The goal of this study was to preve

The goal of this study was to prevent rehospitalizations and thus to optimize satisfaction with treatment and quality of life in patients suffering by schizophrenia or schizoaffective disorder. A complex intervention with improved cooperation between in- and outpatient services was applied to 46 "high utilizing" patients after discharge from inpatient care during an intervention phase of 6 months. The study was controlled by a matched group of 47 patients receiving treatment as usual. The intervention was based on a computerized decision support module. Eight psychiatrists in private practices were supplied with this software to obtain guideline-based recommendations according to current psychopathology and clinical state. Suggested complex interventions by the software included psychoeducation, social competence group therapy, integrated psychological therapy, computer-based cognitive training, coping skills training, sociotherapy, nursing care, home visits, social-worker care, assistance to family members, and the use of an emergency call-in line. A local hospital project team arranged specifically suggested interventions. We intended to accomplish a reduction of rehospitalization rates by 50% in the intervention group within a 12-month follow-up phase. Satisfaction with treatment, subjective quality of life, and treatment costs in terms of daily inpatient costs were compared between both groups. Moderator variables such as socio-demographical aspects or influences of certain interventions to rehospitalization rate were analyzed. The sample included patients more seriously ill than originally expected. Subjects in the control group (CG) were older (46 years) than those subjects in the intervention group (IG) (40 years). Other sociodemographical aspects (sex, family status, level of education, and number of former hospitalizations) showed no differences between both groups. The rehospitalization rate and the mean length of inpatient treatment were reduced to nearly 50% in the intervention group. The rate of readmissions increased in the control group, leading to a difference of 23% between both groups. The most important factor to favorably influence rehospitalization rates was the participation in coping skills training. There was an increase in patient satisfaction with treatment, while the subjective quality of life remained constant. Since these improvements were accomplished with lower costs (in terms of inpatient care), cost effectiveness was higher in the IG than in the CG. The most important single factor to favorably influence rehospitalization rates was the participation in coping skills training. Only the guideline consistent complex therapies as common intervention caused the significant overall result. Thereby, satisfaction with treatment increased considerably during the 6 months of intervention and remained constant during 12 months of follow up. The model project described is an important step to gain evidence and experience with integrated care for patients with schizophrenia.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เป้าหมายของการศึกษานี้คือการ ป้องกันไม่ให้ rehospitalizations และเพื่อเพิ่มความพึงพอใจกับการรักษาและคุณภาพชีวิตในผู้ป่วยทุกข์ทรมานจากโรคจิตเภทหรือโรค schizoaffective การแทรกแซงที่ซับซ้อน ด้วยความร่วมมือที่ดีระหว่างในบริการผู้ป่วยนอกถูกนำมาใช้กับผู้ป่วย "ใช้สูง" 46 หลังจากจำหน่ายจากห้องคลอดดูแลระหว่างขั้นตอนการแทรกแซงของ 6 เดือน การศึกษาถูกควบคุม โดยกลุ่มจับคู่ของผู้ป่วย 47 ที่ได้รับการรักษาตามปกติ แทรกแซงขึ้นในโมดูลที่สนับสนุนคอมพิวเตอร์ตัดสินใจ จิตแพทย์แปดในปฏิบัติส่วนตัวให้มาพร้อมกับซอฟต์แวร์นี้เพื่อให้ได้ผลงานตามคำแนะนำตาม psychopathology ปัจจุบันและสถานะทางคลินิก แนะนำงานวิจัยที่ซับซ้อน โดยซอฟต์แวร์รวม psychoeducation บำบัดกลุ่มความสามารถทางสังคม จิตวิทยาบำบัดรวม ใช้คอมพิวเตอร์ฝึกรับรู้ การฝึกทักษะการเผชิญ sociotherapy พยาบาล เยี่ยมชมบ้าน ดูแลผู้ปฏิบัติงานสังคม ช่วยเหลือครอบครัว และการใช้ของบรรทัดโทรสั่งฉุกเฉิน ทีมงานโครงการโรงพยาบาลท้องถิ่นจัดโดยเฉพาะงานวิจัยที่แนะนำ เรามีวัตถุประสงค์เพื่อให้บรรลุการลดลงของราคา rehospitalization 50% ในกลุ่มแทรกแซงภายในระยะการติดตามผล 12 เดือน ความพึงพอใจรักษา คุณภาพชีวิตตามอัตวิสัย และรักษาต้นทุนต้นทุนรองทุกวันได้เปรียบเทียบระหว่างกลุ่มทั้งสอง มีวิเคราะห์ดูแลตัวแปรเช่นด้านสังคม demographical หรืออิทธิพลของบางมาตรการอัตรา rehospitalization ตัวอย่างรวมผู้ป่วยที่ป่วยอย่างจริงจังมากขึ้นกว่าที่คาดไว้เดิม ในกลุ่มควบคุม (CG) ถูกเก่า (46 ปี) กว่าเรื่องดังกล่าวในกลุ่มแทรกแซง (IG) (40 ปี) Sociodemographical ด้านอื่น ๆ (เพศ สถานภาพ ระดับของการศึกษา อดีต hospitalizations) แสดงให้เห็นว่าไม่มีความแตกต่างระหว่างกลุ่มทั้งสอง อัตรา rehospitalization และความยาวเฉลี่ยของห้องคลอดรักษาได้ลดลงเกือบ 50% ในกลุ่มแทรกแซง Readmissions อัตราการเพิ่มขึ้นในกลุ่มควบคุม นำไปสู่ความแตกต่างของ 23% ทั้งสองกลุ่ม ปัจจัยสำคัญที่สุดชวนพ้องต้อง rehospitalization ราคาถูกมีส่วนร่วมในการฝึกทักษะการเผชิญ มีการเพิ่มความพึงพอใจ การรักษาผู้ป่วยในขณะที่ตามอัตวิสัยคุณภาพชีวิตยังคงคง เนื่องจากการปรับปรุงเหล่านี้ได้สำเร็จ ด้วยต้นทุนที่ต่ำกว่า (ในห้องคลอดดูแล), ต้นทุนประสิทธิผลสูงกว่า IG กว่าในแบบ CG ตัวเดียวสำคัญชวนพ้องต้อง rehospitalization ราคาถูกมีส่วนร่วมในการฝึกทักษะการเผชิญ เท่าตามผลงานสอดคล้องซับซ้อนบำบัดเป็นการขัดจังหวะโดยทั่วไปเกิดจากผลโดยรวมอย่างมีนัยสำคัญ จึง ความพึงพอใจกับการรักษาเพิ่มขึ้นมากในช่วง 6 เดือนของการแทรกแซง และยังคงคงในระหว่าง 12 เดือนก่อนการติดตาม โครงการแบบจำลองที่อธิบายเป็นขั้นตอนสำคัญจะได้รับหลักฐาน และประสบการณ์ ด้วยการบูรณาการดูแลผู้ป่วยด้วยโรคจิตเภท

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เป้าหมายของการศึกษาครั้งนี้เพื่อป้องกันไม่ให้ rehospitalizations และทำให้การเพิ่มประสิทธิภาพความพึงพอใจกับการรักษาและคุณภาพชีวิตของผู้ป่วยที่ทุกข์ทรมานจากอาการจิตเภทหรือโรคก้ำกึ่งระหว่างจิตเภท แทรกแซงที่ซับซ้อนที่มีความร่วมมือที่ดีขึ้นระหว่างในและบริการผู้ป่วยนอกได้นำไปใช้กับ 46 "สูงใช้" ผู้ป่วยหลังจากที่ปล่อยจากการดูแลผู้ป่วยในระหว่างขั้นตอนการแทรกแซง 6 เดือน การศึกษาที่ถูกควบคุมโดยกลุ่มที่ตรงกับ 47 ผู้ป่วยได้รับการรักษาตามปกติ การแทรกแซงก็ขึ้นอยู่กับโมดูลการสนับสนุนการตัดสินใจคอมพิวเตอร์ แปดจิตแพทย์ในการปฏิบัติเอกชนที่มาพร้อมกับซอฟแวร์นี้เพื่อขอรับคำแนะนำแนวทางที่ใช้ตามพยาธิวิทยาในปัจจุบันและรัฐทางคลินิก การแทรกแซงที่ซับซ้อนที่แนะนำโดยซอฟต์แวร์รวมถึงสุขภาพจิตศึกษา, กลุ่มบำบัดความสามารถทางสังคม, การรักษาทางจิตวิทยาแบบบูรณาการการฝึกอบรมองค์ความรู้คอมพิวเตอร์ที่ใช้ในการรับมือการฝึกอบรมทักษะ sociotherapy ดูแลพยาบาลเยี่ยมบ้านดูแลสังคมงาน, ความช่วยเหลือแก่สมาชิกในครอบครัวและการใช้งานของ การโทรในสายฉุกเฉิน ทีมงานโครงการโรงพยาบาลท้องถิ่นจัดแทรกแซงแนะนำโดยเฉพาะ เราตั้งใจที่จะบรรลุการลดอัตรา rehospitalization โดย 50% ในกลุ่มแทรกแซงภายในระยะติดตาม 12 เดือน ความพึงพอใจกับการรักษาคุณภาพของชีวิตส่วนตัวและค่าใช้จ่ายการรักษาในแง่ของค่าใช้จ่ายในชีวิตประจำวันผู้ป่วยได้รับการเปรียบเทียบระหว่างทั้งสองกลุ่ม ผู้ดูแลตัวแปรเช่นด้านสังคม demographical หรืออิทธิพลของการแทรกแซงบางอย่างที่จะอัตรา rehospitalization วิเคราะห์ กลุ่มตัวอย่างผู้ป่วยมากขึ้นป่วยหนักกว่าที่คาดไว้เดิม อาสาสมัครในกลุ่มควบคุม (CG) เป็นรุ่นเก่า (46 ปี) กว่าอาสาสมัครผู้ที่อยู่ในกลุ่มแทรกแซง (IG) (40 ปี) sociodemographical ด้านอื่น ๆ (เพศสถานภาพครอบครัวระดับการศึกษาและจำนวนของการรักษาในโรงพยาบาลเดิม) แสดงให้เห็นถึงความแตกต่างระหว่างทั้งสองกลุ่มไม่มี อัตรา rehospitalization และความยาวเฉลี่ยของการรักษาผู้ป่วยถูกลดลงไปเกือบ 50% ในกลุ่มแทรกแซง อัตราการ readmissions ที่เพิ่มขึ้นในกลุ่มควบคุมที่นำไปสู่​​ความแตกต่าง 23% ระหว่างกลุ่มทั้งสอง ปัจจัยที่สำคัญที่สุดที่จะมีอิทธิพลในเกณฑ์ดีอัตรา rehospitalization เป็นส่วนร่วมในการรับมือการฝึกอบรมทักษะ มีการเพิ่มขึ้นในความพึงพอใจกับการรักษาผู้ป่วยในขณะที่คุณภาพของชีวิตส่วนตัวคงที่ ตั้งแต่การปรับปรุงเหล่านี้สำเร็จด้วยการลดค่าใช้จ่าย (ในแง่ของการดูแลผู้ป่วยใน) ลดค่าใช้จ่ายสูงใน IG กว่าในการกำกับดูแลกิจการ ปัจจัยเดียวที่สำคัญที่สุดที่จะมีอิทธิพลในเกณฑ์ดีอัตรา rehospitalization เป็นส่วนร่วมในการรับมือการฝึกอบรมทักษะ เฉพาะการรักษาที่ซับซ้อนแนวทางที่สอดคล้องกันเป็นเรื่องธรรมดาที่เกิดจากการแทรกแซงของผลการดำเนินงานอย่างมีนัยสำคัญ ดังนั้นความพึงพอใจกับการรักษาเพิ่มขึ้นอย่างมากในช่วง 6 เดือนของการแทรกแซงและยังคงอยู่คงที่ตลอด 12 เดือนของการติดตาม โครงการรูปแบบการอธิบายเป็นขั้นตอนสำคัญที่จะได้รับหลักฐานและประสบการณ์กับการดูแลแบบบูรณาการสำหรับผู้ป่วยที่มีอาการจิตเภท

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เป้าหมายของการศึกษานี้คือ เพื่อป้องกัน rehospitalizations ดังนั้นเพื่อเพิ่มประสิทธิภาพในการรักษาและคุณภาพชีวิตของผู้ป่วยทุกข์ทรมานจากโรคจิตเภท หรือ schizoaffective โรคการแทรกแซงที่ซับซ้อนกับบริการการปรับปรุงความร่วมมือระหว่างในและผู้ป่วยนอก จำนวน 46 สูง " ใช้ " ผู้ป่วยหลังจำหน่ายจากการดูแลผู้ป่วยในระหว่างการแทรกแซงระยะ 6 เดือน การศึกษาถูกควบคุมโดยการจับคู่ กลุ่มผู้ป่วยที่ได้รับการรักษาจาก 47 เป็นปกติ โดยขึ้นอยู่กับการตัดสินใจคอมพิวเตอร์สนับสนุนโมดูลแปด จิตแพทย์ในการปฏิบัติเอกชนพร้อมกับซอฟต์แวร์นี้เพื่อให้ได้แนวทางตามคำแนะนำตามจิตปัจจุบันและสถานะทางคลินิก แนะนำการแทรกแซงที่ซับซ้อนโดยซอฟต์แวร์รวมสุขภาพจิตในสังคม , กลุ่มบำบัด , การบำบัดทางจิตแบบบูรณาการ , ฝึกอบรมด้านคอมพิวเตอร์ การเผชิญความเครียด ฝึกทักษะ sociotherapy , ,ดูแลพยาบาล การเยี่ยมบ้าน การดูแล นักสังคมสงเคราะห์ให้ความช่วยเหลือสมาชิกในครอบครัว และใช้โทรฉุกเฉิน ในบรรทัด ทีมงานโครงการโรงพยาบาลท้องถิ่น จัดโดยเฉพาะแนะนำการแทรกแซง . พวกเราตั้งใจที่จะบรรลุการลดอัตรา rehospitalization โดย 50% ในกลุ่มภายในระยะติดตามผล 12 เดือน . ความพึงพอใจในการรักษาคุณภาพอัตนัยของชีวิตและการรักษาต้นทุนในแง่ของค่าใช้จ่ายผู้ป่วยในทุกวัน เปรียบเทียบระหว่าง 2 กลุ่ม ตัวแปร เช่น ด้านสังคม demographical หรืออิทธิพลของการแทรกแซงบางอย่างให้คะแนน rehospitalization วิเคราะห์ กลุ่มตัวอย่าง คือ ผู้ป่วยที่ป่วยอย่างจริงจังมากขึ้นกว่าเดิมที่คาดไว้กลุ่มควบคุม ( CG ) มีอายุ ( 46 ปี ) สูงกว่ากลุ่มการแทรกแซง ( IG ) ( 40 ปี ) ด้าน sociodemographical อื่นๆ ( เพศ สถานะทางครอบครัว ระดับการศึกษา และจำนวนของอดีต ซึ่งพบว่าไม่มีความแตกต่างระหว่างทั้งสองกลุ่มการ rehospitalization คะแนน และค่าเฉลี่ยความยาวของผู้ป่วยในการรักษาลดลงไปเกือบ 50% ในกลุ่มการทดลอง อัตรา readmissions เพิ่มขึ้นในกลุ่มควบคุมที่นำไปสู่ความแตกต่างของ 23 % ระหว่างทั้งสองกลุ่ม ปัจจัยที่สำคัญที่สุด ซึ่งมีอิทธิพลต่ออัตรา rehospitalization ก็มีส่วนร่วมในการฝึกทักษะมีการเพิ่มขึ้นของผู้ป่วยกับการรักษาในขณะที่คุณภาพอัตนัยของชีวิตยังคงคงที่ ตั้งแต่การปรับปรุงเหล่านี้ได้ ด้วยต้นทุนที่ต่ำกว่า ( ในแง่ของการดูแลผู้ป่วยใน ) , ต้นทุนและประสิทธิผลสูงกว่าใน IG กว่าใน CG . ที่สำคัญที่สุด ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่ออัตราเดียว ซึ่ง rehospitalization ก็มีส่วนร่วมในการฝึกทักษะแต่แนวทางที่สอดคล้องกันซับซ้อนการรักษาทั่วไปที่เกิดจากการแทรกแซงโดยภาพรวมที่สำคัญ ดังนั้นในการรักษาเพิ่มขึ้นอย่างมากในช่วง 6 เดือนของการแทรกแซงและคงที่ในช่วง 12 เดือนของการติดตาม รูปแบบโครงการ อธิบายเป็นขั้นตอนสำคัญเพื่อให้ได้หลักฐานและประสบการณ์กับการดูแลแบบบูรณาการสำหรับผู้ป่วยจิตเภท