There are some instances which sugg

There are some instances which suggest that PGRs can affect
crop nutrient in a variety of ways (Atkinson, 1986; Kumar and
Palani, 1991; Akman, 2009). Actually, the nutritional status along
with other environmental factors influences metabolism and
growth of a plant, affecting the synthesis and distribution of
growth substances (Haru et al., 1982; Green, 1983), and in turn,
hormones have the capacity to direct the translocation and
accumulation of nutrients in plants (Kuiper et al., 1989). Only a few
research papers have been published regarding the effect of PGRs
on the mineral nutrition of certain crops. The application of small
amount of PGR affects physiological activities and helps to absorb
applied nutrients leading increased yield and quality of wheat
plants (Prasad et al., 1991). Growth regulators enhance nutrient
uptake by the roots of corn plants (Hassan et al., 1979), while
Akman (2009) reported that the effect of plant growth regulators
on the nutrients concentration of wheat and barley plant could be
changing according to genotypes. However, effects of growth
retardants on nutrient concentrations are usually smaller than
those on growth, given that under field conditions effects seem
likely to be smaller than for experiments in pots (Atkinson, 1986).
Moreover, El-Shraiy and Hegazi (2009) indicated that foliar
application of 10 and 20 mg L1 of acetylsalicylic, as well as 50
and 100 mg L1 of indole-3-butyric acid to pea plants, were the
most effective treatments for increasing seed chemical constituents
such total soluble proteins, sugars and carbohydrates, as
phenols and proline, compared to corresponding controls. On the
other hand, application of GA3 in the concentration of 50 and
100 mg L1, showed significant decrease for denominated chemical
constituents in pea seeds.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มีบางกรณีซึ่งแสดงให้เห็นว่าจะมีผลต่อ PGRs มี
ธาตุอาหารพืชในความหลากหลายของวิธี (แอตกินสัน 1986; มาร์และ
พาลานี 1991; Akman 2009) อันที่จริงภาวะโภชนาการพร้อม
กับปัจจัยแวดล้อมอื่น ๆ ที่มีอิทธิพลต่อการเผาผลาญอาหารและการ
เจริญเติบโตของพืชที่มีผลต่อการสังเคราะห์และการกระจายของ
สารการเจริญเติบโต (ฮารุ et al, 1982. สีเขียว, 1983) และในทางกลับ
ฮอร์โมนมีความสามารถที่จะนำ การโยกย้ายและ
การสะสมของสารอาหารในพืช (ไคเปอร์ et al., 1989) เพียงไม่กี่
เอกสารงานวิจัยที่ได้รับการตีพิมพ์เกี่ยวกับผลกระทบของการ PGRs
ในธาตุอาหารของพืชบางชนิด การประยุกต์ใช้ขนาดเล็ก
ปริมาณของ PGR ส่งผลกระทบต่อกิจกรรมทางสรีรวิทยาและช่วยในการดูดซับ
สารอาหารที่ใช้อัตราผลตอบแทนที่เพิ่มขึ้นชั้นนำและคุณภาพของข้าวสาลี
พืช (ปรา et al., 1991) ควบคุมการเจริญเติบโตเสริมสร้างสารอาหารที่
ดูดซึมโดยรากของพืชข้าวโพด (ฮัสซัน et al., 1979) ในขณะที่
Akman (2009) รายงานว่าผลของการควบคุมการเจริญเติบโต
ในความเข้มข้นสารอาหารของข้าวสาลีข้าวบาร์เลย์และโรงงานอาจจะมี
การเปลี่ยนแปลงไปตามสายพันธุ์ อย่างไรก็ตามผลกระทบของการเจริญเติบโต
ในการทนความเข้มข้นของสารอาหารที่มักจะมีขนาดเล็กกว่า
ผู้ที่อยู่ในการเจริญเติบโตที่ได้รับผลกระทบว่าภายใต้สภาพสนามดูเหมือน
มีแนวโน้มที่จะมีขนาดเล็กกว่าสำหรับการทดลองในกระถาง (แอตกินสัน, 1986).
นอกจากนี้ El-Shraiy และ Hegazi (2009) ชี้ให้เห็น ที่ทางใบ
การประยุกต์ใช้ 10 และ 20 มิลลิกรัม L 1 ของ Acetylsalicylic เช่นเดียวกับ 50
และ 100 มิลลิกรัม L 1 ของกรดอินโดล-3-butyric กับพืชถั่วเป็น
รักษาที่มีประสิทธิภาพมากที่สุดสำหรับการเพิ่มองค์ประกอบทางเคมีเมล็ด
เช่นโปรตีนที่ละลายน้ำได้ทั้งหมด น้ำตาลและคาร์โบไฮเดรตเช่น
ฟีนอลและโพรลีนเมื่อเทียบกับการควบคุมที่สอดคล้องกัน ใน
ทางกลับกันการใช้ GA3 ความเข้มข้น 50 และ
100 มิลลิกรัม L 1 แสดงให้เห็นการลดลงอย่างมีนัยสำคัญสำหรับสกุลเงินเคมี
องค์ประกอบในเมล็ดถั่ว

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มีบางกรณีซึ่งชี้ให้เห็นว่าสามารถส่งผลกระทบต่อการเพาะปลูกของ
ธาตุอาหารในหลากหลายวิธี ( Atkinson , 1986 ; Kumar และ
palani , 1991 ; Akman 2009 ) จริงๆ แล้ว ภาวะโภชนาการ พร้อมกับอื่น ๆปัจจัยสิ่งแวดล้อมที่มีอิทธิพลต่อการเผาผลาญ

และการเจริญเติบโตของพืช ที่มีผลต่อการสังเคราะห์และการกระจายของ
สารควบคุมการเจริญเติบโต ( ฮารุ et al . , 1982 ; สีเขียว , 1983 ) และในที่สุด
ฮอร์โมนมีความสามารถในการเคลื่อนย้ายโดยตรงและสะสมสารอาหารในพืช
( คุยเปอร์ et al . , 1989 ) เพียงไม่กี่
งานวิจัยได้รับการตีพิมพ์เกี่ยวกับผลของ
บนแร่โภชนาการบางพืช การใช้จำนวนเล็ก ๆของ pgr มีผลต่อกิจกรรมทางสรีรวิทยาและ

ช่วยดูดซึมสารอาหาราใช้เพิ่มผลผลิตและคุณภาพของข้าวสาลี
พืช ( Prasad et al . , 1991 ) การเจริญเติบโต เพิ่มการดูดซึมสารอาหาร
โดยรากของพืชข้าวโพด ( Hassan et al . , 1979 ) , ในขณะที่
Akman ( 2009 ) รายงานว่า ผลของสารควบคุมการเจริญเติบโตของพืช
ในความเข้มข้นสารอาหารของข้าวสาลีและข้าวบาร์เลย์พืชอาจ
การเปลี่ยนแปลงตามชนิด . อย่างไรก็ตาม ผลของสารชะลอการเจริญเติบโต
ในความเข้มข้นสารอาหารมักจะมีขนาดเล็กกว่า
ต่อการเจริญเติบโตระบุว่า ภายใต้สภาพสนามผลดูเหมือน
น่าจะเล็กกว่า สำหรับการทดลองในกระถาง ( Atkinson , 1986 )
นอกจากนี้ เอล shraiy hegazi ( 2009 ) และระบุโปรแกรมใบ
10 และ 20 มก. /  1 ของ Acetylsalicylic ที่เป็น 50 และ 100 มก. / 
1 ของ Increase เพื่อพืช ถั่ว เป็น ที่มีประสิทธิภาพมากที่สุดสำหรับการรักษา

องค์ประกอบทางเคมีของเมล็ดเพิ่มขึ้นเช่นโปรตีนที่ละลายน้ำได้ทั้งหมด น้ำตาลและคาร์โบไฮเดรต เช่น
ฟีนอลโพรลีนและเมื่อเทียบกับการควบคุมที่สอดคล้องกัน บน
มืออื่น ๆ , การใช้ GA3 ในความเข้มข้น 50 และ 100 มิลลิกรัมต่อลิตร 
1 อย่างมีนัยสำคัญลดลงในระดับเคมี
องค์ประกอบในเมล็ดถั่ว