AbstractBrazil has extensive sugar

Abstract
Brazil has extensive sugar cane monocultures, which significantly alter hydrogeochemical material fluxes. We studied dissolved organic matter (OM) fluxes in the Manguaba lagoon–estuary system, which drains a sugar cane monoculture-dominated hinterland and discharges into the Atlantic coastal ocean. The OM fluxes into the lagoon originate from baseflow, field runoff and sugar cane factory effluents. In the study, dissolved organic carbon (DOC) concentration, δ13C DOC and UV absorbance were analysed along a freshwater–seawater salinity gradient that encompasses river (DOC 9–11 mg l−1, δ13C −22.2‰ to −25.5‰); lagoon (4–11 mg l−1, −20.5‰ to −24.8‰); estuary (3–9 mg l−1, −22.6‰ to −25.3‰) and coastal waters (1.64 mg l−1, −21‰) with different intra-seasonal runoff conditions. We used the carbon isotope data to quantify the sugar cane derived DOC. Where river water meets brackish lagoon water, substantial loss of DOC occurs during rainy conditions, when suspended sediment from eroded fields in the river is very high. During dry weather, at much lower suspension levels, DOC increases, however, presumably from addition of photolysed resuspended sedimentary OM. In the estuary, mixing of DOC is strictly conservative. Ca. 1/3 of riverine DOM discharged into the lagoon has a sugar cane source. Within the lagoon on avg. 20% of the bulk DOM is comprised of sugar cane DOM, whereas during heavy rainfall the amount increases to 31%, due to intensified drainage flow and soil erosion. In the estuary, 14–26% is of sugar cane origin. The sugar cane-derived component follows the mixing patterns of bulk DOM.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทคัดย่อบราซิลมี monocultures อ้อยอย่างละเอียดซึ่ง fluxes วัสดุ hydrogeochemical ที่เปลี่ยนแปลงอย่างมีนัยสำคัญ เราศึกษา fluxes ละลายอินทรีย์ (OM) ในระบบลากูน – ห้อง Manguaba ซึ่งเป็นชนบทที่ครอบงำเรื่องน้ำตาลในท่อระบายน้ำ และ discharges เข้าชายฝั่งมหาสมุทรแอตแลนติก Fluxes ออมเป็นทะเลสาบที่เกิดจาก baseflow ฟิลด์ที่ไหลบ่า และอ้อยโรงงาน effluents ในการศึกษา ความเข้มข้นละลายอินทรีย์คาร์บอน (DOC) δ13C อกและ UV absorbance มี analysed ตามไล่ทะเล – ปลาเค็มที่ครอบคลุมแม่น้ำ (เอกสาร 9-11 มิลลิกรัม l−1, −22.2‰ δ13C กับ −25.5‰); ลากูน (l−1 มิลลิกรัม 4-11, −20.5‰ ไป −24.8‰); ห้อง (3-9 mg l−1, −22.6‰ เพื่อ −25.3‰) และชายฝั่งทะเล (l−1 1.64 mg, −21‰) ด้วยเงื่อนไขแตกต่างกันตามฤดูกาลภายในที่ไหลบ่า เราใช้คาร์บอนไอโซโทปข้อมูลวัดปริมาณอ้อยได้รับเอกสาร แม่น้ำตรงน้ำกร่อยลากูน พบการสูญหายของเอกสารเกิดระหว่างเงื่อนไขฝน ตะกอนระงับจากฟิลด์เกิดในแม่น้ำจะสูงมากขึ้น ในช่วงอากาศแห้ง ระดับมากล่างระงับ เพิ่มอก ไร สันนิษฐานจากแห่ง photolysed resuspended OM. ตะกอน ในห้อง ผสมของ DOC ได้หัวเก่าอย่างเคร่งครัด Ca. 1/3 ของโดมออกเป็นลากูนริเวอร์ไรน์มีต้นอ้อย ภายในลากูนบนเฉลี่ย 20% ของ DOM จำนวนมากประกอบด้วยอ้อยโดม ในขณะที่ในช่วงฝนตกหนักยอดเพิ่มขึ้น 31% เนื่อง intensified กัดเซาะไหลและดินระบายน้ำ ในห้อง 14 – 26% เป็นผู้ผลิตน้ำตาล ส่วนอ้อยมาตามรูปแบบผสมของในประเทศจำนวนมาก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทคัดย่อ
บราซิลมี monocultures อ้อยที่กว้างขวางที่มีนัยสำคัญเปลี่ยนแปลงฟลักซ์วัสดุ hydrogeochemical เราศึกษาละลายอินทรียวัตถุ (OM) ฟลักซ์ในระบบ Manguaba ทะเลสาบแม่น้ำท่อระบายน้ำซึ่งอ้อยเชิงเดี่ยวที่โดดเด่นน้ำตาลห่างไกลจากตัวเมืองและปล่อยลงไปในทะเลชายฝั่งมหาสมุทรแอตแลนติก ฟลักซ์ OM เข้าไปในทะเลสาบมาจาก baseflow ไหลบ่าภาคสนามและน้ำทิ้งโรงงานน้ำตาลอ้อย ในการศึกษาที่ละลายอินทรีย์คาร์บอน (DOC) ความเข้มข้นδ13C DOC และการดูดกลืนรังสียูวีที่ได้มาวิเคราะห์พร้อมไล่ระดับความเค็มน้ำจืดน้ำทะเลที่ครอบคลุมแม่น้ำ (DOC 9-11 มก. l-1 δ13C -22.2 -25.5 ‰เพื่อ‰); ลากูน (4-11 มก. l-1, -20.5 -24.8 ‰เพื่อ‰); ปากน้ำ (3-9 มิลลิกรัมต่อลิตร-1, -22.6 -25.3 ‰เพื่อ‰) และน้ำทะเลชายฝั่ง (1.64 mg l-1 -21 ‰) ที่มีตามฤดูกาลภายในเงื่อนไขที่ไหลบ่ามาที่แตกต่างกัน เราใช้ข้อมูลไอโซโทปคาร์บอนปริมาณอ้อยที่ได้รับ DOC ในกรณีที่น้ำในแม่น้ำตรงตามทะเลสาบน้ำกร่อยสูญเสียที่สำคัญของ DOC เกิดขึ้นในช่วงที่ฝนตกสภาพเมื่อตะกอนแขวนลอยจากสาขาการกัดเซาะในแม่น้ำสูงมาก ในช่วงสภาพอากาศที่แห้งในระดับที่ต่ำกว่ามากระงับการเพิ่มขึ้นของ DOC แต่สันนิษฐานจากการเพิ่มขึ้นของ photolysed resuspended ตะกอน OM ในปากน้ำผสมของ DOC เป็นอนุรักษ์นิยมอย่างเคร่งครัด รัฐแคลิฟอร์เนีย 1/3 ของ DOM ปล่อยลงแม่น้ำทะเลสาบมีแหล่งที่มาของอ้อย ภายในทะเลสาบบนเฉลี่ย 20% ของ DOM กลุ่มประกอบด้วยอ้อย DOM ในขณะที่ในช่วงฝนตกหนักปริมาณที่เพิ่มขึ้นถึง 31% เนื่องจากการไหลระบายน้ำทวีความรุนแรงมากและพังทลายของดิน ในบริเวณปากแม่น้ำที่ 14-26% เป็นแหล่งกำเนิดของอ้อย องค์ประกอบที่ได้จากอ้อยน้ำตาลตามรูปแบบการผสมของกลุ่ม DOM

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นามธรรม
บราซิลได้ทรีตเมนต์อ้อยที่กว้างขวางซึ่งมีเปลี่ยนแปลงค่าวัสดุ hydrogeochemical . เราศึกษาสารอินทรีย์ละลายน้ำ ( โอม ) ทั้งใน manguaba ปากอ่าวทะเลสาบ–ระบบซึ่งระบายอ้อยและการไหลเข้าครอบงำทะเลชายฝั่งมหาสมุทรแอตแลนติค การเข้าไปในลากูน มาจากปริมาณฟลักซ์ ,ดินเขต และอ้อยโรงงานน้ำทิ้ง . ในการศึกษา ละลายอินทรีย์คาร์บอน ( DOC ) สมาธิ δ 13C และค่าการดูดกลืนแสงยูวี หมอวิเคราะห์ตามน้ำจืดน้ำทะเลความเค็มความลาดชันที่ครอบคลุมและแม่น้ำ ( หมอ 9 – 11 mg L − 1 , −−δ 13C 22.2 ‰ถึง 25.5 ‰ ) ; ลากูน ( 4 – 11 mg L − 1 , − 20.5 ‰ถึง− 2 ‰ ) ; ปากน้ำ ( 3 – 9 mg L − 1 , −− 1 ‰ 22.6 เพื่อ‰ ) และน่านน้ำชายฝั่ง ( 1.64 mg L − 1− 21 ‰ ) กับที่แตกต่างกันภายในฤดูกาลน้ำท่าเงื่อนไข เราใช้ข้อมูลคาร์บอนไอโซโทปที่มีอ้อยมาจากหมอ ที่น้ำในแม่น้ำกับทะเลสาบน้ำกร่อยน้ำสูญเสียมากของหมอที่เกิดขึ้นในภาวะฝนตก เมื่อตะกอนแขวนลอยจากกัดเซาะเขตในแม่น้ำมีสูงมาก ในช่วงอากาศแห้งในระดับที่ต่ำกว่ามาก ช่วงล่างเพิ่ม หมออย่างไรก็ตามสันนิษฐานจากเพิ่ม photolysed resuspended หินตะกอน โอม ในอ่าวผสมของหมออย่างเคร่งครัดอนุรักษ์นิยม ประมาณ 1 / 3 ของตัวโดมที่ปล่อยลงสู่ทะเลสาบมีอ้อย แหล่งที่มา ภายในลากูนบนเฉลี่ย 20% ของโดมขนาดใหญ่ ประกอบด้วย น้ำตาลอ้อย ดอม ในขณะที่ในช่วงฝนตกหนักปริมาณ เพิ่มขึ้น 31 % เนื่องจากการไหลระบายน้ำ และการกัดเซาะดินมากขึ้นในบริเวณที่ 14 – 26 % ของอ้อย ที่มา อ้อยได้ตามรูปแบบของส่วนประกอบผสมเป็นกลุ่มดอม