Luring the Tiger out of its DenXiao

Luring the Tiger out of its Den

Xiao Lie leaned on a corner of the Dragon Confining Prison. His face was thin and his complexion was haggard. There was no anger, no resentment, no panic nor struggle. In regards to someone’s arrival, he did not have the slightest of reactions, as if he was already completely indifferent to his life and death. As a nobody from a small town being brought into Burning Heaven Clan’s dungeons, anyone would know how he would ultimately end up.

Xiao Lie’s aura was minutely weak, and was accompanied by the marks of his slight internal injuries. However, there weren’t any scars on his body, which allowed Yun Che to heave a large breath of relief.

The disciple guarding the prison stepped forward, opened the heavy prison door, and then said stiffly: “Go in, remember to be quick.”

“No need…” Yun Che’s eyes went cold. Before the four prison guarding disciples had time to react, Dragon Fault was already within his hands, and instantly swept once.

“You…”

Bang!!

The entire Dragon Confining Prison’s surface slightly quaked as the four prison guarding disciples were instantly sent flying with a bang. To have been directly attacked by Dragon Fault, their outcome was undoubtedly going to be instant death. Before they died, their eyes had gone wide, reflecting that nightmarishly awful Dragon Fault.

This sudden change immediately caused the seventh floor of the Dragon Confining Prison to become chaotic. Everyone locked within the prison threw themselves forward, and it was unknown whether they were howling screams of excitement or fear. It was also at this time that the deathly still Xiao Lie lifted his head. Yun Che took a huge stride forward, grabbed onto Xiao Lie’s arm with one hand as he emotionally yelled: “Grandfather, it’s me… it’s Che’er!”

As he said that, Yun Che gently wiped his face, and his face immediately appeared within Xiao Lie’s line of sight. Xiao Lie’s dim eyes suddenly burst with light. He grabbed onto Yun Che’s arm as his entire body trembled with emotion: “Che’er, you… you…”

Yun Che said with a resolute expression: “Grandfather, it’s been awhile since we’ve seen each other, I have so many things I want to say to you, but now is not the right time… We have to leave this place first… Don’t worry Grandfather, we will definitely escape! Little Aunt is already waiting for us in a safe place.”

Xiao Lie fixed his gaze at Yun Che, and had millions upon millions of emotions and words to say. As he looked at Yun Che’s expression, he felt an aura that was as thick as a mountain, as boundless as the sea, that was strange yet incomparably familiar. He heavily nodded his head: “Okay… okay!”

“What’s happening!!”

Loud shouts sounded from up above, accompanied by the sound of approaching footsteps. Yun Che lifted Xiao Lie, tightly held his body and said softly: “Grandfather, we’re going to leave right now… Haah!!!”

Yun Che fiercely sucked in a deep breath and yelled lowly. Followed by the loud and clear sound of a dragon’s cry, Dragon Fault smashed upwards…

Boom! Boom! Boom! Boom! Boom! Boom! Boom! Boom!!

An enormous sound, as though the heavens and earth had all collapsed, resounded through the entire Burning Heaven Clan, making the originally quiet Burning Heaven Clan fill with alarmed cries as yells sprang up from every corner of the night. In just one strike from Yun Che, the entire seven floored Dragon Confining Prison had directly been penetrated through. Yun Che suddenly lept while carrying Xiao Lie, instantly rising over a height of sixty six meters, returning back to Burning Heaven Clan’s ground level.

The suddenly exploded open ground naturally attracted every gaze in the surroundings, but when the nearby Burning Heaven disciples clearly saw who had landed, their faces instantly changed into endless terror: “Yun… Yun Che!!”

The profound seal on the back of Yun Che’s hand emitted rays of light, and the Snow Phoenix Beast appeared beside him amidst its long cry. He quickly pushed Xiao Lie onto the Snow Phoenix’s back and said calmly: “Grandfather, let Little Chan bring you away first. It will bring you to the place where Little Aunt is… I’m going to stay to settle personal grievances… Rest assured, in at most four hours, I’ll return and meet up with you two!”

“Little Chan, leave quickly!!”

“Che’er, you…”

Before Xiao Lie’s anxious words had completely left his mouth, the Snow Phoenix had swiftly gone with the wind in the midst of a long bird cry. Like a snow white shooting star beneath the dark night, it disappeared from his line of sight in the blink of an eye. Yun Che had not heard Xiao Lie’s later words, but he knew what Xiao Lie had wanted to say.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ล่อเสือออกจากรังของพวกมันโกหกเสี่ยวพิงมุมของคุกเก็บกักมังกร หน้าบาง และผิวของเขา haggard ความไม่โกรธ ไม่มีความไม่พอใจ ไม่ตกใจ หรือต่อสู้ได้ ในเรื่องที่เกี่ยวกับการมาถึงของใครบางคน ยังไม่มีน้อยปฏิกิริยา ประหนึ่งว่าเขาได้แล้วอย่างสมบูรณ์ไม่แยแสกับชีวิตและความตายของเขา เป็นความไม่มีจากเมืองเล็ก ๆ ที่ถูกนำเข้ามาในดันเจี้ยนเขียนสวรรค์ของกองทัพ ใครจะรู้ว่าเขาจะสุดท้ายเสี่ยวโกหกของออร่าเป็นพิถีพิถันอ่อน และมาพร้อมกับเครื่องหมายของการบาดเจ็บของเขาภายในเล็กน้อย อย่างไรก็ตาม ไม่มีแผลใด ๆ บนร่างกายของเขา ซึ่ง Yun Che การกระเพื่อมบรรเทาลมขนาดใหญ่ศิษย์ที่เฝ้าคุกที่ก้าวไปข้างหน้า เปิดประตูคุกหนัก และกล่าว stiffly: "ไป จำได้อย่างรวดเร็ว""ไม่จำเป็น..." ตายุน Che ก็เย็น ก่อนคุกสี่ เฝ้าสาวกมีเวลาตอบสนอง ข้อบกพร่องมังกรอยู่ภายในมือของเขา และทันทีกวาดครั้ง"คุณ..."บาง!!ทั้งมังกรเก็บกักคุกของผิวเล็กน้อย quaked เป็นลูกศิษย์ที่เฝ้าคุกสี่ทันทีส่งบิน ด้วยความสนุกสนาน การได้รับโดยตรงโจมตี โดยบกพร่องมังกร ผลของพวกเขาไม่ต้องสงสัยไปได้ตายทันที ก่อนที่พวกเขาเสียชีวิต ตาหายไปไหนกว้าง สะท้อนให้เห็นถึงข้อบกพร่องว่ามังกรน่ากลัว nightmarishlyเปลี่ยนแปลงอย่างฉับพลันทันทีเกิดจากชั้นเจ็ดของคุกเก็บกักมังกรจะกลายเป็นวุ่นวาย ทุกคนที่ล็อกภายในคุกโยนตัวเองไปข้างหน้า และก็ไม่ทราบว่าพวกเขาถูกยิ่งใหญ่เสียงกรีดร้องของตื่นเต้นหรือกลัว มันก็อยู่ในเวลานี้ว่า โกหกเสี่ยวนิ่งรางยกศีรษะของเขา ยุน Che เอาเป็นก้าวใหญ่ไปข้างหน้า grabbed ลงบนแขนเสี่ยวอยู่ด้วยมือเดียว ตามอารมณ์ตะโกน: "ปู่ เป็นฉัน... มันเป็น Che'er "เขากล่าวว่า Yun Che ค่อย ๆ เช็ดใบหน้าของเขา และใบหน้าของเขาปรากฏทันทีภายในเสี่ยวอยู่ระดับสายตา จู่ ๆ ระเบิดแสงตาติ่มซำเสี่ยวโกหก เขาคว้าลงบนแขน Yun Che trembled ร่างกายของเขา ด้วยอารมณ์: " Che'er คุณ...คุณ..."Yun Che กล่าวกับนิพจน์ที่เด็ดเดี่ยว: "ปู่ มาแล้วเนื่องจากเราเคยเห็นกัน มีหลายสิ่งที่ฉันต้องการพูดกับคุณ แต่ตอนนี้ ไม่อยู่... เราต้องออกจากสถานที่แห่งนี้ครั้งแรก... ไม่ต้องกังวลปู่ เราจะหนีแน่นอน ป้าน้อยแล้วรอให้เราในปลอดภัย"เสี่ยวโกหกคงสายตาของเขาที่ยุน Che และมีล้านเมื่อนับล้านของอารมณ์และคำพูด ตามเขาดูนิพจน์ Yun Che เขารู้สึกกลิ่นอายที่หนาเท่าภูเขา ไร้ขีดจำกัดเป็นทะเล ที่แปลกเป็น ยังคุ้นเคยเท่านั้น เขาหนักเลยต้องศีรษะของเขา: "โอเค...โอเค! ""เกิดอะไรขึ้น!!"เสียง shouts sounded จากค่าข้างต้น มาพร้อมกับเสียงของรอยเท้าเข้ามาใกล้ Che ยุนยกโกหกเสี่ยว แน่นจัดร่างกายของเขา และพูดเบา ๆ: "ปู่ เรากำลังจะปล่อยให้อยู่... Haah !!!"Yun Che ดูดลึก ๆ อย่างดุเดือด และตะโกน lowly ตาม ด้วยเสียงดัง และคมชัดของเสียงร้องของมังกร มังกรบกพร่องทุบขึ้นไป...บูม บูม บูม บูม บูม บูม บูม บูม!!เสียงมีขนาดใหญ่ ราวกับสวรรค์และโลกมีทั้งหมดยุบ resounded ผ่านทั้งเขียนสวรรค์กองทัพ ทำให้เงียบแต่เดิมเขียนสวรรค์กองทัพมีตกใจร้องไห้ ตาม yells ผุดขึ้นจากทั่วทุกมุมของคืน ในการตีเพียงครั้งเดียวจาก Yun Che ทั้งเจ็ดผลกระทบมังกรคุกเก็บกักโดยตรงถูกสอดผ่าน Che ยุนก็ lept ในขณะที่แบกเซียวโกหก ทันทีขึ้นตัดความสูงเมตรหกสิบหก กลับมาชั้นล่างเขียนสวรรค์ของกองทัพเปิดพื้นกระจายก็ดึงดูดทุกสายตาในสภาพแวดล้อมตามธรรมชาติ แต่เมื่อสาวกเขียนสวรรค์ใกล้เคียงชัดเจนเห็นใครมีที่ดิน ใบหน้าเปลี่ยนเป็นความหวาดกลัวสิ้นสุดทันที: "ยุน... Che ยุน!!"ประทับตราลึกซึ้งบนหลังมือยุน Che เปล่งแสงอ่อน และสัตว์ฟีนิกซ์หิมะปรากฏอยู่ข้างเขาท่ามกลางการร้องไห้นาน เขาผลักดันโกหกเสี่ยวบนหลังของฟีนิกซ์หิมะ และบอกว่า ใจเย็น: "ปู่ ให้น้อยจังมาคุณเก็บแรก มันจะนำคุณไปยังสถานที่ที่ป้าน้อยเป็น... ผมไปที่พักเพื่อชำระความทุกข์ส่วนบุคคล... มั่นใจ ในที่สุดสี่ชั่วโมง ฉันจะกลับมา และพบกับคุณสอง""จันน้อย ออกจากเร็ว!! ""Che'er คุณ..."ก่อนเสี่ยวโกหก กังวลคำสมบูรณ์เหลือปาก ฟีนิกซ์หิมะมีอย่างรวดเร็วหายไปกับสายลมท่ามกลางการร้องไห้นานนก เช่นหิมะสีขาวดาวใต้คืนมืด มันหายไปจากสายตาของเขาบรรทัดในพริบตา Che ยุนได้ยินเซียวโกหกคำในภายหลัง แต่เขารู้ว่าโกหกเสี่ยวอยากจะพูดอะไร

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ล่อเสือออกจากถ้ำของ

เสี่ยวโกหกพิงในมุมของการหน่วงเหนี่ยวหรือกักขังเรือนจำมังกร ใบหน้าของเขาบางและผิวของเขาก็แห้งเหี่ยว มีความโกรธไม่มีความแค้นไม่มีความหวาดกลัวหรือการต่อสู้คือ ในเรื่องที่เกี่ยวกับการมาถึงของใครบางคนเขาไม่ได้มีเพียงน้อยนิดในการเกิดปฏิกิริยาเช่นถ้าเขาได้แล้วอย่างสมบูรณ์ไม่แยแสกับชีวิตและความตายของเขา ในฐานะที่เป็นไม่มีใครจากเมืองเล็ก ๆ ที่ถูกนำเข้ามาในการเผาไหม้ดันเจี้ยนสวรรค์ของตระกูลนี้ทุกคนจะได้รู้ว่าวิธีการที่เขาในท้ายที่สุดจะจบลง.

กลิ่นอายเสี่ยวโกหกอ่อนแอพิถีพิถันและมาพร้อมกับเครื่องหมายของการบาดเจ็บภายในของเขาเล็กน้อย แต่ไม่ได้มีรอยแผลเป็นใด ๆ บนร่างกายของเขาซึ่งได้รับอนุญาต Yun Che เพื่อยกขนาดใหญ่ลมหายใจด้วยความโล่งอก.

สาวกเฝ้าคุกก้าวไปข้างหน้าเปิดประตูคุกหนักและจากนั้นกล่าวว่าเคร่งครัด: "ไปในอย่าลืมที่จะเป็น รวดเร็ว. "

" ไม่ต้อง ... "ตายุนเจ๊ไปเย็น ก่อนสี่คุกเฝ้าสาวกมีเวลาที่จะตอบสนองมังกรความผิดพลาดที่มีอยู่แล้วภายในมือของเขาและกวาดทันทีครั้งเดียว.

"คุณ ... "

บาง !!

ทั้งพื้นผิวมังกรหน่วงเหนี่ยวหรือกักขังเรือนจำ quaked เล็กน้อยในขณะที่สาวกเฝ้าสี่คุกถูกส่งทันทีที่บินกับ ปัง จะได้รับการโจมตีโดยตรงมังกรผิดผลที่ได้คือไม่ต้องสงสัยจะเป็นตายทันที ก่อนที่พวกเขาเสียชีวิตสายตาของพวกเขาได้ไปกว้างสะท้อนให้เห็นถึงว่า nightmarishly อันยิ่งใหญ่มังกรผิดพลาด.

นี้มีการเปลี่ยนแปลงอย่างฉับพลันทันทีที่เกิดจากชั้นที่เจ็ดของเรือนจำมังกรหน่วงเหนี่ยวหรือกักขังที่จะกลายเป็นความวุ่นวาย ทุกคนถูกขังอยู่ภายในเรือนจำโยนตัวเองไปข้างหน้าและมันก็ไม่ทราบว่าพวกเขากำลังร้องโหยหวนเสียงกรีดร้องของความตื่นเต้นหรือความกลัว มันก็เป็นช่วงเวลาที่ตายยังคงเสี่ยวโกหกยกศีรษะของเขา Yun เจ๊เอาก้าวไปข้างหน้ามากคว้าลงบนแขนเสี่ยวโกหกด้วยมือข้างหนึ่งขณะที่เขาตะโกนใส่อารมณ์: "ปู่ก็ฉัน ... มัน Che'er!"

ในขณะที่เขาบอกว่ายุนเจ๊เบา ๆ เช็ดใบหน้าของเขาและใบหน้าของเขาปรากฏตัวขึ้นทันที ในสายเสี่ยวโกหกของสายตา เสี่ยวโกหกตาสลัวออกมาก็มีแสง เขาคว้าแขนลงบน Yun เจ๊เป็นร่างกายของเขาสั่นสะท้านด้วยอารมณ์: "Che'er คุณ ... คุณ ... "

ยุนเจ๊กล่าวด้วยสีหน้าเด็ดเดี่ยว: "คุณปู่ก็ถูกเดี๋ยวตั้งแต่ที่เราเคยเห็นกันฉันมีจำนวนมากดังนั้น สิ่งที่ผมอยากจะบอกกับคุณ แต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่เหมาะสม ... เราต้องออกจากสถานที่แห่งนี้เป็นครั้งแรก ... ไม่ต้องกังวลคุณปู่เราแน่นอนจะหลบหนี! ป้าเล็ก ๆ น้อย ๆ แล้วรอสำหรับเราในสถานที่ที่ปลอดภัย. "

เสี่ยวโกหกคงจ้องมองของเขาที่ยุน Che และมีล้านเมื่อล้านของอารมณ์และคำพูดที่จะพูด ในขณะที่เขามองไปที่การแสดงออก Yun เจ๊เขารู้สึกกลิ่นอายที่เป็นหนาเป็นภูเขาเป็นไม่มีที่สิ้นสุดเป็นทะเลซึ่งเป็นเรื่องแปลก ๆ ที่คุ้นเคยเหลือใจ เขาพยักหน้าอย่างหนักของเขาว่า "เอาล่ะ ... เอาล่ะ!"

"สิ่งที่เกิดขึ้น !!"

เสียงตะโกนดัง ๆ ฟังจากข้างต้นขึ้นพร้อมกับเสียงฝีเท้าใกล้ Yun เจ๊ยกเสี่ยวโกหกยึดไว้แน่นร่างกายของเขาและพูดเบา ๆ "คุณปู่เรากำลังจะออกตอนนี้ ... Haah !!!"

ยุนเจ๊ดูดอย่างรุนแรงในการหายใจเข้าลึก ๆ และตะโกนต่ำต้อย ตามมาด้วยเสียงที่ดังและชัดเจนของเสียงร้องของมังกรมังกรผิดพลาดทุบขึ้น ...

บูม! บูม! บูม! บูม! บูม! บูม! บูม! บูม !!

เสียงมหาศาลราวกับฟ้าทั้งหลายและแผ่นดินทรุดทั้งหมดดังก้องผ่านทั้งการเผาไหม้สวรรค์แซ่ทำให้การเผาไหม้ที่เงียบสงบ แต่เดิมแซ่สวรรค์เต็มไปด้วยเสียงร้องตกใจเป็นตะโกนผุดขึ้นจากมุมของคืนทุก ในเวลาเพียงหนึ่งตีจาก Yun เจ๊ทั้งเจ็ดปูพื้นมังกรหน่วงเหนี่ยวหรือกักขังในเรือนจำได้รับโดยตรงทะลุผ่าน Yun Che กึก lept ขณะที่แบกเสี่ยวโกหกทันทีที่เพิ่มขึ้นมากกว่าความสูงของหกสิบเมตรกลับกลับไปเผาไหม้ระดับพื้นดินสวรรค์ตระกูล.

ระเบิดจู่ ๆ ก็เปิดพื้นดินตามธรรมชาติที่ดึงดูดทุกจ้องมองในสภาพแวดล้อม แต่เมื่อใกล้เคียงเผาไหม้สาวกสวรรค์อย่างชัดเจนเห็น ที่ได้เป็นเจ้าของที่ดินใบหน้าของพวกเขาเปลี่ยนไปทันทีที่ความหวาดกลัวไม่มีที่สิ้นสุด: "ยุนยุน ... เจ๊ !!"

ตราประทับอย่างลึกซึ้งต่อหลังมือของรังสีที่ปล่อยออกมา Yun เจ๊ของแสงและหิมะฟินิกซ์สัตว์ปรากฏข้างเขาท่ามกลางหนทางยาว เขารีบผลักเสี่ยวนอนลงบนหลังของหิมะฟีนิกซ์และพูดอย่างใจเย็น "คุณปู่ให้เล็ก ๆ น้อย ๆ Chan ทำให้คุณเสียก่อน มันจะนำคุณไปยังสถานที่ที่เล็ก ๆ น้อย ๆ เป็นป้า ... ฉันจะไปพักที่จะชำระความคับข้องใจส่วนตัว ... มั่นใจได้ในที่สุดสี่ชั่วโมงฉันจะกลับมาและได้พบกับคุณทั้งสอง! "

" ลิตเติ้ลจันออกได้อย่างรวดเร็ว !! "

" Che'er คุณ ... "

ก่อนที่คำกังวลเสี่ยวโกหกได้ออกจากปากของเขาอย่างสมบูรณ์, หิมะฟินิกซ์ได้หายไปอย่างรวดเร็วกับลมในท่ามกลางของนกร้องไห้ยาว เหมือนหิมะสีขาวดาวยิงใต้คืนที่มืดก็หายไปจากเขาบรรทัดของสายตาในพริบตา Yun เจ๊ไม่เคยได้ยินคำพูดต่อมาเสี่ยวโกหก แต่เขารู้ว่าสิ่งที่เสี่ยวโกหกได้อยากจะบอกว่า