he Five Precepts are basic ethical

he Five Precepts are basic ethical guidelines taught by the Buddha for lay practitioners. The precepts are:

To refrain from killing. The central tenet of Buddhism is ahimsa, or non-harming, which teaches the sanctity of all life—humans, animals, plants, and even the environment. Hence, the first precept helps us engender compassion for ourselves and all living beings.

To refrain from taking things not given. Aside from outright stealing, this may also include consuming more than necessary, wasting resources, or exploitation. Instead, the Buddha encouraged us to practice dana, or generosity.

To refrain from sexual misconduct. This precept pertains to avoiding causing harm through sexual behavior. This includes sexual assaults, infidelity, promiscuity, and for some Buddhists, premarital sex. Being aware of the suffering caused by sexual misconduct, we can exercise responsibility and strengthen the integrity of our personal relationships.

To refrain from lying. This precept invites us to use words wisely, truthfully, and kindly. Just as actions of the body can inflict harm, so too can words. Buddhists aim to seek truth and wisdom; lying and deception only increase delusion and ignorance.

To refrain from taking intoxicants. Buddhism emphasizes wisdom and clarity of mind. It teaches us to “look within” to find our Buddha nature. Intoxicants such as alcohol, cigarettes, and drugs cloud our minds and thus impair our ability to practice. Furthermore, when intoxicated, we are prone to transgress the previous four precepts.

The precepts are taken voluntarily, usually in a formal ceremony. In the Abhisanda Sutta, the Buddha called the Five Precepts the “five great gifts” that bestow “freedom from danger, freedom from animosity, and freedom from the oppression of limitless numbers of beings.”

The Five Precepts fall under the “right speech”, “right action”, and “right livelihood” of the Eight-fold Path and are prerequisite for the cultivation of concentration and wisdom. With the practice of upholding the precepts, we are more observant of our body and speech, leading us towards mental stillness and clarity, and ultimately, liberation from suffering.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เขาศีลห้าเป็นพื้นฐานแนวทางจริยธรรมโดยพระสำหรับผู้วาง ศีลคือ:ละเว้นจากการฆ่า ทฤษฎีศูนย์กลางของศาสนาพุทธคือ อาฮิมซา หรือไม่เป็นอันตรายต่อ ที่นี้มีความศักดิ์สิทธิ์ของชีวิตทั้งหมดคือมนุษย์ สัตว์ พืช และแม้แต่สิ่งแวดล้อม ดังนั้น precept แรกช่วยให้เรา engender เมตตาตนเองและสิ่งมีชีวิตทั้งหมดของชีวิตละเว้นจากสิ่งที่ไม่ได้กำหนด นอกจากขโมยทันที นี้อาจยังมีบริโภคมากกว่าจำเป็น การสูญเสียทรัพยากร หรือแสวงหาประโยชน์ แทน พระสนับสนุนให้เราฝึกดา หรือความเอื้ออาทรละเว้นการประพฤติทางเพศ Precept นี้เกี่ยวข้องกับการหลีกเลี่ยงการก่อให้เกิดอันตรายถึงพฤติกรรมทางเพศ ซึ่งรวมถึงการโจมตีทางเพศ ความไม่ซื่อสัตย์ promiscuity และ สำหรับบาง พุทธ เพศสัมพันธ์ก่อนการสมรส การตระหนักถึงทุกข์ที่เกิดจากการประพฤติทางเพศ เราสามารถออกกำลังกายความรับผิดชอบ และเสริมสร้างความความสัมพันธ์ส่วนตัวของเราละเว้นการโกหก เชิญ precept นี้เราจะใช้คำอย่างชาญฉลาด ดี ๆ และกรุณา เพียงเป็นการดำเนินการของร่างกายสามารถทำดาเมจบางอันตราย เพื่อให้สามารถคำเกินไป พุทธจุดมุ่งหมายเพื่อค้นหาความจริงและภูมิปัญญา โกหกและหลอกลวงเท่านั้นเพิ่มความเข้าใจผิดและไม่รู้ละเว้นจากเหล้าต่าง ๆ ศาสนาพุทธเน้นภูมิปัญญาและความชัดเจนของจิตใจ มันสอนเราให้ "มองใน" เพื่อค้นหาธรรมชาติของพระ เหล้าต่าง ๆ เช่นสุรา บุหรี่ ยาเสพติดเมฆจิตใจของเรา และดังนั้นจึง ทำสามารถฝึก นอกจากนี้ เมื่อ intoxicated เรามีแนวโน้มที่ล้ำศีล 4 ก่อนหน้านี้ศีลถูกนำโดยสมัครใจ โดยปกติในพิธีอย่างเป็นทางการ ในสูตร Abhisanda พระพุทธเจ้าเรียกว่าศีลห้า "ห้าดีของขวัญ" ที่ประทานแก่ "เป็นอิสระจากอันตราย อิสระจาก animosity และเป็นอิสระจากการกดขี่ของจำนวนสิ่งมีชีวิตที่ไร้ขีดจำกัด"ศีลห้าอยู่ใน "สัมมาวาจา" "การดำเนินการด้านขวา" และ "สัมมาชีวะ" เส้นทาง Eight-fold และมีข้อกำหนดเบื้องต้นสำหรับการเพาะปลูกของสมาธิและปัญญา แบบฝึกหัดของการยึดถือศีล เราเป็นช่างเพิ่มเติมเนื้อหาและคำพูด นำเราสู่ความนิ่งจิตและความคมชัด และสุด การปลดปล่อยจากทุกข์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เขาศีลห้าเป็นแนวทางจริยธรรมขั้นพื้นฐานที่สอนโดยพระพุทธรูปสำหรับผู้ปฏิบัติงานที่วางไว้ ศีลคือ: เพื่อละเว้นจากการฆ่า ทฤษฎีกลางของพระพุทธศาสนาคืออหิงสาหรือไม่ทำร้ายซึ่งสอนศักดิ์สิทธิ์ของทุกชีวิตมนุษย์สัตว์พืชและแม้กระทั่งสิ่งแวดล้อม ดังนั้นศีลแรกที่ช่วยให้เราทำให้เกิดความเมตตาต่อตัวเองและสิ่งมีชีวิตทั้งหมด. เพื่อหลีกเลี่ยงจากการใช้สิ่งที่ไม่ได้รับ นอกเหนือจากการขโมยทันทีนอกจากนี้ยังอาจรวมถึงการบริโภคมากเกินความจำเป็น, การสูญเสียทรัพยากรหรือการแสวงหาผลประโยชน์ แต่พระพุทธรูปที่เป็นกำลังใจให้เราในการฝึก dana หรือความเอื้ออาทร. ในการละเว้นจากการประพฤติผิดทางเพศ ศีลนี้เกี่ยวข้องกับการหลีกเลี่ยงการก่อให้เกิดอันตรายต่อผ่านพฤติกรรมทางเพศ ซึ่งรวมถึงการข่มขืน, นอกใจ, สำส่อนและสำหรับชาวพุทธบางส่วนเพศสัมพันธ์ก่อนการแต่งงาน การตระหนักถึงความทุกข์ทรมานที่เกิดจากการประพฤติผิดทางเพศที่เราสามารถออกกำลังกายเสริมสร้างความรับผิดชอบและความสมบูรณ์ของความสัมพันธ์ส่วนตัวของเรา. ในการละเว้นจากการนอน ศีลนี้เชิญเราจะใช้คำพูดอย่างชาญฉลาดตามความเป็นจริงและความกรุณา เช่นเดียวกับการกระทำของร่างกายสามารถก่ออันตรายดังนั้นก็สามารถคำ ชาวพุทธมุ่งมั่นที่จะแสวงหาความจริงและสติปัญญา โกหกและการหลอกลวงเพียง แต่เพิ่มความเข้าใจผิดและความโง่เขลา. ในการงดเว้นจากการมึนเมา พระพุทธศาสนาเน้นภูมิปัญญาและความคมชัดของจิตใจ มันสอนให้เรา "มองภายใน" เพื่อพบกับธรรมชาติพระพุทธเจ้าของเรา มึนเมาเช่นสุราบุหรี่และยาเสพติดเมฆจิตใจของเราและทำให้เสียความสามารถของเราในการฝึก นอกจากนี้เมื่อเมาเรามีแนวโน้มที่จะละเมิดก่อนหน้านี้สี่ศีล. ศีลจะได้รับการสมัครใจมักจะอยู่ในพิธีอย่างเป็นทางการ ใน Abhisanda ซูตพระพุทธเจ้าเรียกว่าศีลห้า "ห้าของขวัญที่ดี" ที่มอบให้ "อิสระจากอันตรายเป็นอิสระจากความเกลียดชังและเป็นอิสระจากการกดขี่ของตัวเลขที่ไร้ขีด จำกัด ของมนุษย์." ห้าศีลตกอยู่ภายใต้ "คำพูดที่ถูกต้อง" "การกระทำที่ถูกต้อง" และ "สิทธิการทำมาหากิน" ของเส้นทางแปดเท่าและมีความจำเป็นสำหรับการเพาะปลูกของความเข้มข้นและภูมิปัญญา กับการปฏิบัติของการส่งเสริมศีลเรามีความช่างสังเกตมากขึ้นของร่างกายของเราและการพูดที่นำเราไปสู่ความเงียบสงบทางจิตและความคมชัดและท้ายที่สุดการปลดปล่อยจากความทุกข์ทรมาน