Sustainable development is defined

Sustainable development is defined in the Brundtl and Report of
the World Commission on Environment and Development (WCED,
1987) as ‘‘development that meets the needs of the present without
compromising the ability of future generations to meet their
own needs’’. This concept plays an important role in businesses
and supply chains of the 21st century. Supply Chain Management
(SCM) is defined as the management of exchanges of materials and
information in the logistics process stretching from the purchasing
of raw materials to the delivery of end-products to end customers,
so linking several firms (Cooper, Lambert, & Pagh, 1997). SCM is
thus responsible for material flows within human society as well
as the exchange of material and energy with the environment.
The impacts of SCM should be determined in relation to the three
main aspects of sustainability: environmental performance, social
responsibility and economic contribution. Yet the focus today is
mainly on the economic dimension, through the evaluation of
some well-known or best practices. The APQC2 defines a best practice
as: ‘‘Any practice or experience which has proved its value or
which is used in an efficient way in an organization, and can be
applied in other organizations’’.
We retain that:

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การพัฒนาที่ยั่งยืนไว้ใน Brundtl และรายงานของโลกกรรมาธิการสิ่งแวดล้อมและการพัฒนา (WCED1987) เป็นนิ้วที่ตรงกับความต้องการของปัจจุบันโดยไม่มีการพัฒนาสูญเสียความสามารถของรุ่นในอนาคตเพื่อตอบสนองความความต้องการของตัวเอง '' แนวคิดนี้มีบทบาทสำคัญในธุรกิจและอุปทานโซ่ของศตวรรษที่ 21 บริหารห่วงโซ่อุปทาน(SCM) ถูกกำหนดให้เป็นการจัดการการแลกเปลี่ยนวัสดุ และข้อมูลในกระบวนการโลจิสติกส์ที่ยืดจากซื้อของวัตถุดิบในการจัดส่งชิ้นงานให้ลูกค้า การสิ้นสุดเชื่อมโยงหลายบริษัท (คูเปอร์ Lambert, & Pagh, 1997) ดังนั้น เป็นห่วงจึงชอบขั้นตอนวัสดุภายในสังคมมนุษย์เป็นอย่างดีเป็นการแลกเปลี่ยนพลังงานกับสิ่งแวดล้อมและวัสดุควรกำหนดผลกระทบของห่วงเกี่ยวกับสามด้านหลักของความยั่งยืน: ประสิทธิภาพของสิ่งแวดล้อม สังคมความรับผิดชอบและสัดส่วนทางเศรษฐกิจ แต่วันนี้เป็นโฟกัสส่วนใหญ่ในมิติทางเศรษฐกิจ ผ่านการประเมินของปฏิบัติบางรู้จัก หรือดีที่สุด APQC2 การกำหนดแนวทางปฏิบัติเป็น: '' ปฏิบัติหรือประสบการณ์ซึ่งได้พิสูจน์ค่าใด ๆ หรือที่ใช้ในวิธีที่มีประสิทธิภาพในองค์กร และสามารถใช้ในองค์กรอื่น ''เรารักษาที่:

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การพัฒนาอย่างยั่งยืนกำหนดไว้ใน Brundtl
และรายงานของคณะกรรมาธิการโลกว่าด้วยสิ่งแวดล้อมและการพัฒนา(WCED,
1987) เป็น ''
การพัฒนาที่ตรงกับความต้องการของปัจจุบันโดยไม่สูญเสียความสามารถของคนรุ่นอนาคตของพวกเขาเพื่อตอบสนองความต้องการของตัวเอง
'' แนวคิดนี้มีบทบาทสำคัญในธุรกิจและห่วงโซ่อุปทานของศตวรรษที่ 21
การจัดการโซ่อุปทาน
(SCM) หมายถึงการบริหารจัดการของการแลกเปลี่ยนของวัสดุและข้อมูลในกระบวนการโลจิสติกยืดออกจากการจัดซื้อวัตถุดิบในการจัดส่งของการสิ้นสุดผลิตภัณฑ์ที่จะสิ้นสุดลูกค้าเพื่อให้การเชื่อมโยงหลายบริษัท (คูเปอร์แลมเบิร์และ Pagh , 1997) SCM คือทำให้ผู้รับผิดชอบในการไหลของวัสดุที่อยู่ในสังคมมนุษย์เช่นเดียวกับการแลกเปลี่ยนของวัสดุและพลังงานกับสิ่งแวดล้อม. ผลกระทบของ SCM ควรจะพิจารณาในความสัมพันธ์กับสามประเด็นหลักของการพัฒนาอย่างยั่งยืน: ผลการดำเนินงานด้านสิ่งแวดล้อมสังคมรับผิดชอบและการมีส่วนร่วมทางเศรษฐกิจ แต่มุ่งเน้นในวันนี้เป็นส่วนใหญ่ในมิติทางเศรษฐกิจผ่านการประเมินของบางอย่างที่รู้จักกันดีหรือปฏิบัติที่ดีที่สุด APQC2 กำหนดแนวปฏิบัติที่ดีในนาม: '' การปฏิบัติใดหรือประสบการณ์ที่ได้พิสูจน์แล้วว่าคุ้มค่าหรือซึ่งจะใช้ในวิธีที่มีประสิทธิภาพในองค์กรและสามารถนำมา. นำไปใช้ในองค์กรอื่น ๆ '' เรารักษาที่:

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การพัฒนาที่ยั่งยืนคือ กำหนดไว้ใน brundtl รายงาน
คณะกรรมาธิการโลกว่าด้วยสิ่งแวดล้อมและการพัฒนา ( wced
, 1987 ) เป็น ' 'development ที่ตอบสนองความต้องการของปัจจุบันโดยไม่สูญเสียความสามารถของคนรุ่นอนาคต

เพื่อตอบสนองความต้องการของพวกเขาเอง ' ' แนวคิดนี้มีบทบาทสำคัญในธุรกิจ
และอุปทานโซ่แห่งศตวรรษที่ 21 อุปทานการจัดการห่วงโซ่( SCM ) หมายถึง การจัดการที่ดีของวัสดุและข้อมูลในระบบโลจิสติกส์

ยืดจากการซื้อวัตถุดิบเพื่อส่งมอบผลิตภัณฑ์ที่สิ้นสุดเพื่อสิ้นสุดลูกค้า
ดังนั้นการเชื่อมโยงหลายบริษัท ( คูเปอร์ แลมเบิร์ต & pagh , 1997 ) SCM คือ
จึงต้องรับผิดชอบการไหลของวัตถุดิบภายในสังคมมนุษย์เช่นกัน
เป็นตราของวัสดุและพลังงานกับสิ่งแวดล้อม
ผลกระทบของ SCM ควรพิจารณาในความสัมพันธ์กับสามด้านหลักของการพัฒนาอย่างยั่งยืน :

งานสิ่งแวดล้อม ความรับผิดชอบต่อสังคม และผลงานทางเศรษฐกิจ ยังมุ่งเน้นในวันนี้คือ
ส่วนใหญ่ในมิติเศรษฐกิจ ผ่านการประเมิน
บางแนวทางปฏิบัติที่รู้จักกันดีหรือที่ดีที่สุด การกำหนดวิธีปฏิบัติที่ดีที่สุด apqc2
: ' 'any ฝึกหรือประสบการณ์ซึ่งได้พิสูจน์ค่าของ หรือ
ซึ่งถูกใช้ในวิธีที่มีประสิทธิภาพในองค์กร และสามารถประยุกต์ใช้ในองค์กรอื่น ๆ

' ' ที่เราเก็บ