I let him sleep in my room at night

I let him sleep in my room at night, and he kept me awake for hours talking about
Mrs. Robinson. I remembered his paintings, his stories, his happy childish laughter. My fine, clever son had become a drunken animal.
The winter of 1846 was terribly cold. The wind blew snow around the house and over the gravestones. A lot of children died in the village. Anne was ill, Branwell was worse. We lit fires in
all the room, but there was ice inside the windows in the mornings. I spent most of my time with Branwell, so I didn’t think very much about the girls.
And then, one afternoon, Charlotte came into my room. I was sitting here, in this same chair, beside the fire. She had a book in her hand, and that strange, happy look on her face.
Papa, she said. I’ve been writing a book.
I smiled. Have you, my dear. I thought she had written another little book about Angria.
Yes, and I want you to read it.
Oh, I’m afraid it will hurt eyes too much. My eyes were much better, but the tiny writing in the Angria books was too small for me.
Oh on, she said. It’s not in my handwriting; it is printed. She held out the book in her hand.
My dear, Think how much it will cost, You will almost certainly lose money, because no one will buy it. No one knows your name.
I don’t think so, father. I didn’t pay to get it printed, you know. The publishers paid me. Listen to what people say about it in these magazines.
She sat down, and read to me from some of the most famous magazine in England. There were long articles in them, about a book called Jane Eyre, by Currer Bell. They were kind articles; most of the magazine writers liked the book.
This Currer Bell, then, I asked. Is it you.
Charlotte laughed. Yes, papa. It’s a man’s name, with the same first letters: CB- Charlotte Bronte, Currer Bell.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ปล่อยให้เขานอนในห้องของฉันในเวลากลางคืน และเขาเก็บไว้ฉันตื่นชั่วโมงพูด
นางโรบินสัน ฉันจำภาพวาดของเขา เรื่องราวของเขา หัวเราะพูดแบบเด็กของเขามีความสุข ลูกดี ฉลาดได้กลายเป็น สัตว์ที่ขี้เมา
ฤดูหนาว 1846 ถูกเย็นชะมัด ลมพัดหิมะ รอบ ๆ บ้าน และ gravestones ของเด็กที่เสียชีวิตในหมู่บ้าน แอนน์ได้ป่วย Branwell ไม่แย่ เราใต้แสงไฟใน
ทุกห้อง แต่มีน้ำแข็งภายในหน้าต่างอยู่ในนั้น ผมใช้เวลาส่วนใหญ่ของเวลาของฉันกับ Branwell ดังนั้นผมไม่คิดมากเกี่ยวกับหญิง
แล้ว ตอนบ่ายหนึ่ง ชาร์ลอตต์มาค่ะ ผมได้นั่งที่นี่ ในเก้าอี้นี้เดียว ข้างไฟ เธอมีหนังสือในมือของเธอ และลักษณะที่แปลก มีความสุขบนใบหน้าของเธอ
ปาป้า เธอบอก ผมได้เขียนหนังสือ
ฉันยิ้ม มีคุณ รักของฉัน ฉันคิดว่า เธอได้เขียนหนังสืออีกเล็กน้อยเกี่ยวกับ Angria.
ใช่ และฉันต้องการอ่านมัน
โอ้ ฉันกลัวมันจะเจ็บตามากเกินไป ตาดีมาก แต่เขียนเล็ก ๆ ในหนังสือ Angria เล็กเกินไปสำหรับ me.
Oh ใน เธอกล่าว ไม่มีการเขียนด้วยลายมือของฉัน มันจะพิมพ์ เธอจัดออกหนังสือในมือเธอ.
ยาหยี คิดว่า จำนวนต้นทุน คุณจะสูญเสียเงิน เกือบแน่นอน เพราะไม่มีใครจะซื้อ ไม่มีใครรู้ชื่อของคุณ.
ฉันไม่คิดอย่างนั้น พ่อ ไม่จ่ายทำพิมพ์ คุณรู้ว่า ผู้เผยแพร่ที่จ่ายฉัน ฟังพูดเกี่ยวกับเรื่องนี้ในนิตยสารเหล่านี้
เธอนั่งลง และผมอ่านจากนิตยสารมีชื่อเสียงมากที่สุดในอังกฤษ มีบทความยาวได้ เกี่ยวกับหนังสือเรียกเจนแอร์ โดยเบลล์ Currer พวกบทความประเภท ส่วนใหญ่นักเขียนนิตยสารชอบจอง
Currer Bell นี้ แล้ว ผมถาม มีคุณ.
ชาร์ล็อตหัวเราะ ใช่ ปาป้า เป็นผู้ชายคนหนึ่งชื่อ ตัวอักษรตัวแรกเหมือนกัน: ชาร์ลอตต์ CB Bronte, Currer Bell.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผมปล่อยให้เขานอนในห้องของฉันในเวลากลางคืนและเขาทำให้ผมตื่นตัวสำหรับชั่วโมงการพูดคุยเกี่ยวกับ
นาง โรบินสัน ผมจำภาพวาดเรื่องราวของเขาเสียงหัวเราะหน่อมแน้มของเขามีความสุข ปรับลูกชายฉลาดของฉันได้กลายเป็นสัตว์ขี้เมา
ฤดูหนาวปี 1846 หนาวชะมัด ลมพัดหิมะรอบ ๆ บ้านและชาวบ้านกว่า จำนวนมากของเด็กที่เสียชีวิตในหมู่บ้าน แอนน์ป่วย Branwell แย่ เราจุดไฟใน
ทุกห้องพัก แต่มีน้ำแข็งภายในหน้าต่างในตอนเช้า ผมใช้เวลาส่วนใหญ่ของเวลาของฉันกับ Branwell ดังนั้นผมจึงไม่คิดว่ามากเกี่ยวกับสาว ๆ
แล้วในบ่ายวันหนึ่ง, ชาร์เข้ามาในห้องของฉัน ผมนั่งอยู่ที่นี่ในเก้าอี้เดียวกันนี้ข้างกองไฟ เธอมีหนังสือในมือของเธอและที่แปลกดูมีความสุขบนใบหน้าของเธอ
พ่อเธอบอกว่า ฉันได้รับการเขียนหนังสือเล่ม
ฉันยิ้ม มีคุณที่รักของฉัน ฉันคิดว่าเธอได้เขียนหนังสือเล่มเล็ก ๆ อีกเกี่ยวกับ Angria
ใช่และฉันต้องการให้คุณอ่านมัน
โอ้ฉันเกรงว่ามันจะเจ็บตามากเกินไป ตาของฉันได้ดีมาก แต่การเขียนเล็ก ๆ ในหนังสือ Angria มีขนาดเล็กเกินไปสำหรับฉัน
โอ้ที่เธอบอกว่า มันไม่ได้อยู่ในเขียนด้วยลายมือของฉัน มันจะมีการพิมพ์ เธอยื่นออกหนังสือในมือของเธอ
ที่รักของฉันคิดเท่าใดก็จะเสียค่าใช้จ่ายคุณจะเกือบจะแน่นอนเสียเงินเพราะไม่มีใครจะซื้อ ไม่มีใครรู้ว่าชื่อของคุณ
ผมไม่คิดอย่างนั้นพ่อ ผมไม่ได้จ่ายเงินเพื่อให้ได้รับมันพิมพ์ที่คุณรู้ว่า สำนักพิมพ์จ่ายเงินให้ฉัน ฟังสิ่งที่ผู้คนพูดเกี่ยวกับมันในนิตยสารเหล่านี้
เธอนั่งลงและอ่านให้ฉันจากบางส่วนของนิตยสารที่มีชื่อเสียงที่สุดในประเทศอังกฤษ มีบทความยาวในพวกเขาได้เกี่ยวกับหนังสือที่เรียกว่าเจนแอร์โดย Currer เบลล์ พวกเขาเป็นบทความชนิด; ส่วนใหญ่ของนักเขียนนิตยสารชอบหนังสือเล่ม
นี้ Currer เบลล์แล้วผมถาม ที่เป็นคุณ
ชาร์ล็อหัวเราะ ใช่พ่อ มันเป็นชื่อของผู้ชายคนหนึ่งที่มีตัวอักษรตัวแรกเหมือนกัน CB- Charlotte Bronte, Currer เบลล์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฉันให้เขานอนห้องผมตอนกลางคืน และเขาทำให้ฉันตื่นเป็นชั่วโมง พูดถึง
คุณนายโรบินสัน ผมนึกถึงภาพวาดของเขา เรื่องราวของเขา เสียงหัวเราะแบบเด็กๆของเขามีความสุข ผมสบายดี ลูกฉลาดได้กลายเป็นสัตว์เมา
ฤดูหนาวค.ศ. โคตรหนาว ลมพัดหิมะรอบๆบ้านและผ่านบนหลุมฝังศพ . มากของเด็กตายในบ้าน แอน ป่วย branwell มันแย่เราจุดไฟใน
ทุกห้อง แต่มีน้ำแข็งภายในหน้าต่างในตอนเช้า ผมใช้เวลาส่วนใหญ่ของเวลาของฉันกับ branwell ดังนั้นผมไม่คิดว่ามากเกี่ยวกับสาว
จากนั้น บ่ายหนึ่ง ชาร์ลอต เข้าไปในห้องของฉัน ฉันนั่งอยู่ในเก้าอี้เดียวกัน ข้างกองไฟ เธอมีหนังสืออยู่ในมือของเธอ และที่แปลก ดูมีความสุขบนใบหน้าของเธอ
ป๊ะป๋า เธอกล่าวว่า ผมเคยเขียนหนังสือ
ผมยิ้ม คุณ ที่รัก ฉันคิดว่าเธอได้เขียนหนังสืออีกเล็กน้อยเกี่ยวกับ angria .
ใช่ และฉันต้องการให้คุณอ่านมัน .
ผมเกรงว่ามันจะทำร้ายดวงตามากเกินไป ตาของฉันดีขึ้นมาก แต่เขียนเล็ก ๆ ใน angria หนังสือมีขนาดเล็กเกินไปสำหรับฉัน .
อ้อ เธอกล่าวว่า มันไม่ใช่ลายมือผม มันพิมพ์ เธอถือหนังสือในมือของเธอ
ที่รัก คิดเท่าใดจะต้นทุนคุณเกือบจะแน่นอนจะสูญเสียเงิน เพราะไม่มีใครซื้อ ไม่มีใครรู้ชื่อของคุณ .
ฉันคิดว่าไม่นะ พ่อ ผมไม่จ่ายเพื่อให้มันพิมพ์ คุณก็รู้ สำนักพิมพ์จ่ายฉัน ฟังสิ่งที่คนอื่นพูดเกี่ยวกับเรื่องนี้ในนิตยสารเหล่านี้ .
เธอนั่งลง และอ่านให้ฟังจากบางส่วนของนิตยสารที่มีชื่อเสียงมากที่สุดในอังกฤษ ไม่มีบทความที่ยาวในพวกเขาเกี่ยวกับหนังสือชื่อ Jane Eyre ,โดยเบลล์ currer . พวกเขาเป็นบทความชนิด มากที่สุดของนิตยสารนักเขียนชอบหนังสือ .
นี้ currer เบลล์แล้ว ผมถาม นี่คุณ
ชาร์ล็อตหัวเราะ ครับพ่อ มันเป็นชื่อของผู้ชาย ที่มีตัวอักษรตัวแรก : CB - ชาร์ลอตต์ บรอนเต , ระฆัง currer .