Princess Snow happily stood up, bot

Princess Snow happily stood up, both her hands cupped the unceasingly falling snowflakes as she happily jumped about in the snow, as though she was a fairy that had found home. Her happiness even seemed to have infected the atmosphere as the breeze became even more gentle.

“It’s really snow… so cold, so beautiful.”

She happily exclaimed in excitement, each sound she made was like the sweetest music in the world. Immersed within the snowflakes and a thin layer of recently accumulated snow, she faced upwards as happiness blossomed on her smiling face, as if she had unrestrainedly released all her joy within the snow.

“Are you the one who made it snow? How did you do it?” Princess Snow tossed the snow cupped in her hands at her own face. She looked at Yun Che with an emotionally moved and thankfulness. But even more so, there was a kind of faint admiration in her gaze.

“Secret.” Yun Che smiled mysteriously. Seeing that she was this overjoyed, a sense of satisfaction rose in Yun Che’s heart.

“Thank you!” Princess Snow smiled in elation. Even though she was curious, she didn’t really want to know the answer that much because she was already submerged in happiness and contentment. She spread out both arms and lightly spun inside the flying snow. Then, she adorably yelled at Yun Che: “I’ll dance for you, okay?”

Without even waiting for Yun Che to response, or perhaps Yun Che had forgotten to reply, Princess Snow let out a heavenly laughter as she picked up the corner of her skirt. She tossed aside her small exquisite shoes and her flawless ankle and feet immediately appeared in Yun Che’s line of sight. The pair of delicate feet that were pure and translucent, snow white and tender, stepped onto the white snow that was unexpectedly less fair than her delicate skin. Each of her toes were like the world’s purest of pearls and jade, they were dainty, and glistened with the luster of gems.

Snowflakes still continued to float down. A small portion had also fallen onto Yun Che’s body. Inside the world of snowflakes, Princess Snow began to gracefully dance. The lower skirt portion of her beautiful phoenix robe fluttered with her elegant movements. Crystals of jade, one after another, let out an enchanting brilliance. Even the golden colored phoenix on her clothing seemed to be gracefully dancing… But, how could the dance of the phoenix even match Princess Snow’s beauty that made one breathless? Her delicate and tender body was like duckweed rippling on the surface of the water, like the willow branches swaying in the wind, and was so fantastical that it was like a dream… Even the dance of goddesses in the Heaven’s palace, perhaps wouldn’t be any greater than this.

Yun Che watched on dumbfoundedly, his gaze fixated without moving for a long time… Her laughter resounded beside his ears and inside his heart. The picture of her lithely dancing within the snow, every single moment was deeply imprinted inside his memories and soul.

He knew, that in his entire lifetime, he’ll never be able to forget this graceful dancing silhouette.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เจ้าหญิงหิมะอย่างมีความสุขลุกขึ้นยืน มือของเธอทั้งสองคิดกันเกล็ดหิมะตกคุณธรรม ตามเธออย่างมีความสุขเพิ่มขึ้นเกี่ยวกับในหิมะ ราวกับว่าเธอเป็นนางฟ้าที่ได้พบบ้าน ความสุขของเธอแม้ดูเหมือนจะ มีการติดเชื้อบรรยากาศขณะที่สายลมกลายเป็นอ่อนโยนยิ่ง"หิมะเป็น...เพราะแดด สวย"เธอมีความสุข exclaimed ในเมือง แต่ละเสียงที่เธอทำเป็นเหมือนเพลงที่หอมหวานในโลก ไปอยู่ในเกล็ดหิมะและหิมะสะสมเพิ่งบาง ๆ เธอต้องเผชิญกับขึ้นไปเป็นความสุขเบ่งบานบนใบหน้าของเธอยิ้ม ว่าเธอ unrestrainedly ได้เผยแพร่ความสุขของเธอทั้งหมดภายในหิมะ"เป็นคุณเป็นผู้หนึ่งที่ทำให้หิมะ คุณทำได้" เจ้าหญิงหิมะโยนหิมะที่บรรจุในถ้วยในมือของเธอที่ใบหน้าของเธอเอง เธอมองไปที่ Yun Che กับย้ายอารมณ์และอิกอมะฮฺ แต่แม้ได้มาก มีแบบจาง ๆ ชื่นชมในสายตาของเธอ"ลับ" Che ยืนยิ้มอย่างลึกลับ เห็นว่าเธอนี้เป็นปลื้ม ความพึงพอใจเพิ่มขึ้นในหัวใจ Yun Che"ขอบคุณ เจ้าหญิงหิมะยิ้มในความอิ่มเอมใจ ถึงแม้ว่าเธออยากรู้อยากเห็น เธอไม่ได้จริง ๆ อยากรู้คำตอบที่มากเนื่องจากเธอถูกแช่อยู่ในความสุขและความพึงพอใจ เธอกางแขนทั้งสองออก และปั่นเบา ๆ ภายในหิมะบิน แล้ว เธอน่ารักตะโกนที่ Yun Che: "ฉันจะเต้นรำสำหรับคุณ เอาล่ะ"โดยไม่ได้รอ Yun Che การตอบสนอง หรือบางทียุน Che เขาลืมตอบ เจ้าหญิงหิมะให้เสียงหัวเราะเป็นสวรรค์เธอหยิบมุมของกระโปรงของเธอ เธอโยนกันขนาดเล็กสวยงามรองเท้าและข้อเท้าของเธอสมบูรณ์แบบ และเท้าทันทีปรากฏใน Che ยืนระดับสายตา คู่อ่อนฟุตที่บริสุทธิ์ และโปร่ง แสง หิมะสีขาว และชำระ เงิน ก้าวลงบนหิมะสีขาวที่เสร็จโดยไม่คาดคิดน้อยกว่าผิวของเธอ เท้าของเธอแต่ละคนได้เช่นโลกบริสุทธิ์ของไข่มุก และหยก พวกเขาก็อร่อย และ glistened ที่ มีความมันวาวของอัญมณีเกล็ดหิมะยังคงยังคงลอยลง ส่วนหนึ่งยังได้ลดลงเข้าสู่ร่างกาย Yun Che ภายในโลกของเกล็ดหิมะ เจ้าหญิงหิมะเริ่มเต้นอย่างสง่างาม ส่วนกระโปรงล่างของเสื้อคลุมของเธอสวยฟีนิกซ์ fluttered เคลื่อนไหวที่สง่างามของเธอ ผลึกของหยก หนึ่ง ให้ออกมีสีสันที่สดใสมีเสน่ห์ บนเสื้อผ้าของเธอฟีนิกซ์สีทองแม้ดูเหมือน จะเต้นรำอย่างสวยงาม... แต่ วิธีการเต้นรำของฟีนิกซ์แม้ลงความงามเจ้าหญิงหิมะที่ทำให้หายใจ ร่างกายของเธอที่ละเอียดอ่อน และอ่อนโยนเช่นแหน rippling บนผิวน้ำ เช่นกิ่งวิลโลว์ที่แกว่งลม และประหลาดว่า มันเป็นเหมือนความฝัน... แม้แต่การเต้นรำของเทพธิดาในสวรรค์ของพาเลซ อาจจะไม่ได้มากกว่านี้Che ยืนดูบน dumbfoundedly สายตาของเขา fixated โดยไม่เคลื่อนไหวเป็นเวลานาน... เสียงหัวเราะของเธอ resounded ข้างหูของเขา และภาย ในหัวใจของเขา รูปภาพของเธอ lithely เต้นรำภายในหิมะ อีกครั้งถูกตราตรึงใจลึกภายในจิตวิญญาณและความทรงจำของเขาเขารู้ ว่า ในตลอดชีวิต เขาไม่เคยจะลืมเงาเต้นนี้สง่างาม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เจ้าหญิงหิมะอย่างมีความสุขลุกขึ้นยืนมือทั้งสองข้างของเธอที่บรรจุในถ้วยเกล็ดหิมะที่ตกลงมาอย่างไม่หยุดยั้งในขณะที่เธอมีความสุขเพิ่มขึ้นเกี่ยวกับในหิมะราวกับว่าเธอเป็นนางฟ้าที่ได้พบบ้าน ความสุขของเธอแม้ดูเหมือนจะมีการติดเชื้อบรรยากาศเป็นสายลมที่อ่อนโยนก็ยิ่งมากขึ้น.

"มันจริงๆ ... หิมะหนาวจังเลยสวยมาก."

เธออุทานอย่างมีความสุขในความตื่นเต้นแต่ละเสียงที่เธอทำก็เหมือนเพลงที่ไพเราะที่สุดในโลก แช่อยู่ภายในเกล็ดหิมะและชั้นบาง ๆ ของหิมะสะสมเมื่อเร็ว ๆ นี้เธอต้องเผชิญกับความสุขขึ้นเป็นเบ่งบานบนใบหน้าที่ยิ้มแย้มของเธอราวกับว่าเธอได้รับการปล่อยตัวทุกความสุขของเธอ unrestrainedly ภายในหิมะ.

"คุณเป็นคนหนึ่งที่ทำให้มันหิมะ? วิธีที่คุณทำมันได้หรือไม่ "เจ้าหญิงหิมะโยนหิมะที่บรรจุในถ้วยในมือของเธอที่ใบหน้าของเธอเอง เธอมองที่ยุนเชกับอารมณ์ย้ายกตัญญุตา แต่ยิ่งขึ้นดังนั้นมีชนิดของความชื่นชมลมในสายตาเธอ.

"ความลับ." ยุนเจ๊ยิ้มลึกลับ เห็นว่าเธอเป็นแบบนี้ปลื้มความรู้สึกของความพึงพอใจเพิ่มขึ้นในหัวใจหยุนเจ๊.

"ขอบคุณ" เจ้าหญิงหิมะยิ้มในความอิ่มเอมใจ ถึงแม้ว่าเธออยากรู้อยากเห็นเธอไม่ได้อยากจะรู้คำตอบว่ามากเพราะเธอจมอยู่ในความสุขและความพึงพอใจ เธอแผ่ออกมาจากแขนทั้งสองข้างและหมุนตัวเบา ๆ ภายในหิมะบิน หลังจากนั้นเธอน่ารักตะโกนใส่ Yun Che: "ฉันจะเต้นสำหรับคุณโอเค"

โดยไม่ได้รอให้เจ๊ยุนเพื่อตอบสนองหรือบางทีอาจจะ Yun Che ได้ลืมที่จะตอบเจ้าหญิงหิมะให้ออกหัวเราะสวรรค์ขณะที่เธอหยิบขึ้นมา มุมของกระโปรงของเธอ เธอโยนกันรองเท้าที่สวยงามของเธอมีขนาดเล็กและข้อเท้าของเธอไร้ที่ติและเท้าปรากฏทันทีในบรรทัด Yun เจ๊สายตา คู่ของเท้าที่ละเอียดอ่อนที่มีความบริสุทธิ์และโปร่งแสงสีขาวหิมะและอ่อนโยนก้าวเข้าสู่หิมะสีขาวที่ไม่คาดคิดก็น้อยกว่ายุติธรรมผิวที่บอบบางของเธอ แต่ละเท้าของเธอเป็นเหมือนบริสุทธิ์ของโลกของไข่มุกและหยกพวกเขาโอชะและประกายด้วยความมันวาวของอัญมณี.

เกล็ดหิมะยังคงยังคงลอยลง ส่วนเล็ก ๆ นอกจากนี้ยังได้ลดลงเข้าสู่ร่างกาย Yun เจ๊ ภายในโลกของเกล็ดหิมะเจ้าหญิงหิมะเริ่มที่จะเต้นได้อย่างสง่างาม ส่วนล่างของกระโปรงเสื้อคลุม Phoenix สวยงามของเธอเบาโผบินที่มีการเคลื่อนไหวที่สง่างามของเธอ ผลึกของหยกหนึ่งหลังจากที่อื่นให้ออกความฉลาดที่มีเสน่ห์ แม้ฟีนิกซ์สีทองบนเสื้อผ้าของเธอดูเหมือนจะเต้นได้อย่างสง่างาม ... แต่วิธีที่จะเต้นรำฟีนิกซ์แม้ตรงกับความงามของเจ้าหญิงหิมะที่ทำให้หนึ่งหอบ? ร่างกายของเธอที่ละเอียดอ่อนและอ่อนโยนเป็นเหมือนแหน rippling บนพื้นผิวของน้ำเช่นสาขาวิลโลว์ที่ไหวในลมและก็แปลกประหลาดว่ามันเป็นเหมือนความฝัน ... แม้การเต้นรำของเทพธิดาในพระราชวังสวรรค์อาจจะไม่ ใด ๆ มากกว่านี้.

Yun เจ๊ดูบน dumbfoundedly, สายตาของเขาจับจ้องโดยไม่ต้องย้ายมาเป็นเวลานาน ... เสียงหัวเราะของเธอดังก้องอยู่ข้างหูของเขาและภายในหัวใจของเขา ภาพของเธอเต้น lithely ภายในหิมะทุกช่วงเวลาเดียวคือตราตรึงใจลึกภายในความทรงจำและจิตวิญญาณของเขา.

เขารู้ว่าในชีวิตของเขาเขาจะไม่สามารถที่จะลืมเรื่องนี้เงาเต้นรำที่สง่างาม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เจ้าหญิงหิมะอย่างมีความสุข ยืนขึ้น มือทั้งสองข้างของเธออย่างไม่หยุดยั้งถ้วยเกล็ดหิมะตกเธอมีความสุขเพิ่มขึ้นในหิมะ เหมือนเธอจะเป็นนางฟ้าที่เจอที่บ้าน ความสุขของเธอ ดูเหมือนจะติดบรรได สายลมก็ยิ่งอ่อนโยนมากขึ้น" มันเป็นหิมะจริงๆ . . . . . . หนาวมาก”เธอมีความสุขอย่างตื่นเต้น แต่ละเสียงที่เธอทำเหมือนเป็นเพลงที่น่ารักที่สุดในโลก จมอยู่ในหิมะและชั้นบาง ๆสะสมหิมะ เธอต้องขึ้นความสุขเบ่งบานบนใบหน้าที่ยิ้มแย้มของเธอ ราวกับว่าเธอเคย unrestrainedly ออกทั้งหมดของเธอ ความสุขในหิมะ" คุณเป็นคนหนึ่งที่ทำให้หิมะ ? คุณทำมันได้ยังไง ? " เจ้าหญิงหิมะโยนหิมะถ้วยในมือเธอที่หน้าของเธอ เธอมองยุนเช กับ ย้าย อารมณ์ และ ขอบคุณ แต่ยิ่งดังนั้น มีชนิดของการเป็นลมในสายตาของเธอ" ความลับ " ยุนเชยิ้มอย่างลึกลับ เห็นว่าเธอนี้เหลือเกิน ความรู้สึกของความพึงพอใจที่เพิ่มขึ้นในหัวใจของยุนเช" ขอบคุณ ! " เจ้าหญิงสโนว์ ยิ้มและมีความสุข . แม้เธอจะสงสัย เธอไม่ได้อยากจะรู้คำตอบมาก เพราะว่าเธอได้จมอยู่ในความสุขและความพึงพอใจ เธอแผ่แขนทั้งสองข้าง และค่อย ๆปั่นภายในบินหิมะ แล้วเธอก็น่ารักตะโกนยุนเช : " ผมจะเต้นเพื่อคุณ โอเค ? "โดยไม่รอให้ยุนเช การตอบสนอง หรือบางที ยุนเช ลืมตอบ องค์หญิงสโนว์ปล่อยเสียงหัวเราะจากเธอหยิบมุมกระโปรงของเธอ เธอทอดทิ้งไปรองเท้าที่สวยงามของเธอเล็กและข้อเท้าและเท้าของเธอที่สมบูรณ์แบบทันทีปรากฏในสายตาของยุนเช . คู่ของเท้าที่ละเอียดอ่อนบริสุทธิ์ และโปร่งใส หิมะขาวและนุ่ม , เดินบนหิมะสีขาวที่ไม่คาดคิดไม่ยุติธรรมกว่าผิวบอบบางของเธอ แต่ละนิ้วเท้าของเธอเป็นเหมือนโลกที่บริสุทธิ์ของมุกและหยก มันงดงาม และพราวแสงกับเงาของอัญมณีเกล็ดหิมะก็ยังลอยลง ส่วนเล็กก็ล้มลงบนตัวของยุนเช ภายในโลกของเกล็ดหิมะ เจ้าหญิงหิมะเริ่มที่จะได้เต้น ส่วนล่างกระโปรงเสื้อคลุม Phoenix สวยงามของเธอหวั่นไหวกับการเคลื่อนไหวของเธอสวยงาม คริสตัลเจด หนึ่งหลังจากที่อื่น ปล่อยเสน่ห์ฉลาด แม้แต่สีทองฟินิกซ์บนเสื้อผ้าของเธอดูเหมือนจะได้เต้น . . . . . . . แต่ทำไมการเต้นรำของวิหคเพลิงตรงแม้เจ้าหญิงหิมะของความงามที่ทำให้หนึ่งหอบ ? เธอบอบบางและอ่อนโยน ร่างกายเหมือนจอกแหนกระเพื่อมบนผิวน้ำ เหมือนกิ่งต้นวิลโลว์โอนเอนในลมและก็แปลกประหลาด มันเป็นเหมือนความฝัน . . . . . . . แม้แต่การร่ายรำของเทพธิดาบนสวรรค์ พาเลซ บางทีไม่ได้มากกว่านี้ยุนเช ดูใน น่าประหลาด นะ สายตาของเขาจับจ้องโดยไม่ต้องย้ายมานานแล้ว . . . เสียงหัวเราะของเธอ ทั้งข้างหูของเขาและภายในหัวใจของเขา ภาพของเธอ lithely เต้นภายในหิมะ , ทุกช่วงเวลาเดียวคือลึกซึ้งตราตรึงในความทรงจำและวิญญาณของเขาเขารู้ ว่าในชีวิตของเขา เขาจะลืมนี้สง่างามเต้นรำ Silhouette