2.3.2. Experimental protocolSince P

2.3.2. Experimental protocol
Since P. hypophthalmus survived forced submergence in normoxic
water for 6 days, we measured standard and routine metabolic rates
(SMR and RMR, respectively) in 13 fish (136±24 g) denied access to
air in normoxic water. SMR was determined as the average of the 5
lowest MO2 determinations during the 24-h period. The 10% quantile
was also used as a measure of SMR for comparison. RMR was
calculated as the average MO2 during the entire measurement period.
In a further 7 fish (117±21 g), we measured SMR and RMR during
mild hypoxia (12–13 kPa) since preliminary studies showed that mild
hypoxia reduced the variability in MO2, presumably as a result of
reduced spontaneous activity, and therefore allowed for a more reliable
determination of SMR. This oxygen level was well above the critical
oxygen partial pressure (Pcrit) that was measured after 8 h of mild
hypoxia (12–13 kPa) during preliminary trials. Pcrit was determined as
the PO2w, where MO2 was reduced below the SMR determined prior to
hypoxia (Affonso and Rantin, 2005; Thuy et al., 2010). This methodwas
chosen because fish were seldomat restwhen themeasurement of Pcrit
was initiated, in which case the point at which SMR cannot be
maintained was not revealed through the measurement of MO2 with
decreasing PO2 alone. The fish were then allowed to recover for 15 h at
12–13 kPa before being exposed to an oxygen level close to the Pcrit of
the individual fish for 6 h (6–8 kPa), followed by an additional 15-h
recovery. These studies were performed to investigate whether MO2
increased immediately after hypoxia as indication of an oxygen debt
when confined to aquatic breathing in severe hypoxia.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

2.3.2 การทดลองการใช้โพรโทคอลเนื่องจาก P. hypophthalmus submergence บังคับใน normoxic ที่รอดชีวิตน้ำ 6 วัน เราได้วัดมาตรฐาน และประจำอัตราเผาผลาญ(SMR และ RMR ตามลำดับ) ใน 13 ปลา (136±24 g) ปฏิเสธการเข้าถึงอากาศในน้ำ normoxic SMR ถูกกำหนดเป็นค่าเฉลี่ยของ 5determinations MO2 ต่ำช่วง 24 h Quantile 10%ยังใช้เป็นวัดของ SMR เปรียบเทียบ มี RMRคำนวณเป็น MO2 เฉลี่ยในระหว่างระยะเวลาการประเมินทั้งหมดในเป็นปลา 7 (117±21 g), เราวัด SMR และ RMR ระหว่างhypoxia อ่อน (12 – 13 kPa) เนื่องจากการศึกษาเบื้องต้นพบว่าไม่รุนแรงhypoxia ลดความแปรผันใน MO2 สันนิษฐานว่าเป็นผลมาจากลดกิจกรรมอยู่ และดังนั้น ได้น่าเชื่อถือมากขึ้นความมุ่งมั่นของ SMR ระดับออกซิเจนนี้ถูกดีข้างต้นที่สำคัญออกซิเจนบางส่วนความดัน (Pcrit) ที่ถูกวัดหลัง h 8 ของไมลด์hypoxia (12 – 13 kPa) ในระหว่างการทดลองเบื้องต้น Pcrit ถูกกำหนดเป็นPO2w ที่ MO2 ถูกลดลงต่ำกว่า SMR ที่กำหนดก่อนhypoxia (Affonso และ Rantin, 2005 ถุย et al., 2010) Methodwas นี้เลือกเนื่องจากปลามี themeasurement restwhen seldomat ของ Pcritเป็นจุดเริ่มต้น ซึ่งจุดไม่สามารถ SMRรักษาไม่มีการเปิดเผยผ่านวัด MO2 ด้วยPO2 ลดลงเพียงอย่างเดียว ปลาได้รับอนุญาตการกู้คืนสำหรับ h 15 ที่แล้ว12 – 13 kPa ก่อนถูกเปิดเผยที่ระดับออกซิเจนใกล้กับ Pcrit ของปลาแต่ละตัวสำหรับ 6 h (6 – 8 kPa), ตาม ด้วย 15-h มีเพิ่มเติมกู้คืน การศึกษานี้ดำเนินการตรวจสอบว่า MO2เพิ่มขึ้นทันทีหลังจาก hypoxia เป็นข้อบ่งชี้เป็นหนี้ออกซิเจนเมื่อถูกคุมขังเพื่อหายใจ hypoxia รุนแรงในน้ำ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

2.3.2 โปรโตคอลการทดลองตั้งแต่พี hypophthalmus บังคับรอดน้ำท่วมใน normoxic น้ำเป็นเวลา 6 วันเราวัดมาตรฐานและกิจวัตรประจำวันอัตราการเผาผลาญ(SMR และจำตามลำดับ) ใน 13 ปลา (136 ± 24 กรัม) ปฏิเสธการเข้าถึงอากาศในน้ำnormoxic SMR ถูกกำหนดเป็นค่าเฉลี่ยของ 5 ต่ำสุดหาความ MO2 ในช่วงระยะเวลา 24 ชั่วโมง quantile 10% นอกจากนี้ยังถูกใช้เป็นตัวชี้วัดของ SMR สำหรับการเปรียบเทียบ จำถูกคำนวณเป็น MO2 เฉลี่ยในช่วงระยะเวลาการตรวจวัดทั้งหมด. ในอีก 7 ปลา (117 ± 21 กรัม) เราวัด SMR และจำในระหว่างการขาดออกซิเจนอ่อน(12-13 ปาสคาล) ตั้งแต่การศึกษาเบื้องต้นพบว่าอ่อนขาดออกซิเจนลดความแปรปรวนใน MO2 สันนิษฐานว่าเป็นผลมาจากกิจกรรมที่เกิดขึ้นเองลดลงและดังนั้นจึงได้รับอนุญาตให้น่าเชื่อถือมากขึ้นการกำหนดSMR ระดับออกซิเจนนี้เป็นอย่างดีดังกล่าวข้างต้นที่สำคัญออกซิเจนความดันบางส่วน (Pcrit) ที่วัดหลังจาก 8 ชั่วโมงอ่อนขาดออกซิเจน(12-13 ปาสคาล) ในระหว่างการทดลองเบื้องต้น Pcrit ถูกกำหนดเป็นPO2w ที่ MO2 ลดลงด้านล่าง SMR ที่กำหนดก่อนที่จะมีการขาดออกซิเจน(Affonso และ Rantin 2005. Thuy et al, 2010) นี้ methodwas เลือกเพราะปลาเป็น seldomat restwhen จำเริญ Pcrit ได้ริเริ่มขึ้นในกรณีที่จุดที่ SMR ไม่สามารถเก็บรักษาไว้ไม่ได้ถูกเปิดเผยผ่านการวัดMO2 กับการลดPO2 เพียงอย่างเดียว ปลาที่ได้รับอนุญาตแล้วจะกู้คืนเป็นเวลา 15 ชั่วโมงที่12-13 กิโลปาสคาลก่อนที่จะถูกสัมผัสกับออกซิเจนในระดับที่ใกล้เคียงกับ Pcrit ของปลาแต่ละคนเป็นเวลา6 ชั่วโมง (6-8 ปาสคาล) ตามด้วย 15 ชั่วโมงเพิ่มเติมการกู้คืน การศึกษาเหล่านี้ได้รับการดำเนินการเพื่อตรวจสอบว่า MO2 เพิ่มขึ้นทันทีหลังจากที่การขาดออกซิเจนเป็นตัวบ่งชี้ของหนี้ออกซิเจนเมื่อถูกคุมขังในการหายใจในน้ำขาดออกซิเจนที่รุนแรง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

2.3.2 .
ขั้นตอนการทดลอง ตั้งแต่หน้า Hypophthalmus รอดบังคับน้ำในน้ำ normoxic
6 วัน เราวัดมาตรฐานและงานประจำอัตราการเผาผลาญอาหาร
( Smooth Criminal RMR ตามลำดับ ) ใน 13 ปลา ( 136 ± 24 กรัม ) ปฏิเสธการเข้าถึง normoxic
อากาศในน้ำ ซึ่งถูกกำหนดเป็นค่าเฉลี่ยของค่าร้อยละ 5
mo2 ช่วง 24-h . 10 %
ควอนไทล์ยังใช้เป็นตัวชี้วัดถึงการเปรียบเทียบ คือค่า RMR
เป็น mo2 เฉลี่ยในช่วงระยะเวลาการวัดทั้งหมด .
ในอีก 7 ปลา ( 117 ± 21 กรัม ) เราวัดซึ่ง RMR ในระหว่าง
อ่อนสังคม ( 12 – 13 กิโลปาสคาล ) ตั้งแต่การศึกษาเบื้องต้นพบว่าอาการไม่รุนแรง
ลดความแปรปรวนใน mo2 , สันนิษฐานว่าเป็นผลของ
ลดลงโดยธรรมชาติกิจกรรม และดังนั้นจึง อนุญาตให้น่าเชื่อถือมากขึ้น
กำหนดซึ่ง . ระดับออกซิเจนนี้เหนือวิกฤต
ความดันย่อยออกซิเจน ( pcrit ) ที่ถูกวัดหลังจากอ่อน
8 H มี ( 12 – 13 กิโลปาสคาล ) ในระหว่างการทดลองเบื้องต้น pcrit ตั้งใจเป็น
po2w ที่ mo2 ลดลงด้านล่างซึ่งกำหนดก่อน

( และมี affonso rantin , 2005 ; ถุย et al . , 2010 ) นี้ด้วย
เลือก เพราะปลาเป็น seldomat restwhen โดยของ pcrit
ได้ริเริ่มขึ้น ซึ่งในกรณีนี้ จุดที่ซึ่งไม่สามารถ
ยังคงไม่เปิดเผยผ่านการวัด mo2 ลดลงด้วย
po2 คนเดียว ปลาอนุญาตกู้ 15 H ที่
12 – 13 กิโลปาสคาลก่อนที่จะถูกสัมผัสใกล้ชิดกับ pcrit ระดับออกซิเจนของปลาแต่ละ
6 H ( 6 – 8 กิโลปาสคาล )ตามด้วยการกู้คืน 15-h
เพิ่มเติม ในงานวิจัยนี้ได้ทำการศึกษาว่า mo2
เพิ่มขึ้นทันทีหลังจากไม่ได้เป็นข้อบ่งชี้ของออกซิเจนหนี้
เมื่อคับหายใจสัตว์น้ำขาดออกซิเจนอย่างรุนแรง