Reliance on imports, mainly from Au

Reliance on imports, mainly from Australia and New Zealand, are a concern given the country’s vast availability of land and labour for cattle farming. Only 25% of the raw materials for milk supply are produced locally with 75% coming from foreign imports to a total value of $1.3 billion USD in 2011 up from $750 million USD in 2010 (Indonesia Finance Today). The pricing and quality of the milk being produced by dairy farmers is holding back the further development of the domestic upstream dairy industry. Government subsidies for staple agricultural goods including milk in various OECD countries makes such products cheaper to import compared to locally produced fresh milk in Indonesia despite the 5% import duties and VAT applied to milk. Local, small scale producers implement suboptimal production methods such as for the feeding and nutrition of the cows as well as using domestic cattle breeds which produce inferior yields. Such producers are also failing to meet international industry standards in hygiene as they lack their own processing facilities and coordinated supply chain therefore only 12% of locally produced milk meets minimum industry standards and holds a significantly lower market value. Milk produced in Indonesia is therefore being used as a supplementary supply source in the production process as opposed to the main component of the supply chain.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การพึ่งพาการนำเข้าส่วนใหญ่มาจากออสเตรเลียและนิวซีแลนด์มีความกังวลให้มีขนาดใหญ่ของประเทศที่ดินและแรงงานสำหรับการทำฟาร์มวัว เพียง 25% ของวัตถุดิบสำหรับการจัดหานมที่ผลิตในประเทศที่มี 75% ที่มาจากต่างประเทศเพื่อนำเข้ามูลค่ารวม 1.3 $ พันล้านเหรียญสหรัฐในปี 2011 ขึ้นจาก $ 750,000,000 เหรียญสหรัฐในปี 2010 (อินโดนีเซียการเงินวันนี้)การกำหนดราคาและคุณภาพของนมที่ผลิตโดยเกษตรกรมีการถือครองกลับการพัฒนาของอุตสาหกรรมนมในประเทศต้นน้ำ เงินอุดหนุนจากรัฐสำหรับสินค้าเกษตรเป็นหลักรวมทั้งนมในประเทศ OECD ต่างๆทำให้ผลิตภัณฑ์ดังกล่าวจะนำเข้าที่ถูกกว่าเมื่อเทียบกับนมสดที่ผลิตในประเทศในประเทศอินโดนีเซียแม้จะมี 5% อากรขาเข้าและภาษีมูลค่าเพิ่มนำไปใช้กับนม ท้องถิ่นผู้ผลิตขนาดเล็กใช้วิธีการผลิตที่ก่อให้เกิดผลลัพธ์เช่นสำหรับการให้อาหารและโภชนาการของวัวรวมทั้งการใช้วัวสายพันธุ์ในประเทศซึ่งผลผลิตที่ด้อยกว่าผู้ผลิตดังกล่าวจะยังไม่สามารถที่จะตอบสนองมาตรฐานอุตสาหกรรมระหว่างประเทศในด้านสุขอนามัยที่พวกเขาขาดสิ่งอำนวยความสะดวกในการประมวลผลของตัวเองและห่วงโซ่อุปทานการประสานงานจึงเพียง 12% ของนมที่ผลิตในประเทศเป็นไปตามมาตรฐานอุตสาหกรรมขั้นต่ำและถือมูลค่าตลาดลดลงอย่างมีนัยสำคัญนมที่ผลิตในอินโดนีเซียจึงถูกใช้เป็นแหล่งอุปทานเสริมในกระบวนการผลิตเมื่อเทียบกับองค์ประกอบหลักของห่วงโซ่อุปทาน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

พึ่งพา นำเข้าจากออสเตรเลียและนิวซีแลนด์ ส่วนใหญ่มีความกังวลให้พร้อมใช้งานมากมายในประเทศของที่ดินและแรงงานวัวควายที่เลี้ยง เพียง 25% ของวัตถุดิบสำหรับการจัดหานมที่ผลิตในประเทศ 75% มาจากต่างประเทศนำเข้าค่าผลรวมของ $1.3 พันล้าน USD ในปี 2554 ขึ้นจาก $750 ล้าน USD ในปี 2553 (อินโดนีเซียเงินวันนี้) ราคาและคุณภาพของนมที่ผลิต โดยเกษตรกรถือหลังการพัฒนาเพิ่มเติมของอุตสาหกรรมขั้นต้นน้ำนมภายในประเทศ เงินอุดหนุนรัฐบาลสำหรับเย็บเล่มสินค้าเกษตรนมรวมประเทศ OECD ต่าง ๆ ทำผลิตภัณฑ์ดังกล่าวถูกกว่านำเข้าเปรียบเทียบกับเครื่องผลิตนมสดในอินโดนีเซียแม้ มีภาษี 5% และ VAT กับนม ท้องถิ่น ผู้ผลิตขนาดเล็กใช้วิธีผลิตสภาพเช่นการให้อาหารและโภชนาการของวัวโดยใช้สายพันธุ์วัวภายในประเทศที่ผลิตผลผลิตน้อย ผู้ผลิตดังกล่าวจะยังล้มเหลวเพื่อให้ตรงกับมาตรฐานนานาชาติอุตสาหกรรมสุขอนามัย ตามที่พวกเขาขาดตนเองประมวลผลสิ่งอำนวยความสะดวก และประสานงานซัพพลายเชนดังนั้นเพียง 12% ของนมที่ผลิตในท้องถิ่นตรงตามมาตรฐานอุตสาหกรรมอย่างน้อย และมีค่าการตลาดต่ำ นมที่ผลิตในอินโดนีเซียดังนั้นจึงถูกใช้เป็นแหล่งจัดหาวัสดุเสริมในกระบวนการผลิตซึ่งตรงข้ามกับองค์ประกอบหลักของห่วงโซ่อุปทาน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การพึ่งพาการนำเข้าจากประเทศออสเตรเลียและนิวซีแลนด์มีความห่วงใยที่มีให้ใช้งานขนาดใหญ่ของประเทศจากการที่ผู้เลี้ยงที่ดินและแรงงานให้สัตว์ เพียง 25% ของราคาวัตถุดิบที่ใช้สำหรับพาวเวอร์ซัพพลายนมได้ถูกผลิตขึ้นมาในท้องถิ่นพร้อมด้วย 75% มาจากการนำเข้าจากต่างประเทศมูลค่า$ 1.3 ล้านดอลลาร์สหรัฐฯใน 2011 ขึ้นจาก$ 750 ล้านดอลลาร์สหรัฐฯในปี 2010 (อินโดนีเซียการเงินในปัจจุบัน)คุณภาพ และการกำหนดราคานมที่ผลิตโดยเกษตรกรโคนมมีอยู่กลับมาอีกการพัฒนาของอุตสาหกรรมนมต้นน้ำในประเทศ เงินอุดหนุนจากรัฐบาลเพื่อใช้ในการผลิตสินค้าเกษตรสำคัญรวมถึงนมในประเทศพัฒนาต่างๆทำให้สินค้ามีราคาถูกลงเช่นการนำเข้าเมื่อเทียบกับนมสดผลิตในท้องถิ่นในประเทศอินโดนีเซียแม้ว่า ภาษี มูลค่าเพิ่มและ ภาษี นำเข้า 5% ที่นำไปใช้กับนม ในท้องถิ่นผู้ผลิตขนาดเล็กใช้วิธีการผลิต suboptimal เช่นสำหรับการให้อาหารและการป้อนนมของแม่วัวได้เป็นอย่างดีเป็นการใช้สายพันธุ์สัตว์ที่ผลิตในประเทศอัตราผลตอบแทนต่ำกว่าผู้ผลิตนั้นไม่ให้มีคุณสมบัติตรงตามมาตรฐานอุตสาหกรรมอาหารนานาชาติในด้านสุขอนามัยที่ไม่มีส่วนอำนวยความสะดวกด้านการประมวลผลของตนเองและห่วงโซ่อุปทานกันดังนั้นเพียง 12% ของนมผลิตในท้องถิ่นตามมาตรฐานอุตสาหกรรมต่ำสุดและมีมูลค่าตลาดน้อยลงอย่างเห็นได้ชัดที่นมผลิตในประเทศอินโดนีเซียมีการนำไปใช้งานเป็นแหล่งเสริมซึ่งในขั้นตอนการผลิตที่ไม่ตรงกับคอมโพเนนต์หลักของห่วงโซ่อุปทานจึง