In this stanza, Shelley compares th

In this stanza, Shelley compares the moon to a woman who is dying, losing her mind, and stumbling about in the dark. This makes the moon seem infinitely sad and pitiful, and gives it a complexity that just describing its beauty would have left out. He personifies it in many different ways other than a dying woman, and each new way adds depth.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในบทร้อยกรองนี้ เชลลีย์เปรียบเทียบจันทร์เพื่อผู้หญิงที่ตาย สูญเสียจิตใจของเธอ และสะดุดเกี่ยวกับในมืด นี้ทำให้ดวงจันทร์ดูเหมือนน่าสงสาร และเศร้าเพียบ และให้มันซับซ้อนที่อธิบายความสวยงามเพียงแค่จะได้เลือก เขา personifies ในหลายวิธีไม่ใช่ผู้หญิงตาย และแต่ละวิธีใหม่เพิ่มความลึก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในบทนี้เชลลีย์เปรียบเทียบดวงจันทร์เพื่อผู้หญิงคนหนึ่งที่กำลังจะตายแพ้ใจของเธอและสะดุดเกี่ยวกับในที่มืด นี้จะทำให้ดวงจันทร์ดูเหมือนอนันต์เศร้าและน่าสงสารและให้มันซับซ้อนอธิบายว่าเ​​พียงแค่ความงามของมันจะได้ออกมาทิ้ง เขา personifies ในรูปแบบที่แตกต่างกันอื่น ๆ อีกมากมายกว่าผู้หญิงคนหนึ่งที่กำลังจะตายและในแต่ละวิธีการใหม่ที่เพิ่มความลึก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในบทหนึ่งนี้ เชลลีย์เปรียบเทียบดวงจันทร์ผู้หญิงที่กำลังจะตาย สูญเสียจิตใจของเธอ และสะดุดเกี่ยวกับในที่มืด ทำให้ดวงจันทร์ดูเศร้าและน่าสงสารเหลือหลาย และให้มันมีความซับซ้อนที่เพียงแค่อธิบายถึงความงามของมันจะออกซ้าย เขา personifies ได้ในหลายวิธีอื่นนอกจากจะตายผู้หญิง และแต่ละวิธีใหม่เพิ่มความลึก