A human being is a part of a whole,

A human being is a part of a whole, called by us -universe-, a part limited in time and space. He experiences himself, his thoughts and feelings as something separated from the rest…a kind of optical delusion of his consciousness. This delusion is a kind of prison of us, restricting us to our personal desires and to affection for a few things nearest to us. Our tasks must be to free ourselves from this prison by widening our circle of compassion to embrace all living creatures and the whole of nature in its beauty.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มนุษย์เป็นส่วนหนึ่งของทั้งหมด เรียกว่าเรา -จักรวาล-, ส่วนจำกัดในเวลาและพื้นที่ เขาประสบการณ์ตนเอง ความคิดของเขา และเข้าไปความรู้สึกเป็นสิ่งที่แยกออกจากส่วนเหลือ...แบบลวงตาแสงของสติเขา ความเข้าใจผิดนี้เป็นชนิดของเรือนจำของเรา การจำกัดเราปรารถนาส่วนตัวของเรา และจิตในบางสิ่งที่สะดวกเรา งานของเราต้องไป เพิ่มเองจากคุกนี้ โดยขยับขยายวงของเราแรงกว่ากระหวัดฤทธิทั้งหมดและทั้งหมดของธรรมชาติความสวยงาม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มนุษย์เป็นส่วนหนึ่งของทั้งหมดเราเรียกว่า -universe- ส่วนหนึ่งที่ จำกัด ในเวลาและพื้นที่ เขามีประสบการณ์ตัวเองความคิดของเขาและความรู้สึกเป็นสิ่งที่แยกออกจากส่วนที่เหลือ ... ชนิดของความหลงแสงของจิตสำนึกของเขา ความเข้าใจผิดนี้เป็นชนิดของเรือนจำของเรา จำกัด เราความต้องการส่วนบุคคลของเราและเพื่อความรักสำหรับบางสิ่งที่อยู่ใกล้ตัว งานของเราจะต้องพ้นจากคุกนี้โดยขยับขยายวงกลมของเมตตาจิตให้ครอบคลุมทุกสรรพชีวิตและธรรมชาติทั้งหมดในความงามของมัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มนุษย์คนหนึ่งเป็นส่วนหนึ่งของทั้งหมดที่เราเรียกว่า เอกภพ เป็นส่วนเสี้ยวที่จำกัดของเวลาและพื้นที่ เขาได้รับประสบการณ์ด้วยตัวเขาเองความคิดและความรู้สึกเป็นสิ่งที่แยกออกจากส่วนที่เหลือ . . . ชนิดของภาพลวงตาแสงสติของเขา ความหลงนี้เป็นคุกของเรา การให้เราความต้องการส่วนตัวของเราและเพื่อความรักสำหรับบางสิ่งที่ใกล้ที่สุดกับเราภาระของเราคือการปลดปล่อยตัวเราเองจากคุกโดยการขยับขยายวงกลมความเมตตาของเราที่จะโอบกอดและธรรมชาติทั้งหมดในความงามของมัน