A very old house once stood in a st

A very old house once stood in a street with several others that were quite new and clean. One could read the date of its erection, which had been carved on one of the beams and surrounded by scrolls formed of tulips and hop tendrils; by this date it could be seen that the old house was nearly three hundred years old. Entire verses too were written over the windows in old-fashioned letters, and grotesque faces, curiously carved, grinned at you from under the cornices. One story projected a long way over the other, and under the roof ran a leaden gutter with a dragon's head at the end. The rain was intended to pour out at the dragon's mouth, but it ran out of his body instead, for there was a hole in the gutter.

All the other houses in the street were new and well built, with large windowpanes and smooth walls. Any one might see they had nothing to do with the old house. Perhaps they thought: "How long will that heap of rubbish remain here, to be a disgrace to the whole street? The parapet projects so far forward that no one can see out of our windows what is going on in that direction. The stairs are as broad as the staircase of a castle and as steep as if they led to a church tower. The iron railing looks like the gate of a cemetery, and there are brass knobs upon it. It is really too ridiculous."

Opposite to the old house were more nice new houses, which had just the same opinion as their neighbors.

At the window of one of them sat a little boy with fresh, rosy cheeks and clear, sparkling eyes, who was very fond of the old house in sunshine or in moonlight. He would sit and look at the wall, from which the plaster had in some places fallen off, and fancy all sorts of scenes which had been in former times—how the street must have looked when the houses had all gable roofs, open staircases, and gutters with dragons at the spout. He could even see soldiers walking about with halberds. Certainly it was a very good house to look at for amusement.

An old man lived in it who wore knee breeches, a coat with large brass buttons, and a wig which any one could see was a real one. Every morning there came an old man to clean the rooms and to wait upon him, otherwise the old man in the knee breeches would have been quite alone in the house. Sometimes he came to one of the windows and looked out; then the little boy nodded to him, and the old man nodded back again, till they became acquainted, and were friends, although they had never spoken to each other; but that was of no consequence.

The little boy one day heard his parents say, "The old man is very well off, but he must be terribly lonely." So the next Sunday morning the little boy wrapped something in a paper, and took it to the door of the old house, and said to the attendant who waited upon the old man: "Will you please to give this from me to the gentleman who lives here? I have two tin soldiers, and this is one of them, and he shall have it, because I know he is terribly lonely."

The old attendant nodded and looked very much pleased, and then he carried the tin soldier into the house.

Afterwards he was sent over to ask the little boy if he would not like to pay a visit himself. His parents gave him permission, and so it was that he gained admission to the old house.

The brass knobs on the railings shone more brightly than ever, as if they had been polished on account of his visit; and on the doors were carved trumpeters standing in tulips, and it seemed as if they were blowing with all their might, their cheeks were so puffed out: "Tanta-ra-ra, the little boy is coming. Tanta-ra-ra, the little boy is coming."

Then the door opened. All round the hall hung old portraits of knights in armor and ladies in silk gowns; and the armor rattled, and the silk dresses rustled. Then came a staircase which went up a long way, and then came down a little way and led to a balcony which was in a very ruinous state. There were large holes and long cracks, out of which grew grass and leaves; indeed the whole balcony, the courtyard, and the walls were so overgrown with green that they looked like a garden.

In the balcony stood flowerpots on which were heads having asses' ears, but the flowers in them grew just as they pleased. In one pot, pinks were growing all over the sides,—at least the green leaves were,—shooting forth stalk and stem and saying as plainly as they could speak, "The air has fanned me, the sun has kissed me, and I am promised a little flower for next Sunday—really for next Sunday!"

Then they entered a room in which the walls were covered with leather, and the leather had golden flowers stamped upon it.

"Gilding wears out with time and bad weather,
But leather endures; there's nothing like leather,"


said the walls. Chairs handsomely carved, with elbows on each side and with very high backs, stood in the room; and as they creaked they seemed to say: "Sit down. Oh dear! how I am creaking; I shall certainly have the gout like the old cupboard. Gout in my back, ugh!"

And then the little boy entered the room where the old man sat.

"Thank you for the tin soldier, my little friend," said the old man, "and thank you also for coming to see me."

"Thanks, thanks"—or "Creak, creak"—said all the furniture.

There was so much furniture that the pieces stood in each other's way to get a sight of the little boy. On the wall near the center of the room hung the picture of a beautiful lady, young and gay, dressed in the fashion of the olden times, with powdered hair and a full, stiff skirt. She said neither "thanks" nor "creak," but she looked down upon the little boy with her mild eyes, and he said to the old man,

"Where did you get that picture?"

"From the shop opposite," he replied. "Many portraits hang there. No one seems to know any of them or to trouble himself about them. The persons they represent have been dead and buried long since. But I knew this lady many years ago, and she has been dead nearly half a century."

Under a glass beneath the picture hung a nosegay of withered flowers, which were, no doubt, half a century old too, at least they appeared so.

And the pendulum of the old clock went to and fro, and the hands turned round, and as time passed on everything in the room grew older, but no one seemed to notice it.

"They say at home," said the little boy, "that you are very lonely."

"Oh," replied the old man, "I have pleasant thoughts of all that is past recalled by memory, and now you too are come to visit me, and that is very pleasant."

Then he took from the bookcase a book full of pictures representing long processions of wonderful coaches such as are never seen at the present time, soldiers like the knave of clubs, and citizens with waving banners. The tailors had a flag with a pair of scissors supported by two lions, and on the shoemakers' flag there were not boots but an eagle with two heads, for the shoemakers must have everything arranged so that they can say, "This is a pair." What a picture book it was! And then the old man went into another room to fetch apples and nuts. It was very pleasant, certainly, to be in that old house.

"I cannot endure it," said the tin soldier, who stood on a shelf; "it is so lonely and dull here. I have been accustomed to live in a family, and I cannot get used to this life. I cannot bear it. The whole day is long enough, but the evening is longer. It is not here as it was in your house opposite, when your father and mother talked so cheerfully together, while you and all the dear children made such a delightful noise. Do you think he gets any kisses? Do you think he ever has friendly looks or a Christmas tree? He will have nothing now but the grave. Oh! I cannot bear it."

"You must not look on the sorrowful side so much," said the little boy. "I think everything in this house is beautiful, and all the old, pleasant thoughts come back here to pay visits."

"Ah, but I never see any, and I don't know them," said the tin soldier; "and I cannot bear it."

"You must bear it," said the little boy. Then the old man came back with a pleasant face, and brought with him beautiful preserved fruits as well as apples and nuts, and the little boy thought no more of the tin soldier.

How happy and delighted the little boy was! And after he returned home, and while days and weeks passed, a great deal of nodding took place from one house to the other, and then the little boy went to pay another visit. The carved trumpeters blew: "Tanta-ra-ra, there is the little boy. Tanta-ra-ra." The swords and armor on the old knights' pictures rattled, the silk dresses rustled, the leather repeated its rhyme, and the old chairs that had the gout in their backs cried "Creak"; it was all exactly like the first time, for in that house one day and one hour were just like another.

"I cannot bear it any longer," said the tin soldier; "I have wept tears of tin, it is so melancholy here. Let me go to the wars and lose an arm or a leg; that would be some change. I cannot bear it. Now I know what it is to have visits from one's old recollections and all they bring with them. I have had visits from mine, and you may believe me it is not altogether pleasant. I was very nearly jumping from the shelf. I saw you all in your house opposite, as if you were really present.

"It was Sunday morning, and you children stood round the table, singing the hymn that you sing every morning. You were standing quietly with your hands folded, and your father and mother were looking just as serious, when the door opened, and your little sister Maria, who is not two years old, was brought into the room. You know she always dances when she hears music and singing of any sort, so she began to dance immediately, although she ought not to have done so; but she could not get into the right time because the tune was so slow, so she stood first on one foot and then on the other and bent her head very low, but it would not suit the music. You all stood looking gr

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บ้านเก่ามากเมื่ออยู่ในถนนที่มีหลายคนที่ค่อนข้างใหม่ และสะอาด หนึ่งสามารถอ่านสร้างมัน ซึ่งได้แกะสลักบนของคาน และล้อมรอบ ด้วยรูปแบบของดอกทิวลิปและตู้ tendrils เลื่อน วัน โดยวันนี้ จะสามารถเห็นได้ว่า บ้านเก่ามีอายุเกือบสามร้อยปี ข้อพระคัมภีร์ทั้งหมดเกินไปถูกเขียนผ่านหน้าต่างในทั้งตัวอักษร และหน้าประหลาด curiously แกะสลัก grinned ที่คุณอย่าง cornices ชั้นเดียวคาดว่าทางเหนืออื่น ๆ และภายใต้หลังคาวิ่งเย็บ leaden กับมังกรหัวท้าย ความฝนหลั่งออกที่ปากของมังกร แต่มันไม่เพียงพอร่างกายของเขาแทน หลุมในการเย็บ ทั้งหมดอื่น ๆ บ้านถนนขึ้นใหม่ และ สร้างดี windowpanes ขนาดใหญ่และผนังเรียบ ทุกคนอาจเห็นพวกเขามีอะไรกับบ้านเก่า บางทีพวกเขาคิดว่า: "ระยะที่กองขยะยังคงที่นี่ จะ ขายหน้าไปทั้งถนน โครงการ parapet ไกลไปข้างหน้าว่า ไม่สามารถมองเห็นจากหน้าต่างของเราสิ่งที่เกิดขึ้นในทิศทางที่ บันไดกว้างภายในของปราสาท และ เป็นที่สูงชันว่าจะนำไปสู่อาคารโบสถ์ได้ ดูราวเหล็กเหมือนประตูสุสานเป็น และมีลูกบิดทองเหลืองไว้ เป็นจริงไร้สาระเกินไป "ตรงข้ามกับบ้านเก่าได้อย่างดีสร้างบ้านใหม่ ซึ่งมีความคิดเพียงที่เดียวกันเป็นบ้านของพวกเขาที่หน้าต่างอันหนึ่งนั่งชายกับสด โรซี่แก้ม และ ล้าง ประกายตา ที่รักของบ้านเก่าแดด หรือแสงจันทร์ เขาจะนั่งดูที่ผนัง ที่ปูนฉาบที่มีในบางสถานที่ปิดลดลง และแฟนซีทั้งหมดเรียงลำดับของฉากซึ่งในอดีต — วิธีต้องมองถนนเมื่อบ้านมีหลังคาช่อฟ้าทั้งหมด เปิดบันได และรางกับมังกรที่พวย แม้เขาได้เห็นทหารเดินเกี่ยวกับกับ halberds แน่นอนมันเป็นบ้านดีมากหาที่สนุกคนอาศัยอยู่ในที่สวมเข่ากางเกง ตราทองเหลืองขนาดใหญ่ปุ่ม และวิกผมที่ใด ๆ อาจดูไม่เป็น ทุกเช้ามีมาคนเก่าทำความสะอาดห้อง และรอเขา หรือชายในกางเกงหัวเข่าจะได้อยู่คนเดียวค่อนข้างในบ้าน บางครั้งเขามาหนึ่งหน้าต่าง และมองออก แล้ว เด็กชายพยักหน้าเขา และคนพยักหน้ากลับมาอีกครั้ง จนพวกเขากลายเป็นความคุ้นเคย และถูกเพื่อน แม้ว่าพวกเขาไม่เคยได้พูดกัน แต่ที่มีสัจจะไม่เด็กชายวันหนึ่งได้ยินพ่อพูดว่า "คนไม่ดีออก แต่ต้องเหงาชะมัด" เพื่อเช้าวันอาทิตย์ถัดไปชาย กระดาษห่อสิ่งเอาไปประตูของบ้านเก่า และกล่าวว่า ข้าที่คอยตามคน: "จะโปรดให้ให้นี้จากสุภาพบุรุษที่อยู่ที่นี่ มีสองทหารดีบุก และเป็นหนึ่งในพวกเขา และเขาจะมีมัน เพราะฉันรู้ว่า กำลังเหงาชะมัด"ข้าเก่าพยักหน้ามองสนุกมาก และจากนั้น เขาทหารดีบุกเข้าบ้านหลังจากนั้น เขาถูกส่งกว่าถามเด็กผู้ชายถ้า ไม่อยากไปเยี่ยมเอง พ่อแม่ของเขาให้เขาได้รับอนุญาต และดังนั้น มันเป็นการที่เขาได้เข้าบ้านเก่าลูกบิดทองเหลืองบนรถลาก shone ยิ่งสดใสกว่าที่เคย ถ้ามีการขัดเงาในบัญชีของพระองค์ไป บนประตูก็ trumpeters แกะยืนอยู่ในดอกทิวลิป และดูเหมือนว่า พวกเขาถูกพัด ด้วยทั้งหมดอาจ แก้มของพวกเขาถูกให้ตุ่ย: "ตันตะ-ra-ra เด็กชายมา ตันตะ-ra-ra เด็กผู้ชายมา"จากนั้น ประตูเปิด ทั้งหมดรอบศาลาแขวนภาพเก่าของอัศวินในเกราะและสุภาพสตรีในชุดผ้าไหม และเกราะ rattled และไหมชุด rustled จากนั้น มาทางขึ้นทางไกล ไปแล้วมาลงวิธีเล็กน้อย และนำไปสู่ระเบียงซึ่งอยู่ในล่มมาก มีหลุมขนาดใหญ่ และยาวรอยแตก จากที่เติบโตหญ้าและใบไม้ แน่นอนทั้งระเบียง คอร์ตยาร์ด และผนังได้จึงอยู่กลางป่ารกชัฏกับสีเขียวที่พวกเขาดูเหมือนสวนใน flowerpots ยืนที่มีหัวมีหูประเมิน ได้ดอกไม้ได้เติบโตเหมือนพวกเขายินดี ในหม้อหนึ่ง สีชมพูกำลังเติบโตทั่วด้าน, — น้อยใบสีเขียวมี, — ยิงมาสายและก้าน และบอกว่า เป็นอุปมาที่พวกเขาสามารถพูด, "อากาศได้ได้กระตุ้นฉัน ดวงอาทิตย์มีรั้งฉัน และฉันฉันสัญญาดอกน้อยในอาทิตย์ถัดไป — จริง ๆ สำหรับวันอาทิตย์ถัดไป! "แล้ว เข้าห้องที่ผนังถูกปกคลุม ด้วยหนัง และหนังมีดอกไม้ทองประทับไว้"ปิดทองละอองสวมออก ด้วยเวลาและสภาพอากาศไม่ดี แต่หนัง endures มีอะไรที่เหมือนหนังกำแพงกล่าว เก้าอี้ประดับสลัก ข้อในแต่ละด้าน และ หลังสูงมาก ยืนในห้อง และเป็นพวก creaked พวกเขาดูเหมือนว่า: "นั่งลง โอ้ รัก ว่าฉันกำลัง creaking จะแน่นอนแล้วเก็าทที่เช่นตู้เก่า เก็าทในหลัง ugh ! " แล้ว เด็กน้อยใส่ห้องที่คนนั่ง"ขอบคุณสำหรับทหารดีบุก เพื่อนน้อย กล่าวว่า คน, " และขอขอบคุณคุณยังเข้ามาหาผม""ขอบคุณ ขอบคุณ" — หรือ "Creak, creak" ซึ่งกล่าวว่า เฟอร์นิเจอร์ทั้งหมดมีเฟอร์นิเจอร์มากว่า ชิ้นที่ยืนในทางของผู้อื่นไปรับเด็กชาย บนผนังใกล้ห้องแขวน ภาพผู้หญิงสวย เกย์ และหนุ่มสาวแต่งตัวในแฟชั่นครั้งที่ olden ผงผมและกระโปรงเต็ม แข็ง เธอบอกว่า ใช่ "ขอบคุณ" หรือ "creak แต่เธอมองลงเมื่อเด็กชาย มีตาอ่อนของเธอ และพูดกับชาย"ที่คุณได้รับภาพที่""จากร้านตรงข้าม เขาตอบกลับ "หลายภาพแขวนมี ไม่มีใครดูรู้ของพวกเขา หรือปัญหาในตัวเองบ้าง คนที่พวกเขาแสดงได้ตาย และฝังนานตั้งแต่ แต่ผมรู้ว่าผู้หญิงนี้หลายปีที่ผ่านมา และเธอได้ตายเกือบครึ่งศตวรรษ"ภายใต้แก้วใต้รูปภาพแขวน nosegay ดอกไม้เหี่ยว ซึ่ง ข้อสงสัย ครึ่งศตวรรษที่เก่าเกินไป น้อยที่ปรากฏนั้นลูกตุ้มของนาฬิกาเก่าไปดิก ๆ และมือเปิดรอบ และเป็นเวลาที่ผ่านไปกับทุกสิ่งในห้องโตเก่า แต่ดูเหมือนไม่มีใครสังเกตเห็นได้นั้น"พวกเขากล่าวว่า ที่บ้าน กล่าวว่า เด็กชาย "ที่คุณจะเหงามาก"เฒ่า "ฉันมีความคิดดี ทั้งที่เป็นอดีตเรียกคืน โดยหน่วยความจำ และตอนนี้ คุณเกินจะมาเยี่ยมฉัน ก็ดี" "โอ้ ตอบกลับแล้ว เขาเอาจาก bookcase หนังสือเต็มไปด้วยรูปภาพที่แสดงถึงขบวนยาวของโค้ชยอดเยี่ยมเช่นไม่เคยได้เห็นในขณะ ทหารเช่น knave คลับ และด้วยการโบกป้าย เทเลอร์ที่มีธงกับคู่ของกรรไกรที่ได้รับการสนับสนุน โดยสิงห์สอง และบนของ shoemakers ธงมีรองเท้าไม่ แต่อินทรี มีสองหัว สำหรับ shoemakers ต้องมีทุกอย่างที่จัดให้พวกเขาสามารถพูด "ซึ่งเป็นคู่" สมุดภาพเป็นอะไรที่มันเป็น แล้ว คนไปเข้าห้องอื่นไปนำแอปเปิ้ลและถั่ว ได้ดี แน่นอน เป็นบ้านเก่า"ฉันไม่สามารถทนได้ กล่าวว่า ทหารดีบุก ที่ยืนอยู่บนชั้นวาง "ดังนั้นโดดเดี่ยว และน่าเบื่อที่นี่ ฉันเคยคุ้นเคยกับอยู่ในครอบครัว และฉันไม่ได้ใช้ชีวิต ฉันไม่สามารถทนได้ ทั้งวันนานพอ แต่ตอนเย็นอีกต่อไป มันไม่ได้นี่มันเป็นบ้านของคุณตรงกันข้าม เมื่อพ่อและแม่ที่พูดคุยกันเพื่อกัน cheerfully ของคุณขณะที่คุณเรียนเด็ก ๆ เสียงสระ คุณคิดว่า เขาจะจูบใด ๆ คุณคิดว่า เขาเคยมีลักษณะเป็นมิตรหรือคริสต์มาส เขาจะได้อะไรตอนนี้แต่เกิดจนตาย โอ้ ฉันไม่สามารถทนได้""คุณต้องไม่มองด้านอกตรมมาก กล่าวว่า เด็กชาย "ผมคิดว่า ทุกอย่างในบ้านพัก และเก่า ผ่อนความคิดทั้งหมดมาจ่ายเข้าชมกลับมาที่นี่""อา แต่ฉันไม่เห็นใด ๆ และฉันไม่รู้ว่าพวกเขา, " กล่าวว่า ทหารดีบุก "และไม่สามารถทนได้""คุณต้องทนได้ กล่าวว่า เด็กชาย คนเก่ากลับมาหน้าดี แล้วมา มีเขาสวยงามรักษาผลไม้เช่นแอปเปิ้ล และถั่ว และเด็กชายคิดว่า ไม่มีของทหารดีบุกวิธีมีความสุข และความยินดีถูกเด็กน้อย และหลังจากที่เขากลับ บ้าน และในขณะที่วันที่ และสัปดาห์ที่ผ่าน มากของ nodding เกิดขึ้นจากบ้านหนึ่งไปยังอีก แล้ว ชายไปเยี่ยมอีก ได้พัด trumpeters แกะ: "ตันตะ-ra-ra มีเด็กชาย ตันตะ-ra-ra " ดาบและเกราะในรูปภาพของอัศวินเก่า rattled ชุดผ้าไหมที่ rustled หนังซ้ำสัมผัสของ และเก้าอี้เก่าที่มีเก็าทหลังของพวกเขาร้องเรียก "Creak" ได้ทั้งหมดเหมือนกับครั้งแรก สำหรับบ้าน หนึ่งวันหนึ่งชั่วโมงได้เหมือนอีก"ฉันไม่สามารถทนได้อีกต่อไป กล่าวว่า ทหารดีบุก "ฉันได้ร้องไห้น้ำตาดีบุก ก็เป็นดังนั้นทันทีที่นี่ ผมไปที่สงคราม และการสูญเสียแขนหรือขา ที่จะเปลี่ยนแปลงบางอย่าง ฉันไม่สามารถทนได้ ตอนนี้ ฉันรู้ว่ามันคืออะไรที่ได้ชมจาก recollections เก่าและทั้งหมดที่พวกเขานำมากับพวกเขา มีชมจากเหมือง และคุณอาจคิดว่าฉันไม่พอใจทั้งหมด ฉันมากเกือบได้กระโดดจากชั้นวาง ผมเห็นคุณในบ้านของคุณตรงกันข้าม ประหนึ่งว่าคุณได้จริง ๆ อยู่"มันเป็นเช้าวันอาทิตย์ และคุณเด็กยืนรอบตัว ร้องเพลงสวดที่คุณร้องทุกเช้า คุณก็ยืนอยู่อย่างเงียบ ๆ มือพับ และของคุณพ่อและคุณแม่กำลังมองเพียงเป็นร้ายแรง เปิดประตู และคุณน้องสาวน้อยมาเรีย ที่มีไม่สองปี ถูกนำเข้ามาในห้อง คุณรู้ว่าเธอจะเต้นเมื่อเธอได้ยินเพลงและร้องเพลงของเรียงลำดับใด ๆ ดังนั้นเธอเริ่มเต้นทันที ถึงแม้ว่าเธอไม่ควรทำนั้น แต่เธอไม่สามารถรับในเวลาเหมาะสมเพราะเพลงช้าดังนั้น ดังนั้นเธอยืนแรกเท้าหนึ่งแล้ว ในอื่น ๆ และโค้ง ศีรษะของเธอต่ำมาก แต่มันไม่เหมาะกับเพลง คุณ stood ทั้งหมดมอง gr

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บ้านหลังเก่ามากเมื่ออยู่ในถนนที่มีหลายอื่น ๆที่ค่อนข้างใหม่และสะอาด หนึ่งสามารถอ่านวันที่ของการก่อสร้างของ ที่ถูกแกะสลักบนหนึ่งของคานและล้อมรอบด้วยม้วนรูปแบบของดอกทิวลิปและกระโดดกิ่งก้าน โดยวันนี้มันอาจจะเห็นได้ว่าบ้านหลังเก่าถูกเกือบสามร้อยปี โองการทั้งหมดก็ถูกเขียนผ่าน Windows ในตัวอักษรโบราณและวิปลาสใบหน้าแปลกแกะสลัก , สแยะยิ้มที่คุณจากใต้ cornices . เรื่องหนึ่งที่คาดว่าไกลมากกว่าอื่น ๆ และ ใต้หลังคา วิ่งในรางที่ทำจากตะกั่วกับหัวมังกร ตอนจบ ฝนก็จะหลั่งออกมาจากปากของมังกร แต่มันวิ่งออกมาจากร่างกายของเขาแทน เพราะมีหลุมในรางน้ำ

ทุกคนอื่น ๆในบ้านและถนนใหม่ได้ดีขึ้นกับกระจกหน้าต่างขนาดใหญ่และผนังเรียบ ใด ๆหนึ่งอาจจะเห็นพวกเขาไม่เกี่ยวกับบ้านหลังเก่า บางทีพวกเขาอาจจะคิดว่า : " เมื่อไหร่ที่กองขยะอยู่ที่นี่จะนำความเสื่อมเสียมาสู่ถนนทั้งหมด รั้วโครงการเพื่อให้ห่างไกลไปข้างหน้าที่ไม่มีใครสามารถมองเห็นจากหน้าต่างของเราสิ่งที่เป็นไปในทิศทางนั้นบันไดเป็นกว้างเป็นบันไดของปราสาท และชันเป็นถ้าพวกเขานำไปสู่โบสถ์ที่หอคอย ราวเหล็กคล้ายประตูสุสานและมีลูกบิดทองเหลืองเมื่อมัน มันเป็นเรื่องตลกเกินไป . "

ตรงข้ามบ้านหลังเก่าได้บ้านใหม่ที่ดีกว่า ซึ่งมีเพียงความเห็นในฐานะเพื่อนบ้าน

ที่หน้าต่างหนึ่งของพวกเขานั่งเด็กสดแก้มใส นัยน์ตาเป็นประกาย ผู้มากรักบ้านหลังเก่า ในแสงแดดหรือแสงจันทร์ เขานั่งมองผนังที่ฉาบได้ในบางสถานที่ปิดลดลง และแฟนซีทุกประเภทของฉากที่ได้รับก่อนหน้านี้ว่าถนนจะมองเมื่อบ้านมีหลังคาหน้าจั่วเปิดบันได , และรางกับมังกรที่พ่น .เขาจะเห็นทหารเดินกับ halberds . แน่นอนมันมีบ้านที่ดีมากที่จะดูที่สวนสนุก

ชายชราคนหนึ่งอาศัยอยู่ในที่สวมกางเกงเข่า เสื้อมีกระดุมทองเหลืองขนาดใหญ่และวิกซึ่งผู้ใดเห็นก็จริง ทุกๆ เช้า มีชายแก่คนหนึ่งเข้ามาทำความสะอาดห้อง และคอยตามเขาไม่งั้นคนแก่ในกางเกงขาสั้นยาวแค่หัวเข่า จะเป็นคนเดียวในบ้าน บางครั้งเขาก็มองออกไปทางหน้าต่าง แล้วเด็กชายก็พยักหน้าให้เขา ชายชราพยักหน้ากลับมา จนเขาคุ้นเคย และเป็นเพื่อนกัน ถึงแม้ว่าพวกเขาไม่เคยพูดคุยกับแต่ละอื่น ๆ แต่มันไม่มีผลอะไร

เด็กน้อย วันหนึ่งได้ยินพ่อแม่พูด ," ชายชราได้เป็นอย่างดี แต่เขาต้องเดียวดายน่าดู แล้วเช้าวันอาทิตย์หน้าเด็กชายห่ออะไรบางอย่างในกระดาษ แล้วเอาไปให้ประตูของบ้านหลังเก่า และตรัสกับผู้รอคอย เมื่อชายชรา : " คุณจะกรุณาให้ฉันสุภาพบุรุษที่อยู่ที่นี่ ผมมี สองทหารดีบุก และนี่ก็เป็นหนึ่งในนั้น และเขาจะได้มันเพราะฉันรู้ว่าเขาคือโคตรเหงา "

เจ้าของเก่าพยักหน้าและมองมากยินดีมาก และเขาก็นำทหารดีบุกเข้าบ้าน

หลังจากนั้นเขาถูกส่งมาเพื่อถามเด็กชายว่า เขาจะไม่เหมือนไปเอง พ่อแม่เขาอนุญาต จึงได้เข้าอยู่ในบ้านหลังเก่า

ทองเหลืองลูกบิดบนรั้ว ส่องแสงสว่างมากกว่าเดิมถ้าพวกเขาได้รับการขัดในบัญชีของเขาเยี่ยมชม และบนประตูที่ถูกแกะสลักทรัมเป็ตยืนอยู่ ดอกทิวลิป และดูเหมือนว่าพวกเขาถูกเป่าด้วยกำลังของตัวเอง แก้มก็ป่องออก : " ตันตารารา เด็กชายตัวน้อยกำลังมา ตันตารารา เด็กชายตัวน้อยกำลังมา "

แล้วประตูเปิด รอบๆหอแขวนภาพวาดเก่าของอัศวินในเกราะ และผู้หญิงในชุดผ้าไหม ;และเกราะ rattled และชุดผ้าไหม rustled . และแล้วก็มาถึงบันไดที่ขึ้นไปไกลแล้วลงมาทางเล็ก ๆ และนำไปสู่ระเบียงซึ่งอยู่ในสถานะอย่างย่อยยับ มีหลุมขนาดใหญ่ และมีรอยร้าวยาวออกมา ซึ่งปลูกหญ้าและใบไม้ แน่นอนทั้งระเบียง ลาน และผนังบ้านมันรกด้วยสีเขียวที่ดูแล้วเหมือนสวน

ในกระถางต้นไม้ที่ระเบียง ยืนเป็นหัวที่มีหูลา แต่ดอกไม้ในพวกเขาโตขึ้นพวกเขาพอใจ ในหนึ่งหม้อสีชมพูปลูกทั่วทุกด้านอย่างน้อยสีเขียวใบก้านและลำต้น , - ยิงออกมาว่าเป็นอย่างที่พวกเขาพูด , " ลมได้พัดมา แสงแดดได้จูบฉันและฉันสัญญากับดอกไม้เล็ก ๆน้อย ๆสำหรับวันอาทิตย์หน้าเลยอาทิตย์หน้า !

จากนั้นก็เข้าไปในห้องที่ผนังถูกปกคลุมด้วยหนัง และหนัง มีดอกไม้สีทองประทับอยู่บนมัน

" ปิดทองใส่กับเวลาและสภาพอากาศเลวร้าย ,
แต่หนังทน ; ไม่มีอะไรที่เหมือนหนัง "


ว่าผนัง เก้าอี้แกะสลักอย่างสวยงาม กับข้อศอก ในแต่ละด้านและหลังสูงมากยืนอยู่ในห้อง และพวกเขา creaked ดูเหมือนพวกเขาจะพูดว่า " นั่งลง โอ้ พระเจ้า ! วิธีการที่ผมแตก ผมจะต้องมีโรคเกาต์เช่นตู้เก่า โรคเกาต์ในกลับของฉัน ฮึ ! "

แล้ว เด็กชายตัวน้อยเข้าไปในห้องที่ชายชรานั่ง

" ขอบคุณสำหรับทหารดีบุก เพื่อนตัวน้อยของข้า " ชายชราว่า " และขอบคุณที่ยังมาหาฉัน . . . "

" ขอบคุณ ขอบใจ " หรือ " เสียงดังเอี๊ยดเสียงดังเอี๊ยด , " -- กล่าวว่าเฟอร์นิเจอร์ทั้งหมด

มีเฟอร์นิเจอร์มากชิ้น ยืนกันเป็นวิธีที่จะได้รับการมองเห็นของเด็ก บนผนังใกล้ศูนย์กลางของห้องแขวนรูปของ สาว สวย หนุ่ม เกย์ ในชุดแฟชั่นของสมัยโบราณที่มีผมและ ผงเต็ม แข็ง กระโปรง เธอกล่าวว่าทั้ง " ขอบคุณ " หรือ " เสียงดังเอี๊ยด" แต่เธอดูถูกเด็กชายด้วยสายตาอ่อนโยนของเธอ และเขาก็พูดกับชายชรา

" คุณไปเอามาจากไหน ? "

" จากร้านตรงข้าม " เขาตอบ " . ภาพวาดมากมายแขวนอยู่ ไม่มีใครรู้ใด ๆของพวกเขา หรือสร้างปัญหาให้ตัวเองเกี่ยวกับพวกเขา คนแสดงได้ตายและฝังไว้ตั้งนานแล้ว แต่ผมรู้ว่าผู้หญิงคนนี้ เมื่อหลายปีก่อนและนางก็ตายไปเกือบครึ่งศตวรรษ "

ใต้กระจกใต้ภาพแขวนช่อดอกไม้ช่อเล็กๆ ของดอกไม้ที่เหี่ยวเฉา ซึ่งไม่ต้องสงสัยเลยว่า ครึ่งศตวรรษเก่าเหมือนกัน อย่างน้อยพวกเขาก็ปรากฏตัวขึ้นแล้ว

และลูกตุ้มของนาฬิกาเก่าไปมา และมือเปิดรอบ และเมื่อเวลาผ่านไป ทุกอย่างในห้องนี้อายุมากขึ้น แต่ดูเหมือนจะไม่มีใครสังเกตเห็นมัน . .

" เขาพูดที่บ้าน" เด็กชาย " ที่คุณเหงามาก . . . "

" โอ้ " ตอบชายชรา " ฉันมีความคิดสิ่งที่เป็นอดีตที่น่ารื่นรมย์เรียกคืนจากหน่วยความจำ และตอนนี้คุณก็จะมาหาผม และที่น่ายินดี "

แล้วเขาก็หยิบจากชั้นหนังสือหนังสือที่เต็มไปด้วยรูปภาพของขบวนยาวของโค้ชที่ยอดเยี่ยมเช่นไม่เคยเห็นในเวลาปัจจุบัน ทหารชอบคนโกงของคลับและประชาชนกับโบกป้าย ร้านตัดผ้ามีธงด้วยกรรไกร สนับสนุนโดย สิงโตสอง และใน shoemakers ' ธงไม่มีรองเท้าแต่นกอินทรี 2 หัว สำหรับ shoemakers ต้องจัดการทุกอย่างเพื่อให้พวกเขาสามารถพูดว่า " เป็นคู่ " สิ่งที่หนังสือภาพมัน ! แล้วชายชราที่เดินเข้ามาในห้องเพื่อเก็บแอปเปิ้ลและถั่ว มันเป็นสิ่งที่สวยงามแน่นอน ต้องอยู่ในบ้านหลังเก่า . .

" ฉันทนไม่ไหว " กล่าวว่า ทหารดีบุกที่ยืนอยู่บนชั้น ; " มันคือเหงาและน่าเบื่อนี่ ฉันได้รับการคุ้นเคยกับการใช้ชีวิตในครอบครัว และไม่ชินกับชีวิตแบบนี้ ผมไม่สามารถทนได้ ทั้งวัน ไม่นานพอ แต่ตอนเย็นจะยาวกว่า ไม่ใช่ที่นี่มันอยู่ในบ้านฝั่งตรงข้าม เมื่อพ่อและแม่พูดร่าเริงแบบนี้ด้วยกันในขณะที่คุณและทุกคนที่รักลูกทำเสียงดัง รื่นรมย์ คุณคิดว่าเขาจะจูบน่ะ คุณคิดว่าเขาเคยได้ดูเป็นกันเองหรือต้นคริสต์มาส เขาจะไม่มีอะไรแล้ว แต่หลุม โอ้ ! ฉันไม่สามารถทนได้ "

" คุณไม่ต้องมองไปในทางเศร้ามาก " เด็กชาย " ฉันคิดว่า ทุกอย่างในบ้านหลังนี้สวยและเก่าความคิดที่ถูกใจกลับมาจ่ายเข้าชม "

" เอ่อ . . . แต่ผมไม่เคยเห็นและไม่รู้จัก กล่าวว่า ทหารดีบุก ; " แล้วฉันก็ไม่สามารถทน . . . "

" เธอต้องอดทนกับมัน , " กล่าวว่าเด็กเล็ก ๆน้อย ๆ หลังจากนั้นชายชรากลับมาด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม และนำกับเขาสวยงามเก็บรักษาผลไม้ รวมทั้งแอปเปิ้ลและถั่ว และเด็กชาย นึกว่าไม่มีของทหารดีบุก .

วิธีการมีความสุขและดีใจที่เด็ก ! และหลังจากที่เขากลับมาบ้าน และระหว่างวันและสัปดาห์ที่ผ่านการจัดการที่ดีของพยักหน้าเอาสถานที่จากบ้านหนึ่งไปยังอีก แล้วเด็กชายก็เยี่ยมอีก แกะสลักทรัมเป็ตเป่า " ตันตารารา มีเด็กเล็ก ๆน้อย ๆ ตันตารารา " ดาบและชุดเกราะอัศวินเก่าของภาพทำให้ rustled , ชุดผ้าไหม ,หนังซ้ําของบทกวี และ เก่า เก้าอี้มีโรคเกาต์ หลังร้องไห้ " . " ; มันเป็นเหมือนครั้งแรก เพราะในบ้านหลังหนึ่ง วัน หนึ่งชั่วโมงเป็นอย่างอื่น

" ผมไม่สามารถทนได้อีกต่อไป กล่าวว่า ทหารดีบุก ; " ฉันมี ร้องไห้ ดีบุก ก็เศร้าค่ะ ไปที่สงครามและสูญเสียแขนหรือขา ที่ต้องมีการเปลี่ยนแปลงผมไม่สามารถทนได้ ตอนนี้ฉันรู้แล้วว่า มันต้องมีการเข้าชมจากของเก่า ความทรงจำและสิ่งที่พวกเขานำมากับพวกเขา ฉันมีการเข้าชมของฉันและคุณอาจเชื่อฉันมันไม่ได้ทั้งหมดที่น่ารื่นรมย์ ผมแทบจะกระโดดจากชั้น ผมเห็นคุณในเรือนตรงข้าม เช่น ถ้าคุณเป็นปัจจุบันจริงๆ

" มันเป็นเช้าวันอาทิตย์ และคุณเด็กยืนอยู่รอบโต๊ะร้องเพลงเพลงที่คุณร้องทุกเช้า คุณยืนอยู่อย่างเงียบๆ มือพับ และพ่อและแม่ของคุณกำลังมองหาเช่นเดียวกับที่ร้ายแรง เมื่อประตูเปิดออก และน้องสาว มาเรียที่ยังไม่ 2 ขวบ ถูกพาเข้าไปในห้อง คุณรู้ว่าเธอเสมอเมื่อเธอได้ยินเสียงเพลงเต้นและร้องเพลงอะไร แล้วเธอก็เริ่มเต้นทันทีแม้ว่าเธอไม่ควรจะทำอย่างนั้น แต่เธอไม่สามารถได้รับในเวลาที่เหมาะสม เพราะทำนองมันช้า เธอยืนอยู่บนเท้าข้างหนึ่งแล้วในอื่น ๆและก้มศีรษะต่ำมาก แต่มันคงไม่เหมาะกับเพลง ทุกคนยืนมองกรัม