The Host is the major mover and sha

The Host is the major mover and shaker of the frame story of The Canterbury Tales, since it's he who proposes the tale-telling game and directs it on the way to Canterbury. We get the impression that the Host is a jolly fellow – large, with piercing eyes, fit "to been a marchal in a halle" (General Prologue 754), which is in fact what he becomes as the self-styled director of the pilgrims' merriment.

The Host just wants to have a good time, which is why he gets so upset with pilgrims like the Monk or the Physician, who tell stories about tragedy and death, and so delighted with those like the Nun's Priest's, whose stories are comedies. The Host takes all his tales extremely seriously, becoming very emotionally involved in them. So convinced is he of their power that, after hearing the Physician's mournful tale, he declares the only thing that will save his heart from pain is "a draughte of moyste and corny ale / or but I heere anon a myrie tale" (Pardoner's Introduction 29 – 30).

He's also quick to draw lessons from the tales he hears, declaring that the Physician's tale proves that Nature's and Fortune's gifts are death to every creature, or that the Merchant's confirms lots of negative stereotypes about women. The validity of the Host's conclusions is questionable, though, which makes us question his intellect, though not his enthusiasm.

The Host often tries to play the role of peace-keeper among the pilgrims. He's the one who tells the Friar to stop ribbing the Summoner, for "in company we wol have no debaat" (Friar's Prologue 24), or warns the Manciple to stop insulting the Cook lest his insults rebound upon him. Since his goal is to keep all the pilgrims having a good time, it makes sense the Host tries to be the dispeller of conflict among them.

But sometimes, he creates as many problems as he solves. Take that incident with the drunken Cook, for example: the Host is the one who calls him out for drunkenness in the first place! Or look at the moment when the Pardoner tries to foist off his fake relics on the pilgrims: there, the Host responds with outrage and anger, necessitating the Knight's mediation to avoid conflict. At these times it's like the Host's strong emotions and desires get the better of him – he simply can't contain his hilarity at the Cook's drunken state, or his righteous anger at the Pardoner – and prevent him from fulfilling his goal of promoting merriment.

With the Host, The Canterbury Tales have a built-in audience. What do we mean by that? Well, the Host is the pilgrim we most often see responding to the tales, which makes him kind of a mirror image of us, the reader, who are responding to them, too. It's doubtful that the Host is an ideal responder, since his interpretations of the tales are often so off-base. But those very wrong interpretations make us, the readers, think more about what the tales really do mean. And if they do that, then the Host has served his most important purpose.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

โฮสต์มีเชคเกอร์และมีอิทธิพลสำคัญเรื่องเฟรมแคนเตอร์บรี เพราะเป็นผู้ที่นำเสนอเกมบอกเรื่องราว และนำทางไปแคนเทอร์เบอรี เราได้รับความประทับใจว่า โฮสต์เป็นเพื่อนครึกครื้น – ขนาดใหญ่ เจาะตา พอดี "รับการ marchal ใน halle" (754 บทนำทั่วไป), ซึ่งอยู่ในความเป็นจริงเขากลายเป็นอาหารของผู้แสวงบุญกรรมการสไตล์ตนเองโฮสต์ก็อยากมีเวลา ทำไมเขาไม่พอใจจึง มีผู้แสวงบุญเช่นพระสงฆ์หรือแพทย์ ที่บอกเรื่องราวเกี่ยวกับโศกนาฏกรรมและความตาย และเพื่อให้ความยินดีเหล่านั้นเช่นนักบวชของแม่ชี มีเรื่องราวมี comedies โฮสต์จริงจังเรื่องราวของเขามาก เป็นอารมณ์มากเกี่ยวข้องกับพวกเขา ดังนั้นเชื่อว่าเป็นเขาของอำนาจที่ หลังจากได้ยินเรื่อง mournful แพทย์ เขาประกาศเป็นสิ่งเดียวที่จะบันทึกหัวใจของเขาจากความเจ็บปวด " draughte moyste และเบียร์มัก / หรือแต่ heere อานนท์เรื่อง myrie " (การแนะนำของ Pardoner 29 – 30)เขายังเป็นความรวดเร็วในการดึงบทเรียนจากเรื่องราวที่เขาได้ยิน ประกาศว่า เรื่องแพทย์พิสูจน์ว่า ของขวัญจากธรรมชาติและ Fortune การทุกสิ่งมีชีวิตตาย หรือว่า ผู้ค้ายืนยันตนลบเกี่ยวกับผู้หญิงมากมาย ความถูกต้องของข้อสรุปของโฮสต์เป็นที่น่าสงสัย แม้ว่า ซึ่งทำให้เราถามสติปัญญาของเขา แต่เราไม่นอกจากนี้โฮสต์มักจะพยายามที่จะเล่นบทบาทของผู้รักษาสันติภาพในหมู่ผู้แสวงบุญ เขาเป็นคนบอกไฟรอาร์หยุด ribbing เกม สำหรับ "ในบริษัทเรา wol ได้ไม่ debaat " (ของไฟรอาร์อารัมภบท 24), หรือเตือน Manciple หยุดรายการคุกเกรงว่าดูหมิ่นเขาฟื้นตัวเขา เพราะเป้าหมายของเขาคือการ ให้ผู้แสวงบุญทั้งหมดที่มีช่วงเวลาดี มันทำให้รู้สึกที่โฮสต์พยายามที่จะ dispeller ของความขัดแย้งระหว่างกันแต่บางครั้ง เขาสร้างปัญหามากเขาแก้ ใช้เวลาว่าเหตุการณ์กับคุกขี้เมา ตัวอย่างเช่น: โฮสต์เป็นผู้เรียกเขาออกมาสำหรับฟเครื่องเป็นที่แรก หรือดูในขณะที่เมื่อ Pardoner ที่พยายาม foist ปิดพระธาตุปลอมบนผู้แสวงบุญ:,โฮสต์ตอบสนองด้วยความโกรธ necessitating ของอัศวินไกล่เกลี่ยเพื่อหลีกเลี่ยงความขัดแย้ง เวลานี้เหมือนอารมณ์แรงของโฮสต์ และปรารถนาได้รับที่ดีของเขา – เขาเพียงแค่ไม่ประกอบด้วยเขา hilarity ที่เมาของอาหาร ความโกรธของเขาชอบธรรมที่ Pardoner – และป้องกันไม่ให้เขาบรรลุเป้าหมายของการส่งเสริมรวมอาหารเช้ากับโฮสต์ แคนเตอร์บรีมีผู้เข้าชมในตัว เราดำเนินการอย่างไร โดยที่ ดี โฮสต์เป็นไทที่เราเห็นส่วนใหญ่มักจะตอบสนองต่อนิทาน ซึ่งทำให้เขาของภาพกลับของเรา การอ่าน ที่จะตอบสนองพวกเขา เกินไป จะสงสัยว่า โฮสต์เป็นการตอบสนองที่ดี เพราะเขาตีความของนิทานมักให้ปิดฐาน แต่การตีความผิด ๆ เหล่านั้นทำให้เรา ผู้อ่าน คิดเพิ่มเติมเกี่ยวกับนิทานจริง ๆ ความหมาย และถ้าพวกเขาทำเช่นนั้น แล้วโฮสต์มีวัตถุประสงค์สำคัญที่สุดของเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โฮสต์เป็นผู้เสนอญัตติที่สำคัญและปั่นของเรื่องกรอบของอังกฤษนิทานเนื่องจากเป็นผู้ที่เสนอเกมเรื่องเล่าและชี้นำทางไปประเทศอังกฤษ เราได้รับความประทับใจที่โฮสต์เป็นเพื่อนครึกครื้น - ขนาดใหญ่ด้วยสายตาเจาะพอดี "เพื่อรับ Marchal ใน Halle เป็น" (ทั่วไปอารัมภบท 754) ซึ่งในความเป็นจริงสิ่งที่เขาจะกลายเป็นผู้อำนวยการกำมะลอของผู้แสวงบุญ 'ความสนุกสนาน. โฮสต์เพียงแค่ต้องการที่จะมีช่วงเวลาที่ดีซึ่งเป็นเหตุผลที่เขาได้รับจึงไม่พอใจกับผู้แสวงบุญเช่นพระภิกษุสงฆ์หรือแพทย์ที่บอกเล่าเรื่องราวเกี่ยวกับโศกนาฏกรรมและความตายและความยินดีให้กับคนที่เป็นเหมือนแม่ชีนักบวชที่มีเรื่องราว คอเมดี้ Host ที่ใช้เวลานิทานของเขาทั้งหมดอย่างจริงจังกลายเป็นอารมณ์มากพวกเขามีส่วนร่วมใน ดังนั้นเชื่อว่าเขามีพลังอำนาจของตนว่าหลังจากได้ยินเรื่องเศร้าของแพทย์เขาบอกสิ่งเดียวที่จะช่วยให้หัวใจของเขาจากความเจ็บปวดคือ "draughte ของ moyste และเบียร์ซ้ำซาก / หรือ แต่ผม heere อานนท์เรื่อง Myrie เป็น" (บทนำ Pardoner ของ 29 -. 30) เขายังเป็นที่รวดเร็วในการวาดบทเรียนจากนิทานที่เขาได้ยินประกาศว่าเรื่องของแพทย์พิสูจน์ให้เห็นว่าของขวัญของธรรมชาติและฟอร์จูนเป็นตายทุกสิ่งมีชีวิตหรือว่าพ่อค้ายืนยันจำนวนมากลบแบบแผนเกี่ยวกับผู้หญิง ความถูกต้องของข้อสรุปของโฮสต์เป็นที่น่าสงสัย แต่ที่ทำให้เราตั้งคำถามกับสติปัญญาของเขาแม้ว่าจะไม่กระตือรือร้นของเขา. โฮสต์มักจะพยายามที่จะเล่นบทบาทของผู้รักษาประตูสันติภาพในหมู่ผู้แสวงบุญ เขาเป็นหนึ่งในคนที่บอกคริสตศาสนาที่จะหยุดซี่โครงเรียกร้องสำหรับ "ใน บริษัท เรา Wol ไม่มี debaat" (คริสตศาสนาของอารัมภบท 24) หรือเตือน Manciple ที่จะหยุดการดูถูกดูหมิ่นคุกเกรงว่าของเขาดีดตัวขึ้นอยู่กับเขา เนื่องจากเป้าหมายของเขาคือการให้ผู้แสวงบุญทั้งหมดที่มีช่วงเวลาที่ดีก็ทำให้รู้สึกโฮสต์พยายามที่จะ dispeller ของความขัดแย้งในหมู่พวกเขา. แต่บางครั้งเขาสร้างปัญหามากที่สุดเท่าที่เขาแก้ ใช้เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับเมาคุกตัวอย่างเช่น: โฮสต์คือคนที่เรียกร้องให้เขาออกมึนเมาในสถานที่แรก! หรือมองในขณะนี้เมื่อ Pardoner พยายามที่จะเอามาใส่ให้ออกพระธาตุปลอมของเขาเกี่ยวกับผู้แสวงบุญ: มีโฮสต์ตอบสนองกับความชั่วร้ายและความโกรธทั้งนี้การไกล่เกลี่ยของอัศวินที่จะหลีกเลี่ยงความขัดแย้ง ในช่วงเวลานี้มันก็เหมือนอารมณ์ที่แข็งแกร่งของโฮสต์และความปรารถนารับที่ดีของเขา - เขาก็ไม่สามารถมีความฮือฮาของเขาที่รัฐเมาคุกหรือความโกรธชอบธรรมของเขาที่ Pardoner - และป้องกันไม่ให้เขาจากการตอบสนองเป้าหมายของเขาในการส่งเสริมความสนุกสนานกับโฮสต์, อังกฤษนิทานมีผู้ชมในตัว เราหมายถึงอะไรโดยที่? ดีโฮสต์ของผู้แสวงบุญที่เราส่วนใหญ่มักจะเห็นการตอบสนองต่อนิทานซึ่งทำให้เขาชนิดของภาพสะท้อนของเราผู้อ่านที่จะตอบสนองต่อพวกเขามากเกินไป มันเป็นเรื่องที่น่าสงสัยว่าโฮสต์ตอบกลับที่เหมาะตั้งแต่การตีความของเขานิทานมักจะปิดเพื่อให้ฐาน แต่ผู้ที่ตีความผิดมากทำให้เราผู้อ่านคิดเพิ่มเติมเกี่ยวกับสิ่งนิทานจริงๆไม่ได้หมายความว่า และถ้าพวกเขาทำอย่างนั้นแล้วโฮสต์ได้ทำหน้าที่วัตถุประสงค์สำคัญที่สุดของเขา