Weber and Morris kinetics model has

Weber and Morris kinetics model has been utilized to understand the mechanism of adsorption process and to determine the rate controlling step which is mainly depends on either surface or pore diffusion. This is a widely used intraparticle diffusion model, Eq. (10), to predict the rate controlling step. The R2 values (Table 3) for this model were lower compared to those obtained from pseudo-first order and pseudo-second order models. Also, there is high deviation between the calculate and experimental values Dq (%) (Table 3). In order to say that the intraparticle diffusion is the rate controlling step, the plot of qt versus t1/2 (Fig. 5b) should be linear and pass through the origin. As can be noticed from this figure, the plot did not pass through the origin and this deviation from the origin or near saturation might be due to the difference in mass transfer rate in the initial and final stages of adsorption. From these results, it can be concluded that intraparticle diffusion is not the dominating mechanism for the adsorption of both CIP and NOR on prepared carbon.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เวเบอร์และมอร์ริสรุ่นจลนพลศาสตร์ได้ถูกนำมาใช้ เพื่อเข้าใจกลไกของกระบวนการดูดซับ และการกำหนดอัตราที่ควบคุมขั้นตอนซึ่งส่วนใหญ่ขึ้นกับทั้งพื้นผิว หรือรูขุมขนกระจาย นี้เป็นรูปแบบการกระจายอย่างกว้างขวาง intraparticle, Eq. (10), การทำนายอัตราการควบคุมขั้นตอน ค่า R2 (ตาราง 3) สำหรับรุ่นนี้ได้ต่ำเมื่อเทียบกับผู้ที่ได้รับจากรุ่นสั่งสั่งและสองหลอกหลอกแรก ยัง มีความแตกต่างสูงระหว่างคำนวณและทดลองค่า Dq (%) (ตารางที่ 3) เพื่อบอกว่า แพร่ intraparticle อัตราการควบคุมขั้นตอน พล็อตของ qt กับ t1/2 (รูป 5b) ควรมีเส้นตรง และผ่านจุดกำเนิด เป็นที่สังเกตได้จากรูปนี้ พล็อตไม่ผ่านผ่านจุดเริ่มต้น และนี้เบี่ยงเบน จากจุดกำเนิด หรือ ใกล้อิ่มตัวอาจเนื่องจากความแตกต่างในอัตราการถ่ายโอนมวลในขั้นเริ่มต้น และสุดท้ายของการดูดซับ จากผลลัพธ์เหล่านี้ มันสามารถสรุปได้ว่า intraparticle แพร่ไม่ใช่อำนาจเหนือกลไกการดูดซับของ CIP ทั้งสอง และ ไม่เตรียมคาร์บอน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เวเบอร์มอร์ริสและรุ่นจลนศาสตร์ได้ถูกนำมาใช้เพื่อทำความเข้าใจกลไกของกระบวนการดูดซับและการตรวจสอบขั้นตอนการควบคุมอัตราซึ่งเป็นส่วนใหญ่ขึ้นอยู่บนพื้นผิวหรือรูขุมขนทั้งการแพร่กระจาย นี่คือรูปแบบการแพร่กระจายอนุภาคใช้กันอย่างแพร่หลายสม (10) ที่จะคาดการณ์อัตราการขั้นตอนการควบคุม ค่า R2 (ตารางที่ 3) สำหรับรุ่นนี้ได้ถูกลดลงเมื่อเทียบกับผู้ที่ได้รับจากการหลอกคนแรกที่สั่งซื้อและหลอกสองรุ่นที่สั่งซื้อ นอกจากนี้ยังมีการเบี่ยงเบนสูงระหว่างการคำนวณและการทดลองค่า Dq (%) (ตารางที่ 3) เพื่อที่จะบอกว่าการแพร่กระจายของอนุภาคที่มีอัตราการควบคุมขั้นตอนที่พล็อตของ QT เมื่อเทียบกับ T1 / 2 (รูป. 5b) ควรจะเป็นเชิงเส้นและผ่านจุดเริ่มต้น ที่สามารถสังเกตเห็นได้จากตัวเลขนี้พล็อตไม่ได้ผ่านมาและความเบี่ยงเบนนี้จากแหล่งกำเนิดหรืออิ่มตัวใกล้อาจเกิดจากความแตกต่างในอัตราการถ่ายโอนมวลในขั้นเริ่มต้นและสุดท้ายของการดูดซับ จากผลเหล่านี้ก็สามารถสรุปได้ว่าการแพร่กระจายของอนุภาคไม่ได้มีอำนาจเหนือกลไกสำหรับการดูดซับของทั้ง CIP และไม่เกี่ยวกับคาร์บอนที่เตรียมไว้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เวเบอร์และมอร์ริสจลนศาสตร์แบบจำลองได้ถูกใช้เพื่อให้เข้าใจกลไกของการดูดซับ และศึกษาอัตราการควบคุมขั้นตอนซึ่งจะขึ้นอยู่กับทั้งพื้นผิวหรือการแพร่กระจายน้ำ เป็นใช้กันอย่างแพร่หลายภายในเม็ดกระจายรุ่น อีคิว ( 10 ) , ทำนายการควบคุมขั้นตอนที่อัตรา R2 ค่า ( ตารางที่ 3 ) สำหรับรุ่นนี้ลดลงเมื่อเปรียบเทียบกับที่ได้จากคำสั่งแรกและรุ่นที่สองปลอมเพื่อหลอก นอกจากนี้ มีการเบี่ยงเบนสูงระหว่างการคำนวณและการทดลองค่า DQ ( % ) ( ตารางที่ 3 ) เพื่อที่จะบอกว่า ภายในเม็ดกระจายการควบคุมขั้นตอนอัตราแปลง QT กับ T1 / 2 ( มะเดื่อ 5B ) ควรเป็นเส้นผ่านจุดกำเนิด โดยจะเห็นได้จากรูปนี้ พล็อตไม่ได้ผ่านประเทศและเบี่ยงเบนจากจุดเริ่มต้น หรือใกล้อิ่มตัว อาจเนื่องจากความแตกต่างในอัตราการถ่ายเทมวลในเบื้องต้นและขั้นตอนสุดท้ายของการดูดซับ ผลการวิจัยสรุปได้ว่า ภายในเม็ดไม่ฟุ้งขึ้นกลไกการดูดซับทั้ง CIP หรือเตรียมและคาร์บอน