Two days later I woke up. I was in

Two days later I woke up. I was in bed at the hotel. Someone had found me on the edge of the path, high above the Reichenbach Falls.
After a week I returned to London. I went immediately to the empty house, where I burned the papers and destroyed the jars. I wanted to be sure that nobody would ever know the evil things that Holmes had done. I wanted only the good that was in my friend to live on after his death.
I was lucky. ACD had been busy writing more stories about Holmes. These stories were an immediate success. ACD became a famous writer, and people who had never met Holmes the man, knew Holmes the story-book detective. As the years passed, people began to forget that Sherlock Holmes had ever been a real person.
After Holmes's death my life was difficult for a long time. It was two years before I could live without cocaine. I could not work, and my wife and I had little money.
My story is at an end. Since Holmes's death I have lived quietly. But sometimes, as I sit by the fire in the evening, I think of that day at the Reichenbach Falls. I hear again the gentleness of Holmes's last words, and see the light of understanding in his eyes during those last moments, when he seemed once again the best and wisest man I have ever known.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สองวันต่อมาฉันตื่นขึ้น ผมอยู่ในห้อง บางคนได้พบฉันบนขอบของเส้นทาง เหนือน้ำตก Reichenbachหลังจากสัปดาห์ ที่ฉันกลับไปลอนดอน ผมไปทันทีบ้านว่าง ที่ฉันเขียนเอกสาร และทำลายขวด ฉันต้องแน่ใจว่า ไม่มีใครเคยจะรู้ในสิ่งที่ชั่วร้ายที่โฮลมส์ทำ ฉันต้องดีที่อยู่ในเพื่อนของฉันใช้ชีวิตอยู่หลังความตายของเขาผมโชคดี ACD ได้ว่างเขียนเรื่องราวเพิ่มเติมเกี่ยวกับโฮลมส์ เรื่องราวเหล่านี้ก็เป็นความสำเร็จทันที ACD เป็น นักเขียนที่มีชื่อเสียง และผู้ที่ไม่เคยได้พบโฮลมส์ผู้ชาย รู้ว่าโฮลมส์นักสืบหนังสือนิทาน เป็นปีที่ผ่านไป คนเริ่มลืมว่า เชอร์ล็อกโฮลมส์เคยได้ตัวจริงหลังความตายของโฮลมส์ ชีวิตได้ยากมาเป็นเวลานาน สองปีก่อนฉันอยู่ได้ โดยไม่มีโคเคนได้ ฉันไม่สามารถทำงาน และภรรยาของผมและผมมีเงินน้อยเรื่องของฉันเป็นที่สิ้นสุด ตั้งแต่การเสียชีวิตของโฮลมส์ ฉันเคยอาศัยอยู่อย่างเงียบ ๆ แต่บางครั้ง ฉันนั่ง โดยไฟเย็น คิดวันนั้นที่น้ำตก Reichenbach ฉันได้ยินอีกครั้งมนต์เสนห์ของคำสุดท้ายของโฮลมส์ และเห็นแสงของความเข้าใจในสายตาของเขาในระหว่างช่วงสุดท้ายเหล่านั้น เมื่อเขาดูเหมือนอีกคน wisest และดีที่สุดที่ฉันเคยรู้จัก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สองวันต่อมาฉันตื่นขึ้นมา ผมอยู่ในเตียงที่โรงแรม ใครบางคนได้พบฉันบนขอบของเส้นทางที่สูงเหนือน้ำตก.
หลังจากนั้นหนึ่งสัปดาห์ผมกลับไปที่ลอนดอน ผมไปทันทีเพื่อบ้านที่ว่างเปล่าที่ฉันเผาเอกสารและทำลายขวด ผมอยากจะให้แน่ใจว่าไม่มีใครเคยจะได้รู้ว่าสิ่งที่ชั่วร้ายที่โฮล์มส์ได้ทำ ฉันต้องการเพียงที่ดีที่เป็นเพื่อนของฉันในการที่จะอยู่บนหลังจากที่เขาตาย.
ผมโชคดี ACD ได้รับการว่างการเขียนเรื่องราวเพิ่มเติมเกี่ยวกับโฮล์มส์ เรื่องราวเหล่านี้เป็นความสำเร็จในทันที ACD กลายเป็นนักเขียนที่มีชื่อเสียงและผู้คนที่ไม่เคยได้พบกับโฮล์มส์คนที่รู้ว่าโฮล์มส์นักสืบเรื่องหนังสือ ในฐานะที่เป็นปีที่ผ่านมาผู้คนเริ่มที่จะลืมว่าเชอร์ล็อกโฮล์มส์เคยเป็นคนจริง.
หลังจากการตายของโฮล์มส์ของชีวิตของฉันเป็นเรื่องยากมาเป็นเวลานาน มันเป็นสองปีก่อนที่ฉันจะมีชีวิตอยู่ได้โดยไม่ต้องโคเคน ฉันไม่สามารถทำงานและภรรยาของฉันและฉันมีเงินเล็ก ๆ น้อย ๆ .
เรื่องราวของฉันเป็นที่สิ้นสุด หลังจากการตายของโฮล์มส์ของฉันมีชีวิตอยู่อย่างเงียบ ๆ แต่บางครั้งที่ผมนั่งด้วยไฟในตอนเย็นผมคิดว่าวันนั้นที่น้ำตก ฉันได้ยินอีกครั้งอ่อนโยนของคำพูดสุดท้ายของโฮล์มส์และเห็นแสงของความเข้าใจในสายตาของเขาในช่วงเวลาที่ผ่านมานั้นเมื่อเขาลำบากอีกครั้งคนที่ดีที่สุดและได้ทุกอย่างที่ผมเคยรู้จัก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สองวันต่อมาผมตื่นขึ้นมา ฉันอยู่บนเตียงในโรงแรม ใครเคยเจอฉันบนขอบของเส้นทางที่สูงกว่าน้ำตกไรเคนบาค .
หลังจากสัปดาห์ที่ผมกลับลอนดอน ฉันไปทันทีเพื่อบ้านเปล่า ที่ผมเผาเอกสารและทำลายเหยือก ผมต้องการให้แน่ใจว่าไม่มีใครเคยรู้สิ่งที่ชั่วร้ายที่โฮล์มส์เคยทำฉันต้องการแต่คนดีที่เพื่อนของฉันอยู่ในหลังจากการตายของเขา .
ฉันโชคดี และได้รับการยุ่งกับการเขียนเรื่องราวเพิ่มเติมเกี่ยวกับ Holmes เรื่องราวเหล่านี้เป็นความสำเร็จทันที และกลายเป็นนักเขียนที่มีชื่อเสียง และเป็นผู้ที่ไม่เคยพบมาก่อน โฮล์ม ผู้ชายรู้ว่าโฮล์มส์หนังสือนักสืบ เมื่อเวลาผ่านไป ผู้คนก็เริ่มลืมว่าเชอร์ล็อค โฮล์มส์เคยมีตัวตนจริง
หลังจากการตายของโฮล์มส์ ชีวิตลำบากมานาน มันเป็นสองปี ก่อนที่ผมจะอยู่โดยไม่มีโคเคน ผมจะไม่ทำงาน และภรรยาของฉันและฉันมีเงินน้อย
เรื่องราวของฉันจะสิ้นสุดลงแล้ว ตั้งแต่โฮล์มส์ตายฉันอยู่เงียบๆ แต่บางครั้ง ฉันนั่งผิงไฟในตอนเย็น ฉันนึกถึงวันนั้นที่น้ำตกไรเคนบาค . ฉันได้ยินอีกครั้ง ความอ่อนโยนของโฮล์มส์เป็นคำสุดท้าย