We used the zooplanktivorous freshw

We used the zooplanktivorous freshwater jellyfish
Craspedacusta sowerbii (Hydrozoa: Olindiidae) to explore the importance of medusae in freshwater food webs.
Freshwater jellyfish are suitable organisms to study the
impact of gelatinous predators on food webs, because
they are small in size (

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เราใช้แมงกะพรุนน้ำจืด zooplanktivorousCraspedacusta sowerbii (ไฮโดรซัว: Olindiidae) เพื่อสำรวจความสำคัญของดอกไม้ไฟในเว็บอาหารปลาแมงกะพรุนน้ำจืดเป็นสิ่งมีชีวิตที่เหมาะสมเพื่อเรียนการผลกระทบของ gelatinous ล่าอาหารเว็บ เนื่องจากมีขนาดเล็กมาก (< 20 มม.), ซึ่งลดสิ่งประดิษฐ์ในภาชนะทดลอง (de Lafontaine และ Leggett1987), และพวกเขาจะกระจายทั่วโลกในหลายแตกต่างกันอยู่อาศัย ตั้งแต่บ่อขนาดเล็กอ่างเก็บน้ำขนาดใหญ่(Dumont, 1994 Jankowski, 2001) การศึกษาส่วนใหญ่C. sowerbii เปิดเผยราคา predation เล็กเกินไปจะทำให้ประชากรปฏิเสธ (Dodson และคูเปอร์ 1983Spadinger ก Maier, 1999) อย่างไรก็ตาม มีหลักฐานจากการศึกษาทดลอง (Jankowski และ Ratte, 2001)และการศึกษาเชิงสังเกตการณ์ (Davis, 1955 สีเขียว 1998)ที่แนะนำราคาพิเศษ predation สูง อาจนำลดลงในหุ้นยืน zooplankton นอกจากนี้บลูมส์ของแมงกะพรุนน้ำจืดได้รับเป็นประจำสังเกต และมักจะตาม ด้วยลดลงครัสเตเชียนpredation แข็งแรงแนะนำ zooplankton (Dumont, 1994),ความกดดัน นอกจากนี้ มีหลักฐานบางอย่างในการเปลี่ยนแปลงของประชากรการ bosminid ในการสถานะของ C. sowerbii (Jankowski, 2004)เมื่อเทียบกับอื่น ๆ ปลา invertebrate ล่าCraspedacusta มีคุณลักษณะพิเศษบางอย่าง ในทางตรงข้ามChaoborus และ Leptodora เช่น Craspedacusta เป็นประจำเกิดขึ้นร่วมกับปลาที่อุดมสมบูรณ์สูง นอกจากนี้ Craspedacustaปลา ไม่กิน แต่มีหลักฐานบางอย่างCraspedacusta ที่อาจกินไข่ปลา และฆ่าปลาตัวอ่อน (Kramp, 1951 DeVries, 1992) ลักษณะการทำงานอาหารของ Craspedacusta ยังแตกต่างอย่างยิ่งจากอื่น ๆ ปลา invertebrate ล่า ในขณะที่ให้อาหารCraspedacusta ถูกกระทำจากพื้นผิวให้ลึกลงไปขอบเขตการ ในช่วงเวลานี้ tentacles มีสัมผัสเช่นตัว ดังนั้น กระแสน้ำนำเหยื่อไป tentacles(Spadinger และ Maier, 1999) เป็นที่รู้จักจากทางทะเลดอกไม้ไฟที่จุดอ่อนของเหยื่อสายพันธุ์แตกต่างกันไปชนิด nematocyst (กเพอร์เซลล์และโรงงานผลิต 1988) และมีการจำนวนและระยะห่างของ tentacles (กเพอร์เซลล์ 1997)ปรากฏการณ์อื่น เรื่องแปลกในกระดูกสันหลังอื่น ๆล่า เป็นเหตุการณ์ผิดปกติของปลาแมงกะพรุนซึ่งสามารถเกิดขึ้นที่ความสูงระหว่างติดต่อกันหลายปี แต่ may แล้วจะขาดงานสำหรับหลายปีต่อมา (Acker และมัสกัต 1976)แม้ว่าปรากฏการณ์นี้เป็นงานที่เข้าใจ มีหลักฐานบางอย่างที่เกิดขึ้น โดยการพึ่งพาของโตของดอกไม้ไฟจากระยะโปลิในอุณหภูมิ(DeVries, 1992) และอาหาร (Lytle, 1961) อย่างไรก็ตามเหตุการณ์ที่ผิดปกตินี้เป็นอย่างน้อยรับผิดชอบบางส่วนความรู้ของเราดีของใยอาหารการโต้ตอบของC. sowerbii เนื่องจากการเกิดไม่แน่นอนดอกไม้ไฟทำการทดลองที่ยากต่อการวางแผนเพื่อตรวจสอบความสำคัญของแมงกะพรุนไปเว็บอาหารน้ำและ การประเมินผลกระทบทางอ้อมเป็นไปได้เราดำเนินการทดลองพิภพในระยะสั้นเพื่อตรวจสอบอัตรา predation ขึ้นอยู่กับขนาดของพวกเขาบนแตกต่างกันtaxa เหยื่อและความยาวฟิลด์ตู้ทดลอง(Jankowski และ Ratte, 2001) การตรวจสอบชุมชน และผลกระทบของระบบนิเวศ เราเปรียบเทียบผลลัพธ์เหล่านี้ด้วยการผลลัพธ์ของการสำรวจปี 3 ฟิลด์ สุดท้าย ผลลัพธ์ได้ใช้เพื่อเปรียบเทียบผลกระทบมหาศาลของแมงกะพรุนในzooplankton กับปลา (Rutilus rutilus), ใช้ใวดัชนีและการประเมินการสูญเสีย zooplanktonเกิดจากการล่าเหล่านี้แต่ละ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เราใช้แมงกะพรุนน้ำจืด zooplanktivorous
Craspedacusta sowerbii (Hydrozoa: Olindiidae) ในการสำรวจความสำคัญของแมงกะพรุนในใยอาหารน้ำจืด. แมงกะพรุนน้ำจืดเป็นสิ่งมีชีวิตที่เหมาะสมเพื่อศึกษาผลกระทบของการล่าเมือกในใยอาหารเพราะพวกเขามีขนาดเล็ก(<20 มิลลิเมตร ) ซึ่งจะช่วยลดสิ่งประดิษฐ์ในการทดลองภาชนะ(de Lafontaine และ Leggett, 1987) และพวกเขาจะกระจายทั่วโลกในหลาย ๆแหล่งที่อยู่อาศัยตั้งแต่ขนาดเล็กไปจนถึงบ่ออ่างเก็บน้ำขนาดใหญ่(Dumont 1994; Jankowski, 2001) การศึกษาส่วนใหญ่ในซี sowerbii เปิดเผยอัตราการปล้นสะดมเล็กเกินไปที่จะก่อให้เกิดการลดลงของประชากร (ดอดและคูเปอร์ 1983; Spadinger และ Maier, 1999) แต่มีหลักฐานจากการศึกษาทดลอง (Jankowski และ Ratte, 2001) และการศึกษาเชิง (เดวิส 1955 สีเขียว, 1998) ที่แสดงให้เห็นมากขึ้นอัตราการปล้นสะดมอาจนำไปสู่การลดลงในหุ้นยืนแพลงก์ตอนสัตว์ นอกจากนี้บุปผาของแมงกะพรุนน้ำจืดที่ได้รับอย่างสม่ำเสมอสังเกตและมักตามมาด้วยการลดลงของกุ้งแพลงก์ตอนสัตว์(Dumont, 1994) แสดงให้เห็นการปล้นสะดมที่แข็งแกร่งดัน นอกจากนี้ยังมีหลักฐานบางอย่างสำหรับการเปลี่ยนแปลงทางสัณฐานวิทยาในประชากร bosminid ในการปรากฏตัวของซีsowerbii (Jankowski, 2004). เมื่อเทียบกับการล่าสัตว์ที่ไม่มีกระดูกสันหลังน้ำจืดอื่น ๆCraspedacusta มีคุณสมบัติพิเศษบางอย่าง ในทางตรงกันข้ามกับ Chaoborus และ Leptodora เช่น Craspedacusta อย่างสม่ำเสมอร่วมเกิดขึ้นกับปลาที่อุดมสมบูรณ์สูง นอกจากนี้ Craspedacusta ไม่ได้กินปลา แต่มีหลักฐานบางอย่างที่อาจCraspedacusta กินปลาไข่และฆ่าปลาตัวอ่อน(Kramp 1951; DeVries, 1992) พฤติกรรมการกินอาหารของ Craspedacusta ยังแตกต่างอย่างน่าทึ่งจากที่นักล่าสัตว์ที่ไม่มีกระดูกสันหลังอื่นๆ ที่น้ำจืด ในขณะที่การให้อาหารCraspedacusta จมจากพื้นผิวที่ลึกภูมิภาค ในช่วงเวลานี้หนวดมีการสัมผัสเช่นกรอง; ทำให้การไหลของน้ำที่จะนำไปสู่เหยื่อหนวด(Spadinger และ Maier, 1999) มันเป็นที่รู้จักจากทะเลแมงกะพรุนที่เปราะบางของเหยื่อชนิดขึ้นอยู่กับประเภทnematocyst (เพอร์เซลล์และมิลส์, 1988) และมีจำนวนและระยะห่างของหนวด(เพอร์เซลล์ 1997). ปรากฏการณ์อีกเรื่องแปลกในสัตว์ที่ไม่มีกระดูกสันหลังอื่น ๆล่าเป็นที่ผิดปกติ การเกิดขึ้นของน้ำจืดแมงกะพรุนที่พวกเขาสามารถเกิดขึ้นได้ในความอุดมสมบูรณ์สูงในช่วงปีที่ผ่านมาติดต่อกันหลายแต่แล้วก็อาจจะหายไปหลายปีต่อมา (Acker และมัสกัต 1976). แม้ว่าปรากฏการณ์นี้เป็นที่เข้าใจได้ไม่ดีมีหลักฐานว่ามันเกิดจากการที่บางพึ่งพาอาศัยกันของรุ่นของแมงกะพรุนจากเวทีปะการังบนอุณหภูมิ(DeVries, 1992) และอาหาร (ไลเทิล, 1961) แต่นี้เกิดขึ้นผิดปกติอย่างน้อยส่วนรับผิดชอบสำหรับความรู้ที่ไม่ดีของเราในการปฏิสัมพันธ์อาหารเว็บของซี sowerbii เพราะเกิดขึ้นคาดเดาไม่ได้ของแมงกะพรุนทำให้การทดลองเรื่องยากที่จะวางแผน. เพื่อที่จะตรวจสอบความสำคัญของแมงกะพรุนไปใยอาหารน้ำและในการประเมินผลกระทบทางอ้อมที่อาจเกิดขึ้นเราดำเนินพิภพระยะสั้นทดลองเพื่อตรวจสอบอัตราการปล้นสะดมขนาดขึ้นอยู่กับพวกเขาในการที่แตกต่างกันแท็กซ่าเหยื่อและสนามในระยะยาวการทดสอบสิ่งที่แนบมา(Jankowski และ Ratte, 2001) ในการตรวจสอบของชุมชนและผลกระทบระบบนิเวศ เราเมื่อเทียบกับผลการเหล่านี้กับผลการสำรวจภาคสนาม 3 ปี สุดท้ายผลที่ถูกใช้ในการเปรียบเทียบผลกระทบล่าแมงกะพรุนในแพลงก์ตอนสัตว์กับที่ของปลา(Rutilus Rutilus) โดยใช้การเลือกดัชนีและประมาณการของการสูญเสียแพลงก์ตอนสัตว์ที่เกิดจากการล่าของแต่ละเหล่านี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เราใช้ zooplanktivorous น้ำจืดแมงกะพรุน
craspedacusta sowerbii ( เจเนซิส : olindiidae ) เพื่อศึกษาความสำคัญของแมงกะพรุนในสายใยอาหารน้ําจืด .
แมงกะพรุนน้ำจืดเหมาะสิ่งมีชีวิตเพื่อศึกษาผลกระทบของกาวบนล่า

สายใยอาหาร เพราะมีขนาดเล็ก ( < 20 มิลลิเมตร ) ซึ่งช่วยลดสิ่งประดิษฐ์
ในการทดลอง ( ตู้คอนเทนเนอร์ เดอ ลาฟอนท์เทน และ เลกเกตต์
, 1987 )และพวกเขาจะถูกเผยแพร่ไปทั่วโลกในแหล่งที่อยู่อาศัยที่แตกต่างกัน
มากมาย ตั้งแต่บ่อเล็ก

อ่างเก็บน้ำขนาดใหญ่ ( Dumont , 1994 ; เยิงคอฟสกี้ , 2001 ) การศึกษาส่วนใหญ่ใน
C sowerbii เปิดเผยอัตราการขนาดเล็กเกินไปที่จะทำให้ประชากรลดลง
( ด็อดสัน และคูเปอร์ , 1983 ;
และ spadinger Maier , 1999 ) อย่างไรก็ตาม มีหลักฐาน
จากการศึกษาทดลอง ( เยิงคอฟสกี้ และ ratte , 2001 )
และ การศึกษาเชิงสังเกต ( Davis , 1955 , เขียว , 1998 )
แนะนำว่าอัตราการสูงมาก อาจจะนำ
การลดลงในหุ้นของน้ำยืน นอกจากนี้
บุปผาของแมงกะพรุนน้ำจืดได้รับอย่างสม่ำเสมอ
สังเกตและมักตามด้วยการลดลงของครัสเตเชีย
แพลงก์ตอนสัตว์ ( ดูมองต์ , 1994 ) แนะนำความดันค่า
แข็งแรง นอกจากนี้มีบางหลักฐาน
การเปลี่ยนแปลงลักษณะทางสัณฐานวิทยาในประชากร bosminid ในการแสดงตนของ C .
sowerbii ( เยิงคอฟสกี้ , 2004 ) เมื่อเทียบกับนักล่าที่ไม่มีกระดูกสันหลังอื่น ๆ

craspedacusta จืด มีคุณลักษณะพิเศษบางอย่าง . ในทางตรงกันข้าม
ด้วยและ chaoborus leptodora เช่น craspedacusta เป็นประจำ
Co เกิดขึ้นด้วยขอชุมปลา นอกจากนี้ craspedacusta
ไม่กินปลา แต่ก็มีบางหลักฐาน
ที่ craspedacusta อาจกินไข่และตัวอ่อนปลาฆ่าปลา
( แครมป์ 1951 ; ดีวรีส , 1992 ) พฤติกรรมการกินอาหารของ craspedacusta
ยังแตกต่างมากจากที่อื่นจืด
สัตว์ผู้ล่า ในขณะที่อาหาร
craspedacusta จมจากพื้นผิวพื้นที่ลึก

ในช่วงเวลานี้ หนวดสัมผัสเหมือน
ตัวกรอง ดังนั้นน้ำไหลพาเหยื่อไปหนวด
( และ spadinger Maier , 1999 ) มันเป็นที่รู้จักจากปลาทะเล
แมงกะพรุนที่ช่องโหว่ของเหยื่อชนิดที่แตกต่างกันกับประเภทไม้สูง
( เพอร์เซลและโรงงาน , 1988 ) และกับ
จำนวนและระยะห่างของหนวด ( เพอร์เซล , 1997 ) .
ปรากฏการณ์อื่น บ่อยครั้งในการล่าสัตว์ที่ไม่มีกระดูกสันหลัง
อื่น ๆ เป็นปกติ การเกิดของแมงกะพรุนน้ำจืด
พวกเขาสามารถเกิดขึ้นได้ใน ความอุดมสมบูรณ์สูงในระหว่าง
หลายปีติดต่อกัน แต่อาจจะขาด
หลายปีต่อมา ( แอคเกอร์และมัสกัต , 1976 )
ถึงแม้ว่าปรากฏการณ์นี้ไม่ค่อยเข้าใจ มีบางหลักฐาน
คือว่า เกิดจากการพึ่งพาของ
รุ่นของแมงกะพรุนจากเนื้อขั้นตอนเกี่ยวกับอุณหภูมิ
( ดีวรีส , 1992 ) และอาหาร ( ไลเทิล 1961 ) อย่างไรก็ตาม เหตุการณ์นี้ผิดปกติอย่างน้อย

มีส่วนรับผิดชอบสำหรับความรู้ที่ดีของเว็บอาหาร ปฏิกิริยาของ
C sowerbii เพราะเหตุการณ์ที่ไม่แน่นอนของเมดูซา ทำให้ยากที่จะวางแผนทดลอง
.
เพื่อศึกษาความสำคัญของแมงกะพรุน

เว็บอาหารน้ำและประเมินผลกระทบทางอ้อมที่อาจเกิดขึ้น


เราทำการทดลองตรวจสอบพิภพระยะสั้นของการปล้นสะดมในอัตราที่แตกต่างกันขึ้นอยู่กับขนาด
และเหยื่อและระยะยาวด้านตู้ทดลอง
( เยิงคอฟสกี้ และ ratte , 2001 ) เพื่อศึกษาผลของชุมชนและระบบนิเวศ เราเทียบผลลัพธ์เหล่านี้ด้วย
3 ผลลัพธ์ของการสำรวจภาคสนาม สุดท้ายผลลัพธ์ที่ได้ใช้ในการเปรียบเทียบผลกระทบ

อาหารของแมงกะพรุนในน้ำกับปลา ( รูทิลัสรูทิลัส ) โดยใช้การดัชนีและประมาณการของแพลงก์ตอนสัตว์

ขาดทุนเกิดจากแต่ละตัวเหล่านี้