The aim of this study was to gain i

The aim of this study was to gain insight into how Nile tilapia (Oreochromis niloticus) regulate feed and energy
intake in response to diets low and high in starch and cellulose. It was hypothesized that high-starch diets
would reduce feed intake due to the effect of high blood glucose level, and that stomach volume may limit
feed intake of fish fed diets low in energy. Four experimental diets, low starch–no cellulose inclusion, high
starch–no cellulose inclusion, low starch–with cellulose inclusion, and high starch–with cellulose inclusion,
were formulated. The high-starch diets and diets with cellulose inclusion were 17.5% more energy-diluted
than the low-starch diets and diets without cellulose inclusion, respectively. Male tilapia were fed to apparent
satiation for six weeks. Feed and digestible energy intake of fish fed diets with cellulose inclusion increased
and decreased by 8.3% and 5.5%, respectively, compared to fish fed diets without cellulose inclusion. This
suggests the role of stomach volume in restricting feed consumption. Fish fed high-starch diets achieved only
0.5% more feed intake and 13.9% less digestible energy intake than fish fed low-starch diets. The lower
increase in feed intake and higher decrease in digestible energy intake offish fed high-starch diets than offish
fed diets with cellulose inclusion suggests that high blood glucose suppresses feed intake in Nile tilapia. An
alternative explanation for the differences in feed and digestible energy intake of fish fed different diets was
based on the fact that heat production was not influenced by starch nor cellulose-inclusion levels. Thus, under
satiation feeding, oxygen uptake capacity may determine feed and digestible energy intake infish rather than
blood glucose or stomach volume.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

จุดมุ่งหมายของการศึกษานี้คือการ เข้าใจในนิล (Oreochromis niloticus) วิธีควบคุมอาหารและพลังงานบริโภคในอาหารต่ำ และสูงในแป้งและเซลลูโลส ถูกตั้งสมมติฐานว่าอาหารที่แป้งสูงจะลดการบริโภคอาหารเนื่องจากผลของระดับน้ำตาลในเลือดสูง และไดรฟ์ข้อมูลท้องอาจจำกัดอาหารบริโภคของ fish เลี้ยงอาหารพลังงานต่ำ อาหารทดลอง 4 ต่ำเซลลูโลสแป้ง – ไม่รวม สูงเซลลูโลสแป้ง – ไม่รวม รวมต่ำแป้ง – กับเซลลูโลส และสูงแป้ง – กับเซลลูโลส รวมมีสูตร อาหารแป้งสูงและอาหารที่ มีเซลลูโลสรวม 17.5% มากกว่าพลังงานผสมได้อาหารแป้งต่ำและอาหาร โดยรวมเซลลูโลส ตามลำดับ ชายนิลได้รับให้ชัดเจนsatiation เวลาหกสัปดาห์ บริโภคอาหาร และ digestible พลังงานของ fish ที่ได้รับอาหารที่ มีเซลลูโลสรวมเพิ่มขึ้นและลดลง 8.3% และ 5.5% ตามลำดับ เปรียบเทียบกับ fish ที่ได้รับอาหาร โดยรวมเซลลูโลส นี้แนะนำบทบาทของปริมาตรกระเพาะอาหารในการจำกัดปริมาณอาหาร ปลาที่เลี้ยงอาหารแป้งสูงประสบความสำเร็จเท่านั้น0.5% มากกว่าอาหารบริโภคและบริโภคพลังงานน้อย% 13.9 digestible กว่า fish เลี้ยงอาหารแป้งต่ำ ด้านล่างเพิ่มในการบริโภคอาหาร และลดพลังงาน digestible บริโภค offish เลี้ยงอาหารแป้งสูงกว่า offish สูงอาหารกินอาหารที่ มีเซลลูโลสรวมแนะนำว่า น้ำตาลในเลือดสูงไม่ใส่บริโภคอาหารในปลานิล มีมีคำอธิบายอื่นสำหรับความแตกต่างในอาหารและบริโภคพลังงาน digestible ของ fish ที่ได้รับอาหารที่แตกต่างกันตามความเป็นจริงที่ผลิตความร้อนไม่ใช่ influenced โดยแป้งหรือเซลลูโลสรวมระดับ ดังนั้น ภายใต้satiation อาหาร กำลังดูดซับออกซิเจนอาจกำหนดอาหารและ infish บริโภคพลังงาน digestible rather กว่าเลือดน้ำตาลกลูโคสหรืออาหารปริมาณ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

จุดมุ่งหมายของการศึกษานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อทำความเข้าใจในวิธีการที่ปลานิล (Oreochromis niloticus) ควบคุมอาหารและพลังงาน
การบริโภคในการตอบสนองต่ออาหารที่ต่ำและสูงในแป้งและเซลลูโลส มันถูกตั้งสมมติฐานว่าอาหารที่สูงแป้ง
จะลดปริมาณการกินเนื่องจากผลกระทบของระดับน้ำตาลในเลือดสูงและปริมาณกระเพาะอาหารที่อาจจะ จำกัด
ปริมาณการกินของ Fi SH อาหารเลี้ยงต่ำในพลังงาน สี่อาหารทดลองต่ำแป้งไม่รวมเซลลูโลสสูง
แป้งไม่รวมเซลลูโลสต่ำแป้งที่มีการรวมเซลลูโลสและแป้งสูงรวมเซลลูโลส
เป็นสูตร อาหารสูงแป้งและอาหารที่มีการรวมเซลลูโลสเป็น 17.5% พลังงานปรับลด
กว่าอาหารต่ำแป้งและอาหารโดยไม่รวมเซลลูโลสตามลำดับ ชายปลานิลได้รับการเลี้ยงดูที่จะเห็นได้ชัด
ป้อยอหกสัปดาห์ อาหารและการบริโภคพลังงานที่ย่อยของไฟ SH อาหารเลี้ยงด้วยการรวมเซลลูโลสเพิ่มขึ้น
และลดลง 8.3% และ 5.5% ตามลำดับเมื่อเทียบกับไฟ SH อาหารที่กินได้โดยไม่ต้องรวมเซลลูโลส นี้
แสดงให้เห็นบทบาทของปริมาณการท้องในการ จำกัด ปริมาณอาหารที่กิน ปลาที่ได้รับอาหารที่สูงแป้งประสบความสำเร็จเพียง
0.5% การบริโภคมากขึ้นอาหารสัตว์และ 13.9% น้อยกว่าปริมาณพลังงานที่ย่อยกว่า Fi ดวลจุดโทษที่ได้รับอาหารที่มีแป้ง ที่ต่ำกว่า
การเพิ่มขึ้นของปริมาณการกินและการลดลงที่สูงขึ้นในการบริโภคพลังงานที่ย่อยของไฟดวลจุดโทษได้รับอาหารที่สูงกว่าแป้ง Fi SH
อาหารเลี้ยงด้วยการรวมเซลลูโลสแสดงให้เห็นว่าระดับน้ำตาลในเลือดสูงลดการบริโภคอาหารในปลานิล
คำอธิบายทางเลือกสำหรับความแตกต่างในอาหารและการบริโภคพลังงานที่ย่อยของไฟ SH กินอาหารที่แตกต่างกันได้
ขึ้นอยู่กับความจริงที่ว่าการผลิตความร้อนไม่ได้อยู่ในชั้น uenced ระดับแป้งหรือเซลลูโลสรวม ดังนั้นภายใต้
การให้อาหารการป้อยอความจุออกซิเจนอาจกำหนดอาหารและการบริโภคพลังงานที่ย่อยใน Fi ดวลจุดโทษมากกว่า
น้ำตาลในเลือดหรือปริมาตรกระเพาะอาหาร

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

จุดมุ่งหมายของการศึกษานี้คือ เพื่อเพิ่มความเข้าใจในวิธีการเลี้ยงปลานิลควบคุมอาหารและการบริโภคพลังงาน
ในการตอบสนองต่ำและสูงในอาหารแป้งและเซลลูโลส มันเป็นสมมติฐานที่สูง อาหารแป้ง
จะลดปริมาณอาหารจากผลของระดับกลูโคสในเลือดสูง และปริมาณที่ท้องอาจจะ จำกัด ปริมาณอาหารที่กินของ SH
จึงอาหารต่ำในพลังงาน 4 ทดลองอาหาร ,แป้งและเซลลูโลสสูงต่ำ ไม่รวม , ไม่รวม–
แป้งเซลลูโลสและแป้งต่ำ , รวมแป้งและเซลลูโลส และสูงรวมเซลลูโลส
ถูกสร้างขึ้น สูงอาหารอาหารแป้งและเซลลูโลสเป็นพลังงานรวม 17.5 % เจือจาง
กว่าต่ำอาหารอาหารโดยไม่รวมแป้งและเซลลูโลสตามลำดับ ชายเลี้ยงปลานิลเพื่อความอิ่มอกอิ่มใจปรากฏ
6 สัปดาห์อาหารและการบริโภคพลังงานย่อยได้ของจึง SH อาหารที่มีการเพิ่มและเซลลูโลส
ลดลง 8.3% และ 5.5 ตามลำดับ เมื่อเทียบกับอาหารโดยรวมจึงอาจเซลลูโลส นี้แสดงให้เห็นบทบาทของปริมาณ
กระเพาะอาหาร จำกัด การบริโภคอาหาร ปลาอาหารแป้งสูงได้เพียง 0.5% และเพิ่มปริมาณอาหาร
13.9 % ปริมาณน้อยกว่าพลังงานมากกว่าจึงอาจให้อาหารย่อยต่ำแป้งอาหารลดปริมาณอาหารที่กิน และลด
เพิ่มสูงในการบริโภคพลังงานย่อยได้ของแป้งอาหารสูงจึง SH เฟดมากกว่าจึง SH
อาหาร ด้วยการรวมเซลลูโลสพบว่ากลูโคสในเลือดสูงยับยั้งปริมาณอาหารในปลานิล . เป็นทางเลือกสำหรับความแตกต่าง
คำอธิบายในอาหารและการบริโภคพลังงานย่อยได้ของจึงเลี้ยงอาหาร
SH ต่างกันขึ้นอยู่กับความจริงที่ว่าผลิตความร้อนได้ในระดับfl uenced แป้งหรือเซลลูโลส โดยรวม ดังนั้นภายใต้
ความเต็มอิ่มนมความจุออกซิเจนอาจกำหนดอาหารและการบริโภคพลังงานที่ย่อยได้ในการดวลจุดโทษจึงมากกว่า
เลือดกลูโคส หรือปริมาตรของกระเพาะอาหาร