In a society where from the onset w

In a society where from the onset we scaffold children with praise and reward whether they have had success or not, we have skewed the meaning of accomplishment. We are not teaching them about the effort it takes to be triumphant. We are not nurturing the character strengths needed to be successful in all areas of their lives, not just education. Character is essential to the way in which we deal with situations that occur in our lives. It identifies whether we easily give up in challenging situations, or whether we plough through head first. Character defines us, and how we approach life. For this reason schools and educators should make it a point to promote the teaching of character to not only create positive classrooms, but also to instill a 'Growth Mindset' (C. Dweck) in their students.

Character strengths such as curiosity, social intelligence, self-control, zest, optimism and grit along with a list of others should be identified, explored and nurtured in order to create an environment where children not only learn to challenge themselves, but also give challenging situations a chance. There is a strong link between the emotional state of mind and the academic, that is to say, the cognitive skills such as learning a language, mathematical formulae, etc are complimented by our non-cognitive skills, i.e. our character strengths. For example, a child who is optimistic, can persevere and has a modicum of self-control will be able to take on a mathematics challenge more effectively than a child who is not able to identify those character strengths (non-cognitive skills) within himself. It is important to understand that character strengths are a part of who we are and therefore we can identify, reveal, elicit and nurture them within ourselves (Peterson & Parks (2009)).

The challenge for educators remains on creating an effective way in which to nurture the right set of character strengths in schools. According to Dr Martin Seligman there are 7 important strengths that impact learning. They are: Hope (Optimism), Curiosity, Zest, Gratitude, Social Intelligence, Grit and Self-control.(Definitions of these and other character strengths can be found on the VIA Institute on Character website: www.viacharacter.org) It is important to note that these are strengths and NOT character traits, as 'traits' would imply that these skills cannot be nurtured or taught. Furthermore, Seligman stresses that in order for students to flourish in a learning environment, the environment itself must remain positive, engage students, foster good relationships, have meaning and purpose, and provide a sense of accomplishment. Therefore creating a program that nurtures the strengths required to have a positive impact on children must itself hold a positive and meaningful approach.

A positive and meaningful approach will nurture students who have fixed mindsets towards having a growth mindset. For example, student 'a' is learning the concept of long division, but has hit a point where he feels he is not 'intelligent' enough to understand how to work out the answer and so he gives up while student 'b' is having similar issues but decides to ask for help. Student 'a' has displayed a fixed mindset, whereas student 'b' has shown possibilities of a growth mindset. The question to ask in this scenario is, 'How can we bring student 'a' into the same mindset and way of positive thinking as student 'b'?" In order to create a 'can-do' approach in students, it has to be acknowledged that a more practical and frequently practiced method is necessary.

The first step to changing mindsets is to talk to children about it in terms that they will understand. Intelligence is quantitative and so can be grown with increase in effort. Teaching children the names of character strengths and what they mean is the perfect way to begin. Turning it into a reflection exercise in which the teacher talks about personal experiences is a wonderful way to elicit interest from the students. Turning it over to them, and allowing them to reflect on their own experiences gives them the confidence to share their findings and allows practice in using appropriate character behaviour language. For example, "I displayed 'gratitude' when, 'A' helped me find a different word for 'said' for my story."

The second step is to respond to displays in character behaviours constructively. By praising effort and using positive verbal language ("I loved how you persevered and asked for help when things got tough!") as well as positive body language (smiling, high-fiving, pats on the back, etc) a teacher can re-enforce the character behaviour language in step 1. These positive moments of feedback not only help in fostering good relationships with students but also leave the student feeling confident and therefore ready for another challenging task.

The third step is to challenge students to use their character strengths to help themselves.

The following is a breakdown of how to teach students who are not particularly good when working in a team with others. The idea is to give the student a chance to develop and nurture the character strengths needed to be able to accomplish team work tasks:

Step 1:

Identify the character strengths required to work well with a team.
Identify when you have used these strengths in a good way in other areas of your life.
Identify how you can make use of those examples and fit them into the task at hand.
Step 2:

Encourage the student by praising effort made, and character strengths used for displaying good teamwork in a monitored teamwork session.
Encourage students to praise each other for their combined efforts for a successful team building session.
Step 3:

Organise a teamwork activity.
Discuss and recap the character strengths needed to complete the task successfully.
Have a one-to-one discussion with each student to evaluate the highs and lows of the teamwork activity.
It is important to note that the third step is a plenary step which enables students and teachers to bring their learning into a self-reflective zone thus allowing ownership for any successes as well as areas for improvement in the future.

Fundamentally, if educators and educational institutes take the time to incorporate a well thought out and planned system of teaching character in schools they can create a combination of students who are optimistic, take time to make an effort to succeed and possibly more conscientious of the world around them. This is in contrast to the youth today who is in constant need of attention and praise whether there has been a conscious use of effort or not on their part.

Character strengths such as curiosity, social intelligence, self-control, zest, optimism and grit along with a list of others should be identified, explored and nurtured in order to create an environment where children not only learn to challenge themselves, but also give challenging situations a chance. There is a strong link between the emotional state of mind and the academic, that is to say, the cognitive skills such as learning a language, mathematical formulae, etc are complimented by our non-cognitive skills, i.e. our character strengths. For example, a child who is optimistic, can persevere and has a modicum of self-control will be able to take on a mathematics challenge more effectively than a child who is not able to identify those character strengths (non-cognitive skills) within himself. It is important to understand that character strengths are a part of who we are and therefore we can identify, reveal, elicit and nurture them within ourselves (Peterson & Parks (2009)).

The challenge for educators remains on creating an effective way in which to nurture the right set of character strengths in schools. According to Dr Martin Seligman there are 7 important strengths that impact learning. They are: Hope (Optimism), Curiosity, Zest, Gratitude, Social Intelligence, Grit and Self-control.(Definitions of these and other character strengths can be found on the VIA Institute on Character website: www.viacharacter.org) It is important to note that these are strengths and NOT character traits, as 'traits' would imply that these skills cannot be nurtured or taught. Furthermore, Seligman stresses that in order for students to flourish in a learning environment, the environment itself must remain positive, engage students, foster good relationships, have meaning and purpose, and provide a sense of accomplishment. Therefore creating a program that nurtures the strengths required to have a positive impact on children must itself hold a positive and meaningful approach.

A positive and meaningful approach will nurture students who have fixed mindsets towards having a growth mindset. For example, student 'a' is learning the concept of long division, but has hit a point where he feels he is not 'intelligent' enough to understand how to work out the answer and so he gives up while student 'b' is having similar issues but decides to ask for help. Student 'a' has displayed a fixed mindset, whereas student 'b' has shown possibilities of a growth mindset. The question to ask in this scenario is, 'How can we bring student 'a' into the same mindset and way of positive thinking as student 'b'?" In order to create a 'can-do' approach in students, it has to be acknowledged that a more practical and frequently practiced method is necessary.

The first step to changing mindsets is to talk to children about it in terms that they will understand. Intelligence is quantitative and so can be grown with increase in effort. Teaching children the names of character strengths and what they mean is the perfect way to begin. Turning it into a reflection exercise in which the teacher talks about personal experiences is a wonderful way to elicit interest from the students. Turning it over to them, and allowing them to reflect on their own experiences gives them the confidence to share their findings and allows practice in using appropriate character behaviour language. For example, "I displayed 'gratitude' when, 'A' helped me find a different word for 'said' for my story."

The second step is to respond to displays in character behaviours constructively. By praising effort and using positive verbal language ("I loved how you persevered and asked for help when things got tough!") as well as positive body language (smiling, high-fiving, pats on the back, etc) a teacher can re-enforce the character behaviour language in step 1. These positive moments of feedback not only help in fostering good relationships with students but also leave the student feeling confident and therefore ready for another challenging task.

The third step is to challenge students to use their character strengths to help themselves.

The following is a breakdown of how to teach students who are not particularly good when working in a team with others. The idea is to give the student a chance to develop and nurture the character strengths needed to be able to accomplish team work tasks:

Step 1:

Identify the character strengths required to work well with a team.
Identify when you have used these strengths in a good way in other areas of your life.
Identify how you can make use of those examples and fit them into the task at hand.
Step 2:

Encourage the student by praising effort made, and character strengths used for displaying good teamwork in a monitored teamwork session.
Encourage students to praise each other for their combined efforts for a successful team building session.
Step 3:

Organise a teamwork activity.
Discuss and recap the character strengths needed to complete the task successfully.
Have a one-to-one discussion with each student to evaluate the highs and lows of the teamwork activity. 
It is important to note that the third step is a plenary step which enables students and teachers to bring their learning into a self-reflective zone thus allowing ownership for any successes as well as areas for improvement in the future.

Fundamentally, if educators and educational institutes take the time to incorporate a well thought out and planned system of teaching character in schools they can create a combination of students who are optimistic, take time to make an effort to succeed and possibly more conscientious of the world around them. This is in contrast to the youth today who is in constant need of attention and praise whether there has been a conscious use of effort or not on their part.

0/5000

จาก: -

เป็น: -

ผลลัพธ์ (ไทย) 1: [สำเนา]

คัดลอก!

ในสังคมที่เริ่มจาก เรานั่งร้านสรรเสริญและรางวัลเด็กว่าพวกเขามีความสำเร็จ หรือไม่ เรามีนี้ความหมายของความสำเร็จ เราจะไม่สอนเกี่ยวกับความพยายามที่จะมีวารสาร นอกจากนี้เราไม่ได้ nurturing จุดแข็งของอักขระที่จำเป็นต้องประสบความสำเร็จในทุกพื้นที่ของชีวิตของพวกเขา ไม่เพียงแต่ศึกษา อักขระเป็นสิ่งสำคัญการที่เราจัดการกับสถานการณ์ที่เกิดขึ้นในชีวิตของเรา จะระบุ ว่าเราได้ให้ค่าในสถานการณ์ท้าทาย หรือ ว่าเราไถผ่านหัวก่อน อักขระที่กำหนดเรา และวิธีการที่เราวิธีชีวิต สำหรับเหตุผลโรงเรียนและนักการศึกษานี้ ควรทำ จุดเพื่อส่งเสริมการสอนของอักขระไม่เพียงสร้างห้องเรียนบวก แต่ยังปลูกฝังการ 'เติบโต Mindset' (C. Dweck) ในนักศึกษาจุดแข็งของอักขระเช่นควรระบุ อยากรู้ ปัญญาสังคม อารมณ์ zest มองในแง่ดี และ grit พร้อมกับรายการอื่น ๆ อุดม และหล่อเลี้ยงเพื่อสร้างสภาพแวดล้อมที่เด็กไม่เพียงแต่เรียนรู้ที่จะท้าทายตัวเอง แต่ยัง ทำให้สถานการณ์ที่ท้าทายมีโอกาส มีแรงเชื่อมโยงระหว่างสภาพทางอารมณ์ของจิตใจและวิชาการ กล่าวคือ ทักษะการรับรู้เช่นการเรียนภาษา สูตรคณิตศาสตร์ ฯลฯ เย็น โดยทักษะของเราไม่รับรู้ เช่นจุดแข็งของอักขระ ตัวอย่าง เด็กในเชิงบวก สามารถพากเพียร และมีเล็กน้อยของคอารมณ์จะสามารถทำสิ่งที่ท้าทายคณิตศาสตร์มากกว่าเด็กที่ไม่สามารถระบุที่อักขระจุดแข็ง (ไม่ใช่รับรู้ทักษะ) ภายในตัวเอง สิ่งสำคัญคือต้องเข้าใจว่า จุดแข็งของอักขระเป็นส่วนหนึ่งของที่เรามี และดังนั้น เราสามารถระบุ เปิดเผย เจตนารมณ์ และทะนุถนอมพวกเขาภายในตนเอง (Peterson & สวน (2009))ความท้าทายของนักการศึกษาที่ยังคงอยู่ในการสร้างวิธีที่มีประสิทธิภาพในการถนอมชุดด้านขวาของจุดแข็งของอักขระในโรงเรียน ตามดร.มาร์ติน Seligman มี 7 จุดแข็งสำคัญที่ส่งผลกระทบต่อการเรียนรู้ พวกเขาจะ: หวัง (มองในแง่ดี), อยากรู้ Zest ความกตัญญู ปัญญาสังคม Grit และอารมณ์ (ข้อกำหนดเหล่านี้และจุดแข็งของอักขระอื่น ๆ สามารถพบได้บน สถาบันเวียเว็บไซต์อักขระ: www.viacharacter.org) โปรดทราบว่า นี่คือจุดแข็งและไม่ลักษณะตัวอักษร ตาม 'ลักษณะ' จะเป็นสิทธิ์แบบว่า ทักษะเหล่านี้ไม่สามารถหล่อเลี้ยง หรือสอนได้ นอกจากนี้ Seligman เน้นที่การเรียนรุ่งเรืองในสภาพแวดล้อมการเรียนรู้ สภาพแวดล้อมที่ตัวเองต้องบวก เข้าเรียน ส่งเสริมความสัมพันธ์ที่ดี มีความหมายและวัตถุประสงค์ และให้ความรู้สึกของความสำเร็จ จึง สร้างโปรแกรมที่สร้างจุดแข็งที่ต้องมีผลกระทบกับเด็ก ต้องตัวเองถือเป็นแนวทางที่เป็นบวก และมีความหมายวิธีบวก และมีความหมายจะทะนุถนอมผู้กำหนด mindsets ต่อมี mindset เจริญเติบโต นักเรียนตัวอย่าง 'a' เป็นการเรียนรู้แนวคิดของการหารยาว แต่มีกดจุดที่เขารู้สึกเขาไม่ 'อัจฉริยะ' พอทำความเข้าใจวิธีการทำงานจากคำตอบ และเพื่อ เขาจะขึ้นในขณะที่นักเรียน 'b' จะมีปัญหาเหมือนกัน แต่ตัดสินใจที่จะขอความช่วยเหลือ นักศึกษา 'a' ได้แสดง mindset ถาวร ในขณะที่นักเรียน 'b' ได้แสดงของ mindset เจริญเติบโต คำถามถามในสถานการณ์นี้คือ, ' ว่าเราสามารถนำนักเรียน 'a' ใน mindset และวิถีของความคิดเชิงบวกเป็นนักเรียน 'b' เดียวกัน? " เพื่อสร้างแนวทาง 'can-do' นักเรียน มีการยอมรับว่า วิธีปฏิบัติเพิ่มเติม และฝึกบ่อย ๆ จำเป็น ขั้นตอนแรกเปลี่ยน mindsets คือการ พูดคุยกับเด็กเกี่ยวกับมันในเงื่อนไขที่พวกเขาจะเข้าใจ ปัญญาเป็นเชิงปริมาณ และดังนั้น สามารถจะปลูกกับเพิ่มขึ้นในความพยายาม สอนเด็กชื่ออักขระจุดแข็งและสิ่งที่พวกเขาหมายถึง เป็นการเริ่มต้น เปลี่ยนเป็นการออกกำลังกายสะท้อนที่พูดถึงครูประสบการณ์ส่วนตัวเป็นวิธียอดเยี่ยมเพื่อให้ได้รับการสนใจจากนักเรียน เปิดผ่านไป และอนุญาตให้แสดงบนประสบการณ์ของตนเองให้ความมั่นใจที่จะร่วมกันเปิดเผย และให้ปฏิบัติในการใช้ภาษาพฤติกรรมอักขระที่เหมาะสม ตัวอย่าง "ฉันแสดง 'ความกตัญญู' เมื่อ 'A' ช่วย 'กล่าวว่า' สำหรับเรื่องราวของฉันค้นหาคำต่าง ๆ"ขั้นตอนสองคือการ ตอบสนองต่อการแสดงในอักขระพฤติกรรมสร้างสรรค์ โดยการยกย่องความพยายาม และใช้วาจาภาษาบวก ("ฉันรักวิธีที่คุณ persevered และขอความช่วยเหลือเมื่อสิ่งที่ได้ยาก") และภาษาร่างกายบวก (ยิ้ม high-fiving, pats บนหลัง ฯลฯ) ครูสามารถใหม่บังคับใช้ภาษาพฤติกรรมอักขระในขั้นตอนที่ 1 ช่วงเวลาเหล่านี้บวกความคิดเห็นของไม่เพียงแต่ช่วยในความสัมพันธ์ที่ดีกับนักเรียน แต่ยัง ปล่อยให้นักเรียนรู้สึกมั่นใจ และจึง พร้อมสำหรับงานท้าทายอีกขั้นตอนที่สามคือการ ท้าทายนักเรียนจะใช้จุดแข็งของอักขระเพื่อช่วยตัวเองต่อไปนี้เป็นรายละเอียดของวิธีการสอนนักเรียนที่ไม่ดีโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อทำงานเป็นทีมกับผู้อื่น ความคิดคือการ ให้นักเรียนมีโอกาสในการพัฒนา และรักษาจุดแข็งของอักขระที่จำเป็นเพื่อให้สามารถทำทีมงาน:ขั้นตอนที่ 1:ระบุจุดแข็งของอักขระที่จำเป็นในการทำงานกับทีมระบุเมื่อคุณใช้จุดแข็งเหล่านี้ในทางดีในพื้นที่อื่น ๆ ของชีวิตระบุว่าคุณสามารถทำให้ใช้ตัวอย่างเหล่านั้น และได้แบ่งงานในมือขั้นตอนที่ 2:ส่งเสริมให้นักเรียน โดยยกย่องความพยายามที่ทำ และอักขระแข็งใช้สำหรับแสดงการทำงานเป็นทีมที่ดีในช่วงการทำงานเป็นทีมตรวจสอบส่งเสริมให้นักเรียนที่จะสรรเสริญกันในความพยายามของพวกเขารวมทีมประสบความสำเร็จสร้างเซสชันขั้นตอนที่ 3:จัดกิจกรรมการทำงานเป็นทีมอภิปราย และปะยางรถแข็งอักขระที่ต้องการให้งานเสร็จสมบูรณ์สนทนาแบบหนึ่งต่อหนึ่งกับนักเรียนเพื่อประเมินหน้าและแนวของกิจกรรมการทำงานเป็นทีมได้ โปรดทราบว่าขั้นตอนสามขั้นบริบูรณ์ซึ่งช่วยให้นักเรียนและครูนำนักเรียนเข้ามาในโซน self-reflective เทียบเป็นเจ้าสำหรับความสำเร็จใด ๆ และพื้นที่สำหรับการปรับปรุงในอนาคต ได้พื้นฐาน ถ้านักการศึกษาและสถาบันการศึกษา ใช้เวลารวม ดีคิดออก และวางแผนระบบการสอนอักขระในโรงเรียนที่พวกเขาสามารถสร้างชุดของนักเรียนที่เป็นในเชิงบวก ให้เวลากับพยายามที่จะประสบความสำเร็จ และอาจจะเพิ่มเติมคุณธรรมของโลกล้อมรอบด้วย อยู่ตรงข้ามเยาวชนวันนี้ที่จำเป็นต้องคงความสนใจและสรรเสริญว่า มีการใช้สติ ของความพยายาม หรือไม่ของพวกเขา

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:[สำเนา]

คัดลอก!

ในสังคมที่จากการโจมตีที่เรานั่งร้านเด็กที่มีการยกย่องและให้รางวัลไม่ว่าจะมีความสำเร็จหรือไม่เราได้เบ้ความหมายของความสำเร็จ เราไม่ได้สอนให้พวกเขาเกี่ยวกับความพยายามที่จะเป็นชัยชนะ เราไม่ได้บำรุงจุดแข็งของตัวละครที่จำเป็นในการจะประสบความสำเร็จในทุกพื้นที่ของชีวิตของพวกเขาไม่ได้เป็นเพียงการศึกษา ตัวละครที่มีความสำคัญต่อวิธีการที่เราจัดการกับสถานการณ์ที่เกิดขึ้นในชีวิตของเรา โดยจะระบุว่าเราได้อย่างง่ายดายให้ขึ้นมาในสถานการณ์ที่ท้าทายหรือไม่ว่าเราจะไถผ่านหน้าแรก ตัวละครที่เรากำหนดและวิธีการที่เราเข้าใกล้ชีวิต ด้วยเหตุนี้โรงเรียนและการศึกษาควรจะทำให้มันเป็นจุดที่จะส่งเสริมการเรียนการสอนของตัวละครที่ไม่เพียง แต่สร้างห้องเรียนบวก แต่ยังปลูกฝัง 'การเจริญเติบโตความคิด' (ค Dweck) ในนักเรียนของพวกเขา. จุดแข็งของตัวละครเช่นอยากรู้อยากเห็นความฉลาดทางสังคม การควบคุมตนเอง, มีชีวิตชีวามองในแง่ดีและกรวดพร้อมกับรายชื่อของผู้อื่นควรจะระบุสำรวจและหล่อเลี้ยงเพื่อสร้างสภาพแวดล้อมที่เด็กไม่เพียง แต่เรียนรู้ที่จะท้าทายตัวเอง แต่ยังให้สถานการณ์ที่ท้าทายโอกาส มีการเชื่อมโยงที่แข็งแกร่งระหว่างรัฐทางอารมณ์ของจิตใจและนักวิชาการที่เป็นที่ต้องพูดทักษะการเรียนรู้เช่นการเรียนรู้ภาษาสูตรทางคณิตศาสตร์ ฯลฯ complimented โดยทักษะที่ไม่แสวงหาองค์ความรู้ของเราคือจุดแข็งของตัวละครของเรา ยกตัวอย่างเช่นเด็กที่เป็นแง่ดีสามารถอดทนและมีจำนวนเล็กน้อยของการควบคุมตนเองจะสามารถที่จะใช้ในความท้าทายคณิตศาสตร์มีประสิทธิภาพมากขึ้นกว่าเด็กที่ไม่สามารถที่จะระบุจุดแข็งของตัวละครเหล่านั้น (ทักษะที่ไม่แสวงหาองค์ความรู้) ภายในตัวเอง . มันเป็นสิ่งสำคัญที่จะเข้าใจว่าจุดแข็งของตัวละครที่เป็นส่วนหนึ่งของเราเป็นใครและดังนั้นเราจึงสามารถระบุเปิดเผยออกมาและบำรุงพวกเขาภายในตัวเอง (ปีเตอร์สันและสวนสาธารณะ (2009)). ความท้าทายสำหรับการศึกษายังคงอยู่ในการสร้างวิธีที่มีประสิทธิภาพในการที่ ที่จะรักษาสิทธิในการตั้งจุดแข็งของตัวละครในโรงเรียน ตามที่ดรมาร์ติน Seligman มี 7 จุดแข็งที่สำคัญที่ส่งผลกระทบต่อการเรียนรู้ พวกเขาคือ. หวัง (มองในแง่ดี) อยากรู้อยากเห็น, Zest, ความกตัญญูกตเวทีข่าวกรองสังคม, กรวดและควบคุมตนเอง (ความหมายของเหล่านี้และจุดแข็งของตัวละครอื่น ๆ ที่สามารถพบได้ในสถาบัน VIA ในเว็บไซต์ของตัวอักษร: www.viacharacter.org) มันเป็น สิ่งสำคัญที่จะต้องทราบว่าเหล่านี้เป็นจุดแข็งและไม่ลักษณะเป็น 'ลักษณะ' จะบ่งบอกว่าทักษะเหล่านี้ไม่สามารถหล่อเลี้ยงหรือการเรียนการสอน นอกจากนี้ Seligman เน้นว่าเพื่อให้นักเรียนที่จะเจริญเติบโตในสภาพแวดล้อมการเรียนรู้สภาพแวดล้อมของตัวเองต้องอยู่ในเชิงบวกมีส่วนร่วมของนักเรียนส่งเสริมให้เกิดความสัมพันธ์ที่ดีมีความหมายและวัตถุประสงค์และให้ความรู้สึกของความสำเร็จ ดังนั้นการสร้างโปรแกรมที่บำรุงจุดแข็งที่จำเป็นในการมีผลกระทบในเชิงบวกต่อเด็กตัวเองจะต้องถือเป็นวิธีการเชิงบวกและมีความหมายก. วิธีการที่เป็นบวกและมีความหมายที่จะบ่มเพาะนักเรียนที่มีการแก้ไขความตั้งใจที่มีต่อการมีความคิดการเจริญเติบโต ยกตัวอย่างเช่นนักศึกษา 'a' คือการเรียนรู้แนวคิดของการหารยาว แต่ได้ตีจุดที่เขารู้สึกว่าเขาไม่ได้เป็น 'อัจฉริยะ' พอที่จะเข้าใจวิธีการทำงานจากคำตอบและเพื่อให้เขาให้ขึ้นขณะที่นักเรียน 'b' จะมี ปัญหาที่คล้ายกัน แต่ตัดสินใจที่จะขอความช่วยเหลือ นักศึกษา 'a' ได้แสดงความคิดคงที่ในขณะที่นักเรียน 'b' ได้แสดงให้เห็นความเป็นไปได้ของความคิดการเจริญเติบโต คำถามที่จะถามในสถานการณ์นี้คือ 'วิธีที่เราสามารถนำนักเรียน' a 'เข้ามาในความคิดเดียวกันและวิธีการคิดเชิงบวกเป็นนักเรียน' b '? "เพื่อที่จะสร้าง' วิธีการสามารถทำในนักเรียนก็มี จะได้รับการยอมรับว่าเป็นวิธีการในทางปฏิบัติมากขึ้นและได้รับการฝึกฝนบ่อยเป็นสิ่งที่จำเป็น. ขั้นตอนแรกที่จะเปลี่ยนความตั้งใจคือการพูดคุยกับเด็กเกี่ยวกับเรื่องนี้ในแง่ที่ว่าพวกเขาจะเข้าใจ. ข่าวกรองเป็นเชิงปริมาณและเพื่อให้สามารถปลูกได้มีการเพิ่มขึ้นในความพยายาม. การเรียนการสอนเด็ก ชื่อในจุดแข็งของตัวละครและสิ่งที่พวกเขาหมายถึงเป็นวิธีที่ดีที่จะเริ่มต้น. เปิดลงในการออกกำลังกายที่สะท้อนในสิ่งที่พูดถึงครูเกี่ยวกับประสบการณ์ส่วนตัวเป็นวิธีที่ยอดเยี่ยมที่จะล้วงเอาความสนใจจากนักเรียน. เปิดมันไปกับพวกเขาและช่วยให้พวกเขา สะท้อนให้เห็นถึงประสบการณ์ของตัวเองให้พวกเขามีความมั่นใจที่จะแบ่งปันผลการวิจัยของพวกเขาและช่วยให้การปฏิบัติในการใช้ตัวอักษรที่เหมาะสมภาษาพฤติกรรม. ยกตัวอย่างเช่น "ฉันแสดง 'ความกตัญญู' เมื่อ 'A' ช่วยให้ฉันพบคำที่แตกต่างกันสำหรับ 'กล่าวว่าสำหรับเรื่องของฉัน . "ขั้นตอนที่สองคือการตอบสนองต่อการแสดงพฤติกรรมตัวละครที่สร้างสรรค์ โดยยกย่องความพยายามและการใช้ภาษาคำพูดในเชิงบวก ("ฉันรักวิธีการที่คุณพยายามและขอความช่วยเหลือเมื่อสิ่งที่ได้ยาก!") เช่นเดียวกับภาษากายในเชิงบวก (ยิ้มสูง fiving, ตบด้านหลัง ฯลฯ ) ครูสามารถ re -enforce ตัวอักษรภาษาพฤติกรรมในขั้นตอนที่ 1 ช่วงเวลาเหล่านี้ในเชิงบวกของความคิดเห็นไม่เพียง แต่ช่วยในการกระชับความสัมพันธ์ที่ดีกับนักเรียน แต่ยังปล่อยให้นักเรียนรู้สึกมั่นใจและดังนั้นจึงพร้อมสำหรับงานที่ท้าทายอีก. ขั้นตอนที่สามคือการท้าทายนักเรียนที่จะใช้ตัวของพวกเขา จุดแข็งที่จะช่วยตัวเอง. ต่อไปนี้เป็นรายละเอียดของวิธีการสอนนักเรียนที่ไม่ดีโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อทำงานในทีมงานที่มีคนอื่น ๆ ความคิดที่จะให้นักเรียนมีโอกาสที่จะพัฒนาและรักษาจุดแข็งของตัวละครที่จำเป็นเพื่อให้สามารถบรรลุผลงานการทำงานเป็นทีม: ขั้นตอนที่ 1:. ระบุจุดแข็งของตัวละครที่จำเป็นในการทำงานได้ดีกับทีมระบุเมื่อคุณได้ใช้จุดแข็งเหล่านี้ใน วิธีที่ดีในพื้นที่อื่น ๆ ของชีวิตของคุณ. ระบุวิธีการที่คุณสามารถใช้ประโยชน์จากตัวอย่างเหล่านั้นและพอดีกับพวกเขาเข้ามาในงานในมือ. ขั้นตอนที่ 2: ส่งเสริมให้นักเรียนโดยยกย่องความพยายามทำและจุดแข็งของตัวอักษรที่ใช้ในการแสดงการทำงานเป็นทีมที่ดีในการทำงานเป็นทีมการตรวจสอบ . เซสชั่นส่งเสริมให้นักเรียนได้รับการยกย่องแต่ละอื่นๆ สำหรับความพยายามของพวกเขาเป็นทีมที่ประสบความสำเร็จในเซสชั่นอาคาร. ขั้นที่ 3: การจัดกิจกรรมการทำงานเป็นทีม. พูดคุยและสรุปจุดแข็งของตัวอักษรที่จำเป็นในการดำเนินงานที่ประสบความสำเร็จ. มีแบบหนึ่งต่อหนึ่งการพูดคุยกับแต่ละ นักศึกษาในการประเมินเสียงสูงและต่ำของกิจกรรมการทำงานเป็นทีม. มันเป็นสิ่งสำคัญที่จะทราบว่าขั้นตอนที่สามเป็นขั้นตอนที่สมบูรณ์ซึ่งจะช่วยให้นักเรียนและครูที่จะนำการเรียนรู้ของพวกเขาในเขตตัวเองสะท้อนแสงจึงช่วยให้เจ้าของที่ประสบความสำเร็จใด ๆ เช่นเดียวกับพื้นที่ สำหรับการปรับปรุงในอนาคต. พื้นฐานถ้าการศึกษาและสถาบันการศึกษาใช้เวลาในการรวมคิดว่าดีออกและระบบการวางแผนของตัวละครการเรียนการสอนในโรงเรียนที่พวกเขาสามารถสร้างการรวมกันของนักเรียนที่มีแง่ดีให้ใช้เวลาที่จะทำให้ความพยายามที่จะประสบความสำเร็จและ อาจจะเป็นที่ขยันขันแข็งมากขึ้นของโลกรอบตัวพวกเขา นี้เป็นในทางตรงกันข้ามกับเยาวชนในวันนี้ที่อยู่ในความต้องการอย่างต่อเนื่องของความสนใจและการยกย่องว่ามีการใช้สติของความพยายามหรือไม่ในส่วนของ

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:[สำเนา]

คัดลอก!

ในสังคมที่จากการโจมตีเรานั่งร้านเด็กสรรเสริญและให้รางวัลไม่ว่าพวกเขามีความสำเร็จหรือไม่ เราได้บิดเบือนความหมายของความสำเร็จ เราไม่ได้สอนพวกเขาเกี่ยวกับความพยายามที่จะได้รับชัยชนะ เราไม่ได้ดูแลตัวละครจุดแข็งต้องการที่จะประสบความสำเร็จในทุกด้านของชีวิตของพวกเขาไม่เพียง แต่การศึกษาตัวละครสำคัญในวิธีที่เราจัดการกับสถานการณ์ที่เกิดขึ้นในชีวิตของเรา มันระบุว่าเรายอมแพ้ง่ายๆในสถานการณ์ที่ท้าทาย หรือ ว่า เราไถผ่านหัวข้อแรก ตัวละครที่กำหนดเราและวิธีการที่เราเข้าใกล้ชีวิต เหตุผลที่โรงเรียนและนักการศึกษาควรทำให้เป็นจุดที่จะส่งเสริมการสอนของตัวละครที่จะไม่เพียง แต่สร้างห้องเรียนเชิงบวกแต่ยังปลูกฝัง ' ความคิด ' ของ ( C . dweck ) ในนักเรียนของพวกเขา .

ตัวละครจุดแข็ง เช่น ความอยากรู้ สังคม สติปัญญา การควบคุมตนเอง ร่าเริง มองโลกในแง่ดี และมานะพร้อมกับรายการอื่นๆ ควรจะระบุสำรวจและดูแลเพื่อสร้างสภาพแวดล้อมที่เด็กไม่เพียง แต่เรียนรู้ที่จะท้าทายตัวเอง แต่ ยังให้ท้าทายสถานการณ์โอกาสมีการเชื่อมโยงที่แข็งแกร่งระหว่างรัฐอารมณ์ของจิตใจและวิชาการ จึงกล่าวได้ว่า ทักษะการคิด เช่น เรียนภาษา สูตรทางคณิตศาสตร์ ฯลฯ เสริมด้วยทักษะการเรียนรู้ไม่ใช่จุดแข็งของเรา คือ ตัวละครของเรา ตัวอย่างเช่นเด็กที่มองโลกในแง่ดีสามารถอดทนและมีจำนวนน้อยของตนเองจะสามารถที่จะใช้ในความท้าทายทางคณิตศาสตร์ได้อย่างมีประสิทธิภาพมากกว่าเด็กที่ไม่สามารถระบุจุดแข็งที่ตัวละคร ( ไม่ใช่การคิดทักษะ ) ภายในตัวเอง มันเป็นสิ่งสำคัญที่จะเข้าใจว่าเป็นจุดแข็งของตัวละคร ส่วนเราเป็นใคร ดังนั้นเราจึงสามารถระบุ , เปิดเผยกระตุ้น และการดูแลเอาใจใส่พวกเขาภายในตัวเรา ( Peterson &สวนสาธารณะ ( 2009 ) )

ความท้าทายสำหรับนักการศึกษายังคงสร้างเป็นวิธีที่มีประสิทธิภาพในการที่จะรักษาสิทธิชุดของตัวละคร ( ในโรงเรียน ตามที่ ดร. มาร์ติน เซลิกแมน มีจุดแข็งที่ 7 ที่สำคัญต่อการเรียนรู้ พวกเขาคือความหวัง ( มองในแง่ดี ) , ความอยากรู้ , ความสนุก ความซาบซึ้ง ความฉลาดทางสังคม มานะ และการควบคุมตนเอง( คำนิยามของเหล่านี้และจุดแข็งตัวอื่น ๆสามารถพบได้ในทางสถาบันในตัวเว็บไซต์ : www.viacharacter . org ) มันเป็นสิ่งสำคัญที่จะทราบว่าเหล่านี้เป็นจุดแข็งและไม่คุณลักษณะอักขระที่ ' ลักษณะ ' จะบ่งบอกว่า ทักษะเหล่านี้ไม่สามารถดูแล หรือสอน นอกจากนี้ เซลิกแมนเน้นเพื่อให้นักเรียนประสบความสำเร็จในการเรียนรู้สิ่งแวดล้อมสภาพแวดล้อมที่ตัวเองต้องยังคงเป็นบวก ดึงดูดนักเรียน เสริมสร้างความสัมพันธ์ที่ดี มีความหมายและวัตถุประสงค์ และให้ความรู้สึกของความสำเร็จ ดังนั้น การสร้างโปรแกรมเฉพาะจุดแข็งต้องมีผลกระทบเชิงบวกกับเด็กต้องตัวเองถือ

วิธีการบวกและมีความหมาย

การแปล กรุณารอสักครู่..

ภาษาอื่น ๆ

การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.