'Because', Julie thought, ' he tell

'Because', Julie thought, ' he tells them every day.'
'I don't understand,' the little girl said suddenly. She looked at Bill ' Why did the cat die?'
'Shhh. Be quiet,' her mother said. 'Come and eat your sandwiches now.'
'That's all right,' Bill said. 'I like children.'
The man in the brown hat looked at the children's sandwiches. 'Mmm, I'm hungry, too,' he said. 'You can get sandwiches in the restaurant on this train. 'He looked at Bill.
'Let's go down to the restaurant, eh? I need a drink too.'
Bill laughed. 'You're right. It's thirsty work telling stories.'
The two men stood up and left the carriage.
The little girl ate her sandwich and looked at Julie. 'But why did the cat die?' she asked.
'I don't know,' Julie said. 'Perhaps it wanted to die.'
The little girl came and sat next to Julie. 'I like your hair,' she said. 'It's beautiful.' Julie looked down at her and smiled.
For some minutes it was quiet in the carriage. Then the tall dark man opened his bag and took out a book. He put it on the seat next to him, and looked at Julie with a smile. Julie looked back at him, and then down at the book. Famous towns of Italy, she read. Venice, Florence, Rome,Neples. She looked away again, out of the window at the rain. 'Two weeks in St Austell,' she thought. 'With Bill. In the rain.'

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

'เนื่องจาก' จูลี่คิดว่า 'เขาบอกพวกเขาทุกวัน' 'ฉันไม่เข้าใจ สาวน้อยกล่าวทันที เธอมองตั๋ว 'ทำไมไม่แมวตาย"' Shhh. เงียบ แม่ของเธอ 'มา และกินแซนวิชของคุณตอนนี้'บิลกล่าวว่า 'ที่ถูก 'ผมชอบเด็ก'คนซ่าส์สีน้ำตาลมองที่เด็กแซนวิช 'Mmm ตำนาน เกินไป เขากล่าวว่า ' คุณจะได้รับแซนวิชร้านอาหารบนรถไฟนี้ได้ ' เขาดูที่ตั๋ว' ลองไปจนถึงร้านอาหาร เอ๊ะ ต้องเครื่องดื่มไป 'รายการหัวเราะ ' คุณขวา เป็นงานกระหายที่บอกเรื่องราว " ชายสองคนยืนขึ้น และซ้ายขนส่งลูกสาวกินแซนวิชของเธอ และมองจูลี่ 'แต่ทำไมได้แมวตาย "เธอถาม'ฉันไม่รู้ จูลี่กล่าว 'บางทีอยากจะตาย"สาวน้อยมา และนั่งติดกับจูลี่ 'ชอบผมของคุณ เธอกล่าว 'มันน่าประทับใจ' จูลี่มองลงไปที่เธอ และยิ้มบางนาที ได้สะดวกในการขนส่ง แมนเข้มสูงเปิดกระเป๋าของเขา และได้ออกหนังสือ เขาวางบนนั่งถัดจากเขา กมองจูลี่ ด้วยรอยยิ้ม จูลี่มองกลับเขา และลงแล้วที่หนังสือ เมืองท่องเที่ยวชื่อดังของอิตาลี ที่เธออ่าน เวนิส ฟลอเรนซ์ โรม Neples เธอมองออกไปอีก ออกจากหน้าต่างที่ฝน 'สองสัปดาห์ใน St Austell เธอคิด ' กับรายการ ในสายฝน.'

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

'เพราะ' จูลี่คิดว่า 'เขาบอกว่าพวกเขาทุกวัน.'
'ฉันไม่เข้าใจ "สาวน้อยกล่าวว่าจู่ ๆ เธอมองที่บิล 'ทำไมแมวตาย?'
'Shhh เงียบ 'แม่ของเธอกล่าวว่า 'มากินแซนวิชของคุณตอนนี้.'
'นั่นคือสิ่งที่ถูกต้อง "บิลกล่าวว่า 'ผมชอบเด็ก.
ชายในหมวกสีน้ำตาลมองที่แซนวิชของเด็ก 'อืมผมหิวมากเกินไป "เขากล่าว 'คุณจะได้รับแซนวิชที่ร้านอาหารบนรถไฟนี้ 'เขามองไปที่บิล.' ขอไปลงไปที่ร้านอาหารใช่มั้ย?
ฉันต้องการเครื่องดื่มมากเกินไป.
บิลหัวเราะ 'คุณถูก. มันเป็นงานที่กระหายบอกเรื่องราว.
ชายสองคนยืนขึ้นและทิ้งสายการบิน.
สาวน้อยกินแซนวิชของเธอและมองไปที่จูลี่ 'แต่ทำไมแมวตาย?' เธอถาม.
'ผมไม่ทราบว่า' จูลี่กล่าวว่า 'บางทีมันอาจจะอยากจะตาย.'
สาวน้อยมานั่งอยู่ติดกับจูลี่ 'ผมชอบผมของคุณ' เธอกล่าวว่า 'มันสวย.' จูลี่มองลงไปที่เธอและยิ้ม.
สำหรับบางนาทีมันเป็นที่เงียบสงบในการขนส่ง จากนั้นชายคนเข้มสูงเปิดถุงของเขาและเอาออกหนังสือ เขาวางไว้บนที่นั่งถัดจากเขาและมองไปที่จูลี่ด้วยรอยยิ้ม จูลี่มองกลับมาที่เขาและจากนั้นลงที่หนังสือเล่มนี้ เมืองที่มีชื่อเสียงของอิตาลีเธออ่าน เวนิส, ฟลอเรนซ์, โรม, Neples เธอมองออกไปอีกครั้งออกจากหน้าต่างที่ฝนตก 'สองสัปดาห์ใน St Austell' เธอคิดว่า 'กับบิล กลางสายฝน.'

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

' เพราะ ' จูลี่คิดว่า ' เขาบอกว่าเขาทุกวัน '
" ไม่เข้าใจ " สาวน้อยพูดทันที เธอมองบิล ' ทำไมแมวจะตาย ?
'shhh . เงียบ , ' ' แม่ของเธอกล่าวว่า ไปกินแซนวิชของคุณในขณะนี้ . '
‘ก็ได้ ' ' บิลกล่าว ฉันชอบเด็ก '
ผู้ชายในหมวกสีน้ำตาลมองแซนด์วิชของเด็กๆ . . . อืม ฉันก็หิวเหมือนกัน " เขากล่าว' คุณจะได้รับแซนด์วิชในร้านอาหารบนรถไฟขบวนนี้ . . . เขาดูที่บิล .
'let ไปร้านอาหาร เอ๋ ? ฉันต้องการดื่มด้วย '
' บิลหัวเราะ คุณพูดถูก มันกระหายงานเล่าเรื่อง '
2 คน ยืน ขึ้น ซ้าย รถม้า
สาวน้อยกินแซนด์วิชของเธอ และมองที่จูลี่’ ทำไมแมวจะตาย ? เธอถาม .
" ไม่รู้หรอก ' ' จูลี่กล่าวว่า บางทีมันอยากจะตาย '
.สาวน้อยมานั่งข้างๆ จูลี่ . ฉันชอบผมของคุณ , ' ' เธอกล่าวว่า มันสวย ' จูลี่ก้มลงมองเธอและยิ้ม
นาทีบางอย่างมันเงียบในรถ แล้วมืดสูงผู้ชายเปิดกระเป๋าและหยิบหนังสือ เขาวางมันบนที่นั่งข้างๆเขา และมองที่จูลี่ด้วยรอยยิ้ม จูลี่มองกลับมาที่เขา แล้ว ลงในหนังสือ เมืองที่มีชื่อเสียงของอิตาลี ที่เธออ่าน เวนิสฟลอเรนซ์ , โรม , neples . เธอมองออกไปอีก ออกไปนอกหน้าต่างที่ฝน . สองสัปดาห์ใน เซนท์ อัสเทล ' เธอคิด” กับบิล ในสายฝน .