risk of harm, (c) that the act was a substantial cause of death and (d) that he intended to commit the act, as distinct from intending its consequences. It did not matter that the act had been aimed at some person other than the victim or that the death had not arisen due to some immediate impact on, or physical contact with, the victim since the primary question was one of causation, ie whether the appellant's act caused the victim's death. Moreover, it was open to the jury on the evidence before them to conclude that it had been the cause of death (see p 429 e f, p 431 h j and p 432 d g, post); R v Pagett (1983) Times, 4 February applied.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สร้างคดีความผิดของการแยกแยะชนิดของ appellant ที่เคยตั้งมันได้แสดง (ก) ว่า เขาได้ยอมรับการกระทำผิดกฎหมาย (ข) ว่า การกระทำอันตรายในแง่ที่ว่า ผู้เงียบขรึม และสมเหตุสมผลจะย่อมรู้ว่า มันทำความเสี่ยงของอันตราย (c) ว่า การกระทำที่พบสาเหตุของการเสียชีวิต และ (d) ว่า เขาตั้งใจจะกระทำการกระทำ , as distinct from ประสงค์ผลที่เกิดขึ้น มันไม่ได้สำคัญว่า การกระทำได้แล้วมุ่งบางคนไม่ใช่เหยื่อ หรือว่า ตายก็ไม่เกิดขึ้นเนื่องจากบางผลกระทบทันที หรือติดต่อทางกายภาพกับ เหยื่อเนื่องจากคำถามหลักเป็นหนึ่ง causation, ie ว่ากระทำของ appellant เกิดตายของเหยื่อ นอกจากนี้ ก็เปิดคณะหลักฐานก่อนที่พวกเขาจะสรุปว่า ก็ได้สาเหตุของการเสียชีวิต (ดู f e p 429 เจ 431 h p และ p 432 d g ลงรายการบัญชี); R v Pagett (1983) เวลา 4 กุมภาพันธ์ใช้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ที่จะสร้างความผิดของการฆาตกรรมของประเภทของการที่ผู้อุทธรณ์ได้รับการตัดสินมันจะต้องแสดง (ก) ว่าเขามีความมุ่งมั่นการกระทำที่ผิดกฎหมาย (ข) ว่าการกระทำเป็นอันตรายในแง่ที่ว่าเป็นคนที่เงียบขรึมและเหมาะสมจะ หลีกเลี่ยงไม่ได้รับรู้ว่ามันมีความเสี่ยงต่อการเกิดอันตรายบาง (ค) ว่าการกระทำเป็นสาเหตุสำคัญของการเสียชีวิตและ (ง) ว่าเขาตั้งใจจะกระทำการที่แตกต่างไปจากความประสงค์ที่ผลของมัน มันไม่สำคัญว่าการกระทำที่ได้รับการมุ่งเป้าไปที่คนบางคนอื่นที่ไม่ใช่เหยื่อหรือว่าการตายไม่ได้เกิดขึ้นเนื่องจากบางผลทันทีในหรือติดต่อกับทางกายภาพเหยื่อตั้งแต่คำถามหลักเป็นหนึ่งในสาเหตุคือว่า การกระทำของผู้อุทธรณ์ทำให้เกิดการตายของเหยื่อ นอกจากนี้ยังเปิดให้คณะลูกขุนหลักฐานก่อนที่จะให้พวกเขาที่จะสรุปได้ว่ามันเคยเป็นสาเหตุของการตาย (ดูหน้า 429 EF พี 431 hj p และ DG 432 โพสต์) อาร์วี Pagett (1983) ไทม์กุมภาพันธ์ 4 นำไปใช้