The text under analysis is written

The text under analysis is written by an outstanding British novelist and short story writer Hector Munro. Hector Hugh Munro (December 18, 1870 – November 13, 1916), better known by the pen name Saki, was a British writer, whose witty and sometimes macabre stories satirized Edwardian society and culture. He is considered a master of the short story and is often compared to O. Henry and Dorothy Parker. His tales feature delicately drawn characters and finely judged narratives. Saki's world contrasts the effete conventions and hypocrisies of Edwardian England with the ruthless but straightforward life-and-death struggles of nature. Nature generally wins in the end.
Owing to the death of his mother and his father's absence abroad he was brought up during his childhood, with his elder brother and sister, by a grandmother and two aunts. It seems probable that their stem and unsympathetic methods account for Munro’s strong dislike of anything that smacks of the conventional and the self-righteous. He satirized things that he hated. Munro was killed on the French front during the first world war.
In her Biography of Saki Munro’s sister writes: “One of Munro’s aunts, Augusta, was a woman of ungovernable temper, of fierce likes and dislikes, imperious, a moral coward, possessing no brains worth speaking of, and a primitive disposition.” Naturally the last person who should have been in charge of children. The character of the aunt in The Lumber-Room is Aunt Augusta to the life.

The story tells about a little orphan Nicholas who was trusted to his tyrannical and dull-witted aunt. One day Nicholas was “in disgrace”, so he duped his Aunt into believing that he was somehow trying to get into the gooseberry garden, but instead had no intention of doing so but did sneak into the Lumber Room. There a tremendous picture of a hunter and a stag opened to him. Soon his aunt tried to look for the boy and slipped into the rain-water tank. She asked Nicholas to fetch her a ladder but the boy pretended not to understand her, he said that she was the Evil One.

The story presents extremely topical subjects. Actually, the whole novel can be divided into two parts: Child’s world and Adult’s world. The author seems to be suggesting that adulthood causes one to lose all sense of fun, imagination. Adults become obsessed with insignificant trivialities, like the Aunt which is obsessed about punishing and nitpicking on the children. Children in Munro’s stories are very imaginative. Nicholas imagines the whole story behind the tapestry while the Aunt comes out with boring stories and ideas like a circus or going to the beach. She tries to convince Nicholas about the fun of a trip to the beach, of circus, but lacks the imagination to sound convincing. She describes the beach outing as beautiful and glorious but cannot say in detail how it will be beautiful or glorious because she is not creative. As for the Lumber room, it is symbolic of fun and imagination of the child’s world which is definitely lacking in the adult world. It emphasizes the destruction of life that adulthood and pride can bring. The Aunt’s world is full of warped priorities. She puts punishment and withholding of enjoyment as more important than getting to know and molding the lives of the children. She keeps all the beautiful and creative things of the house locked away in a lumber-room so as not to spoil them but in doing so, the purpose of the objects which is to beauty the house, is lost, leaving the house dull and colourless.

The excerpt is homogeneous. The story is narrated in the 3rd person. This allows the reader to access the situation and the characters in an unbiased and objective manner. This is especially so because the characters are complex, having both positive and negative viewpoints. The third person point of view is impersonal which fits the impersonal atmosphere of the household.

The text can be divided into several parts:
• The exposition, in which we learn about little Nicholas, his cousins and his strict aunt. Nicholas got into his aunt’s disgrace. So his cousins were to be taken to Jagborough sands that afternoon and he was to stay at home. The Aunt was absolutely sure that the boy was determined to get into the gooseberry garden because I have told him he is not to.
• The complication, when Nicholas got into an unknown land of lumber-room. Forbidden fruit is sweet and truly the lumber-room is described as a storehouse of unimagined treasure. Every single item brings life and imagination to Nicholas and is symbolic of what the adult of real world lacks. He often pictured to himself what the lumber-room was like, since that was the region that was so carefully sealed from youthful eyes. The tapestry brings to life imagination and fantasy within Nicholas, the interesting pots and candlesticks bring an aesthetic quality, visual beauty which stirs up his creative mind; and lastly a large square book full of coloured pictures of birds. And such birds! They allow Nicholas to learn in a fun and exciting way.
• The climax of the text. While the boy was admiring the colouring of a mandarin duck, the voice of his aunt came from the gooseberry garden. She got slipped into the rain-water tank and couldn’t go out. She demanded from the boy to bring her a ladder, but he said her voice didn’t sound like his aunt’s. You may be the Evil One tempting me to be disobedient. Justice must be done. The Aunt tasted the fruit of her own punishment on the children. She is accused of falling from grace, of lying to Nicholas about jam and thus termed the Evil One. She feels what it is like to be condemned.
• The denouncement. The Aunt is furious and enforces in the house. She maintained the frozen muteness of one who has suffered undignified and unmerited detention in a rain-water tank for thirty-five minutes. Nicholas was also silent, in the absorption of an enchanting picture of a hunter and a stag.

The plot is ordered chronologically, each episode is given with more and more emphasis. The author’s choice of vocabulary and stylistic devices is admirable. The author uses a large variety of stylistic devices, such as epithets, which can be divided into two categories: those, which are related to Child’s world (grim chuckle, alleged frog, unknown land, stale delight, mere material pleasure, bare and cheerless, thickly growing vegetation) and the one, which depicts a Grown-up’s world lacking any clear thinking (frivolous ground, veriest nonsense, considerable obstinacy, trivial gardening operation, unauthorized intrusion). They help the author to emphasize a deep dissension between generations, to convey a thrilling power of child’s creative mind. There are a lot of metaphors (often sustained) in the story: a circus of unrivalled merit and uncounted elephants (to lay stress on the Aunt’s narrow-mindness), the flawlessness of the reasoning, self-imposed sentry-duty (characterizes the Aunt as a very strict person), art of fitting keys into keyholes and turning locks, region that was so carefully sealed from youthful eyes, many golden minutes of a ridiculously short range. With the help of these stylistic means the offer unfolds a theme in which stupidity, moral degradation, hypocrisy and ambition play their sorry parts.
There are some similes in the text: Bobby won’t enjoy himself much, and he won’t race much either; the aunt-by-assertion (The author uses Nicholas’ own word choice to show that he does not accept his aunt’s authority over him. This also may be a subtle criticism of Nicholas’ rebellious attitude.); and some periphrases: the Evil One, the prisoner in the tank. (These devices provide author’s irony and essential clue to the character).
The author also enriches the story with a device of rhetorical question: But did the huntsman see, what Nicholas saw, that four galloping wolves were coming in his direction through the wood?; and hyperbole: How did she howl. The following stylistic devices contribute to the expressiveness of the text.

There are two traits always present in Hector Munro’s books, which single him out of commonplace writers, they are irony and witty. The style of writing is satirical in a humorous way. The author uses a witty tone to mimic characters in order to subtly criticize them. The criticism is done in a subtle way that is humorous. For example, Aunt's condescending tone in describing Nicholas’ prank: disgrace, sin, fell from grace. The author is obviously using the Aunt’s own word choice to reveal her self-righteous, holier-than-thou attitude. This is a subtle criticism of her arrogance which she is blind to.
The author uses irony to poke fun and criticize the Aunt. For instance, trip to Jagborough which is meant to spite Nicholas fails. Instead of being a punishment for the child, it became a treat for him whereas it became a torture to those who went. The Aunt’s conception of “the paradise”. The real paradise is the Lumber-room not the garden. This reveals the irony that the ideal world of an adult is dull and boring to that of a child.
The story is a remarkable insight into human character. It also reveals Aunt’s virtues and vices. In the story the Aunt is represented as a self-righteous and moralistic person. She uses a hypocritical tone and exaggerates a child’s prank comparing it to a grave sin. She thinks of herself as a wiser - she doesn’t like to be in the wrong. Being cold, lacking of love, she is more concerned with punishing the children: she keeps jam and goodies away from them, she bars them from the beautiful places in the house like the garden and lumber-room. Unable to understand and communicate with children, she is not even aware when her son’s feet was hurt. She dictates their lives for them, insisting on where they should go for entertainment. It is evident, that the author’s sympathy lies with the children.

The ending of the story reveals the author’s social com

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

The text under analysis is written by an outstanding British novelist and short story writer Hector Munro. Hector Hugh Munro (December 18, 1870 – November 13, 1916), better known by the pen name Saki, was a British writer, whose witty and sometimes macabre stories satirized Edwardian society and culture. He is considered a master of the short story and is often compared to O. Henry and Dorothy Parker. His tales feature delicately drawn characters and finely judged narratives. Saki's world contrasts the effete conventions and hypocrisies of Edwardian England with the ruthless but straightforward life-and-death struggles of nature. Nature generally wins in the end.Owing to the death of his mother and his father's absence abroad he was brought up during his childhood, with his elder brother and sister, by a grandmother and two aunts. It seems probable that their stem and unsympathetic methods account for Munro’s strong dislike of anything that smacks of the conventional and the self-righteous. He satirized things that he hated. Munro was killed on the French front during the first world war.In her Biography of Saki Munro’s sister writes: “One of Munro’s aunts, Augusta, was a woman of ungovernable temper, of fierce likes and dislikes, imperious, a moral coward, possessing no brains worth speaking of, and a primitive disposition.” Naturally the last person who should have been in charge of children. The character of the aunt in The Lumber-Room is Aunt Augusta to the life.บอกเรื่องราวเกี่ยวกับเด็กกำพร้าน้อยนิโคลัสที่ถูกเชื่อถือได้เพื่อป้าของเขา tyrannical และทู่-witted วันนิโคลัสได้ "ใน"ขายหน้า เพื่อเขา duped ป้าของเขาเชื่อว่า เขาอย่างใดพยายามเข้าสวนกูสเบอร์รี แต่มีความตั้งใจไม่ทำเช่นนั้น แต่ได้แอบเข้าไปในห้องไม้ มีรูปภาพมหาศาลเป็นฮันเตอร์และ stag ที่เปิดให้เขา เร็ว ๆ นี้ป้าของเขาพยายามที่จะค้นหาเด็ก และเล็ดรอดเข้าไปในถังน้ำฝน เธอถามนิโคลัสดึงเธอบันได แต่เด็ก pretended ไม่จะเข้าใจเธอ เขากล่าวว่า เธอถูกความชั่วร้ายหนึ่ง The story presents extremely topical subjects. Actually, the whole novel can be divided into two parts: Child’s world and Adult’s world. The author seems to be suggesting that adulthood causes one to lose all sense of fun, imagination. Adults become obsessed with insignificant trivialities, like the Aunt which is obsessed about punishing and nitpicking on the children. Children in Munro’s stories are very imaginative. Nicholas imagines the whole story behind the tapestry while the Aunt comes out with boring stories and ideas like a circus or going to the beach. She tries to convince Nicholas about the fun of a trip to the beach, of circus, but lacks the imagination to sound convincing. She describes the beach outing as beautiful and glorious but cannot say in detail how it will be beautiful or glorious because she is not creative. As for the Lumber room, it is symbolic of fun and imagination of the child’s world which is definitely lacking in the adult world. It emphasizes the destruction of life that adulthood and pride can bring. The Aunt’s world is full of warped priorities. She puts punishment and withholding of enjoyment as more important than getting to know and molding the lives of the children. She keeps all the beautiful and creative things of the house locked away in a lumber-room so as not to spoil them but in doing so, the purpose of the objects which is to beauty the house, is lost, leaving the house dull and colourless. The excerpt is homogeneous. The story is narrated in the 3rd person. This allows the reader to access the situation and the characters in an unbiased and objective manner. This is especially so because the characters are complex, having both positive and negative viewpoints. The third person point of view is impersonal which fits the impersonal atmosphere of the household. The text can be divided into several parts:• The exposition, in which we learn about little Nicholas, his cousins and his strict aunt. Nicholas got into his aunt’s disgrace. So his cousins were to be taken to Jagborough sands that afternoon and he was to stay at home. The Aunt was absolutely sure that the boy was determined to get into the gooseberry garden because I have told him he is not to.• The complication, when Nicholas got into an unknown land of lumber-room. Forbidden fruit is sweet and truly the lumber-room is described as a storehouse of unimagined treasure. Every single item brings life and imagination to Nicholas and is symbolic of what the adult of real world lacks. He often pictured to himself what the lumber-room was like, since that was the region that was so carefully sealed from youthful eyes. The tapestry brings to life imagination and fantasy within Nicholas, the interesting pots and candlesticks bring an aesthetic quality, visual beauty which stirs up his creative mind; and lastly a large square book full of coloured pictures of birds. And such birds! They allow Nicholas to learn in a fun and exciting way. • The climax of the text. While the boy was admiring the colouring of a mandarin duck, the voice of his aunt came from the gooseberry garden. She got slipped into the rain-water tank and couldn’t go out. She demanded from the boy to bring her a ladder, but he said her voice didn’t sound like his aunt’s. You may be the Evil One tempting me to be disobedient. Justice must be done. The Aunt tasted the fruit of her own punishment on the children. She is accused of falling from grace, of lying to Nicholas about jam and thus termed the Evil One. She feels what it is like to be condemned. • The denouncement. The Aunt is furious and enforces in the house. She maintained the frozen muteness of one who has suffered undignified and unmerited detention in a rain-water tank for thirty-five minutes. Nicholas was also silent, in the absorption of an enchanting picture of a hunter and a stag. The plot is ordered chronologically, each episode is given with more and more emphasis. The author’s choice of vocabulary and stylistic devices is admirable. The author uses a large variety of stylistic devices, such as epithets, which can be divided into two categories: those, which are related to Child’s world (grim chuckle, alleged frog, unknown land, stale delight, mere material pleasure, bare and cheerless, thickly growing vegetation) and the one, which depicts a Grown-up’s world lacking any clear thinking (frivolous ground, veriest nonsense, considerable obstinacy, trivial gardening operation, unauthorized intrusion). They help the author to emphasize a deep dissension between generations, to convey a thrilling power of child’s creative mind. There are a lot of metaphors (often sustained) in the story: a circus of unrivalled merit and uncounted elephants (to lay stress on the Aunt’s narrow-mindness), the flawlessness of the reasoning, self-imposed sentry-duty (characterizes the Aunt as a very strict person), art of fitting keys into keyholes and turning locks, region that was so carefully sealed from youthful eyes, many golden minutes of a ridiculously short range. With the help of these stylistic means the offer unfolds a theme in which stupidity, moral degradation, hypocrisy and ambition play their sorry parts. There are some similes in the text: Bobby won’t enjoy himself much, and he won’t race much either; the aunt-by-assertion (The author uses Nicholas’ own word choice to show that he does not accept his aunt’s authority over him. This also may be a subtle criticism of Nicholas’ rebellious attitude.); and some periphrases: the Evil One, the prisoner in the tank. (These devices provide author’s irony and essential clue to the character).
The author also enriches the story with a device of rhetorical question: But did the huntsman see, what Nicholas saw, that four galloping wolves were coming in his direction through the wood?; and hyperbole: How did she howl. The following stylistic devices contribute to the expressiveness of the text.

There are two traits always present in Hector Munro’s books, which single him out of commonplace writers, they are irony and witty. The style of writing is satirical in a humorous way. The author uses a witty tone to mimic characters in order to subtly criticize them. The criticism is done in a subtle way that is humorous. For example, Aunt's condescending tone in describing Nicholas’ prank: disgrace, sin, fell from grace. The author is obviously using the Aunt’s own word choice to reveal her self-righteous, holier-than-thou attitude. This is a subtle criticism of her arrogance which she is blind to.
The author uses irony to poke fun and criticize the Aunt. For instance, trip to Jagborough which is meant to spite Nicholas fails. Instead of being a punishment for the child, it became a treat for him whereas it became a torture to those who went. The Aunt’s conception of “the paradise”. The real paradise is the Lumber-room not the garden. This reveals the irony that the ideal world of an adult is dull and boring to that of a child.
The story is a remarkable insight into human character. It also reveals Aunt’s virtues and vices. In the story the Aunt is represented as a self-righteous and moralistic person. She uses a hypocritical tone and exaggerates a child’s prank comparing it to a grave sin. She thinks of herself as a wiser - she doesn’t like to be in the wrong. Being cold, lacking of love, she is more concerned with punishing the children: she keeps jam and goodies away from them, she bars them from the beautiful places in the house like the garden and lumber-room. Unable to understand and communicate with children, she is not even aware when her son’s feet was hurt. She dictates their lives for them, insisting on where they should go for entertainment. It is evident, that the author’s sympathy lies with the children.

The ending of the story reveals the author’s social com

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ภายใต้การวิเคราะห์ข้อความที่เขียนโดยนักเขียนนวนิยายที่โดดเด่นอังกฤษและนักเขียนเรื่องสั้นเฮ็กเตอร์มันโร ฮิวจ์เฮคเตอร์มันโร (18 ธันวาคม 1870 - 13 พฤศจิกายน 1916) เป็นที่รู้จักดีของชื่อปากกาซากิเป็นนักเขียนชาวอังกฤษที่มีไหวพริบและบางครั้งเรื่องราวน่าขยะแขยง satirized สังคมสมัยเอ็ดเวิร์ดและวัฒนธรรม เขาถือว่าเป็นหลักของเรื่องสั้นและมักจะถูกเปรียบเทียบทุมเฮนรี่และโดโรธีปาร์กเกอร์ เรื่องราวของเขามีตัวละครที่วาดประณีตและเรื่องเล่าตัดสินอย่างประณีต โลก Saki ขัดแย้งประชุมอ่อนแอและหน้าซื่อใจคดของเอ็ดเวิร์ดอังกฤษกับการต่อสู้ไร้ความปรานี แต่ตรงไปตรงมาในชีวิตและความตายของธรรมชาติ ลักษณะโดยทั่วไปชนะในท้ายที่สุด.
เนื่องจากการตายของแม่ของเขาและการขาดพ่อของเขาในต่างประเทศเขาถูกนำขึ้นในช่วงวัยเด็กของเขากับพี่ชายและน้องสาวของเขาโดยยายและสองป้า ดูเหมือนว่าน่าจะเป็นที่ต้นกำเนิดและวิธีการของพวกเขาเห็นใจบัญชีไม่ชอบอย่างแรงมันโรของอะไรที่รสชาติของการชุมนุมและอหังการ เขา satirized สิ่งที่เขาเกลียด .
มันโรถูกฆ่าตายที่ด้านหน้าของฝรั่งเศสในช่วงสงครามโลกครั้งที่หนึ่งในชีวประวัติของเธอน้องสาวของซากีมันโรเขียน: "หนึ่งป้าของมันโรออกัสตาเป็นผู้หญิงอารมณ์ปกครองเป็นของชอบที่รุนแรงและไม่ชอบเผด็จการเป็นคนขี้ขลาดคุณธรรมครอบครอง สมองไม่มีการพูดความคุ้มค่าของและจำหน่ายดั้งเดิม. "ธรรมชาติเป็นคนสุดท้ายที่ควรจะได้รับในความดูแลของเด็ก ลักษณะของป้าไม้ในห้องพักที่เป็นป้าออกัสตาในการดำรงชีวิต. เรื่องที่จะบอกเกี่ยวกับเด็กกำพร้าเล็ก ๆ น้อย ๆ นิโคลัสที่ได้รับการไว้วางใจให้ป้าเผด็จการและหมองคล้ำฉลาดของเขา วันหนึ่งนิโคลัสก็คือ "ในความอัปยศอดสู" เพื่อให้เขาติดกับดักป้าของเขาเชื่อว่าเขาได้รับการอย่างใดพยายามที่จะเข้าไปในสวนผลไม้ชนิดหนึ่ง แต่แทนที่จะมีความตั้งใจที่ไม่มีการทำเช่นนั้น แต่ก็แอบเข้าไปในห้องไม้ มีภาพอันยิ่งใหญ่ของนักล่าและยองเปิดให้เขา เร็ว ๆ นี้ป้าของเขาพยายามที่จะมองหาเด็กและเล็ดรอดลงไปในถังน้ำฝนน้ำ เธอถามนิโคลัสที่จะดึงเธอบันได แต่เด็กแกล้งทำเป็นไม่ได้อะไรในตัวเธอเขาบอกว่าเธอเป็นหนึ่งในความชั่วร้าย. เรื่องการจัดวิชาเฉพาะอย่างยิ่ง ที่จริงนวนิยายทั้งสามารถแบ่งออกเป็นสองส่วนของโลกที่เด็กและผู้ใหญ่ในโลก ผู้เขียนดูเหมือนว่าจะบอกว่าเป็นสาเหตุหนึ่งในวัยที่จะสูญเสียความรู้สึกของความสนุกที่ทุกจินตนาการ ผู้ใหญ่กลายเป็นหมกมุ่นอยู่กับเรื่องเล็กที่ไม่มีนัยสำคัญเช่นป้าซึ่งเป็นหมกมุ่นเกี่ยวกับการลงโทษและ nitpicking ในเด็ก เด็กที่อยู่ในเรื่องราวของมันโรมีความคิดสร้างสรรค์มาก นิโคลัสนึกเรื่องราวทั้งหมดที่อยู่เบื้องหลังพรมในขณะที่ป้าออกมาด้วยเรื่องราวที่น่าเบื่อและความคิดเหมือนละครหรือไปที่ชายหาด เธอพยายามที่จะโน้มน้าวให้นิโคลัสเกี่ยวกับความสนุกของการเดินทางไปยังชายหาดของคณะละครสัตว์ แต่ขาดจินตนาการเสียงที่น่าเชื่อ เธออธิบายออกนอกบ้านเป็นชายหาดที่สวยงามและรุ่งโรจน์ แต่ไม่สามารถพูดในรายละเอียดว่ามันจะสวยงามหรือรุ่งโรจน์เพราะเธอไม่ได้มีความคิดสร้างสรรค์ สำหรับห้องพักไม้มันเป็นสัญลักษณ์ของความสนุกสนานและจินตนาการของโลกของเด็กซึ่งเป็นที่แน่นอนขาดในโลกของผู้ใหญ่ โดยจะเน้นการทำลายของชีวิตที่วัยและความภาคภูมิใจที่สามารถนำมา โลกของป้าที่เต็มไปด้วยความสำคัญเหยเก เธอทำให้การลงโทษและหัก ณ ที่จ่ายของความสุขเป็นสิ่งที่สำคัญกว่าการที่จะรู้และการปั้นชีวิตของเด็ก เธอทำให้ทุกสิ่งที่สวยงามและความคิดสร้างสรรค์ของบ้านถูกขังอยู่ในไม้ห้องพักเพื่อที่จะไม่ทำให้เสียพวกเขา แต่ในการทำเพื่อวัตถุประสงค์ของวัตถุซึ่งเป็นความงามของบ้านจะหายออกจากบ้านน่าเบื่อและไม่มีสี . ตัดตอนมาเป็นเนื้อเดียวกัน เรื่องเล่าในบุคคลที่ 3 นี้จะช่วยให้ผู้อ่านที่จะเข้าถึงสถานการณ์และตัวละครในลักษณะที่เป็นกลางและวัตถุประสงค์ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเช่นนี้เพราะตัวละครมีความซับซ้อนมีทั้งมุมมองที่เป็นบวกและลบ จุดบุคคลที่สามของมุมมองเป็นตัวตนที่เหมาะกับบรรยากาศที่ไม่มีตัวตนของใช้ในครัวเรือน. ข้อความที่สามารถแบ่งออกเป็นหลายส่วน: •ความการแสดงออกในการที่เราเรียนรู้เกี่ยวกับนิโคลัสเล็ก ๆ น้อย ๆ ญาติของเขาและป้าของเขาที่เข้มงวด นิโคลัสได้เป็นความอัปยศของป้า ดังนั้นญาติของเขาจะถูกนำตัวไป Jagborough ทรายในบ่ายวันนั้นและเขาก็ไปอยู่ที่บ้าน ป้าได้อย่างแน่ใจว่าเด็กก็ตัดสินใจที่จะได้รับเข้าไปในสวนผลไม้ชนิดหนึ่งเพราะผมได้บอกเขาว่าเขาไม่ได้ที่จะ. •ภาวะแทรกซ้อนที่เมื่อนิโคลัสได้เข้าไปในดินแดนที่ไม่รู้จักไม้ห้องพัก ผลไม้ต้องห้ามคือหวานและไม้อย่างแท้จริงห้องพักอธิบายว่าเป็นคลังสมบัติ unimagined ทุกรายการเดียวนำชีวิตและจินตนาการให้กับนิโคลัสและเป็นสัญลักษณ์ของสิ่งที่ผู้ใหญ่ของโลกแห่งความจริงขาด เขามักจะภาพให้กับตัวเองว่าสิ่งที่ไม้ห้องพักก็ชอบตั้งแต่ที่เป็นพื้นที่ที่ถูกปิดผนึกไว้อย่างระมัดระวังจากดวงตาอ่อนเยาว์ พรมนำจินตนาการชีวิตและจินตนาการของนิโคลัสที่อยู่ในหม้อที่น่าสนใจและเชิงเทียนนำที่มีคุณภาพความงาม, ความงามของภาพที่ขยับขึ้นมาคิดสร้างสรรค์ของเขา และสุดท้ายหนังสือสี่เหลี่ยมขนาดใหญ่เต็มรูปแบบของภาพสีของนก และนกดังกล่าว! พวกเขาช่วยให้นิโคลัสที่จะเรียนรู้ในความสนุกสนานและน่าตื่นเต้น. •จุดสุดยอดของข้อความ ในขณะที่เด็กได้รับการชื่นชมสีของเป็ดแมนดารินที่เสียงของป้าของเขามาจากสวนมะยม เธอได้เล็ดรอดลงไปในถังน้ำฝนและไม่สามารถออกไปข้างนอก เธอเรียกร้องจากเด็กผู้ชายคนนั้นจะพาเธอบันได แต่เขาบอกว่าเสียงของเธอไม่ได้เสียงเหมือนป้าของเขา คุณอาจจะเป็นหนึ่งในความชั่วร้ายที่ดึงดูดผมที่จะไม่เชื่อฟัง ผู้พิพากษาจะต้องทำ ป้าลิ้มรสผลไม้ของการลงโทษของเธอเองในเด็ก เธอถูกกล่าวหาว่าตกจากพระคุณของนิโคลัสโกหกเกี่ยวกับแยมและจึงเรียกว่าชั่วร้ายหนึ่ง เธอรู้สึกว่าสิ่งที่มันเป็นเหมือนการถูกลงโทษ. • denouncement ป้าโกรธและบังคับใช้ในบ้าน เธอยังคงเงียบแช่แข็งของผู้ที่ได้รับความเดือดร้อนกักกันสง่าและไม่สมควรได้รับในถังน้ำฝนมานานกว่าสามสิบห้านาที นิโคลัสก็ยังเงียบในการดูดซึมของภาพที่มีเสน่ห์ของนักล่าและงานเลี้ยงที่. พล็อตเป็นคำสั่งตามลำดับแต่ละตอนจะได้รับมีความสำคัญมากขึ้นเรื่อย ๆ ทางเลือกของผู้เขียนของคำศัพท์และอุปกรณ์โวหารเป็นที่น่าชื่นชม ผู้เขียนใช้ความหลากหลายของอุปกรณ์โวหารเช่นโหวกเหวกซึ่งสามารถแบ่งออกเป็นสองประเภท: เหล่านั้นซึ่งมีความสัมพันธ์กับโลกของเด็ก (หัวเราะน่ากลัวกบที่ถูกกล่าวหาที่ดินที่ไม่รู้จักความสุขค้างสุขวัสดุเพียงเปลือยและเศร้าใจ พืชที่เติบโตหนา) และเป็นหนึ่งซึ่งแสดงให้เห็นว่าในโลกที่ปลูกขึ้นขาดความคิดที่ชัดเจนใด ๆ (พื้นดินเล็ก ๆ น้อย ๆ ไร้สาระสุดขีด, ดื้อรั้นมากในการดำเนินงานสวนเล็กน้อยบุกรุกไม่ได้รับอนุญาต) พวกเขาช่วยให้ผู้เขียนได้เน้นความไม่ลงรอยกันระหว่างรุ่นลึกในการถ่ายทอดพลังงานที่น่าตื่นเต้นของคิดสร้างสรรค์ของเด็ก มีจำนวนมากของคำอุปมาอุปมัยมี (มักยั่งยืน) ในเรื่อง: คณะละครสัตว์ของบุญที่ยอดเยี่ยมและช้างไม่ได้นับ (วางความเครียดในป้าแคบอ่อนโยน) ที่ไม่มีมลทินของเหตุผลที่ตัวเองเรียกเก็บยามปฏิบัติหน้าที่ (ลักษณะป้า เป็นคนที่เข้มงวดมาก) ศิลปะของคีย์ที่เหมาะสมลงไปในรูสลักและเปลี่ยนล็อคพื้นที่ที่ถูกปิดผนึกไว้อย่างระมัดระวังจากดวงตาอ่อนเยาว์นาทีทองหลายช่วงสั้นขัน ด้วยความช่วยเหลือของสำนวนเหล่านี้หมายถึงข้อเสนอที่แผ่ออกไปเป็นรูปแบบที่โง่เขลา, ความเสื่อมโทรมทางศีลธรรมเจ้าเล่ห์และความทะเยอทะยานเล่นส่วนขอโทษของพวกเขา. มีบางส่าในข้อความที่มี: บ๊อบบี้จะไม่สนุกกับตัวเองมากและเขาจะไม่แข่งมาก ทั้ง; ป้าโดยยืนยัน (ผู้เขียนใช้ 'การเลือกคำของตัวเองที่จะแสดงให้เห็นว่าเขาไม่ยอมรับอำนาจป้าของเขามากกว่านี้เขาก็อาจจะเป็นคำวิจารณ์ที่ละเอียดอ่อนของนิโคลัส. นิโคลัสทัศนคติกบฏ.); และบาง periphrases: ความชั่วร้ายหนึ่งนักโทษในถัง (อุปกรณ์เหล่านี้ให้ถ้อยคำของผู้เขียนและเบาะแสที่สำคัญตัวละคร). ผู้เขียนยังเสริมสร้างเรื่องราวกับอุปกรณ์ของคำถามเชิงโวหารที่: แต่ไม่นายพรานเห็นสิ่งที่นิโคลัสเห็นว่าสี่หมาป่าควบมาในทิศทางของเขาผ่านไม้? ; และอธิ: วิธีการที่เธอไม่เห่าหอน อุปกรณ์โวหารต่อไปนี้นำไปสู่ความหมายของข้อความ. มีสองลักษณะนี้มักจะอยู่ในหนังสือมันโรเฮคเตอร์ซึ่งเดี่ยวเขาออกมาจากนักเขียนเรื่องธรรมดาที่พวกเขาจะประชดและมีไหวพริบ รูปแบบของการเขียนคือการเสียดสีในทางอารมณ์ขัน ผู้เขียนใช้เสียงที่มีไหวพริบที่จะเลียนแบบตัวละครเพื่อที่จะวิพากษ์วิจารณ์พวกเขาอย่างละเอียด วิจารณ์จะทำในทางที่ลึกซึ้งที่มีอารมณ์ขัน ยกตัวอย่างเช่นเสียงวางตัวป้าในการอธิบายการเล่นพิเรนิโคลัส: อับอายบาปลดลงจากเกรซ ผู้เขียนจะเห็นได้ชัดโดยใช้การเลือกคำของตัวเองป้าของเธอที่จะเปิดเผยตัวเองชอบธรรมทัศนคติบริสุทธิ์กว่าเจ้า นี้เป็นคำวิจารณ์ที่ละเอียดอ่อนของความเย่อหยิ่งของเธอซึ่งเธอเป็นคนตาบอด. ผู้เขียนใช้ประชดที่จะกระตุ้นความสนุกสนานและวิพากษ์วิจารณ์ป้า ยกตัวอย่างเช่นการเดินทางไป Jagborough ซึ่งจะหมายถึงการล้มเหลวทั้งๆที่นิโคลัส แทนที่จะถูกลงโทษสำหรับเด็กมันก็กลายเป็นรักษาสำหรับเขาในขณะที่มันจะกลายเป็นความทรมานให้กับผู้ที่เดิน ความคิดของป้าของ "สวรรค์" สวรรค์ที่แท้จริงคือไม้ห้องพักไม่ได้สวน นี้แสดงให้เห็นประชดว่าโลกในอุดมคติของผู้ใหญ่เป็นที่น่าเบื่อและน่าเบื่อกับที่ของเด็ก. เรื่องนี้เป็นความเข้าใจที่โดดเด่นเป็นตัวอักษรของมนุษย์ นอกจากนี้ยังแสดงให้เห็นคุณค่าของป้าและความชั่วร้าย ในเรื่องป้าจะแสดงเป็นคนอหังการและเชื่อมั่นในศีลธรรม เธอใช้น้ำเสียงเจ้าเล่ห์และแสดงออกเล่นตลกเด็กเปรียบเทียบกับบาปหลุมฝังศพ เธอคิดว่าตัวเองเป็นฉลาด - เธอไม่ชอบที่จะอยู่ในที่ไม่ถูกต้อง ความเย็นขาดของความรักที่เธอเป็นกังวลมากขึ้นกับการลงโทษเด็ก: เธอเก็บแยมและสารพัดห่างจากพวกเขาเธอบาร์พวกเขาจากสถานที่ที่สวยงามในบ้านเช่นสวนและไม้ห้องพัก ไม่สามารถที่จะเข้าใจและสื่อสารกับเด็กเธอไม่ได้ตระหนักถึงเมื่อเท้าของลูกชายของเธอได้รับบาดเจ็บ เธอสั่งชีวิตของพวกเขาสำหรับพวกเขายืนยันในการที่พวกเขาควรจะไปเพื่อความบันเทิง เห็นได้ชัดว่าเห็นอกเห็นใจของผู้เขียนอยู่กับเด็ก ๆ . ตอนจบของเรื่องแสดงให้เห็นคอมสังคมของผู้เขียน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ข้อความที่อยู่ภายใต้การวิเคราะห์ เขียนโดยนักประพันธ์ชาวอังกฤษที่โดดเด่นและนักเขียนเรื่องสั้นเฮคเตอร์ Munro . เฮคเตอร์ ฮิวจ์ มันโร ( 18 ธันวาคม 1870 – 13 พฤศจิกายน 1916 ) , ที่รู้จักกันดีตามปากกาชื่อซากิ เป็นนักเขียนชาวอังกฤษ ที่มีไหวพริบและบางครั้งน่ากลัว satirized เอ็ดเวิร์ดเรื่องสังคมและวัฒนธรรม เขาเป็นเจ้านายของเรื่องสั้น และมักจะถูกเปรียบเทียบกับ Oเฮนรี่และโดโรธี พาร์คเกอร์ นิทานของเขาคุณลักษณะประณีต วาดตัวละครละเอียดตัดสินเรื่องเล่า . โลกที่แตกต่างของซากิและอนุสัญญาเสื่อมถอย hypocrisies ของเอ็ดเวิร์ดอังกฤษกับโหดเหี้ยม แต่ชีวิตที่ตรงไปตรงมาและความตาย การต่อสู้ ของธรรมชาติ ธรรมชาติโดยทั่วไปจะชนะในที่สุด
เนื่องจากการตายของแม่ของเขา และเขาขาดพ่อไปต่างประเทศเขาถูกนำขึ้นในช่วงวัยเด็กของเขากับพี่ชายของเขาและน้องสาว โดยคุณย่าและป้าๆ ดูเหมือนว่าความเป็นไปได้ที่ลำต้นของพวกเขาและวิธีการบัญชีสำหรับใจจืดใจดำมันโรแข็งแรงชอบของทุกอย่างที่ smacks ของแบบดั้งเดิมและจริงจัง เขา satirized สิ่งที่เขาเกลียด มันโรถูกฆ่าบนด้านหน้าฝรั่งเศสในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง .
ในชีวประวัติของเธอ น้องสาวของซากิ มันโรเขียน :" หนึ่งของป้ามันโร ออกัสตา เป็นผู้หญิงที่อารมณ์รุนแรงที่ไม่สามารถควบคุมได้ , ชอบและไม่ชอบเธอ คนขี้ขลาด ศีลธรรม ครอบครอง ไม่มีมันสมองมูลค่าการพูด และนิสัยดั้งเดิม . " ธรรมชาติคนสุดท้ายที่ควรจะได้รับการดูแลเด็ก ตัวละครของป้าในห้องไม้น้าา

กับชีวิตเรื่องราวจะบอกเกี่ยวกับเด็กกำพร้า นิโคลัสผู้เชื่อถือของเขากดหัว และทึบซึ่งมีสติปัญญาค่ะ วันหนึ่งนิโคลัสเป็น " ความผิดพลาด " ดังนั้นเขาติดกับดักป้าของเขาให้เชื่อว่าเขาก็พยายามที่จะเข้าไป มะยม สวน แต่ไม่มีเจตนาที่จะทำเช่นนั้น แต่ก็แอบเข้าไปในห้องไม้ มีภาพอันยิ่งใหญ่ของนายพรานและกวางเปิดให้เขาแล้วป้าเขาพยายามมองหาเด็กแล้วก็กลายเป็นฝน น้ำถัง เธอถามนิโคลัสจะเอาบันได แต่เด็กผู้ชายแกล้งไม่เข้าใจเธอ เค้าบอกว่าเธอถูกความชั่วร้าย

เรื่องราวนำเสนอวิชามากเฉพาะ จริงๆแล้ว เรื่องทั้งหมดจะแบ่งออกเป็นสองส่วน โลกของเด็กและโลกของผู้ใหญ่ผู้เขียนดูเหมือนจะชี้ให้เห็นว่าผู้ใหญ่สาเหตุหนึ่งที่จะสูญเสียความรู้สึกทั้งหมดของความสนุก จินตนาการ ผู้ใหญ่เป็นหลง เล็กน้อย เล็กน้อย เหมือนป้าที่หมกมุ่น และนับในการลงโทษเด็ก เรื่องราวของเด็กใน Munro มากจินตนาการนิโคลัสจินตนาการเรื่องราวทั้งหมดหลังพรมในขณะที่ป้าออกมากับเรื่องน่าเบื่อและความคิดเหมือนละครสัตว์ หรือไปที่ชายหาด เธอพยายามที่จะโน้มน้าวให้นิโคลัสเกี่ยวกับความสนุกของการเดินทางไปยังชายหาดของคณะละครสัตว์ แต่ขาดจินตนาการ ว่าต้องทำไงเธออธิบายถึงกิจกรรมชายหาดที่สวยงามและยิ่งใหญ่ แต่ไม่สามารถพูดในรายละเอียดว่า จะสวยหรือรุ่งโรจน์ เพราะว่าเธอไม่ได้สร้างสรรค์ เป็นห้องไม้ เป็นสัญลักษณ์ของความสนุกและจินตนาการของเด็กในโลกที่แน่นอนขาด ในโลกของผู้ใหญ่ จะเน้นการทำลายชีวิตที่เป็นผู้ใหญ่และความภาคภูมิใจที่สามารถนำโลกของป้าเป็นเต็มรูปแบบของความไม่ได้เรื่อง เธอทำให้การลงโทษ และหัก ณที่จ่ายของความบันเทิงเป็นสำคัญกว่าการรู้จักและการปั้นชีวิตของเด็ก เธอชอบทุกสิ่งที่สวยงามและสร้างสรรค์ จากบ้าน ไปขังไว้ในห้องไม้เพื่อที่จะไม่ทำลายเขา แต่ในการทำเช่นนั้น จุดมุ่งหมายของวัตถุซึ่งมีความงามบ้านสูญหายออกจากบ้านทึบ และไม่มีสี

ข้อความที่ตัดตอนมาเป็นเนื้อเดียวกัน เรื่องที่เล่าในบุคคล 3 นี้จะช่วยให้ผู้อ่านเข้าถึงสถานการณ์และตัวอักษรในลักษณะที่เป็นกลางและวัตถุประสงค์ . นี้โดยเฉพาะดังนั้น เพราะตัวละครมีความซับซ้อน มีมุมมองที่เป็นบวก และลบ