Due to Taiwan's subtropical locatio

Due to Taiwan's subtropical location, this study investigates the water footprint of four energy crops
(corn, sweet potatoes, sugarcane and sweet sorghum), and one food crop (rice), in order to establish the
water footprint data of a subtropical region. Research results indicate that sweet potatoes have the
smallest water footprint, followed by sugarcane and sweet sorghum, and corn has the largest water
footprint of energy crops, though the water footprint of rice is much larger, which results are consistent
with the average global water footprints for these crops. The green water component accounts for more
than 50% of the overall water footprint for all energy crops except of corn, indicating that the cultivation
processes of these energy crops relies more on rainwater, thus, fulfilling low input selection criteria. The
water footprint of rice is about 13 times larger than that of sweet potatoes and 8.8e10.4 times that of
sugarcane, indicating the relative resource inefficiency of cultivating rice as a food crop. Water footprint
for Taiwan-grown sugarcane, corn, and sweet potatoes compare favourably to those in the top 3 producing
countries (Brazil, United States and China), as the water footprint for Taiwan-cultivated corn is
only 62% of that for corn planted in the United States. A comparison of energy crop water footprints in
temperate, subtropical, and tropical climate zones indicates that sugarcane cultivation is relatively more
efficient in tropical and subtropical regions, due to its heavy reliance on rainwater, while corn and sweet
sorghum perform better in temperate and subtropical regions.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ของไต้หวันแบบง่าย การศึกษานี้ตรวจสอบรอยน้ำของพืชพลังงาน 4(ข้าวโพด มันฝรั่งหวาน อ้อย และข้าวฟ่างหวาน), หนึ่งอาหารพืช (ข้าว), การสร้างและการข้อมูลรอยน้ำของภูมิภาคแบบ ผลการวิจัยระบุว่า มันเทศมีการรอยน้ำที่เล็กที่สุด ตาม ด้วยอ้อย และข้าวฟ่างหวาน ข้าวโพดมีน้ำที่ใหญ่ที่สุดรอยเท้าของพลังงานขยาย แม้ว่ารอยน้ำข้าวมีขนาดใหญ่มาก ซึ่งผลลัพธ์จะสอดคล้องกันมีรอยเท้าน้ำเฉลี่ยทั่วโลกสำหรับพืชเหล่านี้ บัญชีส่วนประกอบน้ำเขียวเพิ่มเติมกว่า 50% ของน้ำทั้งหมด รอยเท้าสำหรับพลังงานทั้งหมดขยายยกเว้นของข้าวโพด ระบุที่เพาะปลูกกระบวนการของพืชพลังงานเหล่านี้อาศัยขึ้นแบบสายฝน ดังนั้น ตอบสนองเกณฑ์การเลือกสำหรับการป้อนค่าต่ำสุด ที่รอยน้ำข้าวเป็นประมาณ 13 ครั้งมีขนาดใหญ่กว่าของมันฝรั่งหวาน และ 8.8e10.4 เวลาที่อ้อย ระบุ inefficiency ทรัพยากรที่สัมพันธ์กันของการเพาะปลูกข้าวเป็นพืชอาหาร รอยน้ำสำหรับไต้หวันปลูกอ้อย ข้าวโพด และเทศเปรียบเทียบ favourably กับผู้ผลิตด้านบน 3ประเทศ (บราซิล สหรัฐอเมริกา และจีน), เป็นรอยน้ำสำหรับข้าวโพด cultivated ไต้หวันเป็นเพียง 62% ซึ่งในข้าวโพดที่ปลูกในสหรัฐอเมริกา การเปรียบเทียบพลังงานพืชน้ำรอยเท้าในโซนแจ่ม สำรอง และเขตร้อนภูมิอากาศบ่งชี้ว่า ปลูกอ้อยค่อนข้างมากมีประสิทธิภาพใน ร้อนภูมิภาค เนื่องจากพึ่งแบบสายฝน ในขณะที่ข้าวโพดและหวานของหนักข้าวฟ่างทำงานดีขึ้นในภูมิภาคซึ่ง และสำรอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เนื่องจากสถานที่ค่อนข้างร้อนของไต้หวัน, การศึกษาครั้งนี้สำรวจการปล่อยน้ำในสี่ของพืชพลังงาน
(ข้าวโพด, มันฝรั่งหวานอ้อยและข้าวฟ่างหวาน) และพืชอาหารหนึ่ง (ข้าว) เพื่อสร้าง
ข้อมูลการปล่อยก๊าซน้ำของภูมิภาคค่อนข้างร้อน ผลการวิจัยแสดงให้เห็นว่ามันฝรั่งหวานมี
รอยเท้าน้ำที่เล็กที่สุดตามด้วยอ้อยและข้าวฟ่างหวานและข้าวโพดมีน้ำที่ใหญ่ที่สุด
รอยเท้าของพืชพลังงานแม้ว่าการปล่อยก๊าซน้ำของข้าวจะมีขนาดใหญ่ซึ่งผลที่สอดคล้อง
กับค่าเฉลี่ยรอยน้ำทั่วโลก สำหรับพืชเหล่านี้ บัญชีส่วนประกอบน้ำเขียวมานาน
กว่า 50% ของการปล่อยน้ำโดยรวมสำหรับทุกพืชพลังงานยกเว้นข้าวโพดแสดงให้เห็นว่าการเพาะปลูก
กระบวนการของพืชพลังงานเหล่านี้ต้องอาศัยเพิ่มเติมเกี่ยวกับน้ำฝนจึงตอบสนองเกณฑ์การเลือกอินพุตต่ำ
รอยเท้าน้ำของข้าวประมาณ 13 ครั้งใหญ่กว่าที่ของมันฝรั่งหวานและ 8.8e10.4 เท่าของ
อ้อยแสดงให้เห็นความไร้ประสิทธิภาพทรัพยากรญาติของข้าวการเพาะปลูกเป็นพืชอาหาร รอยเท้าน้ำ
อ้อยไต้หวันปลูกข้าวโพดและมันฝรั่งหวานเปรียบเทียบการสนับสนุนให้ผู้ที่อยู่ใน 3 อันดับแรกการผลิต
ประเทศ (บราซิล, สหรัฐอเมริกาและจีน) เช่นการปล่อยก๊าซน้ำสำหรับข้าวโพดที่ปลูกไต้หวันเป็น
เพียง 62% ของข้าวโพดที่ปลูก ในประเทศสหรัฐอเมริกา เปรียบเทียบรอยน้ำพืชพลังงานใน
พอสมควรกึ่งเขตร้อนและเขตร้อนเขตภูมิอากาศแสดงให้เห็นว่าการเพาะปลูกอ้อยค่อนข้างมากขึ้น
ที่มีประสิทธิภาพในภูมิภาคเขตร้อนและกึ่งเขตร้อนเนื่องจากการพึ่งพาของน้ำฝนในขณะที่ข้าวโพดหวาน
ข้าวฟ่างทำงานได้ดีขึ้นในเขตร้อนและกึ่งเขตร้อน .

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เนื่องจากสถานที่กึ่งเขตร้อนของไต้หวันได้ทำการศึกษาน้ำรอยพระพุทธบาทสี่พืชพลังงาน
( ข้าวโพด , มันฝรั่งหวาน , อ้อยและข้าวฟ่างหวาน ) และพืชอาหาร ( ข้าว ) เพื่อสร้าง
น้ำรอยพระพุทธบาทข้อมูลของเขตกึ่งเขตร้อน ผลการวิจัยพบว่า มันฝรั่งหวานมี
รอยเท้าน้ำเล็ก ตามด้วยอ้อยและข้าวฟ่างหวานข้าวโพดที่ใหญ่ที่สุดและมีน้ำ
รอยเท้าของพืชพลังงาน แม้ว่าน้ำในรอยเท้าของข้าวที่มีขนาดใหญ่มาก ซึ่งผลลัพธ์ที่สอดคล้องกับค่าเฉลี่ยทั่วโลก
รอยเท้าน้ำสำหรับพืชเหล่านี้ สีเขียวบัญชีส่วนประกอบน้ำมากขึ้น
กว่า 50% ของรอยเท้าน้ำ โดยทั้งหมดยกเว้นข้าวโพดพืชพลังงาน ระบุว่า การเพาะปลูก
กระบวนการของพืชพลังงานเหล่านี้อาศัยเพิ่มเติมเกี่ยวกับน้ำฝนจึงตอบสนองการเข้าต่ำเกณฑ์
น้ำรอยเท้าของข้าวประมาณ 13 ครั้งมีขนาดใหญ่กว่าของมันฝรั่งหวานและ 8.8e10.4 เท่าของ
อ้อยแสดงสัมพัทธ์ทรัพยากรไม่มีประสิทธิภาพ การปลูกข้าวเป็นอาหารพืช
รอยเท้าน้ำไต้หวัน ปลูกอ้อย ข้าวโพดและมันฝรั่งหวานดีเมื่อเทียบกับผู้ที่อยู่ในด้านบน 3 ผลิต
ประเทศ ( บราซิล , สหรัฐอเมริกาและจีน ) เป็นรอยน้ำสำหรับปลูกข้าวโพด
ไต้หวันเพียงร้อยละ 62 ของข้าวโพดที่ปลูกในสหรัฐอเมริกา การเปรียบเทียบพลังงานพืชน้ำรอยเท้าใน
หนาว , เขตร้อน , และเขตภูมิอากาศเขตร้อน พบว่าอ้อยมีค่อนข้างมาก
มีประสิทธิภาพในภูมิภาคเขตร้อนและกึ่งเขตร้อน เนื่องจากความเชื่อมั่นอย่างหนักของน้ำฝน ในขณะที่ข้าวโพดและข้าวฟ่างหวาน
ทําได้ดีกว่าในภูมิภาคอบอุ่น และกึ่งเขตร้อน