“I will not admit defeat, I have to

“I will not admit defeat, I have to be stronger, I must endure…….” Qing Shui was already delirious as he haphazardly ran around for an unknown amount of time. He ran and ran and ran, to the point where he was no longer fully conscious. And finally, darkness claimed him.

Time passed slowly by, the skies had already turned dark as the moon rose to its acme. Cascading downwards was beams of silvery light, looking as gentle as an angel descending from the heavens, casting their shine onto Qing Shui. Qing Shui was still unconscious, his delicate body looked tiny and pitiful where he had fainted, halfway up the mountain pass.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"ผมจะไม่ยอมรับความพ่ายแพ้ การแข็งแรง ฉันต้องอดทน..." ฮวงจุ้ยชิงได้แล้วน้ำตาไหลสู้แสงเป็นเขาผิด ๆ ถูก ๆ วิ่งรอบสำหรับจำนวนเวลาที่ไม่รู้จัก เขาวิ่ง และวิ่ง และ วิ่ง ไปยังจุดที่เขากำลังไม่ได้สติเต็มที่ และในที่สุด ความมืดอ้างว่า เขาเวลาผ่านไปอย่างช้า ๆ โดย ท้องฟ้าได้เปิดแล้วมืดเป็นดวงจันทร์กุหลาบเพื่อความรุ่งเรือง เรียงซ้อนลงเป็นลำแสงของแสงสีเงิน ดูอ่อนโยนเท่าเป็นเทวดาลงจากสวรรค์ หล่อสรรค์ชิงชุ่ยความของพวกเขา ฮวงจุ้ยชิงยังคงสติ ร่างกายของเขาละเอียดอ่อนมองขึ้นผ่านภูเขา จิ๋ว และน่าสงสารที่เขาก็เป็นได้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"ฉันจะไม่ยอมรับความพ่ายแพ้ผมจะต้องมีความแข็งแกร่งผมต้องอดทน ...... ." ชิงวงจุ้ยอยู่แล้วเพ้อในขณะที่เขาวิ่งไปรอบ ๆ ส่งเดชสำหรับจำนวนเงินที่ไม่รู้จักเวลา เขาวิ่งและวิ่งและวิ่งไปยังจุดที่เขาไม่ได้ใส่ใจอย่างเต็มที่ และในที่สุดความมืดเขาอ้างว่า.

เวลาผ่านไปอย่างช้าๆโดยท้องฟ้าได้เปิดแล้วเป็นดวงจันทร์มืดเพิ่มขึ้นถึงจุดสุดยอดของมัน Cascading ลงเป็นลำแสงสีเงินมองอ่อนโยนเป็นเทวดาลงมาจากฟ้าสวรรค์ให้หล่อเงางามของตนไปยังชิงวงจุ้ย ชิงวงจุ้ยก็ยังคงไม่ได้สติร่างกายที่ละเอียดอ่อนของเขาดูเล็ก ๆ และน่าสงสารที่เขาเคยเป็นลมผ่านครึ่งทางขึ้นภูเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" ชั้นจะไม่ยอมรับความพ่ายแพ้ ฉันต้องเข้มแข็ง ฉันต้องทน . . . . . . . " ชิงสุ่ยก็เพ้อเขามั่วซั่ววิ่งรอบจํานวนเงินที่ไม่รู้จักของเวลา เขาวิ่ง และวิ่ง และวิ่ง จนเขาไม่ครบถ้วน และในที่สุด ความมืด อ้างว่าเขาเวลาผ่านไปอย่างช้าๆ โดย ท้องฟ้าก็มืดเป็นดวงจันทร์กุหลาบของแอ . น้ำตกลงเป็นสีเงินคานของแสง ดูอ่อนโยนเป็นเทวดาลงมาจากสวรรค์ หล่อท้าตนลงชิง ซุย ชิงสุ่ยยังไม่รู้สึกตัว ร่างกายของเขาดูเล็กและบอบบาง น่าสงสารที่เขาเป็นลม ครึ่งทางขึ้นภูเขาผ่าน